No လို ့ျငင္းတတ္ၿပီလား။

က်မငယ္ငယ္တုန္းက လူႀကီးေတြကိုျပန္မေျပာရဘူး၊ လူႀကီးေတြခိုင္းရင္

လုပ္ေပးရမယ္လို ့ပဲသိခဲ့တာ။ ခိုင္းတာကိုမလုပ္ဘူးလို ့ျငင္းရင္ပဲ ကိုယ့္ ကို

ကိုယ္ အပ်င္းတေယာက္လို၊ အေခ်ာင္ခိုတဲ့ လူတေယာက္လို ထင္ခဲ့မိတာေလ။

သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားေရာဒီလိုပါပဲ။ တေယာက္ေယာက္က အကူအညီေတာင္း

ရင္ လုပ္ေပးရမယ္ဆိုတာပဲေခါင္းထဲေရာက္လာတာ။ အကူအညီေတာင္းလို ့

ကိုယ္ကမေပးႏိုင္ဘူးလို ့ျငင္းလိုက္ရင္ပဲ အားနာစရာႀကီး၊ ငါ့ကို တမ်ိဳဳးမ်ား

ထင္မလား စသည္ျဖင့္ အေတြးေတြ ၀င္လာၿပီး လုပ္ခ်င္တာမလုပ္ခ်င္တာ

အသာထားၿပီး အတတ္ႏိုင္ဆံုး လုပ္ေပးလိုက္ခဲ့တာပါပဲ။

ဒီလို အေတြ ့အႀကံဳေတြနဲ ့ႀကီးျပင္းလာတဲ့ က်မ တေယာက္ေယာက္က

ခိုင္းရင္၊ အကူအညီေတာင္းရင္ ျငင္းရမွာ ၀န္ေလးၿပီး အျမဲတမ္း အေကာင္း

ဆံုး လုပ္ေပးခ်င္ေနတဲ့ က်မ ဒီေရာက္ေတာ့ဒါေတြဟာ ဒုကၡျဖစ္ေစတယ္ဆိုတာ

တေျဖးေျဖးသိလာရတယ္။

အလုပ္မွာဆို ေပးသမွ် အလုပ္ကိုမျငင္းပဲလုပ္။ ဒီလိုနဲ ့တေျဖးေျဖးတာ၀န္ေတြ

မ်ားလာ။ ကိုယ္လုပ္တဲ ့အလုပ္ကိုလည္း အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခ်င္။

ဒီေတာ့ တေျဖးေျဖးနဲ ့၀န္ေတြပိလာတယ္။ တခါတေလ အမွားေတြျဖစ္လာေရာ။

ဒီေတာ့မမွားရေအာင္ပိုႀကိဳးစားေတာ့ ပိုၿပီး၀န္ပ္ိျပန္ေရာ။ ဒီလိုနဲ ့ၾကာလာေတာ့

စိတ္ေရာလူပါ ပင္ပန္းၿပီး မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။

သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာေရာ...ဒီလိုပါပဲ။ တေယာက္ေယာက္ကေတာင္းတဲ့

အကူအညီကို တကယ္ေတာ့ကိုယ္က အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မေပး

ခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ ့ျငင္းရမွာအားနာတယ္။ ရပါတယ္ေလဆိုၿပီး လုပ္ေပးမိတယ္။

တဖက္ကိုျငင္းရမွာအားနာေတာ့ ကိုယ့္မွာပဲ၀န္ပိ ျပန္ေရာ။ မလုပ္ခ်င္တာလုပ္ရ

လို ့မေပွ်ာ္ဘူး။ လုပ္ေပးၿပီးမွ ျပစ္ေတာက္ျပစ္ေတာက္ ေျပာေနျပန္ေရာ။

ျဖစ္တတ္တာေတြပါ။

က်မဒီကိုေရာက္စကေတာ့ No ဆိုၿပီးမျငင္းတတ္ဘူး။ အေျဖးေျဖးနဲ ့No ေျပာ

တတ္ေအာင္သင္ခဲ့ရတယ္။ အစကေတာ့အေတာ္ခက္တယ္။ ဒီမွာက ကိုယ္က

အက်ိဳးအေၾကာင္းျပလို ့ျငင္းရင္ တဘက္သူက လကၡံတယ္။ သူမလုပ္ႏိုင္လို ့

ျငင္းတာပဲဆိုၿပီး ဘာမွေစာဒကမတက္ဘူး။ တခါက အလုပ္ Interview တခုမွာ

ဆရာ၀န္နဲ ့ေျပာၾကရင္း Culture မတူတာကိုေျပာမိတယ္။ သူကဥပမာေျပာခိုင္း

ေတာ့ က်မ No လို ့ေျပာတတ္ေအာင္သင္ေနရတယ္။ အခုေတာ့နဲနဲေျပာလာၿပီ

လို ့ေျပာေတာ့ သူနဲ ့အလုပ္လုပ္ရင္လည္း No လို ့ေျပာသာေျပာပါတဲ့။

အလုပ္လုပ္ၾကေတာ့ တခါတေလ သူက က်မ No ေျပာတာၾကားခ်င္ေနတာဆိုၿပီး

က်မ အက်ိဳးအေၾကာင္းျပၿပီးျငင္းရင္ လကၡံတတ္တယ္။ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ေဘာင္

အတြင္းမွာေတာ့ က်မ အတတ္ႏိုင္ဆံုး လုပ္ေပးပါတယ္။ အဲ...ေဘာင္က်ာ္သြား

ရင္ေတာ့ ျငင္းရေတာ့တာပဲ။

သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာလည္းဒီလိုပဲ အစကမျငင္းတတ္ဘူး။ အားနာတယ္။

တဘက္လူစိတ္ဆိုးသြားမလားေပါ့။ ငါ့ကိုတမ်ိဳးထင္မလား စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။

ဒီကလူေတြကေတာ့က်မျငင္းတာကို လကၡံ သလို သူတို ့ျငင္းပယ္တာလည္း

က်မလကၡံ ခဲ့ရတာပါပဲ။ အစကေတာ့ ကိုယ္ေတာင္းတဲ့အကူအညီကို Sorry

ငါမလုပ္ေပးႏိုင္ဘူးလို ့ ေျပာတာခံရေတာ့ ေအာင့္သီးေအာင့္သက္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

ေသခ်ာျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့လည္းမွန္တာပဲ။ လူတိုင္းမွာ ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္တဲ့အရာ၊

ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္၊ ကိုယ္မလုပ္ခ်င္္တဲ့ အရာေတြဆိုတာ႐ွိၾကတာပဲ။

ဒါကိုက်မတို ့ေလးစားရမွာပါ။ သူျငင္းတာကို အျပစ္မတင္သင့္ဘူး။

အခုေတာ့ က်မလည္း မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာတေျဖးေျဖးနဲ ့

No ေျပာတတ္လာၿပီ။ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းၾကားမွာေတာ့ တခါတေလ က်မရဲ ့ ျငင္း

ပယ္မႈဟာ နား၀င္ခ်ိဳမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ ့မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ၿပီးမွ ကြယ္ရာမွာ

အျပစ္တင္၊ အတင္းေျပာေနမဲ့အစား၊ အစကတည္းက မလုပ္ႏိုင္တဲ့အရာ၊

မလုပ္ခ်င္တဲ့အရာကို No လို ့ျငင္းလိုက္တာအေကာင္းဆံုးလို ့ထင္ပါတယ္။

က်မကေတာ့ က်မစိတ္ေရာကိုယ္ပါလုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ ေဘာင္တစ္ခုအတြင္းမွာ

ေတာ့အားလံုးအတြက္အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေပးပါတယ္။ ေဘာင္ေက်ာ္လာၿပီး

က်မကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ၀န္ပိေစတဲ့ အရာေတြကိုေတာ့ က်မ No လို ့ေျပာၿပီး

ျငင္းမွာပါ။ တဘက္လူက No လို ့ေျပာၿပီးျငင္းပယ္မႈကိုလည္း နားလည္စြာ

လကၡံမွာပါ။

ဒါေလးကေတာ့က်မရဲ့ ျငင္းပယ္မႈ Theory ေလးပါ။