ဗုဒၶဂါယာမွာ ၂.၁၂.၂၀၁၁ မွ ၁၂.၁၂.၂၀၁၁ အထိ က်င္းပမယ့္ တိပိဋိက ရြတ္ဖတ္
ပူေဇာ္ပြဲ အစီအစဥ္ေတြကို ဒီေနရာမွာ http://www.tipitakachantingcouncil.org/pdfs/Inter.%20Tipitka%20Chanting%20Ceremony%202011.pdf
ဖတ္ၾကည့္လို ့ရပါတယ္။
ဒီႏွစ္မွာလည္းက်မ ဗုဒၶဂါယာကိုမေရာက္ျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုေသာမတ္စ္ ကေတာ့
သြားပါလိမ့္မယ္။ သူ ့အလုပ္ကိစၥေတြ မျပတ္တာေၾကာင့္ ၆.၁၂. ၂၀၁၁ မွ ဗုဒၶဂါယာ
ကိုေရာက္မွာပါ။ အခုေတာ့ သူ ့ခရီးစဥ္အတြက္လိုအပ္တာေတြျပင္ဆင္ေနပါတယ္။
က်မလည္းအခုလိုပြဲမ်ိဳးကို ေရာက္ခ်င္ေပမဲ့ အလုပ္မွာ ခြင့္ကဒီရက္ေတြမွာမရတာေၾကာင့္
အေ၀းကပဲ မွန္းၿပီး ကုသိုလ္ယူရမွာပါ။
ဒီေနရာမွာ မႏွစ္ကပံုေတြ ၾကည့္လို ့ရပါတယ္။
ကိုေသာမတ္စ္က ဒီႏွစ္ေတာ့ ဗုဒၶဂါယာမွာ ၈ရက္ပဲေနၿပီးစကၤာပူ နဲ ့ဘန္ေကာက္
ကိုခရီးဆက္ပါမယ္။ က်မလည္း သူနဲ ့လိုက္သြားခ်င္ေနတာ။ အမ်ိဳးေတြ၊ သူငယ္ခ်င္း
ေတြနဲ ့လည္းေတြ ့ခ်င္ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းတို ့လည္း ကိုေသာမတ္စ္ကိုလမ္းမွာေတြ ့ရင္ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါေနာ္။
Wednesday, 30 November 2011
Saturday, 19 November 2011
တရုတ္စကားႏွင့္ က်မ
ဂ်ာမန္စကား မေတာက္တေခါက္ရၿပီဆိုေတာ့ ေနာက္ထပ္ဘာသာစကား
တစ္မ်ိဳးဆက္သင္ခ်င္လာတယ္။ အလုပ္မွာ ရုရွားက လူနာေတြလည္းလာၾကေတာ့
ရုရွားသင္မလားစိတ္ကူးမိေပမဲ့ စိတ္မ၀င္စားဘူး။
ကိုေသာမတ္စ္ကေတာ့ေဟာ္လန္စကားသင္ပါလား။ သူနဲ ့ေျပာလို ့ရတာေပါ့တဲ့။
ေဟာ္လန္စကားက ဂ်ာမန္နဲ ့အဂၤလိပ္ ေရာေနသလိုပဲဆိုေတာ့ နဲနဲမွန္းၾကည့္လို ့
ရပါတယ္။ ေနာက္ တခ်ိဳ ့အသံထြက္ေတြက်မ မထြက္တတ္ဘူး။ ဒတ္ခ်္ေတြနဲ ့က
ဂ်ာမန္လို၊ အဂၤလိပ္လိုေျပာလည္းအဆင္ေျပေတာ့ သူတို ့နဲ ့ေတြ ့ရင္အဆင္ေျပပါတယ္။
ျပင္သစ္ကလည္း ရန္ကုန္မွာတုန္းက ၃ ႏွစ္ေလာက္သင္ထားရေတာ့ အေရးအေၾကာင္း
ေျပာရေတာ့မယ္ဆိုရင္ ျပန္ထြက္လာပါေသးတယ္။ ဒါကိုေတာ့ဆက္မသင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
ဒီလိုနဲ ့ဘာသာစကားေတြေရြးလိုက္တာ အခုေတာ့ တရုတ္စကားသင္ျဖစ္ပါတယ္။
က်မတို ့ တရုတ္ေသြးပါေပမဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြထဲမွာ တရုတ္စကား မတတ္ၾကပါဘူး။
ငယ္ငယ္က က်မတို ့အိမ္ေရွ့မွာ တရုတ္စာသင္တဲ့အိမ္ရွိေပမဲ့လည္း သင္ရဖို ့ေတာင္
စိတ္မကူးခဲ့မိပါဘူး။ ေန ့ခင္းဆိုရင္ ကေလးေတြ စာေအာ္ဆိုေနတာေတြေတာ့ၾကား
ေနရတာပဲ။
က်မကို ဘုရားစာေတြသင္ေပးခဲ့တဲ့ ဆရာကလည္း တရုတ္ဘာသာသင္တဲ့
ဆရာပါ။ ဆရာက ဘုရားစာသာသင္ေပးၿပီးတရုတ္စာေတာ့မသင္ေပးခဲ့ပါဘူး။
ႏိုင္ငံျခားဘာသာသင္ေက်ာင္းမွာ ဘာသာစကားတစ္ခု ထပ္သင္ေတာ့လည္း
ဆရာသင္ေပးေနတဲ့ တရုတ္ဘာသာကို က်မမေရြးခဲ့ပါဘူး။
က်မရဲ ့ညီမ၀မ္းကြဲက အိမ္မွာ တရုတ္စကားသင္ဖို ့ ဆရာမေခၚ၊ လူစုၿပီးသင္ေပမဲ့
က်မစိတ္မ၀င္စားခဲ့ပါ။
အခုေတာ့ ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ တရုတ္စာသင္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာၿပီး
တရုတ္စာသင္ေနပါတယ္။ က်မရဲ ့ကြိကြိ၊ကြကြ။ ရွရွ၊ ရွိရွိ ေတြကို စိတ္ရွည္
စြာ နားေထာင္ေပးေနသူကေတာ့ ကိုေသာမတ္စ္ပါပဲ။
က်မ တရုတ္စာေတြ အေရးက်င့္ရတာ ကိုၾကိဳက္ပါတယ္။ စာေၾကာင္းေလးေတြ
ေရးၾကည့္ရတာကိုၾကိဳက္ပါတယ္။ အသံထြက္ ကြိကြိ၊ကြကြ။ ရွရွ၊ ရွိရွိ
ေတြကိုလည္း တေျဖးေျဖး ၾကိဳက္လာပါတယ္။ တခါတေလ ဘူတာမွာ ရထားေစာင့္
ရင္း၊ ရထားေပၚမွာ ထိုင္ရင္း စာလံုးေတြက်က္ေနရင္ ေဘးကလူေတြက က်မဆီက
တခါတေလထြက္လာတဲ့ ကြိကြိ၊ကြကြ။ ရွရွ၊ ရွိရွိ ေတြေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္ေလ့ရွိတာ
လည္း မဆန္းေတာ့သလိုပါပဲ။
ကိုေသာမတ္စ္မွာေတာ့ က်မရဲ ့ အသံထြက္ေတြကိုနားေထာင္လိုက္၊ က်မေရးတာေတြကို
မွန္မမွန္တိုက္ၾကည့္ေပးလိုက္၊ က်မကိုစာေမးလိုက္နဲ ့သူလည္း ကျပား နီးပါးျဖစ္ေနပါၿပီ။
တခါတေလ သူေတာင္ ထြက္ခ်င္တဲ့အသံေတြထြက္ၿပီး တေယာက္ထဲ ေအာ္ဆိုေနေလရဲ ့။
က်မရဲ့ တရုတ္ဓါတ္ကူးသြားတာထင္ပါရဲ ့။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ရွည္စြာ နားေထာင္ေပးေနတဲ့ ကိုေသာမတ္စ္ကို ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။
တစ္မ်ိဳးဆက္သင္ခ်င္လာတယ္။ အလုပ္မွာ ရုရွားက လူနာေတြလည္းလာၾကေတာ့
ရုရွားသင္မလားစိတ္ကူးမိေပမဲ့ စိတ္မ၀င္စားဘူး။
ကိုေသာမတ္စ္ကေတာ့ေဟာ္လန္စကားသင္ပါလား။ သူနဲ ့ေျပာလို ့ရတာေပါ့တဲ့။
ေဟာ္လန္စကားက ဂ်ာမန္နဲ ့အဂၤလိပ္ ေရာေနသလိုပဲဆိုေတာ့ နဲနဲမွန္းၾကည့္လို ့
ရပါတယ္။ ေနာက္ တခ်ိဳ ့အသံထြက္ေတြက်မ မထြက္တတ္ဘူး။ ဒတ္ခ်္ေတြနဲ ့က
ဂ်ာမန္လို၊ အဂၤလိပ္လိုေျပာလည္းအဆင္ေျပေတာ့ သူတို ့နဲ ့ေတြ ့ရင္အဆင္ေျပပါတယ္။
ျပင္သစ္ကလည္း ရန္ကုန္မွာတုန္းက ၃ ႏွစ္ေလာက္သင္ထားရေတာ့ အေရးအေၾကာင္း
ေျပာရေတာ့မယ္ဆိုရင္ ျပန္ထြက္လာပါေသးတယ္။ ဒါကိုေတာ့ဆက္မသင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
ဒီလိုနဲ ့ဘာသာစကားေတြေရြးလိုက္တာ အခုေတာ့ တရုတ္စကားသင္ျဖစ္ပါတယ္။
က်မတို ့ တရုတ္ေသြးပါေပမဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြထဲမွာ တရုတ္စကား မတတ္ၾကပါဘူး။
ငယ္ငယ္က က်မတို ့အိမ္ေရွ့မွာ တရုတ္စာသင္တဲ့အိမ္ရွိေပမဲ့လည္း သင္ရဖို ့ေတာင္
စိတ္မကူးခဲ့မိပါဘူး။ ေန ့ခင္းဆိုရင္ ကေလးေတြ စာေအာ္ဆိုေနတာေတြေတာ့ၾကား
ေနရတာပဲ။
က်မကို ဘုရားစာေတြသင္ေပးခဲ့တဲ့ ဆရာကလည္း တရုတ္ဘာသာသင္တဲ့
ဆရာပါ။ ဆရာက ဘုရားစာသာသင္ေပးၿပီးတရုတ္စာေတာ့မသင္ေပးခဲ့ပါဘူး။
ႏိုင္ငံျခားဘာသာသင္ေက်ာင္းမွာ ဘာသာစကားတစ္ခု ထပ္သင္ေတာ့လည္း
ဆရာသင္ေပးေနတဲ့ တရုတ္ဘာသာကို က်မမေရြးခဲ့ပါဘူး။
က်မရဲ ့ညီမ၀မ္းကြဲက အိမ္မွာ တရုတ္စကားသင္ဖို ့ ဆရာမေခၚ၊ လူစုၿပီးသင္ေပမဲ့
က်မစိတ္မ၀င္စားခဲ့ပါ။
အခုေတာ့ ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ တရုတ္စာသင္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာၿပီး
တရုတ္စာသင္ေနပါတယ္။ က်မရဲ ့ကြိကြိ၊ကြကြ။ ရွရွ၊ ရွိရွိ ေတြကို စိတ္ရွည္
စြာ နားေထာင္ေပးေနသူကေတာ့ ကိုေသာမတ္စ္ပါပဲ။
က်မ တရုတ္စာေတြ အေရးက်င့္ရတာ ကိုၾကိဳက္ပါတယ္။ စာေၾကာင္းေလးေတြ
ေရးၾကည့္ရတာကိုၾကိဳက္ပါတယ္။ အသံထြက္ ကြိကြိ၊ကြကြ။ ရွရွ၊ ရွိရွိ
ေတြကိုလည္း တေျဖးေျဖး ၾကိဳက္လာပါတယ္။ တခါတေလ ဘူတာမွာ ရထားေစာင့္
ရင္း၊ ရထားေပၚမွာ ထိုင္ရင္း စာလံုးေတြက်က္ေနရင္ ေဘးကလူေတြက က်မဆီက
တခါတေလထြက္လာတဲ့ ကြိကြိ၊ကြကြ။ ရွရွ၊ ရွိရွိ ေတြေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္ေလ့ရွိတာ
လည္း မဆန္းေတာ့သလိုပါပဲ။
ကိုေသာမတ္စ္မွာေတာ့ က်မရဲ ့ အသံထြက္ေတြကိုနားေထာင္လိုက္၊ က်မေရးတာေတြကို
မွန္မမွန္တိုက္ၾကည့္ေပးလိုက္၊ က်မကိုစာေမးလိုက္နဲ ့သူလည္း ကျပား နီးပါးျဖစ္ေနပါၿပီ။
တခါတေလ သူေတာင္ ထြက္ခ်င္တဲ့အသံေတြထြက္ၿပီး တေယာက္ထဲ ေအာ္ဆိုေနေလရဲ ့။
က်မရဲ့ တရုတ္ဓါတ္ကူးသြားတာထင္ပါရဲ ့။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ရွည္စြာ နားေထာင္ေပးေနတဲ့ ကိုေသာမတ္စ္ကို ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။
Wednesday, 16 November 2011
စတုဂတ္ (Stuttgart) အမွတ္တရ
ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ေတြ ့ရမွာမို ့တလမ္္းလံုးက်မ ေပ်ာ္ေနမိတာပါ။
စတုဂတ္ဘူတာေရာက္ေတာ့ လာၾကိဳေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို
ေတြ ့တာနဲ ့စိတ္ထဲက ျမန္မာျပည္ေရာက္ေနသလိုျဖစ္သြားရပါတယ္။
စကားေတြေျပာရင္း ျမိဳ ့ထဲကိုခဏသြားျဖစ္ၾကပါတယ္။ အျပန္လမ္းမွာ
အာရွဆိုင္ကို၀င္ၿပီး ငါးကင္စားဖို ့ငါး နဲ ့လိုအပ္တာေတြ၀ယ္ၾကတယ္။
သူငယ္ခ်င္းအေဆာင္ေရာက္ေတာ့ ငါးကင္ၿပီး၊ မာလာဟင္းခ်က္ဖိုျပင္ဆင္ၾက
တယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ အဆာေျပစားဖို ့ ပန္းငရုပ္ပြ အစာသြပ္ဟင္း၊ Mozzarella နဲ ့
ခရမ္းခ်ဥ္သီးသုပ္တို ့လည္းလုပ္ထားၾကေသးတယ္။ အရသာရွိလွတဲ့ မာလာဟင္းနဲ ့
ငါးကင္ ကိုရွဴးရွဴးရွဲရွဲ နဲ ့စားလိုက္ၾကတာ။
ညက်ေတာ့ စကားေတြေျပာရင္း အေတာ္ေနာက္က်မွအိပ္ျဖစ္ၾကပါတယ္။
မနက္ေရာက္ေတာ့ တျခားသူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ထပ္ေရာက္လာတယ္။
သူတို ့ နဲ ့ကအခုမွေတြ ့ၾကတာဆိုေတာ့ မိတ္ေဆြဖြဲ ့ၾက၊ ဘယ္ကလဲ၊ဘာေတြလုပ္တာလဲ
ေမးၾက၊ေျပာၾက... ...။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေစ်းသြားၿပီး ဟင္းခ်က္စရာေတြသြား၀ယ္ၾကတယ္။
အဲ့ဒီေန ့က ဟင္းေကာင္းတယ္။ ၾကက္သားဟင္း၊ ၀က္သားခ်ဥ္သုပ္ ...
အျပင္ဘက္ ေနေရာင္ေအာက္က ခံုတန္းမွာ ထိုင္ၾကရင္း ထမင္းဟင္းေကာင္း စားရတာ
ဘယ္ေတာ့မွေမ့မွာမဟုတ္ပါ။
က်မလည္းၾကံဳတုန္း အိႏၵိယ က မိတ္ေဆြမ်ားရဲ ့ ပူရီလုပ္ၾကပံု၊ ၾကက္သားဟင္းခ်က္ၾက
ပံုကို ေလ့လာခဲ့ေသးတယ္။ အဲ့ဒီေန ့က အိႏၵိယ မိတ္ေဆြေတြကလည္း မိတ္ဆံုစား
ပြဲရွိလို ့က်မတို ့နဲ ့အျပိဳင္ခ်က္ၾကတယ္ေလ။ မီးဖိုထဲမွာေပ်ာ္စရာၾကီး။ ဟင္းနံ ့ေတြကို
ေမႊးေနတာပါပဲ။
ေန ့ခင္းေရာက္ေတာ့ မယ္ဇလီဖူးသုပ္နဲ ့ေရေႏြးခ်မ္း.... ေနာက္ထပ္ေရာက္လာတဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ဆို စုစုေပါင္းျမန္မာ (၇)ေယာက္။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။
စကားေတြေျပာၾက၊ အစားေတြစားၾက၊ ... အခ်ိန္ေတြက ကုန္တာျမန္လိုက္တာ။
အခ်ိန္တန္လို ့အိမ္ျပန္ၾကေတာ့ ျပန္ရမယ့္သူေတြက မျပန္ခ်င္သလို၊ က်န္ခဲ့ရတဲ့သူ
ေတြကလည္း မခြဲခ်င္ၾကပါဘူး။ က်မလည္းအိမ္ျပန္လာရေပမဲ့ ခဏေလးေတြ ့ခြင့္ရ
သိခြင့္ရၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္းကို ေတြးရင္း အျပန္လမ္းမွာ လြမ္းေနမိပါတယ္။
ႈဧည့္၀တ္ေက်ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတို ့ကို အထူးေက်းဇူးတင္လွ်က္ပါ။
စတုဂတ္ဘူတာေရာက္ေတာ့ လာၾကိဳေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို
ေတြ ့တာနဲ ့စိတ္ထဲက ျမန္မာျပည္ေရာက္ေနသလိုျဖစ္သြားရပါတယ္။
စကားေတြေျပာရင္း ျမိဳ ့ထဲကိုခဏသြားျဖစ္ၾကပါတယ္။ အျပန္လမ္းမွာ
အာရွဆိုင္ကို၀င္ၿပီး ငါးကင္စားဖို ့ငါး နဲ ့လိုအပ္တာေတြ၀ယ္ၾကတယ္။
သူငယ္ခ်င္းအေဆာင္ေရာက္ေတာ့ ငါးကင္ၿပီး၊ မာလာဟင္းခ်က္ဖိုျပင္ဆင္ၾက
တယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ အဆာေျပစားဖို ့ ပန္းငရုပ္ပြ အစာသြပ္ဟင္း၊ Mozzarella နဲ ့
ခရမ္းခ်ဥ္သီးသုပ္တို ့လည္းလုပ္ထားၾကေသးတယ္။ အရသာရွိလွတဲ့ မာလာဟင္းနဲ ့
ငါးကင္ ကိုရွဴးရွဴးရွဲရွဲ နဲ ့စားလိုက္ၾကတာ။
ညက်ေတာ့ စကားေတြေျပာရင္း အေတာ္ေနာက္က်မွအိပ္ျဖစ္ၾကပါတယ္။
မနက္ေရာက္ေတာ့ တျခားသူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ထပ္ေရာက္လာတယ္။
သူတို ့ နဲ ့ကအခုမွေတြ ့ၾကတာဆိုေတာ့ မိတ္ေဆြဖြဲ ့ၾက၊ ဘယ္ကလဲ၊ဘာေတြလုပ္တာလဲ
ေမးၾက၊ေျပာၾက... ...။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေစ်းသြားၿပီး ဟင္းခ်က္စရာေတြသြား၀ယ္ၾကတယ္။
အဲ့ဒီေန ့က ဟင္းေကာင္းတယ္။ ၾကက္သားဟင္း၊ ၀က္သားခ်ဥ္သုပ္ ...
အျပင္ဘက္ ေနေရာင္ေအာက္က ခံုတန္းမွာ ထိုင္ၾကရင္း ထမင္းဟင္းေကာင္း စားရတာ
ဘယ္ေတာ့မွေမ့မွာမဟုတ္ပါ။
က်မလည္းၾကံဳတုန္း အိႏၵိယ က မိတ္ေဆြမ်ားရဲ ့ ပူရီလုပ္ၾကပံု၊ ၾကက္သားဟင္းခ်က္ၾက
ပံုကို ေလ့လာခဲ့ေသးတယ္။ အဲ့ဒီေန ့က အိႏၵိယ မိတ္ေဆြေတြကလည္း မိတ္ဆံုစား
ပြဲရွိလို ့က်မတို ့နဲ ့အျပိဳင္ခ်က္ၾကတယ္ေလ။ မီးဖိုထဲမွာေပ်ာ္စရာၾကီး။ ဟင္းနံ ့ေတြကို
ေမႊးေနတာပါပဲ။
ေန ့ခင္းေရာက္ေတာ့ မယ္ဇလီဖူးသုပ္နဲ ့ေရေႏြးခ်မ္း.... ေနာက္ထပ္ေရာက္လာတဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ဆို စုစုေပါင္းျမန္မာ (၇)ေယာက္။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။
စကားေတြေျပာၾက၊ အစားေတြစားၾက၊ ... အခ်ိန္ေတြက ကုန္တာျမန္လိုက္တာ။
အခ်ိန္တန္လို ့အိမ္ျပန္ၾကေတာ့ ျပန္ရမယ့္သူေတြက မျပန္ခ်င္သလို၊ က်န္ခဲ့ရတဲ့သူ
ေတြကလည္း မခြဲခ်င္ၾကပါဘူး။ က်မလည္းအိမ္ျပန္လာရေပမဲ့ ခဏေလးေတြ ့ခြင့္ရ
သိခြင့္ရၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္းကို ေတြးရင္း အျပန္လမ္းမွာ လြမ္းေနမိပါတယ္။
ႈဧည့္၀တ္ေက်ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတို ့ကို အထူးေက်းဇူးတင္လွ်က္ပါ။
Tuesday, 8 November 2011
ဘာလုပ္ေနလဲ
အခုတေလာေပ်ာက္ေနလို ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ေမးၾကတယ္။ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ။
ေနေကာင္းရဲ့လား။....စသျဖင့္ေပါ့။ ျမန္မာျပည္ကျပန္လာကတည္းက အလုပ္မွာ
၃ပတ္ေလာက္ အခ်ိန္ပိုေတြဆင္းရတဲ့အထိမ်ားလိုက္တဲ့အလုပ္။
အလုပ္ေတြပါးသြားေတာ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြရွိတဲ့ ဟိုနား၊ဒီနားေတြ အလည္သြား
ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုလံုး ( Köln/ Cologne) ကသူငယ္ခ်င္းဆီမွာ ၄ရက္ေလာက္အနားယူ၊
စကားေတြေျပာ၊ေလွ်ာက္လည္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘေလာ့ ကတဆင့္ခင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ သူငယ္
ခ်င္းဆီလည္းေရာက္တယ္။ သူခ်က္ေကၽြးတဲ့ အုန္းႏို ့ေခါက္ဆြဲကလည္းအလြန္ေကာင္းပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ကိုလံုးရဲ ့ညေစ်းတန္းကိုေလွ်ာက္ခဲ့ၾကၿပီး ေရခဲ့မုန္ ့ဆိုင္ထိုင္ၾကတာကို ဘယ္ေတာ့မွ
ေမ့မွာမဟုတ္ပါ။ က်မစိတ္ထဲ ျမန္မာျပည္က သီတင္းကၽြတ္ပြဲေစ်းေလွ်ာက္ေနရသလို
ခံစားရပါတယ္။ ( သူငယ္ခ်င္းတို ့ေရ ေက်းဇူးပါေနာ္။)
ၿပီးခဲ့တဲ့ တပတ္ၾကေတာ့ မိတ္ေဆြ ဇနီးေမာင္ႏွံ က အသက္ (၄၀) ျပည့္ ေမြးေန ့လုပ္တာနဲ ့
Black Forest ကျမိဳ ့ေလးဆီေရာက္ျဖစ္ခဲ့ေသးပါတယ္။
သူတို ့က အိမ္တလံုးငွားၿပီး ေမြးေန ့ပြဲလုပ္ပါတယ္။ အရင္က အဲ့ဒီအိမ္က စားေသာက္ဆိုင္ပါ။
အခုေတာ့ ပါတီပြဲေတြအတြက္ငွားပါတယ္။ က်မတို ့အဖြဲ ့က ေသာက္ၾကာေန ့ ေန ့လည္
(၁)နာရီကေန စေနေန ့ေန ့လည္ (၁း၃၀) အထိငွားထားပါတယ္။
အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ စားပြဲခံုေတြ၊ ကုလားထိုင္ေတြ လူ ၅၀ စာေလာက္ရွိပါတယ္။
မီးဖိုထဲမွာေတာ့ ပန္းကန္ခြက္ေရာက္အားလံုးရွိပါတယ္။ ေရနဲ ့မီး ကိုေတာ့ သံုးသေလာက္
ေပးရပါတယ္။ အေပၚထပ္မွာေတာ့ အခန္း ၃ ခန္းရွိၿပီး၊ လူ ၁၅ ေယာက္ေလာက္အိပ္လို ့
ရပါတယ္။
က်မအရင္ေနခဲ့ဖူးတဲ့ Black Forest ကျမိဳ ့ေလးနဲ ့သိပ္မေ၀းပါဘူး။ ကိုယ့္ေဒသကိုျပန္
ေရာက္သလို ခံစားရတယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ Black Forest ရဲ ့ေလေကာင္းေလသန္ ့ကို
ရွဴရင္း ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေတာင္တန္းေတြ၊ထင္းရူးပင္ေတြ၊ျမက္ခင္းေတြနဲ ့လွေနတဲ့
Black Forest ကို အလြမ္းေျပျပန္ေရာက္ခဲ့တယ္။
လာမယ့္စေန၊တနဂၤေႏြ က်ရင္ေတာ့ စတုဂတ္ (Stuttgart) က သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ
ေရာက္ျဖစ္ပါမယ္။
အခုတေလာခရီးယာယီမ်ားေနပါတယ္။ ႏွင္းေတြမက်ခင္ အေျပးအလြား ခရီးမ်ားေနတာပါ။
မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ေတြ ့ရရင္ စိတ္ထဲမွာလြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ရပါတယ္။
က်မကို လာလည္ခြင့္ေပးတဲ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေနေကာင္းရဲ့လား။....စသျဖင့္ေပါ့။ ျမန္မာျပည္ကျပန္လာကတည္းက အလုပ္မွာ
၃ပတ္ေလာက္ အခ်ိန္ပိုေတြဆင္းရတဲ့အထိမ်ားလိုက္တဲ့အလုပ္။
အလုပ္ေတြပါးသြားေတာ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြရွိတဲ့ ဟိုနား၊ဒီနားေတြ အလည္သြား
ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုလံုး ( Köln/ Cologne) ကသူငယ္ခ်င္းဆီမွာ ၄ရက္ေလာက္အနားယူ၊
စကားေတြေျပာ၊ေလွ်ာက္လည္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘေလာ့ ကတဆင့္ခင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ သူငယ္
ခ်င္းဆီလည္းေရာက္တယ္။ သူခ်က္ေကၽြးတဲ့ အုန္းႏို ့ေခါက္ဆြဲကလည္းအလြန္ေကာင္းပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ကိုလံုးရဲ ့ညေစ်းတန္းကိုေလွ်ာက္ခဲ့ၾကၿပီး ေရခဲ့မုန္ ့ဆိုင္ထိုင္ၾကတာကို ဘယ္ေတာ့မွ
ေမ့မွာမဟုတ္ပါ။ က်မစိတ္ထဲ ျမန္မာျပည္က သီတင္းကၽြတ္ပြဲေစ်းေလွ်ာက္ေနရသလို
ခံစားရပါတယ္။ ( သူငယ္ခ်င္းတို ့ေရ ေက်းဇူးပါေနာ္။)
ၿပီးခဲ့တဲ့ တပတ္ၾကေတာ့ မိတ္ေဆြ ဇနီးေမာင္ႏွံ က အသက္ (၄၀) ျပည့္ ေမြးေန ့လုပ္တာနဲ ့
Black Forest ကျမိဳ ့ေလးဆီေရာက္ျဖစ္ခဲ့ေသးပါတယ္။
သူတို ့က အိမ္တလံုးငွားၿပီး ေမြးေန ့ပြဲလုပ္ပါတယ္။ အရင္က အဲ့ဒီအိမ္က စားေသာက္ဆိုင္ပါ။အခုေတာ့ ပါတီပြဲေတြအတြက္ငွားပါတယ္။ က်မတို ့အဖြဲ ့က ေသာက္ၾကာေန ့ ေန ့လည္
(၁)နာရီကေန စေနေန ့ေန ့လည္ (၁း၃၀) အထိငွားထားပါတယ္။
အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ စားပြဲခံုေတြ၊ ကုလားထိုင္ေတြ လူ ၅၀ စာေလာက္ရွိပါတယ္။
မီးဖိုထဲမွာေတာ့ ပန္းကန္ခြက္ေရာက္အားလံုးရွိပါတယ္။ ေရနဲ ့မီး ကိုေတာ့ သံုးသေလာက္
ေပးရပါတယ္။ အေပၚထပ္မွာေတာ့ အခန္း ၃ ခန္းရွိၿပီး၊ လူ ၁၅ ေယာက္ေလာက္အိပ္လို ့
ရပါတယ္။
က်မအရင္ေနခဲ့ဖူးတဲ့ Black Forest ကျမိဳ ့ေလးနဲ ့သိပ္မေ၀းပါဘူး။ ကိုယ့္ေဒသကိုျပန္
ေရာက္သလို ခံစားရတယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ Black Forest ရဲ ့ေလေကာင္းေလသန္ ့ကို
ရွဴရင္း ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေတာင္တန္းေတြ၊ထင္းရူးပင္ေတြ၊ျမက္ခင္းေတြနဲ ့လွေနတဲ့
Black Forest ကို အလြမ္းေျပျပန္ေရာက္ခဲ့တယ္။
လာမယ့္စေန၊တနဂၤေႏြ က်ရင္ေတာ့ စတုဂတ္ (Stuttgart) က သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ
ေရာက္ျဖစ္ပါမယ္။
အခုတေလာခရီးယာယီမ်ားေနပါတယ္။ ႏွင္းေတြမက်ခင္ အေျပးအလြား ခရီးမ်ားေနတာပါ။
မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ေတြ ့ရရင္ စိတ္ထဲမွာလြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ရပါတယ္။
က်မကို လာလည္ခြင့္ေပးတဲ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
Subscribe to:
Posts (Atom)
