အမိေျမကထြက္လာၿပီး ႏိုင္ငံအသစ္တစ္ခုမွာ ဘ၀သစ္တစ္ခုကို စတင္ခဲ့တာ
၁၂ ႏွစ္ျပည့္ပါၿပီ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၂ ႏွစ္တုန္းက ျမန္မာျပည့္ကထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္
ခံစားမႈ၊ အေတြ ့အၾကံဳေတြ ကို အခုခ်ိန္ထိျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ မေန ့တေန ့က
ျဖစ္ခဲ့သလို မွတ္မိေနပါေသးတယ္။
မထြက္လာခင္တစ္ရက္အလိုမွာ အေဖရယ္၊အေမရယ္၊က်မရယ္ မိသားစု
သံုးေယာက္ ေရႊတိဂံုဘုရားသြားဖူးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ က်မတို ့နဲ ့အတူမေနတဲ့
အေဖ နဲ ့က်မတို ့သားအမိ အတူူတူူ ဘုရားဖူးခြင့္ရတာ က်မဘယ္ေမ့ပါ့မလဲ။
အျပန္မွာလွည္းတန္းထိပ္မွာေခါက္ဆြဲေၾကာ္၀င္စားျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။
က်မက တရုတ္ဆိုင္က ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ဆိုၾကိဳက္တာကို။
အဲ့ဒီညက အေဖ က်မတို ့အိမ္မွာ အိပ္ပါတယ္။ က်မဒီကို ထြက္လာမဲ့ေန ့မွာ
အေဖက က်မကို သူ ့ရဲ ့တီရွပ္လက္ရွည္တစ္ထည္ အမွတ္တရေပးပါတယ္။
အဲ့ဒီအကႌ်ကို က်မ အခုထိ ည၀တ္အိပ္ေလ့ရွိဆဲပါ။
ေလဆိပ္ကို အေဖေရာ အေမပါ လိုက္ပို ့ၾကတယ္။ တေယာက္ထဲထားခဲ့ရမယ့္
အေမ့ရဲ ့ေဘးမွာ အေဖကိုျမင္ေနရလို ့ က်မသိပ္၀မ္းမနဲခဲ့မိဘူး။ က်မ မရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြ
မွာ အေမ့ဆီမၾကာမၾကာဖုန္းဆက္ဖို ့လည္း အေဖ့ကိုမွာခဲ့ေသးတယ္။
က်မကေတာ့ ေနရာေဟာင္းကိုထားခဲ့ၿပီး၊ ဘာမွန္းမသိေသးတဲ့ ေနရာသစ္ကို
တေယာက္ထဲသြားရမွာဆိုေတာ့ စိတ္လႈတ္ရွားေနခဲ့မိပါတယ္။
ဒီလိုနဲ ့ေနရာသစ္မွာ အစစအရာရာ အသစ္အဆန္းေတြေတြ ့ခဲ့၊ျမင္ခဲ့ရ၊ သင္ခဲ့၊
ေလ့လာခဲ့ရ၊ ၀မ္းသာျခင္း၊၀မ္းနည္းျခင္း၊ အားငယ္ျခင္း၊ အားတင္းျခင္းေတြနဲ ့
ဘ၀ကိုရွန္းကန္တည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန ့ေတာ့ ဘာလိုလိုနဲ ့ ၁၂ ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ပါ
ၿပီ။
ဒီေန ့မွာ လူ ့ေလာကၾကီးမွာ မရွိေတာ့တဲ့ အေဖကို အထူးသတိရမိပါတယ္။
အေဖဟာ က်မတို ့သားအမိနဲ ့အတူတူ မေနေပမဲ့ က်မဘြဲ ့ယူတဲ့အခါ၊ က်မ တိုင္းတပါး
ကိုထြက္လာတဲ့အခါ၊ က်မ အမ်ိဳးသားနဲ ့အတူျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာလည္တဲ့အခါစတဲ့
အေရးပါတဲ့ေန ့ေတြမွာ က်မေဘးမွာရွိေနခဲ့ပါတယ္။
ဒီေန ့မွာ အေ၀းမွာရွိေနတဲ့က်မကို သတိရေနရွာမယ့္ သတၱိရွိၿပီး စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့
အေမ့ကိုလည္းအထူးသတိရမိပါတယ္။
ဒီေန ့မွာ က်မဘ၀ကို အေကာင္းဘက္သို ့ေျပာင္းလဲေပးခဲ့တဲ့၊ ဘ၀သစ္တစ္ခု
မွာရပ္တည္ႏိုင္ဖို ့ က်မကို ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့တဲ့ ၊ က်မနဲ ့က်မအေမ ကို တရားဓမၼနဲ ့
မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တဲ့ က်မရဲ ့အမ်ိဳးသား ကိုေသာမတ္စ္ကို အထူးေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။
ဒီေန ့မွာ က်မကို ၁၂ႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ အဖက္ဖက္က ကူညီပံ့ပိုး၊အားေပး
ၾကတဲ့မိတ္ေဆြ၊သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကိုလည္းအထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ဒီေန ့ေန ့လည္မွာ က်မတို ့ႏွစ္ေယာက္အတြက္ အမွတ္တရ ေန ့လည္စာသြားစား
ျဖစ္ပါတယ္။ ေထြေထြထူးထူးမဟုတ္ပါဘူး။ က်မဂ်ာမနီကို စေရာက္တဲ့ေန ့က
ပထမဆံုးစားခဲ့ဘူးတဲ့ ပီဆာ ပါ။ အဲ့ဒီေန ့က ေလဆိပ္ကေန Düsseldorf မွာရွိတဲ့ အဂၤလန္
ေကာင္စစ္၀န္ရံုးမွာဗီဇာသြားတင္ၿပီး အျပန္ Düsseldorf ဘူတာမွာ အေျပးအလႊား
ပီဆာ ၀ယ္စားခဲ့ၾကတဲ့ အမွတ္တရ ပါ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
17 comments:
Glückwunsch zu 12 Jahren in Deutschland !!
Sue Nwe Lay
အရင္ကလည္း အေဖအေႀကာင္းဖတ္ဖူးတယ္။
ဒီပုိ႕စ္မွာေတာ႔ မရွင္ေလးေရးတာေလးဖတ္ျပီး မိသားစုေလးအေႀကာင္း ရင္ထဲမွာနင္႔ကနဲ ခံစားလုိက္ရတယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလည္းေသခ်ာမေျပာတတ္ဘူး။
အေမနဲ႕ မရွင္ေလး ႀကိဳးစားခိုင္မာ တာကိုလည္း သေဘာက်တယ္။
၁၂ႏွစ္ေတာင္လား။ ေမြးရပ္ေျမမဟုတ္တဲ႕ နုိင္ငံမွာ လူႀကီးျဖစ္လာမွ ေနရတာ ေနသားက်ေအာင္ ေနတတ္မွဳ၊ မိမိကိုယ္တိုင္ရဲ႕ စိတ္ထားတတ္မွဳ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ေက်းဇူးတရားေတြက အမ်ားႀကီး အေရးပါပါတယ္။
ေရွ႕ဆက္ျပီး စိတ္ခ်မ္းသာ အဆင္ေျပပါေစ။
ရွင္ေလး ေရ
ခုန ကၽြန္မပါ။
ေကာင္းမြန္၀င္း
မအိသူ
၁၂ နွစ္ဆိုတဲ.အခ်ိန္က ျမန္လိုက္တာ။ ညီမေတာင္ အမနဲ.ေတြ.ခဲ.တဲ.အခ်ိန္က ၁၀နွစ္ရွိသြားျပီေနာ္။ Freiburg ဘူတာမွာ စကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာခဲ.တာေတြ ဦးေသာမတ္စ္။ကိုဂ်ြန္နဲ. ကာရင္း။ ဦးလူး၀စ္တို.နဲ.ေတြ.ဆံုၾကတာေတြကို မေန.တစ္ေန.ကလိုဘဲ မ်က္စိထဲမွာျမင္ေယာင္ေနတယ္။
သတိရျခင္းမ်ားစြာျဖင္.
ခင္ခင္စိန္
တျခားႏိုင္ငံ တစ္ခုမွာ အဖက္ဖက္က ဝင္ဆန္႔ေအာင္၊ အသားက်ေအာင္ ေနဖို႔က အၿမဲတမ္းေတာ့ မလြယ္ပါဘူး၊ ၁၂ ႏွစ္တိုင္တိုင္ အခက္အခဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ႀကံ႕ႀကံ႕ခံၿပီး ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တာ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္ဗ်ာ...။
Danke, Sue Nwe lay..
ေကာင္းမြန္၀င္း :ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဘ၀ဆိုတာ အမ်ိဳးစံုေတြ ့ၾကံဳရတယ္။
မခင္ခင္စိန္... က်မလည္းမွတ္မိေနေသးတယ္။ ကိုဂြ်န္က အခုအိႏၵိယမွာ ဒီလထဲေတာ့ျပန္လာလိမ့္မယ္။
ကာရင္း ၊ ဦးလူး၀စ္ တို ့လည္းေနေကာင္းၾကပါတယ္။
ဂိုေသမွာ ျမန္မာမေတြ ့တာၾကာၿပီ။ သတိရမိတယ္။
ကိုညီေရ... ကိုယ့္ကိုကိုယ္အားေပးရင္...၁၂ႏွစ္
ရွိခဲ့ၿပီ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
This is life.In French"Tant que tu es la tout est parfait."
You are like a "rose"...strong,simple,lovely and fragrant.Go on little sis.
With love,
Gyidaw
ဘာသာစကား၊ အစားအေသာက္၊ ယဥ္ေက်းမႈျခင္း လံုးလံုးမတူ ကြဲျပားျခားနားတဲ႔အရပ္တစ္ခုမွာ ႏွစ္ၾကာရွည္ေအာင္ အဆင္ေျပစြာၾကိဳးစားေနႏိုင္တာ တကယ္ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။
ဆက္လက္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္က်န္းမာ စိတ္ခ်မ္းသာစြာနဲ႔ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ပါေစလို႔..
Thanks Gyidaw...and Chaw...
ႊႊႊေဒၚၾကီးေရ..
ဘယ္ေနရာမွာမဆိုေပ်ာ္ရႊင္က်န္းမာျပီး
စိတ္ခ်မ္းသာသာ နဲ့ေနထိုင္နိင္တာ..
လာဘ္ၾကီးတပါးပါဘဲ..
ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ့ သက္ထက္ဆုံး
ေပ်ာ္ရြင္.က်မ္းမာ
ခ်မ္းသာၾကပါေစလို့.
သူၾကီး
သူၾကီးမင္းရွင့္ နယ္ေျမသစ္မွာေပ်ာ္ေနၿပီလား။
သတိရေနၾကပါတယ္။
မရွင္ေလးေရ ၁၂ႏွစ္ေတာင္ရိွသြားၿပီေနာ္
အမနဲ႕ကိုေသာမတ္စ္ တသက္တာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ႕ခိုင္ၿမဲခ်စ္ခင္စြာ ရိွပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။
ေၾသာ္...မေရ ေရေျမျခားမွာ ေရာက္ရွိေနထုိင္ခဲ့တာ ၁၂ႏွစ္ေတာင္ ရွိသြားၿပီလား။
ဟုတ္တယ္ေနာ္... ေရေျမျခားကုိ ပထမဆုံးေရာက္ခဲ့တဲ့ေန႔ကုိ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ ရွိေနတုန္းပဲ။
အစ္မရွင္ေလးနဲ႔ ကုိေသာမတ္စ္ အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစ။
Kyaw Hnin Se Lwin နဲ ့ ဇြန္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
အမရွင္ေလး
၁၂မွသည္ ဘ၀တသက္လံုး ေအးအတူပူအမွ်
အခက္ခဲေတြ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ျဖတ္သန္းႏိုင္ပါေစ။
အမရွင္ေလး
၁၂မွသည္ ဘ၀တသက္လံုး ေအးအတူပူအမွ်
အခက္ခဲေတြ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ျဖတ္သန္းႏိုင္ပါေစ။
Baby taster
အေပၚမွာ နာမည္မေ၇းမိလို႔ :)
ဒီပို႔စ္ေလးကို ဖတ္ရတာ စိတ္ထဲမွာ ၀မ္းသာ ၀မ္းနည္း ျဖစ္မိတယ္။ စာေလးက ရိုးရိုးေလးနဲ႔ ရင္ထဲမွာ အေသအခ်ာ ခံစားရေစတယ္။ က်မတို႔ဘ၀မွာ မိသားစုေတြဟာ အျမဲ ထိပ္ဆုံးက အေရးပါခဲ႔တာ အမွန္ပဲေနာ္။
Post a Comment