Solution

ဒီေန ့ ကိုေသာမတ္စ္က က်မ တရားနာၿပီးခ်ိန္မွာ ေမးခြန္းတစ္ခု
ေမးပါတယ္။ တရားထဲမွာ ၾကားလိုက္ရတဲ့ Solution ဆိုတာဘာလဲတဲ့။
က်မ ရုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားတယ္။ ဆရာေတာ္ေဟာတဲ့ထဲ Solution
ဆိုတာမပါပါဘူး။ ဘယ္က ဘယ္လိုၾကားတာပါလိမ့္။

ျပန္ေမးေတာ့ က်မလည္းအဲ့ဒီSolution ဆိုတာကို မၾကာခဏေျပာေလ့
ရွိတာ သူ က်မဖုန္းေျပာရင္ သတိထားမိတယ္တဲ့။

ဒါနဲ ့သူေမးခ်င္တဲ့ Solution ဆိုတဲ့ျမန္မာအသံထြက္တစ္ခုခု ျဖစ္မယ္ဆိုတာသိရပါတယ္။
တရားေခြျပန္ရစ္ျပီး နားေထာင္ၾကည့္ေတာ့မွ သူေျပာခ်င္တဲ့ Solution
ကိုသိရပါေတာ့တယ္။ ျမန္မာအသံထြက္  "ဆိုလို ့ရွိရင္" ဆိုတာကိုေမးေၾကာင္းသိရပါတယ္။

ဒါနဲ ့ပဲ သူသိခ်င္တဲ့ Solution ("ဆိုလို ့ရွိရင္") ဆိုတာကိုရွင္းျပရပါတယ္။
မေသခ်ာေသးတဲ့ မလုပ္ရေသးတဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုခု ၊အေျခအေနတစ္ခုခု ကို
ေျပာေၾကာင္း၊ အဲ့ဒီအေျခအေန က ရလာမယ္ အက်ိဳးဆက္ကို ရည္ရြယ္တဲ့အခါေျပာ
ေၾကာင္း ၊ (If.. / Wenn...) ဥပမာေတြေပးၿပီးရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။

မေရရာ၊မေသခ်ာတဲ့ အေျခအေနေတြတဲ ့ ၾကံဳေတြ ့ေလ့ရွိတာေတြေၾကာင့္၊ "ဆိုလို ့ရွိရင္"
ဆိုတာကို က်မ ေျပာေလ့ရွိေနတာမ်ားလား၊
မေသခ်ာ၊ မေရရာ၊ အစိုးမရတဲ့ ေလာက ၾကီး နဲ ့ကိုက္ညီတဲ့ အဲ့ဒီစကားလံုး "ဆိုလို ့ရွိရင္"
ဆိုတာကို မၾကာခဏေျပာမိေနသလား။.... .... ...ေတြးမိပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန ့ တစ္ေန ့လံုး ကိုေသာမတ္စ္ကေတာ့ သူ ့ရဲ  ့ Solution ကိုပါးစပ္က
မခ်ပဲ... ရြတ္ေနေလရဲ  ့။
က်မကလည္း အေတြးထဲမွာ အလုပ္ကခြင့္ရမယ္ဆိုလို ့ရွိရင္..... ..... ......ေတြးေနမိပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီေက်ာင္း

က်မတို ့ျမိဳ  ့က လြတ္လပ္တဲ့ဒီမိုကေရစီေက်ာင္းအေၾကာင္းပါ။ ၾကားဖူးေနတာ
ၾကာေပမဲ့ ေသေသခ်ာခ်ာမသိခဲ့ပါဘူး။ အဲ့ဒီေက်ာင္းမွာ ဦးေသာမတ္စ္
ေဟာ္လန္စကားေျပာသင္ ေပးရေတာ့မွ စိတ္၀င္စားလာခဲ့တာပါ။
ဒီေက်ာင္းက သာမန္မူလတန္း၊အလယ္တန္းေက်ာင္း၊အထက္တန္းေက်ာင္းေတြနဲ ့
မတူပဲထူးျခားေနပါတယ္။
ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားေတြဟာ အသက္ ၆ ႏွစ္ကေန ၁၈ႏွစ္
အထိရွိၾကၿပီး ေက်ာင္းမွာ ပထမတန္း၊ဒုတိယတန္းရယ္လို သတ္မွတ္မထားပဲ
ေက်ာင္းသားေတြဟာ မိမိစိတ္၀င္စားတဲ့ဘာသာရပ္ ကို သင္ေနတဲ့အတန္းမွာ
လိုက္တက္လို ့ရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုကသင္ခ်င္တဲ့ ဘာသာရပ္
ေတြကိုလည္း စီစဥ္ေပးပါတယ္။
သာမန္ေက်ာင္းေတြမွာ သင္ေနၾက ဘာသာရပ္ေတြအျပင္ လက္ေတြ ့ဆန္တဲ့
ပန္းခ်ီ၊ ဂီတ၊ စတာေတြလည္း စိတ္၀င္စားသလိုလုပ္လို ့ရပါတယ္။
ငယ္ငယ္ကထဲက အေရးအဖတ္၊အတြက္ ေတြကို လက္ေတြ ့ဆန္ဆန္ သင္ၾကား
ေပးပါတယ္။
ေက်ာင္းမွာ အတန္းရယ္လို ့မရွိ၊ အမွတ္စာရင္းရယ္လို ့မရွိ၊ ေအာင္တယ္၊က်တယ္လို ့မရွိ
ပါဘူး။ ေက်ာင္းသား (၁၀)ေယာက္မွာ ၾကီးၾကပ္သူ ဆရာ၊ ဆရာမ တစ္ေယာက္
ရွိၿပီး သူက ႏွစ္ကုန္ရင္ ေက်ာင္းသားရဲ ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္မွတ္တမ္းကို ေရးၿပီး
ေက်ာင္းသားကို ေပးရပါတယ္။

အစိုးရ ေက်ာင္းေတြ ကသတ္မွတ္ထားတဲ့ ျပည္နယ္အလိုက္အတန္းစာေမးပြဲ
ေတြကို၀င္ေျဖဖို ့အတြက္ေတာ့ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ေပးပါတယ္။

ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ၊ဆရာေတြ တပတ္တခါေတြ ့ၾက
ၿပီး ေန ့စဥ္ၾကံဳရတဲ့ အခက္အခဲ၊ျပသနာေတြကို ေဆြးေႏြးေျဖရွင္းၾကပါတယ္။
ဆရာေတြ၊ေက်ာင္းသားေတြဟာ မိမိဆႏၵ အေလွ်ာက္ တက္ခ်င္ရင္တက္၊
မတက္ခ်င္လည္းရပါတယ္။ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခုကိုဆံုးျဖတ္ရမယ္ ဆိုရင္
ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့ဆရာေတြဟာ equal vote ရပါတယ္။

ေက်ာင္းရဲ ့ေက်ာင္းသားဆရာ အစည္းအေ၀း


ေက်ာင္းမွာ ဆရာအသစ္ခန္ ့ရင္လည္း ေက်ာင္းသား ကိုယ္စာလွယ္ေတြက
ေရြးခ်ယ္တဲ့အဖြဲ ့မွာပါပါတယ္။ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေတြက ၾကိဳက္
မွ ေရြးပါတယ္။

ဦးေသာမတ္စ္ Interview ၀င္ေတာ့ ဆရာ ၂ ေယာက္နဲ ့ေက်ာင္းသား ၃ေယာက္
က ေမးၾကပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဂ်ာမန္ အစိုးရေက်ာင္းေတြရဲ ့သင္ရိုးမွာ ဒတ္ခ်္ ( Dutch) ဘာသာ
စကားသင္တာမပါပါဘူး၊ အဲ့ဒီေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ ့က ( ၁၀ႏွစ္ကေန ၁၄ႏွစ္)
ဒတ္ခ်္ဘာသာစကားသင္ခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ ့ေက်ာင္းက စီစဥ္ေပးတာပါ။

အတန္းထဲမွာလည္း အသက္အရြယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၿပီး၊ အစမ္းလာတက္ၾကည့္ၾက
ပါတယ္။ အတန္းထဲမွာလည္း အခ်ိန္ျပည့္ထိုင္ေနစရာမလိုပဲ စိတ္မပါေတာ့ရင္
ထြက္သြားလို ့ရပါတယ္။

ဦးေသာမတ္စ္အေျပာကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ရွိၾကတယ္
လို ့ ေျပာပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက စာကို မျဖစ္မေနသင္ရမယ္ဆိုတဲ့ အေတြး
မရွိပဲ သူတို ့ရဲ ့စိတ္၀င္စားမႈ ေၾကာင့္လာတက္တာျဖစ္လို ့ စာသင္ရမယ္၊အိမ္စာလုပ္
ရမယ္၊စာဖတ္ရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ မရွိေတာ့ ေက်ာင္းတက္ရတာေပ်ာ္ေနၾက
ပါတယ္။
အဲ့ဒီေက်ာင္းေတြဟာ ဂ်ာမနီက  ျမိဳ ့တိုင္းမွာမရွိပါဘူး။ တခ်ိဳ  ့မိဘေတြက သားသမီး
ကို အဲ့ဒီေက်ာင္းမွာထားခ်င္လို ့ ဒီၿမိဳ  ့ကို ေျပာင္းလာၾကပါတယ္။

က်မစိတ္၀င္စားမိတဲ့ အဲ့ဒီေက်ာင္းမွာ အေကာင္း၊အဆိုးေတြေတာ့ရွိမွာပါ။
ဒါေပမဲ ့ငယ္ငယ္ကတည္းက ေန အခုခ်ိန္အထိ စာေမးပြဲေတြ အဆင့္ဆင့္
ေျဖခဲ့ရတဲ့ စိတ္ပင္ပန္းမႈေတြကို ျပန္ေတြးမိေတာ့ ေၾသာ္ ဒီေက်ာင္းမ်ိဳး
သာတက္ခဲ့ရရင္..... ဆိုၿပီးေတြးမိသြားပါတယ္။