အေမ့ဆီသို ့

အခုတေလာၾကားေန၊ဖတ္ေနရတာေတြက ရန္ကုန္မွာ
ေတာ္ေတာ္ပူေနတယ္တဲ့။ က်မလည္း ဒီသတင္းေတြၾကားေတာ့
အေမတေယာက္ ဘယ္လိုမ်ားေနရွာမလဲလို ့ေတြးေနမိပါတယ္။
အေမနဲ ့ဖုန္းေျပာရတိုင္း ဒီမွာအရမ္းပူတယ္လို အျမဲျငီးရွာတယ္။
မီးကမလာ၊ေရကမလာနဲ ့ သူ ့ခမ်ာ အပူဓါဏ္ကိုေတာ္ေတာ္ ခံေနရ
မွာပဲလို ့ေတြးမိရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။

အေမေန ့က ဖုန္းကေခၚလို ့မရ၊ အသံျမည္ေနေပမဲ ့ကိုင္မဲ့သူ
မရွိတဲ့ အသံပါ။ စိတ္ထဲမွာ အေမမ်ား ေနမေကာင္းျဖစ္ေနလား။
စသျဖင့္ အေတြးေတြ... တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္တဲ့ က်မက
သူ ့အနားမွာ မေနႏိုင္။ တခါတေလ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တစ္ကိုယ္ေကာင္း
ဆန္လြန္းတယ္လို ့ေတြးမိတယ္။ လူတိုင္းမွာေတာ့ ကိုယ့္ အေၾကာင္းနဲ ့
ကိုယ္၊ ကိုယ္ ့အေျခအေနနဲ ့ကိုယ္ေပါ့ေလ။

က်မစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာေတြ ့ေတာ့ ဦးေသာမတ္စ္က
ရန္ကုန္ျပန္ဖို ့ေျပာတယ္။ အလုပ္ကလည္း ၂ပတ္ ပိတ္ဖို ့ရွိတာနဲ ့
အျမန္ပဲ အေမ့ဆီျပန္ဖို ့ စီစဥ္ၾကတယ္။ မေသခ်ာေသးတဲ့
အလုပ္ပိတ္ရက္ကို ရက္ အေတာ္ၾကာေအာင္ အလုပ္ရွင္ေတြနဲ ့ အျပန္
အလွန္ ေျပာၾက၊ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြကလည္း ျပန္ဖို ့ (အေမနဲ ့
ေတြ ့ဖို ့) အားေပး၊ အလုပ္ပိတ္ရက္က မေသခ်ာေသးေပမဲ့
သေဘာေကာင္း၊နားလည္ေပးတတ္ၾကတဲ့ အလုပ္ရွင္မ်ားက
လက္မွတ္၀ယ္ဖို ့ ခြင့္ေပးလိုက္တယ္။
ဒါနဲ ့ခ်က္ခ်င္း အေမ့ဆီျပန္ဖို ့လက္မွတ္ေျပး၀ယ္လိုက္တယ္။
ကံေကာင္းစြာနဲ ့လက္မွတ္ရွိေနေသးလို ့။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေမဆီဖုန္းေခၚၾကည့္တာလည္းအဆင္ေျပ
တာနဲ ့က်မလာမွာကို ၀မ္းသာအားရေျပာလိုက္ပါတယ္။
ပထမဆံုး အေမတုန္ ့ျပန္တာကေတာ့ မလာခဲ့နဲ ့၊ ဒီမွာအရမ္းပူေနတာတဲ့။
က်မျပန္လာရင္ အပူဒဏ္ခံႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးတဲ့ေလ။ က်မက အေမေတာင္
ဒီအပူဒဏ္ခံႏိုင္ေသးတာ က်မလည္းခံႏိုင္ပါတယ္လို ့ ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။
အဲ့ဒီေတာ့ မွ သူ က်မကို ေတြ ့ဖို ့၀မ္းသာေၾကာင္း၊ အပူဒဏ္ေၾကာင့္
ထမင္းမစားႏိုင္ေၾကာင္း၊ အပူဖုေတြထြက္လို ့အလြန္ယားေၾကာင္း၊
ဘာေၾကာင္း၊ညာေၾကာင္း..စတဲ ့အမွန္စကား တခ်ိဳ ့ထြက္လာပါတယ္။
အရင္ကဆို က်မကသူေနေကာင္းေၾကာင္းေမးတိုင္း ေနေကာင္းတယ္လို ့
သာေျပာေလ့ရွိတာ။ အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ က်မ သူ ့အတြက္စိတ္ပူမွာ
စိုးရိမ္ေနတာေလ။ က်မနဲ ့ျပန္ေတြ ့မွသာ သူေနမေကာင္းတာ၊ ပိန္သြား
တာေတြ ျမင္ရ၊သိရေတာ့တာ။

က်မျပန္လာမွာ(၂)ပတ္ေပမဲ့ သူ ့အတြက္ေတာ့ တအားပါ။ က်မ တို ့
မၾကာခင္မွာ ျပန္လာအံုးမယ္ဆိုတာ သူသိေနေတာ့ ပိုအားရွိေနမွာပါ။
က်မကို ေမွ်ာ္ေနတဲ့ အေမ၊ သူ ေပ်ာ္ေနမွာပါ။ အေမ က်န္းမာပါေစ။

ရန္ကုန္မွာ ၾကံဳေတြ ့ရမယ့္ မီးကိစၥ၊ေရကိစၥ၊ ဓါတ္ေလွကားကိစၥ၊ ဘာကိစၥ
ညာကိစၥတြကိုေတာ့ ေလာေလာဆယ္ ခဏေမ့ထားလိုက္ပါတယ္။
ေရြးစရာမွ မရွိတာ၊ ကိုယ္တေယာက္ထဲျဖစ္တာမွမဟုတ္တာပဲ။
ရင္ဆိုင္ရံုပါပဲ။ ၂ရက္ ၃ရက္ေလာက္ၾကာရင္ ေနသားက်သြားမွာပါ။

ဒီၾကားထဲ ဥေရာပမွာIceland က မီးေတာင္ Eyjafjallajökull
ေၾကာင့္ေလဆိပ္ေတြ ဖြင့္လိုက္၊ပိတ္လိုက္ ဆိုေတာ့ က်မျပန္မဲ့ ေန ့မွာ
အဆင္ေျပပါေစလို ့လည္း ဆုေတာင္းရေသးတယ္။ ဘန္ေကာက္မ်ာက
လည္းအေျခအေနက သိပ္မေကာင္း။ ခရီးမသြားခင္ အိမ္ နဲ ့အလုပ္က
တာ၀န္ေတြကိုလည္း ျပီးေအာင္လုပ္ရေသးတယ္။ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထား
တာမရွိေတာ့ အားလံုးက ကတိုက္ကရိုက္ပါပဲ။

အေမကို က်န္းက်န္းမာမာနဲ ့ျပန္ေတြ ့ႏိုင္ပါေစလို ့လည္း ဆုေတာင္းေနရတယ္။

က်မ အေမနဲ ့ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ျပန္ေတြ ့ခြင့္ရေအာင္ စီစဥ္၊ ေဆာင္ရြက္ေပး
ၾကတဲ့ သူမ်ားအားလံုး (အထူးသျဖင့္ Thomas ) ကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။