ျမန္မာျပည္ကို လြမ္းရတဲ့အထဲမွာ တစ္ခုကေတာ့ သံဃာ့ဒါန အလႉ ျပဳျခင္းပါ။
ဒီမွာ ေထရ၀ါဒ သံဃာ က အလြန္ ေတြ ့ဖို ့ခက္ပါတယ္။ ေတြ ့ျပန္ေတာ့လည္း
ဆြမ္းကပ္ခြင့္ရဖို ့၊ ဓမၼတရားနာၾကားခြင့္ရဖို ့က မလြယ္ျပန္ဘူး။
ဘာလင္ၿမိဳ့ က သူငယ္ခ်င္း သိဂႌ နဲ ့ပတ္သက္ၿပီး ဦးဇင္း Ashin Ghosita
နဲ ့သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
ရန္ကုန္မွာဆိုရင္ အိမ္မွာဆြမ္းကပ္ရတာ၊တရားနာရတာ ဟာမဆန္းေပမဲ့
ဒီမွာေနတဲ့(၁၀)ႏွစ္အတြင္း တခါမွ အခြင့္မသာခဲ့ဘူး။ အခုေတာ့ ဦဇင္း က
က်မတို ့ဆီကိုၾကြလာေပးလို ့ က်မတို ့အတြက္ ထူးျခားလွတဲ့ အခြင့္ထူး၊
ကုသိုလ္ထူးကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။
က်မတို ့ေနတဲ့ ဂ်ာမနီေတာင္ပိုင္းမွာ ျမန္မာကသိပ္မရွိဘူး။ ေသခ်ာတြက္ၾကည့္မွ
(၅)ေယာက္ပဲရွိတာ။ ဦးဇင္းၾကြမယ္ဆိုေတာ့ အားလံုးက ၀မ္းသာၾကတာေပါ့။
Thomas လည္းပါတာေပါ့၊ သူက က်မတို ့ထက္ပိုေတာင္ ၀မ္းသာမလားပဲ။
ဦးဇင္းကဒီကိုၾကြလာမယ္လည္းေျပာေရာ ဦးဇင္း တရားေပးဖို ့ခံုကို ခ်က္ခ်င္းသြားမွာရတယ္။၀ိနည္းနဲ ့အညီီ ဦးဇင္းကို ဧည့္၀တ္ျပဳႏိုင္ဖို ့ ဟိုလူ ့ေမးရ၊ ဒီစာအုပ္ဖတ္ရနဲ ့ေပါ့။ ဒီအတြက္လည္းပီတိျဖစ္ရတာ။ ရက္နီးလာေတာ့ ဆြမ္းကပ္
ဖို ့ ေကာင္းႏိုးရာရာ စဥ္းစားရင္း ပီတိျဖစ္ရျပန္ေရာ။
ဦးဇင္းေရာက္ေတာ့ က်မတို ့အားလံုး ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရတာ။ အေကာင္းဆံုး ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့ ဧည့္၀တ္ျပဳၾကတယ္။ သံဃာနဲ ့ ေ၀းေနတဲ့ က်မတို ့ ဧည့္၀တ္ျပဳဳ တဲ့အခါ အမွားပါရင္ေတာ့ ဦးဇင္းကနားလည္ ခြင့္လႊတ္မယ္ထင္ပါတယ္။
က်မတို ့ကို သံဃာေတာ္ဖူးခြင့္၊ တရားနာခြင့္၊ ဆြမ္းကပ္ခြင့္ စသည္ျဖင့္
ဒါန၊သီလ၊ဘာ၀နာ ကုသိုလ္မ်ားရရွိေစတဲ့အတြက္ ဦးဇင္းအား အထူး
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment