Quiche လုပ္စားပါတယ္။

ဒီေန ့ေတာ့ Quiche လုပ္စားျဖစ္ပါတယ္။ Quiche ကျပင္သစ္ Lorraine နယ္က
အစားအစာဆိုေပမဲ့၊ အဲ့ဒီေဒသက အရင္ ဂ်ာမန္ နယ္ Lothringen ျဖစ္တဲ့ အတြက္
ဂ်ာမနီက အစျပဳခဲ့တယ္လို ့သိရပါတယ္။ ဒီမွာ ၾကည့္လို ့ရပါတယ္။
အလုပ္မွာ ဘာခ်က္ရင္ေကာင္းမလဲလို ့ေမးရာက သူငယ္ခ်င္းက Quiche လုပ္ဖို ့
အၾကံေပးတာနဲ ့လုပ္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။




သူ ့ကိုလုပ္ဖို ့ ေအာက္ခံမုန္ ့pastry crust ကို အရင္ဖုတ္ရပါတယ္။ ဒီမွာေတာ့ Mürbeteig
လို ့ေခၚပါတယ္။ လိုအပ္တာေတြကေတာ့
၂၀၀ ဂရမ္ ဂ်ံဳ (Type 1050)
၁၀၀ ဂရမ္ ေထာပတ္
ဆား လၻက္ရည္ဇြန္း ၄ ပံုတပံု (1/4)
ေရ ထမင္းစားဇြန္း ၄ ဇြန္း
အားလံုးကိုေရာနယ္ပါတယ္။ မုန္ ့သားေခ်ာလာရင္ ပလတ္စတစ္ ပါးနဲ ့အုပ္ၿပီး
ေရခဲေသတၱာထဲမွာ နာရီ၀က္ေလာက္ ထားပါ။
(က်မကေတာ့ Supermarkt မွာေရာင္းတဲ့ လုပ္ၿပီးသား မုန္ ့သားကို၀ယ္လုပ္ပါတယ္။)
ၿပီးရင္မုန္ ့ဖုတ္မဲ့ ခြက္ထဲမွာ ခင္းပါတယ္။ ၾကိဳၿပီး အပူေပးထားတဲ့ Oven ထဲမွာ
၂၀၀ ဒီဂရီနဲ ့ ၁၀ မိနစ္ခန္ ့ဖုတ္ပါတယ္။ ၿပီးရင္ အေအးခံထားပါ။


အထဲမွာထဲ့တဲ့ အရာေတြကေတာ့
Bacon 125 g, ေသးေသးေလးေတြတုန္းပါ
Emmentaler Cheese 150 g၊ ျခစ္ထားပါ
စင္းထားတဲ့ Bacilicum, Thyme,parsley ထမင္းစားဇြန္း ၂ဇြန္း ၃ဇြန္း
ၾကက္ဥ ၄ လံုး
ဆား (နဲနဲေလ်ာ့ထဲ့ပါ)
ငရုပ္ေကာင္း
Cream ( Sahne) 250 g

အားလံုးကိုေရာေမႊၿပီး အေအးခံထားတဲ့ မုန္ ့ခြက္ထဲ ေလာင္းထဲ့ပါတယ္။
ခရင္းေလးနဲ ့မ်က္ႏွာျပင္နဲနဲညွိေပးပါတယ္။ Oven အလယ္ဆင့္မွာ ၂၀၀ ဒီဂရီ
နဲ ့ မိနစ္ ၄၀ ေလာက္ ဖုတ္ပါတယ္။
တခါတေလ အေျပာင္းအလဲအျဖစ္ စားလို ့ေကာင္းပါတယ္။ ဆလပ္ရြက္သုပ္
ေလးနဲ ့တြဲစားျဖစ္ပါတယ္။

ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ေန ့

မေန ့ကက်မတို ့ Frankfurt ကိုေရာက္ပါတယ္။ အႏွစ္ (၂၀)နီးပါးကြဲေနတဲ့
သူငယ္ခ်င္းကို သြားေတြ ့တာပါ။ က်မတို ့တကၠသိုလ္တေလွ်ာက္ အတူတူ
ေက်ာင္းတက္ခဲ့ၾကတာေပါ့။ သူဒီမွာရွိေနတယ္ဆိုတာၾကားေပမဲ့ အဆက္အသြယ္
မရခဲ့ဘူး။ တေလာတုန္းကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆီက Email လိပ္စာေလး
ရတာနဲ ့ က်မတို ့အဆက္အသြယ္ရခဲ့ၾကတာပါ။
သူ ့ဆီသြားရမယ္ဆိုေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားမိတယ္။သူငယ္ခ်င္းက မေျပာင္းလဲဘူး။ အရင္တုန္းကလိုပဲ။ သူက အခု ၄ ႏွစ္ခြဲ အရြယ္ သမီးေလး
တေယာက္ရေနၿပီ။ ခ်စ္စရာေလး။က်မတို ့စကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းျပင္ဆင္ထားတဲ့ ၾကာဖံေၾကာ္ကို ၾကိဳက္ၾကိဳက္နဲ ့ အမ်ားၾကီးစားခဲ့ပါတယ္။

အျပန္ၾကေတာ့ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းမိသားစုနဲ ့ဘူတာမွာထပ္ခ်ိန္းၿပီး စကားေတြေျပာၾကျပန္
တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ျပန္ေတြ ့ခြင့္ရတာကိုက ေပ်ာ္စရာတခုပါ။

ဒီေန ့ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေပးလိုက္တဲ ့ကန္ဇြန္းရိုးနီေလးကို ခ်ဥ္ရည္ဟင္းခ်က္စားျဖစ္ပါတယ္။ဒီမွာမစားရတာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ကန္ဇြန္းရိုးနီခ်ဥ္ရည္ ကထမင္းတကယ္မိန္ေစပါတယ္။
ငပိရည္၊တို ့စရာရယ္၊ ငါးဟင္းရယ္.....စိတ္ထဲ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေနသလိုပါပဲ။

ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ေပးလိုက္တဲ့ သူကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတဲ့ ရွမ္းခ်ဥ္ နဲ ့
ဆန္ခ်ိဳ လုပ္ဖို ့အမႈန္ ့ေတာ့ မသံုးရေသးဘူး။

သူငယ္ခ်င္းတို ့ေရ ...ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ေန ့အတြက္ရယ္၊ အရသာရွိတဲ့
ထမင္း၀ိုင္းအတြက္ရယ္၊ အားလံုး အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေနာက္တၾကိမ္ တေနရာရာမွာ ျပန္ဆံုၾကေသးတာေပါ့။

Spätzle နဲ ့ မိတ္ဆက္ျခင္း

Spätzle ကေတာ့ က်မတို ့ေနတဲ့ ေဒသ ( Baden-Württemberg ) ရဲ ့
အစားအစာဆိုပါေတာ့။ Spätzle ကို ဂ်ံဳ၊ ၾကက္ဥ တို ့နဲ ့လုပ္တာပါ။
လြယ္လြယ္ေျပာရရင္ေတာ့ ၾကက္ဥေခါက္ဆြဲလိုပါပဲ။ ေခါက္ဆြဲလို ေတာ့
အမွ်င္ရွည္မဟုတ္ပါဘူး။ၾကက္ဥ အနဲအမ်ားကေတာ့ မိမိႏွစ္သက္မႈ၊
တတ္ႏိုင္မႈေပၚမူတည္ပါတယ္။
အေျခခံကေတာ့ ဂ်ံဳ ၁၀၀ ၈ရမ္ ကို ၾကက္ဥ ၁ လံုး ႏွဳန္းပါ။Spätzle ပံုစံေတြက
လည္း နဲနဲစီကြဲပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္တဲ့ ေပၚမွာမူတည္ပါတယ္။
အေျခခံ နည္းကေတာ့ (၆ေယာက္စာအတြက္)
ဂ်ံဳ ၅၀၀ ဂရမ္
ၾကက္ဥ ၅ လံုး
ဆား လၻက္ရည္ဇြန္း တ၀က္္
္ဇာလိပ္ဖိုသီးအမႈန္ ့ လၻက္ရည္ဇြန္း တ၀က္ ( မထည့္လည္းရပါတယ္)
ေရေႏြးေႏြး 1/4 လီတာ
ေထာပတ္ စားဇြန္း ၃ ဇြန္း
ေထာပတ္မပါ ပဲ ဂ်ံဳ၊ ၾကက္ဥ၊ဆားကို ဇလံုထဲထည့္ပါ။ ေရကို နည္းနည္းခ်င္းစီ
ထည့္ ၿပီး စက္နဲ ့ေရာေမႊပါ။ ကိုယ္သံုးတဲ့ ဂ်ံဳေပၚမူတည္ၿပီး အျပစ္အက်ဲ
ကြာတတ္လို ့ပါ။(တခ်ိဳ ့ၾကေတာ့လက္နဲ ့ေမႊတာေပါ့ေလ။ ေတာ္ေတာ္ေမႊရတယ္။)
အခဲေလးေတြေပ်ာက္လို ့ ညက္ၿပီးစီးလာတဲ့အထိေမႊပါ။ၿပီးရင္ခဏေလာက္ ထား
ထားလိုက္ပါ။ ဆိုပါေတာ့ ၁နာရီ ေလာက္ေပါ့။ၿပီးရင္ေနာက္တခါထပ္ေမႊေပးပါ။
Spätzle လုပ္တဲ့ နည္းေတြကေတာ့ မ်ားပါတယ္။
ေရွးပံုစံကေတာ့ ေရစြပ္ထားတဲ့သစ္သားျပားေပၚကို မႈန္ ့ႏွစ္ကို တင္၊ ခပ္ျပားျပား၊
ခပ္ပါးပါး ျဖန္ ့ၿပီး ဓါးနဲ ့ခပ္ၿပီးဆားထဲ့ထားတဲ့ ေရႏြးအိုးထဲ ထည့္ျပဳပ္ပါတယ္။
ေခါက္ဆြဲဖတ္ေလးေတြ ေရေပၚ ေပၚလာရင္ ဆယ္ၿပီး ေရးေအး ထဲ ခဏေလး
ထဲ့ေဆးေပးၿပီး ဇကာနဲ ့စစ္ေပးပါ။
စားခါနီးေတာ့မွ ေထာပတ္ထဲ့ထားတဲ့ ဒယ္အိုးျပားထဲကို Spätzle ေတြထဲ့
ခဏေလာက္ လွိမ့္ေပးလိုက္ရင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ပါၿပီ။
Spätzle လုပ္လို ့ရတဲ့ဇကာေတြ ရွိပါတယ္။





က်မကေတာ့ အလြယ္နည္းပဲသံုးပါတယ္။
Spätzle ကို အသားဟင္းမ်ား၊ အသီးအရြက္ဟင္းမ်ား၊ ၀က္အူေခ်ာင္းနဲ ့ပဲဟင္း
စသျဖင့္ မိမိႏွစ္သက္တာနဲ ့တြဲစားလို ့ရပါတယ္။
လုပ္ရတာေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္း၊ စားလို ့လည္းေကာင္းတဲ့ Spätzle ပါ။

အသြင္တူလား မတူလား

အသြင္တူလား မတူလား။ က်မတို ့ကေတာ့ အသြင္မတူတာေသခ်ာပါတယ္။
သူကအေနာက္က၊ က်မက အေရွ့က... အေရွ့နဲ ့အေနာက္ေတြ ့ၾကေတာ့
မတူတာေတြက ခပ္မ်ားမ်ားပါ။
သူက လူမ်ိဳး၂ မ်ိဳးေရာထားသလို က်မကလည္း ၄ မ်ိဳးေလာက္ေရာေနေတာ့
စိတ္ေတြကဟိုတမ်ိဳးဒီတမ်ဳိး။
က်မတို ့ ႏွစ္ေယာက္ အသက္ကြာၾကတာကလည္း အသြင္မတူေစတဲ့ အေၾကာင္း
တခုျဖစ္မွာပါ။
သူကေျပာေတာ့ က်မက တိက်တယ္တဲ့(စာအုပ္ၾကီးအတိုင္းေပါ့)။
သူကေတာ့ သူလုပ္ခ်င္တာလုပ္တတ္တဲ့သူပါ။
မီးနီရင္ လမ္းမကူးရဆိုေပမဲ့ ကားရွင္းရင္ ေျပးကူးခ်င္တဲ့သူ။
ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္တိက်တာခ်င္းေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုးအတူတူပဲ။ တခုခုလုပ္စရာရွိရင္
ျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္လုပ္တတ္တာလည္း တူၾကတယ္။
က်မက တခုခုကန္ ့သတ္ထားတဲ့စည္းကမ္း အတြက္ တိတိက်က်လုပ္ေပမဲ့
စာရြက္စာတမ္း နဲ ့ပတ္သက္ရင္ေတာ့ သူကပိုတိက်ပါတယ္။

က်မက ပတ္၀န္းက်င္အသစ္တခုကို လြယ္လြယ္ကူကူ အသားက်ေပမဲ့ သူက ဘယ္လိုမွ
ညွိမယူတတ္ပါဘူး။ က်မက သည္းခံတတ္လြန္းေပမဲ့ သူက ဘာကိုမွ သည္းမခံခ်င္ပါဘူး။
ဘာမဟုတ္တဲ့ အပူဒဏ္၊ ဆူညံသံေတြကို နဲ နဲမွ သည္းမခံႏိုင္ပါ။
က်မကေတာ့ ပူတဲ့၊ဆူတဲ့ေနရာကလာေတာ့ အေၾကာင္းမဟုတ္တာလည္းျဖစ္မွာပါ။

က်မကေစ့ေစ့စပ္စပ္သံုးေပမဲ့ သူက ေတာ့က်မလိုမဟုတ္ပါ။ သူက ခရီးထြက္တာ
၀ါသနာပါေပမဲ့က်မက အိမ္မွာေနရတာေပ်ာ္တဲ့သူပါ။

က်မတို ့ႏွစ္ေယာက္စလံုးကေတာ့ လက္ေတြ ့ဆန္ၾကတာတူပါတယ္။ ကဗ်ာဆန္ဆန္
အမွတ္ရစရာေတြသိပ္ မရွိပါဘူး။

သူကျမန္မာဆန္တယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္တာနဲ ့ပုဆိုး၀တ္၊ညွပ္ဘိနပ္စီး၊
ပဲျပဳပ္ထမင္း နဲ ့ ျမန္မာေကာ္ဖီကို မနက္တိုင္း မရိုးႏိုင္ေအာင္ေသာက္တယ္။
ငပိေၾကာ္ဆို စပ္မွ၊ ငပိမ်ားမွ ၾကိဳက္တယ္။ က်မကေတာ့အစပ္မစားႏိုင္ပါ။
သူကေျပာတာေတာ့ သူ လူျဖစ္တဲ့ေနရာမွားေနတာတဲ့၊ ျမန္မာျပည္မွာ
ေမြးရမွာဆိုပဲ။

မတူညီတာေတြက ခပ္မ်ားမ်ားပါ။ ဒါေတြကို နားလည္ေအာင္ ညွိယူၾကရတာ။
အစပိုင္းေတာ့ေတာ္ေတာ္ကိုခက္ပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္ေတြ ့ၾကေတာ့ အရိုးစြဲေနတဲ ့
ကိုယ္ပိုင္ အသြင္ေတြကို ေၿပာင္းလဲဖို ့ဆိုတာ အခ်ိန္ၾကာပါတယ္။ သူ ့ဆီက
ေကာင္းတာကိုယူ၊ က်မဆီက မေကာင္းတာကို အသြင္ေျပာင္းရတယ္။
သူ ့ကိုလည္း ေကာင္းတဲ့ အသြင္ ေျပာင္းတာကို လက္ခံက်င့္သံုးဖို ့
လည္းနား၀င္ေအာင္ေျပာရ၊ ကိုယ့္ရဲ ့အျပဳအမူနဲ ့ သူလကၡံႏိုင္ေအာင္ျပရ.....
နည္းမ်ိဳးစံုေပါ့။

သူ ့ဆီက က်မရခဲ့တဲ့ ေကာင္းတဲ့ အသြင္တခုကေတာ့ က်မ တရားဓမၼကို သိလာရတာပါပဲ။
က်မက မိရိုးဖလာ ဗုဒၶဘာသာဆိုပါေတာ့၊ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ေလ့လာခဲ့ေပမဲ့ က်မ တရားဓမၼ
နဲ ့ေ၀းေနခ်ိန္မွာသူနဲ ့ေတြ ့ၾကတာကို။ သူ ့ေၾကာင့္ ပဌာန္းရြတ္တတ္ေအာင္သင္ခဲ့ရတာ။
သူနဲ ့ေတြ ့ၿပီး ပထမဆံုး ကဆုန္လျပည့္ေန ့မွာ က်မဘ၀ရဲ ့ပထမဆံုး ရွစ္ပါးသီလေစာင့္
တည္ခဲ့ရတာပါ။ သီလနဲ ့ဘာ၀နာဆိုတာ သူ ့ဆီကတဆင့္ လက္ေတြ ့လုပ္ေဆာင္
လာႏိုင္တာပါ။က်မတို ့လက္မထပ္ခင္ ၁၀ရက္ တရားစခန္း ေပး၀င္ေစပါတယ္။
သူက ရတနာသံုးပါး ကို ေလးစား၊တန္ဖိုးထားသလို က်မလည္း ေလးစားတန္ဖိုးထားတတ္ဖို ့
လိုပါတယ္တဲ့။ က်န္တဲ့ အသြင္မတူတာေတြကို ေတာ့ ညွိယူလို ့ရပါတယ္တဲ့ေလ။

ဒီလိုနဲ ့ပဲ (၁၁)ႏွစ္အခ်ိန္ရလာေတာ့ အရင္က အသြင္မတူတာေတြလည္း သိပ္သတိမထားမိ
ေတာ့သလိုပါပဲ။ ေၾသာ္... အသက္ေတြၾကီးလာလို ့နဲ ့တူပါရဲ ့။

ၾကက္သားနဲ ့ဆႏြင္းတက္

တေန ့က Blog ထဲကသူငယ္ခ်င္းခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းပါ။ တခါမွ မခ်က္ဘူးလို ့
စမ္းခ်က္ၾကည့္တာပါ။ သူကေတာ့ အမဲသားနဲ ့ခ်က္ထားပါတယ္။ က်မကေတာ့
ၾကက္သားနဲ ့ခ်က္ၾကည့္တာပါ။အာရွဆိုင္မွာ ဆႏြင္းတက္လပ္လပ္ဆပ္ဆပ္ ေလးေတြ ေတြ ့ေနတာေတာ့ၾကာပါၿပီ။
ဘယ္လိုခ်က္ရမွန္းမသိတာနဲ ့တခါမွ မ၀ယ္ဖူးဘူး။ မေန ့က အာရွဆိုင္ေရာက္တုန္း
ဆႏြင္းတက္ေလးေတြေတြ ့တာနဲ ့၀ယ္လာခဲ့ပါတယ္။


ၾကက္သားရင္ပံု ၂၅၀ ဂရမ္ ကို ခပ္ရွည္ရွည္၊ပါးပါးေလးေတြ လွီးျပီး ဆားနဲ ့နယ္ထားပါတယ္။
ၾကက္သြန္ျဖဴ ၄တက္ေလာက္ကို တျပားရိုက္ထားပါတယ္။
ဆႏြင္းတက္ေလး ၂တက္ ကို ခပ္ေသးေသးေလးစဥ္းထားပါတယ္။ သစ္သားစဥ့္နီတုန္းေပၚ
မလွီးပါနဲ ့၊ လက္အိပ္နဲ ့ကိုင္ၿပီးလွီးပါ။ အ၀ါေရာင္ေတြ စြန္းေနပါမယ္။
င႐ုပ္သီးအနီ ၄ေတာင့္ (သို ့) င႐ုပ္သီးမႈန္ ့
ခရမ္းခ်ဥ္သီး ၁လံုးကို ခပ္ေသးေသးတုန္းပါတယ္။
ၾကက္သြန္မိတ္ ၂ ပင္ ႏုပ္ႏုပ္လွီးပါတယ္။
ပဲငံျပာရည္၊ ခရုဆီ စား၂ ဇြန္းစီ

ၾကက္သြန္ျဖဴကိုဆီသပ္ပါ။ ၾကက္သားထဲ့ၿပီး အေရာင္ေျပာင္းလာတဲ့အထိ ေၾကာ္ေပးပါ။
ျပီးရင္ လွီးထားတဲ့ ဆႏြင္းတက္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတြထဲ ့ျပီးေမႊပါတယ္။
ပဲငံျပာရည္၊ ခရုဆီ၊ သၾကား၊ င႐ုပ္သီး ထည့္ပါတယ္။
ေရနဲနဲထည့္ျပီး ခ်က္ပါတယ္။ အႏွစ္ မိမိလိုခ်င္တဲ့ အေနရရင္ ၾကက္သြန္မိတ္ထဲ့ပါတယ္။
ခဏေနရင္ခ်လို ့ရပါၿပီ။ နံနံပင္ၾကိဳက္တတ္ရင္ေတာ့ အေပၚကထပ္ျဖဴးေပးပါ။

ဆႏြင္းက အမႈန္ ့လို အနံမျပင္းပါဘူး။ သူ ့အနံက ခပ္သင္းသင္းေလး။ အရသာ က
စပ္ခါးခါးေလးရွိပါတယ္။ က်မေတာ့ ၾကိဳက္ပါတယ္။
ဒီေန ့ ၾကက္သားနဲ ့ဆႏြင္းတက္ ဟင္းရယ္၊ ေဂၚဖီပန္းသုပ္ ျပီး မွ်စ္ ဆန္ေလွာ္ဟင္း
နဲ ့စားပါမယ္။ ငပိရည္ေဖ်ာ္ထားၿပီး မုန္လာဥနီ၊ သခြားသီး၊ ဆလပ္ရြက္ တို ့နဲ ့ျပင္ဆင္
ထားပါတယ္။ လမ္းၾကံဳရင္၀င္ခဲ့ပါ။

ပူလိုက္တာ....

အခုတေလာ ဒီမွာ ေတာ္ေတာ္ပူတယ္။

ေအးတုန္းကလည္း ေႏြဆိုတာေတာင္ရွိပါေတာ့မလားလို ့မွတ္ရတယ္။

ေနပူစတုန္းကေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့။ ေနပူစာလႈံလို ့၊လြတ္လြတ္လပ္လပ္၊

ေပါ့ေပါ့ပါးပါး၀တ္ရမယ္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ေရာက္ေနသလိုေပါ့။ ေပ်ာ္ေနတာေလ။


အခုေတာ့ပူလိုက္တာ။ ဒီေန ့ (၈.၇.၁၀)ဆို အရိပ္ထဲမွာ ၃၆°C ၊ အျပင္ထြက္သြားရင္

အပူေငြ ့ေတြၾကားျဖတ္ရသလို တရွိန္းရွိန္းနဲ ့။ မနက္ျဖန္ဆို ၄၀°C ေလာက္ရွိမယ္ဆိုပဲ။

တနလၤာေန ့ေတာ့ ၃၃°C ေလာက္ျပန္ေရာက္မယ္ေျပာတာပဲ။

က်မေနတဲ့ေနရာက ဂ်ာမနီရဲ ့ အပူဆံုးေနရာမွာ။ အိမ္ထဲမွာ၊ အလုပ္မွာဆိုရင္ေတာ့

ေလေအးစက္ေၾကာင့္ ၂၀°C-၂၂°C ေလာက္ရွိတယ္။

ပူစမ္းပါေစ။ ေဆာင္းတြင္းတတြင္းလံုး ေတာင့္တခဲ့ရတဲ့ ေနေရာင္...

ေရမ်ားမ်ားေသာက္၊ ခ်ည္ထည္ေလးေတြ၀တ္၊ ဦးထုပ္ေဆာင္း၊ မ်က္မွန္တပ္။

(ထီးကေတာ့ ဒီမွာ ေနပူထဲ မေဆာင္းၾကေတာ့ က်မေဆာင္းရင္ စိတ္မွမွန္ေသးရဲ ့

လားလို ့၀ိုင္းၾကည့္ၾကမွာမို ့ မေဆာင္းပါဘူး။) ေနပူဒဏ္ကို ေက်နပ္သြာ ခံစားေနပါတယ္။

ေနတာကရွည္။ မနက္ဆို ၄ နာရီခြဲေလာက္ကတည္းက ငွက္သံေတြၾကားေနရျပီ။

၅နာရီဆို လင္းေနၿပီ။ ည ဆို ၁၀နာရီေတာင္ ေနေရာင္ရွိေနေသးတယ္။

အခုဆို အသီးအရြက္၊ အသီးအႏွံေတြကလည္းေပါတယ္။ေရခဲမုန္ ့ဆိုင္ေတြမွာလည္း

ျပည့္ေနတာပဲ။ ေရကူးကန္ေတြ၊ ပန္းျခံေတြမွာလည္း ျပည့္လို ့၊ လူေတြလည္း

လင္းလင္းခ်င္းခ်င္း၊ေနေရာင္ေအာက္မွာဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ေနၾကတယ္။

ကမၻာ့ဖလားမွာသာ ဂ်ာမနီ ဗိုလ္စြဲရင္ ပိုေပ်ာ္ဖို ့ေကာင္းတဲ့ ေႏြရာသီျဖစ္မွာ။

မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး အသားေတြကင္စားၾကတာလည္း ေပ်ာ္စရာ

ေကာင္းပါတယ္။ က်မကေတာ့ ေရဘ၀ဲသုပ္ လုပ္မလားလို ့။

က်မရဲ့ ေႏြရာသီ အရသာေလးကို သူငယ္ခ်င္းတို ့ကို မွ်ေ၀လိုက္တာပါ။

တမင္းဂ်ိဳးေၾကာ္

အခုတေလာေနပူတာရယ္။ထမင္းၾကမ္းက်န္တာရယ္ေၾကာင့္ ထမင္းေျခာက္လွမ္းျဖစ္ပါတယ္။
ေဘာလံုးပြဲၾကည့္ရင္း စားရတာေပါ့။
ငယ္ငယ္ကဆို အဖြားက ထမင္းၾကမ္းက်န္ရင္လွန္းေလ့ရွိတယ္။ ညဘက္ အဆာေျပေၾကာ္စားေလ့
ရွိတာ သတိရမိပါတယ္။
ရန္ကုန္မွာဆို ေျမနီကုန္း၊စမ္းေခ်ာင္းမွာ ေၾကာ္ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြရွိေတာ့ ခဏခဏသြား၀ယ္ျဖစ္တယ္။
ဂ်ိဳးဂ်ိဳးဂၽြတ္ဂၽြတ္ ၾကိဳက္တဲ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္... အပ်င္းေျပ၀ါးရေအာင္လို ့...