ငယ္ငယ္ကသူငယ္ခ်င္း

တနဂၤေႏြမနက္ဖက္ ဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ ဘယ္သူပါလိမ့္လို ့ ဟလို
ထူးလိုက္ေတာ့ အႏွစ္ ၂၀ေက်ာ္ေလာက္မေတြ ့ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနတယ္။
သူက်မတို ့ေနတဲ့ေနရာေရာက္ေနတယ္ဆိုတာနဲ ့အေျပးအလြားသြားေတြ ့ဖို ့
စီစဥ္လိုက္ပါတယ္။ ရထားေပၚမွာ သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းေတြးမိတယ္။
ငယ္ငယ္ကေတာ့ က်မတို ့ေတြ အပူအပင္မရွိ၊တာ၀န္ေတြမရွိနဲ ့ ေပ်ာ္ရြင္စြာ
ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ေန ့ရက္ေတြ ့အမွတ္ရမိပါတယ္။
က်တို ့ဘ၀ေတြရဲ ့ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္ေတြထဲမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ေခါင္းေဆာင္
တစ္ေယာက္ေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းနဲ ့သာမေတြ ့ျဖစ္ေပမဲ့ သူ ့သတင္းေတြ ၾကားေန၊နားေထာင္
ေနခဲ့ပါတယ္။ က်မ မလုပ္ႏိုင္တဲ့ ၊မေပးဆပ္ႏိုင္တဲ့ အရာတစ္ခုကို သူငယ္ခ်င္းက
လုပ္ေဆာင္ေနတာျမင္ရၾကားရေတာ့ ဂုဏ္ယူအားေပးေနခဲ့ပါတယ္။
က်မတို ့ေခတ္၊က်မတို ့ဘ၀မွာ ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ခါးသီးမႈေတြ လူတိုင္းမွာရွိၾကေပမဲ့
သူငယ္ခ်င္းေလာက္ေတာ့ ျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းမယ္ မထင္ပါဘူး။
မိမိယံုၾကည္မႈအတြက္ရဲ ၀ံ့စြာ ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့သူငယ္ခ်င္းရဲ ့ အႏုပညာ ႏွလံုးသားကို
သူငယ္ခ်င္းေရးထားတဲ့ကဗ်ာေတြ ဖတ္ရင္း သူငယ္ခ်င္းရဲ ့ဘ၀ကို ပိုၿပီးနားလည္၊ေလးစား
မိပါတယ္။
က်မတို ့အားလံုးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကိုယူေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ ့တကြ
သူငယ္ခ်င္းနဲ ့ဘ၀တူ မိတ္ေဆြေတြအားလံုးကို ေလးစားရပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္သူငယ္ခ်င္း။
ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ ့ဆက္လက္ခ်ီတက္ႏိုင္ပါေစလို ့ ဆႏၵျပဳရင္း... ... ...
(၂၉.၀၉.၂၀၁၃ အမွတ္တရ)