အေမ့ဆီသို ့

က်မအလာကိုေစာင့္ေနတဲ့ အေမ့ဆီ သြားရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာ
ေပ်ာ္ေနတာပါ။ အေမကလည္းက်မလိုပဲေပ်ာ္ေနမွာပါ။ သူကပိုလို ့ေတာင္ေပ်ာ္မွာ။
အေမက အသက္ၾကီးလာတာနဲ ့အမွ် က်မကိုသူ ့အနားမွာေနေစခ်င္လာတယ္။
ဒီကိုေရာက္စက လူၾကီးမိဘေတြနားမွာ သားသမီးေတြမေနၾကပဲ အထီးက်န္
ဆန္ေနၾကတာေတြ ့ရေတာ့ နားမလည္ခဲ့မိဘူး။ အခုေတာ့ က်မလည္း
သူတို ့လိုျဖစ္ေနၿပီေလ။ က်မကိုလည္း တခ်ိဳ ့က နားလည္ၾကပါ့မလာပဲ။

အိမ္ျပန္ရမယ္ဆိုေတာ့ ျပင္ဆင္ရတာေတြကလည္းအမ်ားသားပဲ။ ဒီၾကားထဲ
အလုပ္မွာက လုပ္စရာေတြမ်ား၊ က်မကသူမ်ားေတြထက္တစ္ပတ္ခြင့္ေစာၿပီး
ယူလိုက္ေတာ့ လုပ္စရာေတြၿပီးေအာင္လုပ္ေပးေနရတယ္။ တေန ့တေန ့
အခ်ိန္ပိုေတာင္ဆင္းေနရေတာ့ ရန္ကုန္အတြက္ ေစ်း၀ယ္ခ်ိန္ေတာင္သိပ္မရွိ
လိုက္ဘူး။

ဒီတခါေတာ့ က်မတို ့ႏွစ္ေယာက္စလံုးျပန္ၾကမွာဆိုေတာ့ လမ္းခရီးမွာ
သိပ္စိတ္မပင္ပန္းဘူးေပါ့။ ကိုေသာမတ္စ္လည္း ရန္ကုန္ျပန္ရမယ္ဆို
ေပ်ာ္ေနေရာ။ ဟိုေရာက္ရင္ ေတြ ့ျဖစ္ၾကမယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ ့စာရင္း
ကေတာ့ အသင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ။

ေနာက္တပတ္ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ အေမ့နားမွာေရာက္ေနမွာ။ ဘေလာ့
သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတို ့ဒီၾကားထဲ
ရန္ကုန္ကို ေရာက္ျဖစ္မယ္ဆိုရင္က်မတို ့နဲ ့ေတြ ့ၾကတာေပါ့။