ပါရီ ခရီး

က်မတို ့ေနတဲ့ေနရာနဲ ့ျပင္သစ္က ကပ္ေနေပမဲ့ ပါရီ ကို က်မမေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
ဒီႏွစ္ခရစ္စမတ္အခ်ိန္မွာ အလုပ္လည္းပိတ္တုန္း၊ဦးေသာမတ္စ္လည္း ခရီးမထြက္
တဲ့အခ်ိန္နဲ ့ၾကံဳတုန္း ငယ္ငယ္ကတည္းက စိတ္ကူးထဲေရာက္ေနတဲ့ ပါရီကိုသြားဖို ့
စီစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။
က်မတို ့ အိမ္ကေန မိနစ္၂၀ေလာက္ကားေမာင္းၿပီး ျပင္သစ္ႏိုင္ငံက Mulhouse
ျမိဳ  ့ကေန ပါရီကို ရထားနဲ ့ ၃နာရီစီးရပါတယ္။ ခရီးသည္တစ္ေယာက္ေနမေကာင္း
ျဖစ္တာနဲ ့လမ္းကဘူတာမွာ နာရီ၀က္ေလာက္ရပ္ထားရလို ့ပါရီကို နာရီ၀က္ေနာက္
က်ေရာက္ပါတယ္။ရထားဆိုက္တဲ့ ဘူတာ  Gare de Lyon  ကေန က်တို ့တည္းမည့္
ဟိုတယ္ ရွိတဲ့ Gare de l'Est ကို Metro စီးၿပီးခရီးဆက္ခဲ့ပါတယ္။

ပထမဆံုးပါရီရဲ ့အေတြ ့အၾကံဳကေတာ့ ေျမေအာက္ရထားေတြက တစ္ခုနဲ ့တစ္ခု
ခ်ိတ္ဆက္မိၿပီး အဆင္ေျပတာကို ေတြ ့ရတယ္။ ျပင္သစ္သူ ေခ်ာေခ်ာေတြ အစား
အာဖရိကန္ေတြ အမ်ားၾကီးေတြ ့ရတယ္။ က်မတို ့တည္းတဲ့ေနရာက အာဖရိကန္၊
အိႏၵိယ ရပ္ကြက္ေတြနဲ ့နီးေတာ့ သူတို ့ကို ေနရာတိုင္းေတြ ့ေနရတယ္။

ခဏနားၿပီးေတာ့ ဦးေသာမတ္စ္သြားခ်င္လွခ်ီရဲ ့ဆိုတဲ့ အာရပ္-အာဖရိကန္ရပ္ကြက္
ရွိတဲ့Barbes-Rochechouart ကိုသြားၾကပါတယ္။ ရထားေပၚကဆင္းတယ္ဆိုရင္ပဲ
က်မတို ့ဥေရာပကေန အာဖရိကေရာက္သြားသလိုခံစားလိုက္ရပါတယ္။
ေစ်းဆိုင္ေတြကလည္း က်မတို ့တိုင္းျပည္ကေစ်းဆိုင္ေတြလိုပဲ။ လမ္းလည္မွာ
ဘန္းနဲ ့ထဲ့ေရာင္းသူ၊ လမ္းမွာခင္းေရာင္းသူလမ္းေလွ်ာက္ၿပီးေရာင္းေနသူ၊
စံုလို ့ပဲ။ က်မတို ့ရွိေနခ်ိန္မွာပဲ ျမန္မာျပည္မွာ စည္ပင္လာသလို ေျပးၾကတာေတြ ့
ေတာ့ ေၾသာ္ ပုလိပ္ ၂ ေယာက္လာေနတာကို....

ငါးေတြ၊ အသားေတြအမ်ားၾကီးပဲ။ အမဲကလိစာေတြေတြ ့ေတာ့ အမဲအူၿပဳပ္
စားခ်င္မိတယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္တစ္ခုသာ ခဏငွားလို ့ရရင္...ေတြးမိပါတယ္။
ငါးၾကပ္တင္ထားတာေတြလည္းေတြ ့တယ္။ ကုန္ေျခာက္ဆိုင္ေတြမွာ
ငါးဆားနယ္ေတြေတြ ့ေတာ့ ၀ယ္ခ်င္ေပမဲ ့.... အနံေတြ ဟိုတယ္မွာ နံကုန္မွာ။
အာဖရိကကုန္ေျခာက္ဆိုင္ ပိုင္ရွင္က တရုတ္၊
က်မတို ့လည္းဟိုေငးဒီေမာ့နဲ ့ ျပန္လာခဲ့တယ္။ ေနရာတေနရာေရာက္တိုင္း
ေစ်းတန္းအရင္သြားခ်င္တဲ့က်မအတြက္ အေကာင္းဆံုးေနရာတစ္ခုပါ။

ေနာက္ေန ့က်ေတာ့ ပါရီျမိဳ  ့ရဲ  ့ အဓိကေနရာေတြကိုသြားျဖစ္ပါတယ္။
ၿမိဳ  ့တြင္းစီးလို ့ရတဲ့ရထားလက္မွတ္ကို ဂ်ာမနီမွာကတည္းက၀ယ္ထားလို ့
လက္မွတ္အတြက္မစဥ္းစားရေတာ့ဘူး။ ၿမိဳ  ့က ၾကီးေတာ့ ေျမေအာက္ရထား
လိုင္းေတြ၊ ရထားလိုင္းေတြကလည္းအမ်ားၾကီး၊ က်မလည္း Marco polo
ခရီးလမ္းညႊန္စာအုပ္ အားကိုးနဲ ့ ၿမိဳ ့ထဲထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ပထမဆံုး သြားျဖစ္တဲ့ေနရာ
ကေတာ့ Notre-Dame ကိုပါ။ပါရီမွာ က်မအၾကိဳက္ဆံုးထဲက တစ္ေနရာပါပဲ။
က်မလည္းေက်ာင္းထဲခဏ၀င္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ Tourist ေတြအမ်ားၾကီးေပါ့။

အဲ့ဒီကမွတဆင့္ ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ Eiffel Tour ကိုသြားပါတယ္။ အေပၚကိုတတ္
ဖို ့ဓါတ္ေလွခါးဘက္မွာတန္းစီေနတဲ့လူတန္း ကိုေရွာင္ရင္း အေနာက္ဖက္က
ေျခခ်င္ တတ္တဲ့ေနရာက ေန အေပၚကိုတတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဦးေသာမတ္ကေတာ့
ေျခေထာက္နာတာေၾကာင့္ အနားက ကာဖီဆိုင္မွာထိုင္ၿပီးက်မကိုေစာင့္ေနတယ္။
အေပၚေရာက္ေတာ့ ပါရီၿမိဳ ့ၾကီးကို စီးျမင္ရလို ့ေမာလာတာ တန္သြားပါတယ္။
ညဖက္ဆိုမီးေရာင္ေတြနဲ ့ပိုလွမွာေသခ်ာပါတယ္။

အဲ့ဒီကအျပန္ Arc de Triomphe  နဲ ့Champs-Elysees ဘက္ကိုခရီးဆက္ခဲ့ပါတယ္။

Champs-Elysees ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ေတြကိုေငးရင္းလမ္းေလွ်ာက္မွန္းမသိေတာ့
ေအာင္ျဖစ္ရတယ္။ ဦးေသာမတ္စ္က ဆက္မေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုမွပဲ....
အဲ့ဒီမွာပဲ သူက ဟိုတယ္ျပန္၊က်မက ခရီးဆက္ရင္းလမ္းခြဲခဲ့တယ္။ က်မလည္း
Louvre ျပတိုက္ကိုသြားခဲ့ပါတယ္။ 

အဲ့ဒီကတဆင့္ တရုတ္တန္းကိုသြားျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္တန္းေရာက္ေတာ့လည္း
ေနရာတိုင္းတရုတ္စာ၊တရုတ္စကားသံေတြၾကားရတယ္။ ဘဲကင္၊အသားကင္၊
တရုတ္အစားအစာအစံုပါပဲ။ က်မလည္း ဆိုင္တဆိုင္မွာ ေန ့လည္စာ၀င္စားျဖစ္ပါတယ္။
တရုတ္ဆိုင္ကေန လိုအပ္တဲ့ပစၥၥည္းနဲနဲ၀ယ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီကမွ ဟိုတယ္ကို
ျပန္လာခဲ့တယ္။ ညေနေစာင္းေတာ့ အနားက ကုလားဆိုင္မွာ ဒန္ေပါက္စားျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္လို ဆီမမ်ားပဲ နဲနဲစပ္ပါတယ္။

ေနာက္ေန ့မွာေတာ့ ပါရီျမန္မာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုသြားၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္က မနက္
၉နာရီလာေခၚပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ျမန္မာ ျပည္ျပန္ေရာက္သလို
ခံစားရပါတယ္။ မနက္စာကိုေတာ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းနားက ဂ်ပန္ (တရုတ္)ဆိုင္မွာ
ဆရာေတာ္ကိုဆြမ္းကပ္ရင္းစားျဖစ္ပါတယ္။

ေက်ာင္းကအျပန္ က်မတေယာက္ထဲ ဟိုတယ္ကသိပ္မေ၀းတဲ့ Sacré-Cœur de Montmartre
ကိုသြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အလြန္လွၿပီး လူစည္တဲ့ေနရာပါ။ အေပၚကေန ျမိဳ  ့ကိုလွမ္းျမင္ရလို ့
သေဘာက်မိပါတယ္။

ေနာက္ေန ့မွာေတာ့ ၿမိဳ ့ထဲဘက္ေနရာေတြ သြားျဖစ္ပါတယ္။ ေစ်းဆိုင္ေတြ၊ အကႌ်ဆိုင္ေတြ၊
ဖိနပ္ဆိုင္ေတြ.... ဂ်ာမနီထက္ေစ်းၾကီးပါတယ္။ ဂ်ာမနီက ထက္လည္းလွပါတယ္။
က်မေတာ့ အကႌ်တစ္ထည္နဲ ့ေဘာင္းဘီတစ္ထည္ပဲ၀ယ္ခဲ့ပါတယ္။

ပါရီခရီးက က်မအတြက္ စိတ္လွဳပ္ရွားရတဲ့ ခရီးပါ။ ငယ္ငယ္က ျပင္သစ္စာအတူတူ
သင္ခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရမိပါတယ္။၊ စာေတြထဲမွာ သင္ခဲ့၊ဖတ္ခဲ့ရတဲ့
အရာေတြ ကိုယ္တိုင္ျမင္ရေတာ့  စိတ္လွဳပ္ရွားရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြသာပါလာ
ရင္ဆိုၿပီးမၾကာခဏေတြးမိပါတယ္။
ပါရီက လူမ်ိဳးစံု၊ ၾကည့္စရာစံုတဲ့ေနရာပါ။ ေျမေအာက္ရထားလိုင္းေတြကိုလည္း
အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ထားလို ့သြားရတာအဆင္ေျပပါတယ္။ ေျမေအာက္ရထား
စီးရလြန္းေတာ့ ေနေရာင္နဲ ့သဘာ၀ေလကို ေတာင္းတလာမိတယ္။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေျမၾကြက္တေကာင္လိုထင္လာမိပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပါရီခရီးက က်မအတြက္ အမွတ္တရျဖစ္ေနမွာပါ။