Thursday 23 February 2012

သူ ့ဓေလ့ ကိုယ့္ဓေလ့


ဒီေန ့က်မ Jameica ကသူငယ္ခ်င္းတေယာက္နဲ ့ေန ့လည္စာစားျဖစ္ပါတယ္။
သူကလည္း ဂ်ာမန္နဲ ့အိမ္ေထာင္ျပဳထားသူပါ။ က်မနဲ ့သိတာမၾကာေသးပါဘူး။
တရုတ္စာသင္တဲ့ေက်ာင္းမွာသိၾကတာပါ။
ဟိုေျပာဒီေျပာနဲ ့သူ ေျပာျပတဲ့ (သူၾကံဳခဲ့တဲ့) ယဥ္ေက်းမႈ ကြာပံုေလးကိုျပန္ေဖါက္
သည္ခ်ပါတယ္။
သူ ့မွာ ညီမ ၂ေယာက္ရွိတယ္။ အရင္က တေန ့က်ရင္ ဘယ္ေယာက်ၤားကို ယူသင့္
သလဲလို ့မၾကာခဏ ေဆြးေႏြးေလ့ရွိတယ္တဲ့။ သူတို ့က Jameica သားေတာ့မယူခ်င္ဘူး။
Jameicaသားယူရင္ မနက္ ၅ နာရီ ကတည္းကထၿပီး မနက္စာ ( breakfast ) ျပင္ေပး
ရမွာ။ Jameica မွာ မနက္စာဆို တ၀ စားၾကတာဆိုပဲ။ ငွက္ေပ်ာ္သီးႏြာရမယ္၊ ေၾကာ္ရမယ္၊
ဘာမယ္ညာမယ္ေပါ့။
ေတာင္အေမရိကသားလည္းမယူခ်င္ဘူးတဲ့။ ေတာင္အေမရိကတိုက္သားယူရင္ မနက္ ၄
နာရီကတည္းကထၿပီး breakfast ျပင္ရမွာတဲ့။
ဒီေတာ့ညီအစ္မေတြ စဥ္းစားၾကတယ္။ အေမရိကန္ ကိုယူမယ္။ breakfast ကို ေထြေထြ
ထူးထူးလုပ္ေပးစရာမလိုဘူးေပါ့။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ က်မသူငယ္ခ်င္းက ဂ်ာမန္ ေယာကၤ်ားရတယ္။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး
ေနာက္ေန ့ မနက္အေစာၾကီးထၿပီး ေယာကၤ်ားအတြက္ breakfast ျပင္သတဲ့။ သူက မီးဖိုထဲ
မွာ တခၽြတ္ခၽြတ္နဲ ့ျပင္ဆင္ေနတုန္း ေယာကၤ်ားက ဘာလုပ္ေနတာလဲ။ ျပန္အိပ္အံုး သူ ့အတြက္
breakfast လုပ္ဖို ့မလိုဘူးတဲ့။ ေနာက္ေတာ့က်မသူငယ္ခ်င္းလည္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။
ဂ်ာမန္ ေယာကၤ်ားက သူ ့breakfast ကိုသူျပင္စားၿပီး။ ရံုးပိတ္ရက္ေတြဆို မိန္းမအတြက္
ပါျပင္ေပးေသးတယ္ဆိုတာသိသြားတယ္။
ဒီေတာ့သူ ့ညီမေတြဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး သူ မနက္ေစာေစာထစရာမလို သလို breakfast လည္းျပင္ေပးစရာမလိုတဲ့အေၾကာင္း ၾကြားလိုက္တယ္တဲ့။

သူေျပာျပတာနားေထာင္ၿပီး က်မၾကံဳဖူတာနဲ ့တူေတာ့ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်သြားတယ္။
တစ္ေနရာ ဓေလ့ တစ္ခုေပါ့။

Monday 20 February 2012

ဘာျဖစ္လို ့မေျပာင္းတာလဲ။

ဂ်ာမနီမွာ က်မအေမးခံရေလ့ရွိတဲ့ေမးခြန္းပါ။ ျမန္မာမိတ္ေဆြေတြအျပင္ဂ်ာမန္
မိတ္ေဆြေတြကပါ ဒီေမးခြန္းကိုေမးေလ့ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီေမးခြန္း မွာ တစ္ခုက က်မရဲ ့နံမယ္ကိုဘာလို ့မေျပာင္းတာလဲ ( က်မ အမ်ိဳးသားရဲ ့မိသားစုနာမယ္ဘာလို ့
မထည့္တာလဲ) နဲ ့တစ္ခုကေတာ့ က်မဂ်ာမန္ႏိုင္ငံသား ဘာလို ့မေျပာင္းတာလဲဆိုတဲ့
ေမးခြန္းေတြပါ။

လူတိုင္းမွာသူ ့အေၾကာင္းနဲ ့သူရွိၾကသလို၊ ကိုယ္အေၾကာင္းနဲ ့ကိုယ္ ဆံုးျဖတ္ခြင့္ရွိၾကပါတယ္။
အဲ့ဒီအတြက္လည္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေ၀ဖန္ေနဖို ့လိုမယ္မထင္ပါဘူး။

နာမယ္နဲ ့ပတ္သက္လို ့ေျပာရရင္ က်မလက္ထပ္ၿပီးစက က်မနာမယ္မွာ ကိုေသာမတ္စ္
မိသားစုနာမယ္မပါေတာ့ ျမန္မာအသိတခ်ိဳ ့က က်မဒီမွာလက္ထပ္ထားတာမဟုတ္ပဲ
living together အျဖစ္သာေနေနတယ္လို ့ေျပာၾကပါတယ္။ လက္ထပ္ထားတာဟုတ္မဟုတ္ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ေတာင္ေတာင္းၾကည့္တဲ့သူလည္းရွိပါတယ္။
တကယ္ေတာ့သူတို ့ကဒီကစနစ္ကိုေသျခာမသိလို ့ပါ။

ဂ်ာမနီမွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္လက္ထပ္ရင္ သူ ့ေယာကၤ်ားရဲ ့ မိသားစု နာမယ္ကို
ေျပာင္းရမယ္လို ့တရားေသ မသတ္မွတ္ထားပါဘူး။ လက္ထပ္တဲ့အခါမွာ ေယာကၤ်ား၊မိန္မ
ႏွစ္ေယာက္စလံုး က ဘယ္နာမယ္ကိုယူမယ္ဆိုတာေရးရပါတယ္။
(၁) မိမိေမြးကတည္းက ရွိလာတဲ့ မိသားစုနာမယ္ ကိုဆက္ယူခ်င္ယူ၊
(၂) မိမိရဲ ့မိသားစု နာမယ္ကိုဖ်က္ၿပီး မိမိရဲ ့ ဇနီး (သို ့) ေယာကၤ်ား ရဲ ့မိသားစုနာမယ္ကို
ယူခ်င္ယူ။
(၃) မိမိ ရဲ ့မိသားစုနာမယ္အေနာက္မွာ မိမိဇနီး(သို ့) ေယာကၤ်ား ရဲ ့မိသားစုနာမယ္ကို
ထပ္ထဲ့ခ်င္ထဲ့ စသျဖင့္ ယူလို ့ရပါတယ္။
မိန္းမျဖစ္လို ့ေယာကၤ်ားရဲ ့ မိသားစုနာမယ္ ယူရမွာပဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ေယာကၤ်ားကလည္း
သူ ့မိန္းမရဲ ့မိသားစုနာမယ္ကိုေျပာင္းယူလို ့ရပါတယ္။

အဲ့ဒီေတာ့ က်မက က်မရဲ ့နာမယ္ကိုပဲ ဆက္ယူထားပါတယ္။ က်မနာမယ္မွာ နဂိုကတည္းက
မွ မိသားစုနာမယ္လည္းမရွိ၊ က်မတို ့ ဓေလ့မွာလည္း ေယာက်ၤားနာမယ္ေျပာင္းယူတဲ့ဓေလ့
ကမရွိဆိုေတာ့ က်မလည္း ျမန္မာနာမယ္ကို ျမန္မာနာမယ္ အတိုင္းပဲဆက္ထားပါတယ္။
က်မေယာကၤ်ားကလည္းဒီအတြက္ဘာမွ မေျပာသလို သူ ့အေနနဲ ့လည္း က်မကို ျမန္မာ
နာမယ္အတိုင္းပဲရွိေစခ်င္ပါတယ္။

ဒီႏိုင္ငံမွာ မိသားစုနာမယ္ကိုေမးေလ့၊ ေရးရေလ့ရွိတာေၾကာင့္ က်မနာမယ္ရဲ ့ေနာက္ဆံုး
စာလံုးကို မိသားစုနာမယ္ေနရာမွာ သံုးျဖစ္ပါတယ္။ ရင္းႏွီးတဲ့သူေတြကိုေတာ့ က်မမွာ မိသားစု
နာမယ္ မရွိေၾကာင္း၊ လက္ထပ္ျပီးရင္လည္းေယာကၤ်ားနာမယ္ကိုယူစရာမလိုေၾကာင္း က်မတို ့ႏိုင္ငံရဲ ့ဓေလ့ကိုရွင္းျပေလ့ရွိပါတယ္။

အေရးၾကီးတဲ့စာရြက္စာတမ္းေတြမွာေတာ့ က်မနာမယ္ဟာ မိသားစုနာမယ္မရွိေၾကာင္း
ေျပာၿပီး က်မနာမယ္ကိုပဲေရးေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီကလူေတြကလည္း နားလည္ပါတယ္။
ဘာမွျပသနာမရွိပါဘူး။ အခုေန က်မ ကိုေသာမတ္စ္ရဲ ့မိသားစုနာမယ္ကိုေျပာင္းခ်င္ရင္လည္း ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလို ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့က်မတို ့ႏွစ္ေယာက္စလံုးက က်မနာမယ္ကို
ျမန္မာနာမယ္အတိုင္းပဲထားခ်င္တာပါ။

ဒုတိယေမးခြန္းကေတာ့ ဂ်ာမန္ႏိုင္ငံသား ဘာလို ့မေျပာင္းတာလဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းပါ။
က်မက ျမန္မာတစ္ေယာက္ျဖစ္လို ့တေန ့ေန ့မွာ ျမန္မာျပည္မွာျပန္ေနခ်င္သလို၊
ျမန္မာျပည္ကိုလည္း က်မရဲ ့တိုင္းျပည္ အျဖစ္အျမဲရွိေနေစခ်င္ပါတယ္။
အဲ့ဒီအတြက္ေၾကာင့္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ျမန္မာ စာအုပ္ (ပတ္စ္ပို ့) ကို
အခက္အခဲေတြ ၾကားက ဆက္လက္ကိုင္ထားတာပါ။ ျမန္မာျပည္ျပန္ရင္ေတာင္
ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ ျပသနာအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့ရင္ဆိုင္ရတဲ့ဒုကၡ၊ ေလယာဥ္လိုင္းေတြက
မယံုသကၤာေမးခြန္းေတြေမးတဲ့ဒုကၡ ေတြကိုေတာ့ ၾကံဳေနၾကဆိုေတာ့ ဘယ္လို
ရင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုတာ သိေနပါၿပီ။

ျမန္မာစာအုပ္က ၃ႏွစ္တစ္ခါ သက္တမ္းတိုးရ၊ ပိုက္ဆံသြင္းရတာေတြရွိေပမဲ့
မိမိကိုယ္တိုင္က ဒီႏိုင္ငံသားျဖစ္ခ်င္ေနေတာ့ သည္းခံရတာေပါ့။ မႏွစ္က
စာအုပ္အသစ္လဲေတာ့ စိတ္ပင္ပန္းမႈေတြအမ်ားၾကီးနဲ ့ ေတာ္ေတာ္ေလးေစာင့္
လိုက္ရတယ္။ ၄ လေလာက္ၾကာမွ သက္တမ္းတိုးဖို ့ခြင့္ျပဳမိန္ ့က်တာနဲ ့
ျမန္မာစာအုပ္ပဲဆက္ကိုင္ထားပါတယ္။

ျမန္မာအစိုးရက ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြကို ႏိုင္ငံသား ၂ မ်ိဳး ခံယူခြင့္မျပဳပါဘူး။
ဒီေတာ့ဂ်ာမန္အစိုးရကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသားတေယာက္ကို ႏိုင္ငံသား ၂ မ်ိဳး
ခံယူခြင့္မျပဳပါဘူး။ ဂ်ာမန္စာအုပ္ရရင္ ျမန္မာစာအုပ္နဲ ့လဲယူရပါတယ္။
၂အုပ္ေပးမကိုင္ပါဘူး။

ဂ်ာမနီမွာ ဂ်ာမန္ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ ့လက္ထပ္ျပီးလို ့ ၃ ႏွစ္ၾကာရင္
ဂ်ာမန္ႏိုင္ငံသားေလွ်ာက္လို ့ရပါတယ္။ က်မေရာက္တုန္းကေတာ့အခုလို စာေမးပြဲေတြဘာေတြေျဖစရာမလိုပါဘူး။ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဂ်ာမန္စကား
ေအာင္လက္မွတ္ ( B1-Prüfung Zertifikat Deutsch) ရယ္ Einbürgerungstest
လို ့ေခၚတဲ့ ဂ်ာမန္ ႏိုင္ငံေရး၊လူမႈေရးသိသင့္တာေတြ ေျဖရပါတယ္။
Einbürgerungstest ကေတာ့ ေမးခြန္း ၃၀၀ေလာက္က်က္ထားၿပီး ေမးခြန္း ၃၃ ခု
ေမးပါတယ္။ အနဲဆံုး ၁၇ ခုမွန္ရင္ ေအာင္ပါတယ္။
ဂ်ာမနီမွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့ေနတဲ့သူေတြကေတာ့ ၈ႏွစ္ၾကာဂ်ာမနီမွာေနၿပီးရင္
ေလွ်ာက္ခြင့္ရွိပါတယ္။

က်မတို ့လို ၃ ႏွစ္ေက်ာ္သြားၿပီးဂ်ာမန္ စာအုပ္မေလွ်ာက္တဲ့သူေတြကိုေတာ့ ဂ်ာမနီမွာ
ေနထိုင္ခြင့္ ထုတ္ေပးပါတယ္။ ေနထိုင္ခြင့္ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ လက္ထပ္တားတဲ့
သူေတြကိုေတာ့အျမဲတမ္း ေနထိုင္ခြင့္ အျမင့္ဆံုးပံုစံကို ေပးပါတယ္။
အဲ့ဒီေနထိုင္ခြင့္တဲ ့ဂ်ာမနီမွ ဘာျပသနာမွမရွိပဲေနလို ့ရပါတယ္။ မဲမေပးရတာကလြဲရင္
က်န္တာေတြ တန္းတူ အခြင့္အေရးရပါတယ္။ က်မက ျမန္မာႏိုင္ငံစာအုပ္ျဖစ္ေတာ့
တျခားႏိုင္ငံေတြသြားရင္ ဗီဇာေတာ့လိုတာေပါ့ေလ။ အီးယူႏိုင္ငံအမ်ားစုကိုေတာ့ ဗီဇာ
မလိုပါဘူး။ ဂ်ာမန္ ေနထိုင္ခြင္ရွိေနေတာ့ တျခား ႏိုင္ငံဗီဇာေလွ်ာက္ရင္လည္း
အဆင္ေျပပါတယ္။

က်မပင္စင္ယူၿပီးလို ့ျမန္မာျပည္မွာျပန္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပင္စင္လစာထဲက ၃၀ရာခိုင္
ႏႈန္းျဖတ္ပါမယ္။ ဂ်ာမနီမွာပဲေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အျပည့္ေပးပါတယ္။

ဒီလိုအေျခအေနေတြၾကားမွာ က်မကေတာ့ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ပဲဆက္လက္ရွိေနပါ
တယ္။ ဂ်ာမန္ေတြၾကားမွာလည္း သူတို ့လို ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံမွာႏိုင္ငံျခား သားေတြ ကသူတို ့ႏိုင္ငံသားခံခ်င္ေနတာပါဆိုတဲ့ အေျပာေတြက်မ ၾကားၾကားေနရေတာ့ က်မဟာ အခုထိ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ရွိေနပါတယ္ဆိုတာ ဂုဏ္ယူၿပီးေျပာေနခ်င္ပါတယ္။

တဘက္ကလည္း က်မကို ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ဆက္လက္ေနေစခ်င္လို ့
အခက္အခဲေတြၾကံဳရတိုင္း အားေပး၊ကူညီ၊ေျဖရွင္းေပးတတ္တဲ့ ကိုေသာမတ္စ္
ကိုလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Sunday 19 February 2012

မတူညီတဲ့ဆရာမ်ား။

က်မတို ့ကငယ္ငယ္ကတည္းက ဆရာေတြကိုရိုေသၾကသလို၊
ဆရာေတြကလည္း တပည့္ေတြအေပၚ ေစတနာထားဆက္ဆံၾကတာပါ။
တခါတေလ ကိုယ္နဲ ့ရင္းႏွီးတဲ့ ဆရာမ မ်ားကိုဆိုရင္ မိမိရဲ ့အိမ္ကအေၾကာင္းေတြ၊
ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥ အဆင္မေျပတာ၊အဆင္ေျပတာေတြကအစေျပာျပ၊ရင္ဖြင့္
ေလ့ရွိၾကတယ္။ ဆရာဆိုရင္ လူတိုင္းကေလးစားတန္ဖိုးထားၾကတာပဲေလ။

က်မ ဂ်ာမနီေရာက္စ၊ Goethe Institut မွာ ဂ်ာမန္စာစသင္တုန္းက ေတြ ့ၾကံဳရတဲ့
ဂ်ာမန္ ဆရာေတြနဲ ့၊ အခု တရုတ္စာသင္ေနတုန္းေတြ ့ရတဲ့ဆရာေတြ ကိုႏိႈင္းၾကည့္
မိပါတယ္။ ဂ်ာမန္စာစသင္ေတာ့ အတန္းထဲမွာ ဆရာမက အဂၤလိပ္လို လံုး၀မေျပာပဲ
ဂ်ာမန္လိုပဲသင္ပါတယ္။ ဂ်ာမန္စကားတလံုးမွမတတ္ေသးတဲ့က်မတို အတြက္
ေတာ္ေတာ္ အဆင္မေျပပါ။ ဘာေျပာခ်င္တာလဲ၊ ဘာအဓိပၸါယ္လည္းဆိုတာ နားမလည္
တာမ်ားပါတယ္။ စာသင္ေနတုန္းမွာ အဘိဓါန္လည္းၾကည့္ခြင့္မရဘူး။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့မွ သိခ်င္တာေတြ ျပန္ေမးရတယ္။ အတန္းထဲမွာ နားမလည္ရင္
ေမးလို ့ရေပမဲ့ အားလပ္ခ်ိန္မွာ ဆရာမကိုစာေမးလို ့မရပါဘူး။ ဒါဟာသူ ့ရဲ ့အားလပ္ခ်ိန္
ျဖစ္လို ့စာရွင္းမျပပါဘူးတဲ့။ Goethe Institut မွာတတ္ေနတဲ့ကာလ ဂ်ာမန္စကား
ကိုက်မလံုး၀စိတ္မ၀င္စားခဲ့ပါဘူး။
ေနာက္ အတန္းေရာက္ေတာ့ Sprachenkolleg မွာေျပာင္းတတ္ျဖစ္ပါတယ္။
အဲ့ဒီမွာေတာ့က်မ ဂ်ာမန္စကားသင္ရတာေပွ်ာ္လာပါတယ္။ သင္တဲ့ဆရာက ဂ်ာမန္လို
ေျပာသင္ေနေပမဲ့ နားလည္ေအာင္ရွင္းႏိုင္ၿပီး လိုအပ္ရင္ အဂၤလိပ္လိုရွင္းပါတယ္။
စာသင္ခန္း အျပင္မွာလည္း သူ ့ကိုအခ်ိန္မေရြးစာေမးလို ့ရပါတယ္။ သူကေစတနာထား
တဲ့အတြက္ အဲ့ဒီတုန္းက က်မတို ့တတန္းလံုး စာလိုက္ႏိုင္ၾကတယ္။ ေက်ာင္းတက္ရတာလည္း
ေပွ်ာ္ၾကတယ္။ ေနာက္အတန္းေရာက္ေတာ့ ဆရာမအသစ္နဲ ့ဆရာနဲ ့ႏွစ္ေယာက္တြဲသင္တယ္။
ဆရာမက စည္းကမ္းၾကီးေပမဲ့ စာရွင္းျပတာေကာင္းပါတယ္။

က်မအလုပ္အတြက္ေက်ာင္းတက္ေတာ့ ဂ်ာမန္ဆရာေတြနဲ ့ၾကံဳရျပန္တယ္။
သူတို ့ဟာ ဘာသာရပ္ပိုင္းမွာ ကၽြမ္းက်င္ၾကေပမဲ့ က်မတို ့ႏိုင္ငံက ဆရာေတြလိုေတာ့
ေစတနာ၊အနစ္နာ သိပ္မရွိၾကပါဘူး။ ေက်ာင္းသားေတြကလည္း ရိုေသတာ၊ေလးစားတာ
မရွိၾကပါဘူး။ သူ ့ဆရာနဲ ့သူ ့တပည့္ေတာ့ဟုတ္ေနတာပါပဲ။ ဆရာကစာသင္ခန္းထဲမွာ
စာသင္တယ္။ စာသင္ခ်ိန္ကုန္ရင္သူ ့တာ၀န္ၿပီးၿပီ။

အခုက်မတရုတ္စကားသင္ေနေတာ့ တရုတ္ဆရာမနဲ ့ေတြ ့ရျပန္ပါတယ္။ ဆရာမက
က်မတို ့ထက္ငယ္ေပမဲ ့ က်မတို ့က သူ ့ကိုဆရာတေယာက္အျဖစ္ေလးစားပါတယ္။
သူက တရုတ္စာသင္တဲ့အခါမွာ ဂ်ာမန္လိုရွင္းျပပါတယ္။ ဒီေတာ့က်မ သူေျပာခ်င္တာ၊
ရွင္းျပတာေတြ နားလည္ပါတယ္။ တခါတေလသူရွင္းမျပတတ္ရင္ေတာင္ လွည့္ပတ္ၿပီး
ဂ်ာမန္လိုရွင္းရွာတယ္။ အတန္းထဲကသူေတြကလည္း သူေျပာခ်င္၊ရွင္းခ်င္တာေတြ
ၾကိဳးစားနားလည္ေပးပါတယ္။ ဆရာမက စာသင္ေကာင္းပါတယ္။
အတန္းထဲကေယာက္ေယာက္ ေက်ာင္းပ်က္ရင္ေတာင္ ေနာက္ ေန ့က်ရင္ အခ်ိန္ပို
ယူၿပီးရွင္းျပေပးပါတယ္။ ဂ်ာမန္ဆရာ၊ဆရာမဆိုရင္ေတာ့ဒါမ်ိဳးလုပ္ေပးမွာမဟုတ္ပါဘူး။
ဆရာမက အိမ္စာေတြအရမ္းေပးပါတယ္။ တရုတ္စာလံုးေတြ အမ်ားၾကီး အေရးက်င့္ရတယ္။
ငယ္ငယ္က သူငယ္တန္းမွာ ကၾကီးခေဂြး က်င့္ခဲ့ရသလိုပဲ။ က်မလည္း အခ်ိန္ေပးၿပီး
စာလုပ္ပါတယ္။ ဆရာမက စာလည္းအလြန္ေမးပါတယ္။ က်မတို ့က အတန္းထဲမွာရင္းႏွီး
ၾကေပမဲ ့ေလးစားမႈရွိသလို ၊ ဆရာမကလည္း က်မတို ့အေပၚမွာ ေစတနာထားပါတယ္။

ဂ်ာမန္စကားသင္တုန္းကေတာ့ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး ေလ့လာရေပမဲ ့၊ တရုတ္စကား
သင္ေတာ့ ဆရာမက သူငယ္တန္းကေလးစာသင္သလို ဂရုတစိုက္ရွိပါတယ္။
အေရွ့နဲ ့အေနာက္၊ ယဥ္ေက်းမႈခ်င္းကြာတာေၾကာင့္သူတို ့ရဲ ့စာသင္ပံု၊စာသင္
နည္းေတြလည္းေျပာင္းလဲတာေနမွာ။

အခုတေလာ က်မေတာ့ တရုတ္စာက်က္ရင္း အခ်ိန္ကုန္ေနပါတယ္။ စာေတြမ်ားလာေတာ့
စာလံုးေတြ ေမ့ေမ့သြားလို ့ျပန္ျပန္ၿပီးအေရးက်င့္ရျပန္ေရာ။ က်မတရုတ္လိုေတြရြတ္ေနလို ့
ကိုေသာမတ္စ္ ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္နားျငီးေနပံုရပါတယ္။

Saturday 11 February 2012

က်မတို ့ရဲ ့ ေက်ာင္း


လူတစ္ေယာက္ရဲ ့ဘ၀ကိုျပန္ေတြးမယ္ဆိုရင္ သူ ့မိဘ၊ေမာင္ႏွမေတြ အျပင္
သူေနခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းအေၾကာင္းကလည္းအဓိက ေနရာကပါေနမွာပါ။
မေန ့က ကိုေသာမတ္စ္က သူေနခဲ့တဲ့ေက်ာင္း (Hebbelschule- Kiel) အႏွစ္(၁၀၀)ျပည့္
အတြက္ထုတ္ေ၀ထားတဲ့ စာအုပ္ယူလာပါတယ္။

ကိုေသာမတ္စ္ငယ္ငယ္က ဂ်ာမနီေျမာက္ပိုင္း Kiel ဆိုတဲ့ျမိဳ ့မွာေနတာပါ။ အခုထိ
ေႏြေရာက္ရင္တစ္ႏွစ္တစ္ေခါက္ေတာ့ျပန္ေလ့ရွိပါတယ္။ ေဆြမ်ိဳးေတြမရွိေတာ့ေပမဲ့
သူ ့ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ေတြ ့ဖို ့ပါ။ က်မကိုလည္း သူေနခဲ့တဲ့ေနရာ၊ သူတက္ခဲ့တဲ့
ေက်ာင္း၊ သူအေဖရဲ ့ေရတပ္ဆိပ္ကမ္းစတဲ့သူ ့ဘ၀ အမွတ္တရေနရာေတြကိုလိုက္ျပ
ေလ့ရွိပါတယ္။

သူငယ္ငယ္ကေက်ာင္းတက္ရတာမေပ်ာ္ေၾကာင္း၊ အထူသျဖင့္ တကၠသိုလ္၀င္တန္းေျဖ
ရတာကို မၾကိဳက္ေၾကာင္း၊ အခုထိတကၠသိုလ္၀င္တန္းေျဖတဲ့အေၾကာင္းအိပ္မက္မက္ေန
ဆဲျဖစ္ၿပီး၊ ေၾကာက္တဲ့အေၾကာင္းေတြေျပာျပေလ့ရွိပါတယ္။



(စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ သူတကၠသိုလ္၀င္တန္းေအာင္တဲ့ႏွစ္နဲ ့သူ ့သူငယ္ခ်င္းမ်ား။)

ဒါေပမဲ့ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ျပန္ေတြ ့ရတဲ့အခါေတာ့ သူအလြန္ေပ်ာ္ပါတယ္။ အခုအခါမွာ
သူငယ္ခ်င္းေတြက တကြဲတျပားဆီေရာက္ေနၾကေပမဲ့ မၾကာခဏျပန္ေတြ ့ျဖစ္ၾကပါတယ္။

မေန ့ကေတာ့ သူ ့အေမသိမ္းထားေပးတဲ့ သူေက်ာင္းတက္တုန္းက ဆရာေတြေရးထားတဲ့
အကဲျဖစ္မွတ္တမ္းစာအုပ္ ကိုက်မတို ့ျပန္ၾကည့္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သူ ့ရဲ ့ငယ္ဘ၀ စာသင္ခန္း
အေတြ ့အၾကံဳေတြ၊ သူ ့ဆရာေတြအေၾကာင္း၊ သူ ့သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္းက်မကို
ျပန္ေျပာျပရင္း သူစိတ္လႈတ္ရွားေနပါတယ္။

အကဲျဖစ္မွတ္တမ္းစာအုပ္


သူ ့ေက်ာင္းအေၾကာင္းေတြေျပာေတာ့က်မလည္း က်မရဲ ့ေက်ာင္းအေၾကာင္းျပန္ေျပာျဖစ္ပါတယ္။
အသက္ၾကီးလာေပမဲ့ ငယ္ငယ္ကေက်ာင္းအေၾကာင္း၊သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္းျပန္ေျပာ
ရရင္ စိတ္ထဲျပန္ငယ္သြားသလိုပါပဲ။ အခုလို ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ေ၀းေနခ်ိန္မွာ သူတို ့ကိုသတိရမိ
ပါတယ္။ ကိုေသာမတ္စ္သူငယ္ခ်င္းေတြက ဂ်ာမနီႏိုင္ငံထဲမွာပဲရွိၾကေတာ့ ျပန္ေတြ ့ၾကဖို ့
လြယ္ေပမဲ ့ က်မရဲ ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ႏိုင္ငံအႏွံ ့ေရာက္ေနၾကေတာ့ျပန္ေတြ ့ၾကဖို ့ မလြယ္
ေတာ့ပါ။
သူငယ္ခ်င္းတို ့ေရ... ... ေ၀းေနၾကေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းဟာသူငယ္ခ်င္းပါပဲ။
သတိရေနပါတယ္။

Tuesday 7 February 2012

ခ်မ္းေနၿပီ။ ၂၀၁၂ ေဆာင္းတြင္း အမွတ္တရ

ဒီႏွစ္အေစာပိုင္းလေတြက အေအးေပါ့ေနလို ့ဟုတ္သလိုလိုရွိေပမဲ့ အခုတေလာ
ေအးလိုက္တာမွ.... ဂ်ာမန္ေဆာင္းကေတာ့သစၥာရွိစြာနဲ ့ ေရာက္လာျပန္ပါတယ္။
အလြန္ေအးပါတယ္။ မနက္အလုပ္သြားရင္ (-13) ေလာက္ရွိေတာ့ က်မအတြက္
အလြန္ေအးပါတယ္။ ၀တ္ထားတဲ့ အေႏြးထည္ေတြကပဲ ၃ကီလိုခြဲေလာက္ရွိတယ္။
မၾကိဳက္ပါ။ ဒီၾကားထဲ ေအးပါတယ္ဆိုမွ ရထားေတြေနာက္က်လို ့ဘူတာမွာေစာင့္ေန
ရတာကလည္းဒုကၡ။ ေတာ္ပါေသးရဲ ့ေနသာေနလို ့။ လမ္းေတြေျခာက္ေနလို ့၊
ေဆာင္းတြင္းအမွတ္တရပံုေတြ Internet ကယူၿပီးစုထားတာပါ။