မုန္ ့ဟင္းခါး

က်မတို ့ျမန္မာအစားအစာျဖစ္တဲ့မုန္ ့ဟင္းခါးကို ငယ္ငယ္ကတည္းက
ၾကိဳက္တာပါ။ အဖြားတို ့ရဲ့ ဖ်ာပံု၊က်ိဳက္လတ္ ဘက္ကိုသြားလည္ရင္မုန္ ့ဟင္းခါး
ေကာင္းေကာင္းအျမဲစားရတယ္။ မုန္ ့ဟင္းခါးနဲ ့ပတ္သက္ၿပီး အမွတ္ရစရာေတြ
အမ်ားၾကီးပါပဲ။ က်မငယ္ငယ္က အိမ္မွာ မနက္စာစားေလ့ရွိတာက အိမ္နားက
ေဒၚေအးရွင္ရဲ ့မုန္ ့ဟင္းခါး။ ဒါဟာက်မရဲ ့မုန္ ့ဟင္းခါးနဲ ့ပတ္သက္တဲ့ပထမဆံုး
 အမွတ္ရတာတစ္ခုပါ။ ေနာက္ပိုင္း ေဒၚႏြဲ ့မုန္ ့ဟင္းခါး၊ ေဒၚေငြၾကိဳင္မုန္ ့ဟင္းခါး
စသျဖင့္အိမ္နားက ဆိုင္ေတြမွာစားေလ့ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းမသြားခင္ မုန္ ့ဟင္းခါးစား၊
ေကာ္ဖီေသာက္....(တခါတေလလည္း ေကာက္ညွင္းေပါင္း၊ ေခါက္ဆြဲသုပ္စားေလ့ရွိပါတယ္။)

က်မတို ့ျခံထဲမွာ မၾကာခဏ ဘုန္းၾကီးဆြမ္းကပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြနဲ ့
ရင္းႏွီးတဲ့မိတ္ေဆြ၊သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ  ့ကိုလည္းဖိတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီအခါမ်ိဳးမွာ
မုန္ ့ဟင္းခါးခ်က္ေလ့ရွိပါတယ္။ အလွဴအတြက္မုန္ ့ဟင္းခါးကိုေတာ့ က်မအေမက
ပင္တိုင္ခ်က္ပါတယ္။ အေမ့ရဲ ့မုန္ ့ဟင္းခါးက အိမ္နီးခ်င္းေတြနဲ ့မိတ္ေဆြေတြၾကားမွာ
နာမည္ရပါတယ္။
အေမခ်က္တဲ့မုန္ ့ဟင္းခါးကိုၾကိဳက္လို ့အိမ္နီးခ်င္းတခ်ိဳ  ့ရဲ ့အလွဴေတြမွာ လာခ်က္
ေပးပါဆိုရင္လည္း အေမက သြားခ်က္ေပးေလ့ရွိတယ္။ 
အေမ့မွာ မုန္ ့ဟင္းခါးေကာင္းေကာင္းခ်က္တဲ့ နည္းရွိတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိဳးအစားအတိုင္း
အေမခ်က္ေလ့ရွိပါတယ္။ အေမက သူမုန္ ့ဟင္းခါးခ်က္မယ္ဆိုရင္ သူ၀ယ္ေနက်
ငန္ျပာရည္ဆိုင္က စပါယ္ရွယ္ငန္ျပာရည္ကိုသံုးေလ့ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီငန္ျပာရည္
မဟုတ္ရင္သူ ့ဟင္းကို စိတ္တိုင္းမက်ပါဘူးလို ့အျမဲေျပာေလ့ရွိပါတယ္။
အေမက မုန္ ့ဟင္းခါးမွာ ငန္ျပာရည္က အဓိကပဲတဲ့။ ငါးကို ငန္ျပာရည္၊ဆႏြင္း၊ဂ်င္း၊
စပါးလင္တို ့နဲ ့ျပဳတ္တဲ့အခါ ဟင္းနံ ့ေကာင္းေကာင္းထြက္လာရင္ မုန္ ့ဟင္းခါး
ဟင္းရည္ေကာင္းၿပီသာမွတ္လို ့ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။

ျခံထဲမွာက လူအားကေတာင့္ေတာ့ အလွဴအတြက္ခ်က္ျပဳတ္ၾကရင္ တစ္ေယာက္၊
တစ္လက္နဲ ့ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ၾကက္သြန္ႏႊာတဲ့သူကႏႊာ၊ ပဲေရြးတဲ့သူကေရြး၊
ငါးႏႊင္တဲ့သူကႏႊင္၊ပဲေထာင္းတဲ့သူကေထာင္းနဲ ့ေပါ့။
ငွက္ေပ်ာအူကိုေတာ့ ျခံထဲမွာရွိတဲ့ ငွက္ေပ်ာပင္တစ္ပင္ကိုလွဲၿပီး ႏုနုေလးေတြကိုသံုးေလ့
ရွိတယ္။ ငွက္ေပ်ာေခါင္းကိုေတာ့ က်မအၾကိဳက္ဆံုးပါ။

အေမက မုန္ ့ဟင္းခါးစားရင္ အရည္နဲနဲပဲထည့္စားေလ့ရွိၿပီး၊ မႏၱေလးပဲေၾကာ္နဲ ့စားတတ္
ပါတယ္။ က်မကေတာ့ အေၾကာ္မထည့္ပဲ အလြတ္စားရတာပိုၾကိဳက္ပါတယ္။
လွည္းတန္းမွာဆိုနာမည္ၾကီးတဲ ့ မုန္ ့ဟင္းခါးဆိုင္ ေတြရွိပါတယ္။ ဆိုင္ေတြကလည္း
သူ ့လက္ရာနဲ ့သူ အရာသာနဲနဲေတာ့ကြဲပါတယ္။ က်မမွာေတာ့ သီးသန္ ့စားေလ့
ရွိတဲ့ဆိုင္ရယ္လို ့မရွိပဲ စားေကာင္းမယ္ထင္ရင္၀င္စားေလ့ရွိတာပါပဲ။

ရန္ကုန္ကို ျပန္ေရာက္တဲ ့အခါ ပထမဆံုးမနက္စာက မုန္ ့ဟင္းခါးပါပဲ။ အနီးအနား
ကဆိုင္မွာပဲစားျဖစ္ပါတယ္။ အရသာကေတာ့ ေထြေထြထူးထူးမေကာင္းလွေပမဲ့
က်မစိတ္ထဲမွာ ငါျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ၿပီဆိုတာ မုန္ ့ဟင္းခါးစားလိုက္မွျပည့္
စံုသြားသလိုပါပဲ။ ေနာက္ေန ့ေတြ အခ်ိန္ရမွ ေကာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြမွာ ၾကံဳရင္၀င္
စားျဖစ္ပါတယ္။

ဂ်ာမနီကိုေရာက္ေတာ့ မုန္ ့ဟင္းခါးကို အေမခ်က္တဲ့လက္ရာမမီေပမဲ ့
ကိုယ္တိုင္ပဲခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ မုန္ ့ဟင္းခါးခ်က္တိုင္း ငယ္ငယ္က ျခံထဲမွာ
အမ်ိဳးေတြနဲ ့၀ိုင္းဖြဲ ့ၿပီး အလွဴမုန္ ့ဟင္းခါးခ်က္တာကို အျမဲသတိရမိပါတယ္။

ဒီေန ့က်မ မုန္ ့ဟင္းခါးခ်က္စားျဖစ္ပါတယ္။ အေမနဲ ့ဖုန္းဆက္ၿပီး မုန္ ့ဟင္းခါး
ခ်က္မယ္လို ့ေျပာျဖစ္တယ္။ အေမနဲ ့ဖုန္းေျပာၿပီး တစ္ေယာက္ထဲမုန္ ့ဟင္းခါးခ်က္၊
အေမမုန္ ့ဟင္းခါးနဲ ့တြဲစားေလ့ရွိတဲ့ မႏၱေလးပဲေၾကာ္ ေၾကာ္၊ ငွက္ေပ်ာအူေျခာက္
ကို ဒီတစ္ခါေတာ့ တစ္ညေရစိမ္ၿပီး ေပါင္းအိုးနဲ ့ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး
အဆင္ေျပသြားပါတယ္။

ဟင္းခ်က္ၿပီးတာနဲ ့ မုန္ ့ဟင္းခါးတစ္ပြဲ၊ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ ့ အရာသာရွိတဲ့မနက္စာ
ကိုစားရင္း အေမနဲ ့အတူ ၿခံထဲကေမာင္ႏွမေတြအားလံုးကို သတိရေနမိပါတယ္။