သရက္သီးရာသီ

ၿပီးခဲ့တဲ့တပတ္က ထိုင္းေစ်းေရာင္းပြဲကိုေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ သရက္သီး
စိမ္းေလးေတြေရာင္းတာေတြ ့ခဲ့တာနဲ ့အေတြးေတြက သရက္သီးဆီေရာက္၊
ငယ္ငယ္တုန္းကအေၾကာင္းေတြေရာက္နဲ ့...။
က်မတို ့လွည္းတန္းကျခံထဲမွာ သရက္ပင္ေတြ (၇)ပင္ေလာက္ရွိတယ္။
အခုလို ရာသီေရာက္ရင္ မိုးလင္းတာနဲ ့အဖြားကျခံထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ရင္း
ေၾကြက်ေနတဲ့သရက္သီးအကင္းေလးေတြကိုေကာက္ေလ့ရွိတယ္။
ၿပီးရင္ထိပ္လွီး၊ ထက္ျခမ္းျခမ္း ေရစိမ္ထားၿပီးထမင္းစားရင္ ငပိရည္ေဖ်ာ္နဲ ့
တို ့စားေလ့ရွိတယ္။ သရက္သီးစိမ္းကၽြတ္ကၽြတ္ေလးေတြဟာ ခ်ဥ္ၿပံဳးၿပံဳးနဲ ့
ထမင္းျမိန္ေစပါတယ္။ စိုင္သီးေလးေတြဆိုပိုလို ့ေတာင္ အရသာရွိပါေသးတယ္။
ေမႊးၿပီးကၽြတ္ေနေရာ။ စားလို ့ပိုေနရင္ ဆားရည္စိမ္ထားေလ့ရွိပါတယ္။

သရက္သီးေလးေတြ ၾကီးလာၿပီး အေစ့မရင့္ေသးခင္မွာ ခူးၿပီးသုပ္စားၾကတယ္။
သရက္သီးစိမ္းကို ျခစ္နဲ ့ထိုးၿပီး ေက်ာက္ပြင့္နဲ ့သုပ္စားရတာကို ၾကိဳက္တယ္။
ငရုတ္သီးစိမ္း၊ ငပိတို ့နဲ ့ရခိုင္သုပ္သုပ္စားရတာကလည္း ရွဴးရွဴးရွဲရွဲနဲ ့ အရသာ
တစ္မ်ိဳးေကာင္းပါတယ္။ သရက္သီးရွဴးရွဲသုပ္ရယ္ ေရေႏြးၾကမ္းအိုးရယ္ကိုအလည္
မွာထားၿပီးက်မတို ့ေမာင္ႏွမေတြ၀ိုင္းဖြဲ ့စားၾကတာ မေမ့ႏိုင္ပါဘူး။
သၾကၤန္ခ်ိန္ဆိုရင္ သရက္သီးသုပ္၊ ပဲနီေလးဟင္းခ်ိဳနဲ ့အာၿပဲေျခာက္ေၾကာ္ ဆိုရင္
အလြန္ထမင္းစားၿမိန္ပါတယ္။
သရက္သီးစိမ္းကိုဓါးနဲ ့ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေပါက္ၿပီး ငပိခ်က္ခ်က္စားတာလည္းအမွတ္
ရေနေသးပါတယ္။ သရက္သီးေတြ ကိုအေျခာက္လွန္း၊ သနပ္လုပ္၊ သရက္သီးေျခာက္
ေတြကိုသိမ္းထားၿပီး ၀က္သားနဲ ့ခ်က္၊ ငါးႏွပ္နဲ ့ခ်က္.... စားၿမိန္စရာဟင္းေကာင္းေတြပါ။

သရက္သီးေတြရင့္လာရင္ေတာ့ ဦးငယ္က တိုင္ခံခူးေပးပါတယ္။ ခူးၿပီးရင္ ၿခံထဲ
ကေမာင္ႏွမေတြေ၀ယူၿပီးအုပ္ၾကပါတယ္။ ၿခံထြက္အသီးဆိုေတာ့ ခ်ိဳေနတာပဲ။
က်မတို ့ကေလးတသိုက္ကေတာ့အုပ္ထားတဲ့ သရက္သီးေတြ မွဲ ့ၿပီလားလို ့
မၾကာခဏဖြင့္ၾကည့္တတ္လို ့အဖြားက ဆူတတ္ပါေသးတယ္။
သရက္သီးေတြမွဲ ့လာရင္ ေလးအိမ္ေတြကိုေ၀၊ အသိေတြကိုေ၀ေပး၊ျခံထဲမွာေတာ့
သရက္သီးကို၀ယ္မစားရေအာင္လွိဳင္လွိဳင္ေပါပါတယ္။ၿခံထဲမွာ မႏၱေလးရင္ကြဲ၊ မခ်စ္စု၊
ႏို ့ဆီသရက္စတဲ့ အပင္ေတြရွိပါတယ္။ မႏၱေလးရင္ကြဲကေတာ့ အမ်ားဆံုးပါ။

အခုေတာ့ၿခံထဲမွာ သရက္ပင္တခ်ိဳ ့ကို ခုတ္လိုက္ေပမဲ ့ က်န္တဲ့အပင္ေတြကလည္း
ေတာ္ေတာ္သီးပါတယ္။ ဦးေသာမတ္စ္က သရက္သီးၾကိဳက္တာနဲ ့မႏွစ္က က်မၿပန္
လာေတာ့ ၿခံထြက္ သရက္သီး ၁၀လံုးသယ္လာတယ္။

ေၾသာ္ အေမတို ့ျခံထဲက သရက္ပင္ေတြလည္း အခုဆို သီးေနေလာက္ၿပီ။ က်မကေတာ့
အေ၀းေရာက္ေနေပမဲ့ ေမာင္ႏွမေတြနဲ ့သရက္ပင္ေတြ၊အုန္းပင္ေတြရွိတဲ ့လွည္းတန္းက
ၿခံေလးကိုသတိအျမဲရေနပါတယ္။

ေလာႏိုင္ငံသားမ်ားရဲ ့သၾကၤန္ပြဲ ၂၀၁၂

အရင္ႏွစ္ေတြလိုပဲ ဒီႏွစ္မွာလည္း က်မတို ့သြားေနၾက သၾကၤပြဲကို သြားပါမယ္။
ဒီပြဲကို ဂ်ာမနီမွာရွိတဲ့ လာအိုး (ေလာ)ႏိုင္ငံ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ၾကီးမွဴး က်င္းပ
တာျဖစ္ပါတယ္။ ၁၄.၄.၂၀၁၂ စေနေန ့မွာ က်င္းပမွာပါ။
ေနရာကေတာ့ Rheinhalle 68775 Ketsch ( Mannheim ၿမိဳ ့နားမွာပါ။)
အခ်ိန္ကေတာ့ မနက္ ၁၀နာရီဆို သီလစေပးပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ၉နာရီခြဲေလာက္
ေရာက္ရင္ေကာင္းပါတယ္။

သီလယူၿပီးရင္ သံဃာေတာ္မ်ားကို လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားေလာင္းလွဴၾကပါတယ္။
မိမိသဒၵါေပါက္ရာ လွဴဖြယ္ပစၥည္းေလးေတြနဲ ့ စီတန္းေလာင္းလွဴရတာ ၾကည္ႏူး
စရာေကာင္းပါတယ္။

ျပီးရင္သံဃာေတာ္မ်ားကိုဆြမ္းကပ္ပါတယ္။

ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက လာတဲ့သူေတြအတြက္ အစားအေသာက္စီစဥ္ထားပါတယ္။
က်မတို ့ကေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ အိမ္က ဟင္းခ်က္ယူသြားပါတယ္။

သီလယူ၊ ဆြမ္းကပ္၊ သကၤန္းကပ္၊ ဒါနျပဳ ၊ကုသိုလ္ျပဳရတာၾကည္ႏူးစရာပါ။

ဒါအျပင္ ထိုင္းႏိုင္ငံသားေတြေရာင္းတဲ့ အစားအစာ ဆိုင္ေတြလည္းဖြင့္ထားပါေသးတယ္။
က်မတို ့အစားအစာနဲ ့တူတာေၾကာင့္ ေငးရင္း ေမာရင္း၊ ၿမီးစမ္းၾကည့္ရင္း... ... ...

အနီးအနားက ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း အခ်ိန္ရလို ့ အဆင္ေျပရင္ လာခဲ့ၾကဖို ့
သတင္းေပးတာပါ။
မႏွစ္ကပံုေတြကိုေတာ့ဒီေနရာမွာ ၾကည့္လို ့ရပါတယ္။
http://www.wat-lao.org/page12/page15/page15.html

ႏွိဳးစက္

Photo: http://www.predigt-online.de/prewo/bild_wecker.gif

မနက္အလုပ္သြားရမယ္ဆိုရင္ က်မ က နာရီကို ႏွိဳးစက္ေပးၿပီးအိပ္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့မ်ားေသာအားျဖင့္ကေတာ့ ႏွိဳးစက္က မႏွိဳးခင္ က်မအရင္ႏိုးတာပါပဲ။
ႏွိဳးစက္ေပးအိပ္တဲ့အက်င့္က ဂ်ာမနီေရာက္မွ ရလာတဲ့အက်င့္ပါ။ ညအိပ္ရာ
၀င္ခါနီးဆို ႏွိဳးစက္ မေပးမိမွာစိုးလို ့၂ခါေလာက္ျပန္စစ္ၾကည့္မိေသးတယ္။

ေၾသာ္... ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက က်မမွာ ႏွိဳးစက္ ေပးအိပ္ရတယ္ဆိုတာ မရွိ
သေလာက္ပါပဲ။ က်မတို ့ငယ္ငယ္က အိမ္မွာ မၾကာခဏ အာရံုဆြမ္းကပ္ေလ့
ရွိပါတယ္။ အေမကိုယ္တိုင္ မနက္အေစာၾကီးထၿပီး မုန္ ့ဟင္းခါးဆြမ္းခ်က္၊
အာရံုဆြမ္းဟင္၊ဆြမ္းခ်က္... ႏွိဳးစက္ေပးၿပီးထရတယ္ဆိုတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။
တစ္ခါပဲ အေမ ကဆြမ္းထခ်က္ၿပီးျပန္လွဲလိုက္တာအိပ္ေပွ်ာ္ သြားလို ့
ဘုန္းၾကီးၾကြလာမွ အိမ္ကလူေတြလာႏွိဳးရတာၾကံဳဖူးပါတယ္။

က်မငယ္ငယ္က မနက္ေစာေစာစာထက်က္ရင္ လည္းႏွိဳးစက္မလိုပဲႏိုးတာပါ။
မနက္ေစာေစာ ခရီးသြားရမယ္ဆိုရင္လည္း အေမေရ မနက္က်ေစာေစာ ႏွိဳးေနာ္
လို ့မွာၿပီး က်မအိပ္ေပမဲ ့အေမ့မွာေတာ့ ႏွိဳးစက္မပါပဲ မနက္ေစာေစာ က်မႏိွဳးေစခ်င္
တဲအခ်ိန္ က်မကိုလာႏွိဳးတာပဲ။
အဲ အေမ့မွာေတာ့ ႏွိဳးစက္မရွိေပမဲ့ က်မရဲ ့ႏွိဳးစက္က ေတာ့ အေမပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အေမက တခါေျပာဖူးတယ္။ မနက္ ေစာေစာထခ်င္ရင္ ညအိပ္ခါနီး လွဲေနတုန္း
မနက္ ၅ နာရီ (ဥပမာ) ႏွိဳးပါ၊ မနက္ ၅နာရီ ႏွိဳးပါလို ့ မိမိရဲ ့ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ကို
ေျပာရတယ္လို ့သင္ေပးဖူးပါတယ္။
အဖြားက က်မတို ့ကို အိပ္ရာကေစာေစာထတတ္တဲ့ အက်င့္ကို ေပးခဲ့ပါတယ္။
မနက္ အေနာက္က်ဆံုး ၆နာရီအိပ္ရာက ထရပါတယ္။ ႏိုးတာနဲ ့မ်က္ႏွာသစ္၊
သနပ္ခါးလိမ္းရပါတယ္။ အိပ္ရာထေနာက္က်ၿပီး သန္ ့သန္ ့ရွင္းရွင္းမရွိရင္
မိမိရဲ ့ကိုယ္ေစာင့္နတ္ က နတ္သဘင္ အစည္းအေ၀းမွာ မ်က္ႏွာငယ္ရမယ္တဲ့။
ဟုတ္တာမဟုတ္တာအသာထားလို ့ ေစာေစာထတဲ့အက်င့္ကေတာ့ ရလာပါတယ္။
ညဘယ္ေလာက္ပဲေနာက္က်ၿပီးအိပ္ရာ၀င္ပါေစ၊ မနက္ေတာ့ ၆နာရီဆို ႏိုးတာပဲ။

အိမ္ေထာင္က်ေတာ့လည္း ကိုေသာမတ္စ္က ေစာေစာထတတ္တဲ့သူဆိုေတာ့
အဆင္ေျပပါတယ္။ တခါတေလ မိတ္ေဆြေတြအိမ္သြားလည္ရင္ က်မက
အေစာၾကီးႏိုးေနတတ္လို ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနေရာ။

ဂ်ာမနီမွာအလုပ္သင္ စလုပ္ေတာ့ မနက္ေစာေစာထရတယ္။ ေက်ာင္းတတ္ရတဲ့ေန ့
ဆိုရင္ မနက္ ၄ နာရီထရတယ္။ ၆ နာရီဆို ဘတ္စကားကလာၿပီေလ။
ေဆာင္းတြင္းဆို ေအးကလည္းေအး၊ေမွာင္ကလည္းေမွာင္နဲ ့ မနက္ဆိုမထခ်င္ဘူး။
အဲ့ဒီေတာ့ မနက္ ၄နာရီထဖို ့ႏွိဳးစက္ေပးရေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီကစၿပီးႏိွဳးစက္ေပးၿပီး
အိပ္ျဖစ္တယ္။

က်မရဲ ့အက်င့္တစ္ခုက မနက္ေစာေစာ အခ်ိန္ယူလုပ္ေလ့ရွိတာပါ။ တခ်ိဳ ့က အိပ္ရာ
ႏိုးတာနဲ ့ နာရီ၀က္အတြင္းအားလံုးၿပီးေအာင္လုပ္တတ္ေပမဲ့၊ က်မကေတာ္ေတာ္အခ်ိန္
ယူပါတယ္။ မနက္ ၈နာရီအိမ္ကထြက္ရမယ္ဆိုရင္ ၅ နာရီခြဲ ထပါတယ္။ ဆြမ္းခ်က္၊
ဆြမ္းကပ္၊ ဘုရားရွိခိုး၊ တရားထိုင္၊ မနက္စာစား၊ ဟိုလုပ္ဒီလုပ္နဲ ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္
ယူရပါတယ္။

က်မကအလုပ္သြားရတဲ့ေန ့ေတြဆို ႏွိဳးစက္ကို ၅ နာရီခြဲေပးထားေပမဲ့ ႏွိဳးစက္က မႏွိဳးခင္
က်မက အရင္ႏိုးေနေလ့ရွိပါတယ္။ ႏွိဳးစက္အသံေၾကာင့္လန္ ့ႏိုးလာရတာကိုမၾကိဳက္ပါဘူး။
အဲ့ဒီေတာ့ႏွိဳးစက္မေပးပဲအိပ္ပါလားဆိုေတာ့လည္း မႏိုးခဲ့ရင္ဆိုၿပီး စိုးရိမ္ျပန္ေရာ။
က်မမွာ ႏွိဳးစက္ေပးတဲ့အက်င့္ပါေနၿပီထင္ပါတယ္။ တေန ့ကေတာ့ ငါဘာျဖစ္လို ့ႏွိဳးစက္
ေပးအိပ္ေနတာလဲလို ့ေမးခြန္းထုတ္ရင္း ေတြးမိပါတယ္။
ဒီမွာကေတာ့ မနက္အလုပ္သြား၊ေက်ာင္းသြားၾကတဲ့ လူတိုင္းႏွိဳးစက္ေပးအိပ္ၾကတယ္။
က်မအလုပ္ကသူငယ္ခ်င္းဆို ႏွိဳးစက္ ၃ လံုးထားအိပ္တယ္ဆိုပဲ။
က်မက ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက ငါႏွိဳးစက္မသံုးဖူးဘူးဆိုေတာ့ တအံ့တေအာ္
ၾကည့္ၾကတယ္။
တကယ္ေတာ့ ႏွိဳးစက္ေပးအိပ္တယ္၊ ႏွိဳးစက္မလိုပဲႏိုးတယ္ဆိုတာလည္း အက်င့္တစ္ခုပဲ
ျဖစ္မွာပါ။

မနက္ျဖန္စေနေန ့ဆိုေတာ့ ဒီည ႏွိဳးစက္မေပးပဲ အိပ္ေတာ့မယ္။ အလုပ္မသြားရလို ့
မနက္ ၁၀နာရီအထိအိပ္မယ္ ဆိုေပမဲ့လည္း အက်င့္အတုိင္း အေစာၾကီးနိုးေနအံုးမွာပါ။

Boreout

Photo: http://www.mopo.de/psychologie/boreout-mit-test--macht-ihr-job-sie-vor-langeweile- krank-,9594626,11383810.html

အလုပ္ကိုေရာက္ရင္ ကြန္ျပဴတာကိုဖြင့္၊ မေန ့ကေရာက္ေနတဲ့ စာေတြကိုေဖါက္၊
ဓါတ္ခြဲခန္း အေျဖေတြကို Scan လုပ္။ ဒါဟာ ဒီေန ့အလုပ္ခ်ိန္ ၄နာရီအတြက္
လုပ္ရတဲ့ အလုပ္ပါ။ တပတ္မွာဒီလို ရက္မ်ိဳးက ၂ ရက္နဲ ့၃ရက္ၾကားမွာရွိတတ္တယ္။

ဒီလိုရက္ေတြမွာ အလုပ္ခ်ိန္ ၄နာရီဟာ အလြန္ၾကာသလို၊ အလြန္လည္းပ်င္းစရာ
ေကာင္းပါတယ္။ ေဘးထိုင္ခံုကအလုပ္ေဖၚ သူငယ္ခ်င္းနဲ ့ေထြရာေလးပါးေျပာျဖစ္ရင္
လည္းခဏပါပဲ။ အေၾကာင္းေတြေျပာရလြန္းေတာ့စိတ္၀င္စားစရာ ေခါင္းစဥ္ က
သိပ္မက်န္ေတာ့ပါဘူး။
ဒီေတာ့ က်မတို ့ႏွစ္ေယာက္အင္တာနက္ထဲ၀င္ အီးေမးစစ္၊ အီးေမးေရး၊ ဟင္းခ်က္
နည္းေတြ ဟိုၾကည့္၊ဒီၾကည့္၊ဟိုေခါင္းစဥ္ဖတ္၊ဒီေခါင္းစဥ္ဖတ္။ ခဏ ၾကာလာေတာ့
မ်က္စိေညာင္း၊ တ၀ါး၀ါးသန္း၊ေနရာကထ၊ ဟိုနားဒီနားေလွ်ာက္၊ လုပ္စရာ အလုပ္ေတြ ့
လိုေတြ ့ျငား ရွာၾကည့္၊အိမ္ကယူလာတဲ့စာအုပ္ကလည္းစိတ္၀င္စားစရာမေကာင္း။
နာရီၾကည့္ျပန္ေတာ့သြားေနတဲ့ နာရီလက္တန္ေတြက ေႏွးေနသလို ။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ၊.....

အျပန္လမ္းေရာက္ေတာ့ လူက ပင္ပန္းေနတယ္။ လမ္းမွာေတြ ့တဲ့မိတ္ေဆြေတြက
အလုပ္မွာပင္ပန္းလာသလားတဲ့။ အလုပ္မွာဘာမွလည္းမလုပ္ရပဲ ငါပံုက ပင္ပန္း
ေနသလိုျဖစ္ေနလို ့လားလို ့မၾကာခဏေတြးမိတယ္။
အလုပ္မရွိပဲျဖစ္ေနလို ့ပင္ပန္းတယ္ဆိုတာ အရင္ကေတြးမိခဲ့ပါဘူး။

တကယ္ေတာ့ လုပ္ငန္းခြင္မွာ မိမိလုပ္ႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ လုပ္ရမယ္ဆိုရင္
အေကာင္းဆံုးပါ။ ဒါေပမဲ့တခါတေလၾကေတာ့ မိမိလုပ္ႏိုင္မႈ အတိုင္အတာ ထက္ပိုၿပီး
လုပ္ရလို ့စိတ္ ပင္ပန္းမႈ ၊စိတ္ဖိစီးမႈ Stress ေတြရ၊ Burn out ျဖစ္ရၿပီး က်န္းမာေရးကို
ထိခိုက္ေစသလို။

အထက္ကေရးခဲ့သလို လုပ္ငန္းခြင္မွာ လုပ္စရာ မယ္မယ္ရရမရွိလို ့ ရရွိလာတဲ့
စိတ္ ပင္ပန္းမႈ ၊စိတ္ဖိစီးမႈ Stress ေတြေၾကာင့္ Bore out ျဖစ္ရၿပီး က်န္းမာေရးကို
ထိခိုက္ေစႏိုင္ပါတယ္။

လူတစ္ေယာက္ဟာ Bore out ျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ Burn out ျဖစ္သလိုမ်ိဳး လကၡဏာေတြ
ေတြ ့ရပါတယ္။ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈ၊ လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္ေလွ်ာ့လာမႈ၊ အိပ္မေပ်ာ္မႈ၊
ဗိုက္နာတယ္၊ဗိုက္ေအာင့္မယ္စတာ ေတြကေန စိတ္ဓါတ္က်မႈ depression အထိျဖစ္ႏိုင္
ပါတယ္။

လုပ္ငန္းခြင္မွာ Bore out အေျခအေနမ်ိဳးနဲ ့ၾကံဳေနရၿပီဆိုရင္ အလုပ္ရွင္ကို မိမိအေျခအေနကို
ေျပာျပၿပီး အလုပ္အပိုထပ္ေပးတာမ်ိဳး၊ သင္တန္းတက္ေစတာမ်ိဳးေတြ လုပ္ေပးဖို ့ေဆြးေႏြး
သင့္ပါတယ္။ တကယ္လို ့မ်ား မိမိ အထက္က ေရာဂါလကၡဏာမ်ိဳ းျဖစ္လာရင္ေတာ့
ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ဆရာ၀န္နဲ ့တိုင္ပင္သင့္ပါတယ္။ Bore out ဟာ ပ်င္းတယ္ဆိုတာနဲ ့
မဆိုင္ပါဘူး။ Bore out ျဖစ္လို ့ဒီလူဟာငပ်င္းလို ့သတ္မွတ္လို ့မရပါဘူး။

အလုပ္ေတြမ်ားလို ့ပင္ပန္းေနတယ္ဆိုတဲ့ ေျပာသံေတြၾကားမွာ လုပ္စရာမရွိ လို ့ပင္ပန္းေနတဲ့သူေတြလည္းရွိပါေသးလားလို ့ေတြးမိတယ္။ က်မအလုပ္က
Project ေတြေပၚမူတည္ေနေတာ့ Project မရွိတဲ့ၾကာအခ်ိန္ေတြမွာ တကယ္ပဲ
Bore out ျဖစ္ရပါတယ္။

ေပါက္စီ / Fried Baozi / Fried Pork Buns /水煎包 / 包子

က်မအလြန္ၾကိဳက္တဲ့ အစားအစာပါ။ ငယ္ငယ္က ခရီးသြားရင္းလမ္းမွာ ေပါက္စီ
စားခ်င္လို ့ ဂ်ီတိုက္ခဲ့တာသတိရမိပါတယ္။ အိမ္မွာလုပ္ေလ့ရွိတာကေတာ့
ေရနဲ ့ေပါင္းတာပါ။ မေန ့က youtube မွာ နည္းတစ္ခုေတြ ့တာနဲ ့ စိတ္၀င္စား
သြားတာနဲ ့ဒီေန ့လုပ္စားပါမယ္။
Thanks to http://www.youtube.com/user/EasyChineseFood



လိုက္လုပ္ၾကည့္တဲ့ေပါက္စီ.....ေက်ာင္းကအျပန္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့စားျဖစ္တယ္။