အေမ့ဆီသို ့

အခုတေလာၾကားေန၊ဖတ္ေနရတာေတြက ရန္ကုန္မွာ
ေတာ္ေတာ္ပူေနတယ္တဲ့။ က်မလည္း ဒီသတင္းေတြၾကားေတာ့
အေမတေယာက္ ဘယ္လိုမ်ားေနရွာမလဲလို ့ေတြးေနမိပါတယ္။
အေမနဲ ့ဖုန္းေျပာရတိုင္း ဒီမွာအရမ္းပူတယ္လို အျမဲျငီးရွာတယ္။
မီးကမလာ၊ေရကမလာနဲ ့ သူ ့ခမ်ာ အပူဓါဏ္ကိုေတာ္ေတာ္ ခံေနရ
မွာပဲလို ့ေတြးမိရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။

အေမေန ့က ဖုန္းကေခၚလို ့မရ၊ အသံျမည္ေနေပမဲ ့ကိုင္မဲ့သူ
မရွိတဲ့ အသံပါ။ စိတ္ထဲမွာ အေမမ်ား ေနမေကာင္းျဖစ္ေနလား။
စသျဖင့္ အေတြးေတြ... တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္တဲ့ က်မက
သူ ့အနားမွာ မေနႏိုင္။ တခါတေလ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တစ္ကိုယ္ေကာင္း
ဆန္လြန္းတယ္လို ့ေတြးမိတယ္။ လူတိုင္းမွာေတာ့ ကိုယ့္ အေၾကာင္းနဲ ့
ကိုယ္၊ ကိုယ္ ့အေျခအေနနဲ ့ကိုယ္ေပါ့ေလ။

က်မစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာေတြ ့ေတာ့ ဦးေသာမတ္စ္က
ရန္ကုန္ျပန္ဖို ့ေျပာတယ္။ အလုပ္ကလည္း ၂ပတ္ ပိတ္ဖို ့ရွိတာနဲ ့
အျမန္ပဲ အေမ့ဆီျပန္ဖို ့ စီစဥ္ၾကတယ္။ မေသခ်ာေသးတဲ့
အလုပ္ပိတ္ရက္ကို ရက္ အေတာ္ၾကာေအာင္ အလုပ္ရွင္ေတြနဲ ့ အျပန္
အလွန္ ေျပာၾက၊ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြကလည္း ျပန္ဖို ့ (အေမနဲ ့
ေတြ ့ဖို ့) အားေပး၊ အလုပ္ပိတ္ရက္က မေသခ်ာေသးေပမဲ့
သေဘာေကာင္း၊နားလည္ေပးတတ္ၾကတဲ့ အလုပ္ရွင္မ်ားက
လက္မွတ္၀ယ္ဖို ့ ခြင့္ေပးလိုက္တယ္။
ဒါနဲ ့ခ်က္ခ်င္း အေမ့ဆီျပန္ဖို ့လက္မွတ္ေျပး၀ယ္လိုက္တယ္။
ကံေကာင္းစြာနဲ ့လက္မွတ္ရွိေနေသးလို ့။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေမဆီဖုန္းေခၚၾကည့္တာလည္းအဆင္ေျပ
တာနဲ ့က်မလာမွာကို ၀မ္းသာအားရေျပာလိုက္ပါတယ္။
ပထမဆံုး အေမတုန္ ့ျပန္တာကေတာ့ မလာခဲ့နဲ ့၊ ဒီမွာအရမ္းပူေနတာတဲ့။
က်မျပန္လာရင္ အပူဒဏ္ခံႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးတဲ့ေလ။ က်မက အေမေတာင္
ဒီအပူဒဏ္ခံႏိုင္ေသးတာ က်မလည္းခံႏိုင္ပါတယ္လို ့ ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။
အဲ့ဒီေတာ့ မွ သူ က်မကို ေတြ ့ဖို ့၀မ္းသာေၾကာင္း၊ အပူဒဏ္ေၾကာင့္
ထမင္းမစားႏိုင္ေၾကာင္း၊ အပူဖုေတြထြက္လို ့အလြန္ယားေၾကာင္း၊
ဘာေၾကာင္း၊ညာေၾကာင္း..စတဲ ့အမွန္စကား တခ်ိဳ ့ထြက္လာပါတယ္။
အရင္ကဆို က်မကသူေနေကာင္းေၾကာင္းေမးတိုင္း ေနေကာင္းတယ္လို ့
သာေျပာေလ့ရွိတာ။ အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ က်မ သူ ့အတြက္စိတ္ပူမွာ
စိုးရိမ္ေနတာေလ။ က်မနဲ ့ျပန္ေတြ ့မွသာ သူေနမေကာင္းတာ၊ ပိန္သြား
တာေတြ ျမင္ရ၊သိရေတာ့တာ။

က်မျပန္လာမွာ(၂)ပတ္ေပမဲ့ သူ ့အတြက္ေတာ့ တအားပါ။ က်မ တို ့
မၾကာခင္မွာ ျပန္လာအံုးမယ္ဆိုတာ သူသိေနေတာ့ ပိုအားရွိေနမွာပါ။
က်မကို ေမွ်ာ္ေနတဲ့ အေမ၊ သူ ေပ်ာ္ေနမွာပါ။ အေမ က်န္းမာပါေစ။

ရန္ကုန္မွာ ၾကံဳေတြ ့ရမယ့္ မီးကိစၥ၊ေရကိစၥ၊ ဓါတ္ေလွကားကိစၥ၊ ဘာကိစၥ
ညာကိစၥတြကိုေတာ့ ေလာေလာဆယ္ ခဏေမ့ထားလိုက္ပါတယ္။
ေရြးစရာမွ မရွိတာ၊ ကိုယ္တေယာက္ထဲျဖစ္တာမွမဟုတ္တာပဲ။
ရင္ဆိုင္ရံုပါပဲ။ ၂ရက္ ၃ရက္ေလာက္ၾကာရင္ ေနသားက်သြားမွာပါ။

ဒီၾကားထဲ ဥေရာပမွာIceland က မီးေတာင္ Eyjafjallajökull
ေၾကာင့္ေလဆိပ္ေတြ ဖြင့္လိုက္၊ပိတ္လိုက္ ဆိုေတာ့ က်မျပန္မဲ့ ေန ့မွာ
အဆင္ေျပပါေစလို ့လည္း ဆုေတာင္းရေသးတယ္။ ဘန္ေကာက္မ်ာက
လည္းအေျခအေနက သိပ္မေကာင္း။ ခရီးမသြားခင္ အိမ္ နဲ ့အလုပ္က
တာ၀န္ေတြကိုလည္း ျပီးေအာင္လုပ္ရေသးတယ္။ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထား
တာမရွိေတာ့ အားလံုးက ကတိုက္ကရိုက္ပါပဲ။

အေမကို က်န္းက်န္းမာမာနဲ ့ျပန္ေတြ ့ႏိုင္ပါေစလို ့လည္း ဆုေတာင္းေနရတယ္။

က်မ အေမနဲ ့ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ျပန္ေတြ ့ခြင့္ရေအာင္ စီစဥ္၊ ေဆာင္ရြက္ေပး
ၾကတဲ့ သူမ်ားအားလံုး (အထူးသျဖင့္ Thomas ) ကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ဂ်ာမနီမွ အာမခံမ်ား

ဂ်ာမန္ေတြက ေတာ္ေတာ္ အာမခံထားၾကတယ္လို ့ထင္ပါတယ္။
ေနရာတိုင္း၊ ကိစၥတိုင္းနီးနီးမွာ အာမခံေတြထားေလ့ရွိတာေတြ ့ရပါတယ္။
က်မ ကေတာ့ အာမခံလုပ္ငန္းေတြနဲ ့ၾကီးျပင္းလာတဲ့သူမဟုတ္ေတာ့
အစပိုင္းက ေတာ္ေတာ္နားမလည္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
ဂ်ာမန္ေတြဟာ ေသခ်ာတယ္၊ ေစ့စပ္တယ္၊ စနစ္က်တယ္လို ့ေျပာၾကေလ့
ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီစနစ္က်၊ေသခ်ာမႈေတြအတြက္ လိုက္လုပ္ရင္းနဲ ့
အစိုးရိမ္လြန္တာမ်ား ျဖစ္လာမလားလို ့ေတာင္ေတြးမိတယ္။

ဒီမွာ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အာမခံထားေလ့ရွိတယ္။ မရွိမျဖစ္ ထားရမွာေတြ
ရွိသလို ၊ တခုခုမ်ားျဖစ္ခဲ့ရင္ ေသခ်ာေအာင္ဆိုတဲ ့စိုးရိမ္မႈနဲ ့ ( für Sicherheit )
ထားၾကတဲ့ အာမခံေတြလည္း အမ်ားၾကီးေတြ ့ရတယ္။

တဖက္က ၾကည္ျပန္ရင္လည္း ျပသနာ တခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္ ေပးရမဲ့
ကုန္က်စားရိတ္ ကလည္း ၾကီးတာကို။

ဒီက အာမခံေတြကေတာ့ Personenversicherung ဆိုတဲ့
အသက္အာမခံ ( လူတိုင္းေတာ့မထားၾကပါဘူး)
ပင္စင္အာမခံ ( လူတိုင္းထားၾကပါတယ္)
က်န္းမာေရးအာမခံ ( လူတိုင္းထားၾကပါတယ္)
က်န္းမာေရး အာမခံထားရင္ေတာင္ တခ်ိဳ ့က တခုထက္မက အပို ထပ္ၿပီး
အာမခံေတြရွိၾကတယ္။ ဥပမာ။ ေဆးရံုတက္ရင္ တစ္ေယာက္ခန္းေပးဖို ့၊
Chef Arzt Besuch (ဆရာ၀န္ၾကီးကိုယ္တိုင္ ၾကည့္ေပးဖို ့)၊ ႏိုင္ငံျခားမွာ
ေရာက္ေနစဥ္ ဖ်ားနာခဲ့ရင္ ကုသဖို ့၊ သြားအတြက္ အပို အာမခံမ်ား စတာေတြ
ထားေလ့ရွိပါတယ္။

တခုခုပ်က္ဆီးသြားရင္ ဆိုၿပီးထားေလ့ရွိတဲ့ Kompositversicherung
ေတြမွာေတာ့ မီးေဘး၊ေလေဘး၊ ေရၾကီးလို ့၊ငလွ်င္လႈပ္လို ့ပ်က္စီးမႈေတြ
စတဲ့ ရာသီဥတုေဘးေတြအတြက္ အာမခံမ်ား ( လူတိုင္းနီးပါးထားၾကပါတယ္)။
မီးေလာင္မႈဆိုတာေတာင္ သာမန္ေလာင္တာလား၊ ေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္
လား၊ မိုးၾကိဳးပစ္လို ့လား စသျဖင့္ထပ္ခြဲထားပါေသးတယ္။
ေရနဲ ့ပတ္သက္လို ့၊ေလနဲ ့ပတ္သက္လို ့၊ ေဖါက္ထြင္းမႈနဲ ့ပတ္သက္လို ့
စတာေတြမွာလည္း အေသးစိတ္ထပ္ခြဲၿပီး အာမခံ ေတြထားေလ့ရွိၾကပါတယ္။

ကိုယ့္ေၾကာင့္တေယာက္ေယာက္ ထိခိုက္မႈရွိခဲ့ရင္ ေလွ်ာ္ေပးဖို ့
ထားၾကတဲ့ အာမခံမ်ား (Haftpflichtversicherung)၊
အဲ့ဒီမွာလည္း ကိုယ့္ေၾကာင့္၊ ကိုယ့္ကားေၾကာင့္၊ ကိုယ့္ ေမြးထားတဲ့
တိရိစာၦန္ေၾကာင့္၊ ကိုယ့္ေၾကာင့္ အလုပ္ထဲမွာ တခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္၊
စတဲ့ အာမခံမ်ာ။ (လူတိုင္းထားၾကပါတယ္။)

မေတာ္တဆျဖစ္မႈအတြက္အာမခံမ်ား၊( လူတိုင္းထားၾကပါတယ္)
အလုပ္မွာဆို အလုပ္ရွင္က (၁၀၀%) ထားေပးရပါတယ္။
မူၾကိဳ ကေလးေတြ၊ေက်ာင္းသားေတြလည္း ေက်ာင္းမွာထားရပါတယ္။
တေနရာရာမွာ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အဲ့ဒီအာမခံကိုထားၾကပါတယ္။

ခရီးတခုထြက္မယ္ဆိုရင္လည္း ထားလိုက္ၾကတဲ့အာမခံေတြ
မနဲပါဘူး။ လက္မွတ္၀ယ္ျပီးမွ မသြားျဖစ္ရင္၊ ခရီးသြားရင္း ေနမေကာင္း
ျဖစ္ခဲ့ရင္၊ ခရီးသြားရင္း မေတာ္တဆ ထိခိုက္မႈရွိခဲ့ရင္၊
ခရီးေဆာင္အိတ္မ်ားေပ်ာက္ခဲ့ရင္၊ ခရီးစဥ္မွာ ကိုယ့္ေၾကာင့္ တေယာက္ေယာက္
ထိခိုက္ခဲ့ရင္...စသျဖင့္ အာမခံအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိျပန္တယ္။

အလုပ္လုပ္ေနရာက အေၾကာင္းတခုေၾကာင့္ မိမိ
အသက္ေမြးမႈလုပ္ငန္းကို ဆက္မလုပ္ႏိုင္ရင္လည္း အာမခံထားၾကျပန္တယ္။

အသက္ၾကီးရင္ ၊ ဒါမွမဟုတ္ အေၾကာင္းတခုေၾကာင့္ လိုအပ္ရင္
ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို ့လည္း အာမခံထားၾကပါတယ္။
(လူတိုင္းထားၾကပါတယ္)

အလုပ္လက္မဲ့ အာမခံလည္း အလုပ္လုပ္တဲ့သူတိုင္းထားၾကပါတယ္။

ဥပေဒနဲ ့ပတ္သက္လို ့ မိမိ အခြင့္အေရးအတြက္ အာမခံလည္းထားၾကတယ္။
အဲ့ဒီမွာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးခြဲထားျပန္တယ္။ အလုပ္ခြင္နဲ ့ပတ္သက္တဲ့
ကိစၥေတြအတြက္၊ ေနအိမ္ကိစၥေတြအတြက္... စသျဖင့္ အမ်ိဳးေပါင္းမ်ားစြာ
ရွိပါတယ္။ သာမန္ Rechtsschutzversicherung ကိုေတာ့ လူေတာ္ေတာ္
မ်ားမ်ားထားေလ့ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္ရပိုင္ခြင့္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြအတြက္
ေရွ့ေနနဲ ့တိုင္ပင္လို ့ရတာေပါ့ေလ။

ဒါေတြကေတာ့ ဒီမွာ က်မသိသေလာက္ ဂ်ာမနီမွာရွိတဲ့
အာမခံေတြအေၾကာင္းေရးထားတာပါ။ လိုတာေတြလည္းရွိပါလိမ့္မယ္။
အာမခံမရွိရင္ စိုးရိမ္မႈရွိတတ္ၾကတယ္ သူတို ့အေၾကာင္းေလးကို
သိသေလာက္ေျပာျပတာပါ။

က်မ နဲ ့ၾကက္သြန္ျဖဴ

က်မက ၾကက္သြန္ျဖဴအလြန္ၾကိဳက္ပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ထမင္းသုပ္၊ အသုပ္စံု၊
ငါးထမင္းခ်ဥ္တို ့နဲ ့ဆိုရင္ ၾကက္သြန္ျဖဴ
ပါမွ အရာသာျပည့္စံုတယ္လို ့ထင္ပါတယ္။
ဒီမွာ၀ယ္လို ့ရတဲ့ ၾကက္သြန္ျဖဴက အမႊာ ၾကီး
တဲ ့အမ်ိဳးပါ။ ျမန္မာျပည္က
ဥတစ္လံုး ေလးေတြလို ေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။ စပ္လည္းစပ္၊
ပိုလည္းအနံ ့ျပင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ ့က်မက ေတာ့ ၾကိဳက္ပါတယ္။

အိမ္မွာ ၾကက္သြန္ျဖဴအျမဲရွိသလို၊ ၾကက္သြန္ျဖဴဆီခ်က္လည္း
အျမဲလိုလိုရွိပါတယ္။ ခ်က္တဲ့ဟင္းတိုင္းမွာ လည္း ၾကက္သြန္ျဖဴ
ပါမွပါ။

Thomasကေတာ့ ေတာ္ရံုတန္ရံု အနံေလာက္ကို ခံႏိုင္ရည္ရွိေနပါၿပီ။
ဒါေတာင္က်မ ၾကက္သြန္ျဖဴစားထားရင္ ၾကက္သြန္ျဖဴေတြစားထားျပန္ၿပီ
လားလို ့ေမးေလ့ရွိပါတယ္။ က်မကလည္း အနံ ဒီေလာက္ဆိုးမယ္မထင္ေတာ့
ပံုမွန္ပဲ ဟုတ္တယ္ေပါ့။

တေန ့မိတ္ေဆြတေယာက္အိမ္သြားလည္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း
ႏႈတ္ဆက္ အနမ္းေတြေပးၾကရင္း သူမက နင္ ၾကက္သြန္ျဖဴေတြ
စားလာသလားလို ့ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ပဲေမးရွာ( ေျပာရွာ) ပါတယ္။
အဲ့ဒီေတာ့မွ က်မလည္း ၾကက္သြန္ျဖဴအနံ ့ကို သတိထားလာမိျပီး
ရႈိးတိုးရွန္းတန္း ျဖစ္သြားတယ္။
အိမ္ေရာက္လို ့ Thomas ကိုေျပာျပေတာ့... ဟုတ္တယ္။ သူလည္း
ၾကက္သြန္ျဖဴအနံ ့ကို ေတာ္ေတာ္မၾကိဳက္တာတဲ့။
အစပိုင္းတုန္းက ဒါဘာအနံ ့မွန္း မသိဘူးဆိုပဲ။ က်မဆီက အျမဲတမ္း
ဒီအနံ ့သာရေနရင္....ဒုကၡ လို ့ေတာင္ေတြးမိဖူးသတဲ့။

အဲ့ဒီေန ့ကစျပီး က်မလည္း က်မၾကိဳက္တဲ့ ၾကက္သြန္ျဖဴကို တေျဖးေျဖး
စြန္ ့လႊတ္ခဲ့ရတယ္။ စားခ်င္လြန္းရင္ ေသာၾကာေန ့အလုပ္ကျပန္လာရင္
စားျဖစ္တယ္။ ဟင္းခ်ိဳထဲမွာ အမႊာလိုက္ထဲ့ျပဳပ္ျပီးစားတယ္။ အစိမ္းလိုက္
စားဖို ့ေတာ့ အလုပ္မရွိတဲ့ရက္ေတြ၊ အျပင္သြားစရာမရိွိတဲ့ရက္ေတြမွာပဲ
စားျဖစ္ေတာ့ပါတယ္။

တခါကလည္း ရန္ကုန္ကလာလည္တဲ့ မိတ္ေဆြ တေယာက္က သူ တည္းတဲ့
အိမ္မွာ ၾကက္သြန္ျဖဴမစားရလို ့၊ က်မအိမ္ေရာက္တာနဲ ့လက္ဖက္သုပ္နဲ ့
အျပတ္စားထဲ့လိုက္တာ။ ေနာက္ေန ့သူ ့အိမ္ကလာေခၚေတာ့ က်မတို ့ဆီ
ကၾကက္သြန္ျဖဴနံ ့ေတြ ေဟာင္ေဟာင္ထေနတာနဲ ့သူ ့အိမ္ရွင္ေတြ
စိတ္ပ်က္သြားဖူးတယ္။

ျပီးခဲ့တဲ ့ တပတ္က လူတေယာက္ က်မတို ့ဆီမွာ လာကူလုပ္ေပးေနတဲ့ ေန ့
ေပါ့။ အလုပ္မွာ ဆရာ၀န္က တံခါးမၾကီးကို ဖြင့္ထားတယ္။
က်မက သူ ပိတ္ဖို ့ေမ့သြားလို ့ထင္ၿပီးျပန္ပိတ္။ သူကျပန္ဖြင့္နဲ ့။
ေနာက္ေတာ့က်မဆီလာၿပီး အဲ့ဒီလူက ၾကက္သြန္ျဖဴေတြစားလာတယ္တဲ့၊
အနံ ့ေတြနံေနလို ့သူက တံခါးကိုဖြင့္ထားတာတဲ့။

ေၾသာ္...ေတာ္ပါေသးရဲ့ က်မၾကက္သြန္ျဖဴမစားေတာ့တာ ၾကာၿပီမို ့လို ့။
ေတာ္ၾကာ ကိုယ့္ဆီကမ်ားလားလို ့ ...စိတ္မလံုျဖစ္ေနမိအံုးမွာ။
ဒါေၾကာင့္ ဂ်ာမနီမွာေျပာေလ့ရွိတာက Knoblauch macht einsam တဲ့။
ၾကက္သြန္ျဖဴက အထီက်န္ေစတယ္တဲ့။
သူတို ့ေတြလည္း ၾကက္သြန္ျဖဴပါတဲ့ အစားအစာေတြ စားၾကတာပါပဲ။
သူတို ့လည္းက်မလိုပဲ ၾကံဳဖူးၾကမွာပါပဲေလ။

ၾကက္သြန္ျဖဴစားၿပီးရင္ ႏြားႏို ့ေသာက္ရတယ္။ ပန္းသီးစားရတယ္။
သြားတိုက္။ ပီေက၀ါး၊ ဆန္၀ါး၊ ထန္းလွ်က္စား.... စံုေနေအာင္
ၾကိဳးစားဖူးေပမဲ့ က်မစားတာပဲ မ်ားေနလို ့လား၊ ၾကက္သြန္ျဖဴကပဲ
အနံ ့ျပင္းေနလားမသိ။ အခုေတာ့ ၾကက္သြန္ျဖဴနဲ ့ ခပ္ေ၀းေ၀းေန
ေနရတာၾကာေနၿပီ။

အေမေန ့

ဒီေန ့အေမေန ့တဲ့
အမွတ္တရ စကားလွလွေျပာဖို ့၊
အေမ့ဆီ ဖုန္းေခၚေပမဲ့၊
ဖုန္းလိုင္း မေကာင္းတာလား၊
ပ်က္ေနတာလား ...မသိ ေခၚ၍မရပါ။

အေမကေတာ့ ဒီေန ့ကို အထူးတလည္
အေမေန ့မွန္း သိမွာမဟုတ္လို ့
က်မဖုန္းကို ေမွ်ာ္ေနမွာေတာ့မဟုတ္ပါ...လို ့
စိတ္ေျဖေတြးရင္.....
က်မ အတြက္ ေန ့ရက္တိုင္းဟာ
အေမေန ့ေတြပါ...ေနာ္ ... အေမ။

ေကာင္းမႈမွတ္တမ္း

ျပီးခဲ့တဲ့ (၃) ပတ္ကေတာ့ Blog
ေတြနဲ ့ကင္းကြာေနရတယ္။
Internet ကိုေတာ့ေန ့တိုင္း
လိုလိုၾကည့္ျဖစ္ေပမဲ့ Post ေတြကို
ေသေသခ်ာခ်ာမဖတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
စိတ္ထဲမွာ ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ
ကိုသတိရေနပါတယ္။ ဒီေန ့ေတာ့ အလည္ေရာက္ေနတဲ့ ဦးဇင္းလည္း
အိႏၵိယကိုျပန္ေတာ့ က်မလည္း ပံုမွန္ လည္ပတ္ေနၾက အတိုင္း ျပန္လည္ပတ္
လာႏိုင္ပါၿပီ။

ၿပီးခဲ့တဲ့ (၃)ပတ္မွာေတာ့ က်မတို ့ အတြက္အမွတ္တရ၊ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ
အေတြ ့အၾကံဳေတြ၊ မိတ္ေဆြသစ္၊မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြဆံုၿပီး ေကာင္းမႈ
ကုသိုလ္ေတြလုပ္ၾကနဲ ့မေမ့ႏိုင္တဲ့ အရာေတြ အမ်ားၾကီးရခဲ့ပါတယ္။

အျမဲတမ္း ေအးေအးေဆးေဆးလုပ္ရတဲ့ က်မအလုပ္ကလည္း
ဦးဇင္းေရာက္တဲ့ေန ့ကစၿပီး Project အသစ္ေတြစရေတာ့ မနက္ဆို
၇ နာရီကတည္းကအိမ္ကထြက္ရတယ္။ ေန ့လည္ေတာ့ ၁ နာရီခြဲ၊
၂ နာရီဆိုအိမ္ျပန္ေရာက္လို ့ေတာ္ပါေသးရဲ ့။

အိမ္ျပန္ေရာက္ ထမင္းစားၿပီးတာနဲ ့ေနာက္ေန ့အတြက္ အာရံုဆြမ္းနဲ ့
ေန ့ဆြမ္းအတြက္ျပင္ဆင္ခ်က္ျပဳပ္ရတယ္။ ခ်က္ျဖစ္တာေတြကေတာ့
ေထြေထြထူးထူးမရွိပါဘူး။ အာရံုဆိုရင္ ထမင္းနဲ ့ပဲျပဳပ္ေၾကာ္၊ ထမင္းနဲ ့
ၾကက္ဥေၾကာ္၊ ၾကာဇံေၾကာ္ ( စုဘူးရဲ ့ေက်းဇူးေၾကာင့္ အဆင္ေျပေျပ
ေၾကာ္တတ္ေနၿပီ)၊ အုန္းႏို ့ေခါက္ဆြဲ၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္၊မုန္ ့ဟင္ခါး၊
ပဲျပဳပ္နံျပား...စတာေတြကပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အာရံုဆြမ္းကို မနက္ ၆
နာရီမွာကပ္ၿပီး ၆နာရီ၄၅ မွာ ဘုရားရွိခိုး၊တရားထိုင္ၾကပါတယ္။
မနက္တိုင္း ဘုရားရွိခိုးသံ၊ တရားသံေတြ ၾကားရေတာ့ ၾကည္ႏူးရပါတယ္။
ဒီမွာမၾကားရတာၾကာၿပီပဲေလ။


ေန ့ဆြမ္းကိုေတာ့ ဦးေသာမတ္က ပဲကပ္ရတာမ်ားပါတယ္။ က်မက
အလုပ္မသြားခင္ ျပင္ဆင္ေပးခဲ့ၿပီး၊ သူကေႏႊး ၿပီး ကပ္ပါတယ္။
ပထမ တပတ္ေတာ့ ျမန္မာဟင္းေတြခ်က္ျဖစ္ၿပီး၊ေနာက္ေတာ့ ဂ်ာမန္ဟင္ေတြ
ကပ္ၾကည့္တယ္။ ဘုန္းေပးလို ့အဆင္ေျပတယ္တဲ့။ ဒါနဲ ့ျမန္မာဟင္းနဲ ့ဂ်ာမန္ဟင္း
ေျပာင္းလဲျပီးကပ္ျဖစ္ပါတယ္။
စေန၊တနဂၤေႏြ ေန ့ေတြမွာေတာ့ စိတ္တိုင္းၾကခ်က္လို၊ ့ကပ္လို ့
ရပါတယ္။ ဒါေတာင္ က်မတို ့ခရီးထြက္ျဖစ္၊ မိတ္ေဆြေတြက ဦးဇင္း
ကိုပင့္ထားလို ့သြားၾကနဲ ့ .....က်မတို ့လည္း ဦးဇင္းကိုလိုက္ပို ့ေပးရလို ့၀မ္း
သာၾကရပါတယ္။


သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္တဲ့ Duisburg က မမ၊ Stuttgart
နဲ ့ Karlsruhe က ေမာင္ႏွမမ်ား၊
Freiburg က အန္တီနဲ ့ညီမ၊
Nancy ကမိတ္ေဆြ၊
Berlin က သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊
ဂ်ာမနီက ဂ်ာမန္
ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား
အားလံုးကို
အစစအရာရာအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။






ဦးဇင္းနဲ ့ကပ္ျပီး
ဟင္းေကာင္းေတြလည္း
စားရတယ္၊ တရားလည္း
နာရတယ္၊ သီလလည္းေစာင့္၊
အမွ်ေ၀ကုသိုလ္
ေတြျပဳၾကရတယ္။




München ကဘုန္းၾကီးေက်ာင္း (http://bodhi-vihara.org)
ကိုေတာ့ က်မ မလိုက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ကဆုန္လျပည့္ေန ့မွာလုပ္တဲ့
ပါတိေမာကၡ ပြဲကိုေတာ့ဦးဇင္းနဲ ့ဦးေသာမတ္စ္ပဲသြားျဖစ္ခဲ့တယ္။
အဲ့ဒီေက်ာင္းမွာ ျမန္မာဘုန္းၾကီး
တစ္ပါးနဲ ့ဂ်ာမန္ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးရွိပါတယ္။








ဆြစ္ဇာလန္ က ထိုင္းဘုန္းၾကီး
ေက်ာင္းကိုလည္း က်မ မလိုက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။
အရင္တုန္းကေတာ့ တခါေရာက္ဖူးပါတယ္။










ညေနတိုင္း တရားနာရတာလည္းၾကည္ႏူးစရာေကာင္းပါတယ္။ သိခ်င္တာေတြ
ေမး၊ ေဆြးေႏြးၾကနဲ ့ အခ်ိန္ကုန္မွန္းေတာင္မသိရဘူး။ ဒီေန ့မနက္ေတာ့
အာရံုဆြမ္းစားၿပီးတာနဲ ့ သီလယူ၊ ပရိတ္တရားနာ၊ ေရစက္ခ်၊အမွ်ေ၀ၾကပါတယ္။
တရားဓမၼနဲ ့ေ၀ေနတဲ ့ေနရာ၊ သံဃာနဲ ့ေ၀ေနတဲ့ေနရာမွာ အခုလို ကုသိုလ္ျပဳခြင့္
ရလို ့ေတြးမိတိုင္းပီတိျဖစ္ရမွာပါ။
ဒီလိုအခြင့္အေရးမ်ိဳးရေအာင္ စီစဥ္ေပးတဲ့ ဦးေသာမတ္စ္ ကိုလည္း
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အေ၀းကေနလာေရာက္တဲ့ ဦးဇင္းကိုလည္း
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။အစစ အရာရာ အဆင္ေျပေအာင္ အကူအညီ
ေပးၾကတယ္ မိတ္ေဆြ အားလံုးကိုလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

က်မရရွိခဲ့ေသာ ကုသိုလ္မ်ားကိုလည္း အမွ်ေပးေ၀ ပါတယ္။