အိမ္လည္ထြက္ျခင္း

တေန ့က ဧည့္သည္ျပန္သြားၿပီးေနာက္ေန ့မွာပဲ က်မကိုယ္တိုင္ဧည့္သည္
အျဖစ္နဲ ့အိမ္လည္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ သူနဲ ့က်မ မေတြ ့တာၾကာပါၿပီ၊ ေက်ာင္း
မွာအတူတူပညာသင္ခဲ့ၾကတာဆိုေပမဲ့ သူကက်မထက္ တစ္တန္းငယ္ပါတယ္။
က်မတို ့ဌာနက လူကလည္းနည္းေတာ့ တစ္တန္းနဲ ့တစ္တန္း ခင္မင္ၾကပါတယ္။
ညီအစ္မေတြ၊ေမာင္ႏွမေတြလိုပဲခ်စ္ၾကတယ္။ ကူညီၾကတယ္။
အခုလိုေရျခားေျမျခားမွာျပန္ဆံုရလို ့၀မ္းသာရပါတယ္။ သူက ဒီမွာခဏ
သာေနမွာဆိုေတာ့ မေမွ်ာ္လင္ပဲေတြ ့ခြင္ရလို ့ပို၀မ္းသာရပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ေယာက္တစ္ေနရာမွာေရာက္ေနၾကေတာ့ ျပန္ေတြ ့ဖို ့ဆိုတာ
တကယ္မလြယ္ေတာ့တာပါ။

ငယ္ငယ္ကေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြျပန္ေျပာရင္း အမ်ားၾကီးရီခဲ့ရတယ္။
တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ ေလးစားမႈ၊ညွာတာမႈေတြနဲ ့တကယ့္ကို ေပ်ာ္
ခဲ့ရတဲ့ ရက္ေလးေတြပါ။

သူက ဟင္းေတြမ်ိဳးစံုေအာင္ခ်က္ေကၽြး၊ က်မက အားရပါးရစား၊ စကားေတြ
ေျပာ၊ သီခ်င္းေတြနားေထာင္၊ အိပ္လိုက္စားလိုက္နဲ ့... ... ...

သူငယ္ခ်င္းေရ.. .. .. ဧည့္၀တ္ေက်လွတဲ့အတြက္ အလြန္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
စိတ္ေပွ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ရလို ့လည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
တစ္ေန ့ေန ့ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ တစ္ေနရာရာမွာ ျပန္ဆံုခ်င္ပါေသးတယ္။
ေနာက္တခါေတာ့ က်မ ဧည္၀တ္ျပဳပါရေစေနာ္။

ဧည့္သည္

ဧည္သည္... ... ... သူမလာခင္ေမွ်ာ္ရ
သူ ့အတြက္ျပင္ရဆင္ရ၊
လာေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ေပွ်ာ္ရ၊

ဧည့္သည္... ... ... သူရွိေနေတာ့ စကားေတြေျပာၾက၊
ရယ္ၾကေမာၾက၊ ဟိုနားဒီနားေလွ်ာက္လည္ၾက၊
ဟိုဟိုဒီဒီေစ်း၀ယ္ထြက္ၾက၊
ဖြယ္ဖြယ္ရာရာခ်က္စားၾက၊ ျမည္းၾက၊စမ္းၾက၊
စကားေတြ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ ေျပာၾက၊ေမးၾက၊

ဧည့္သည္... ... ... သူျပန္သြားေတာ့ စိတ္ထဲမွာဟာတာတာ၊
ေနရတာ တစ္ခုခုလိုေနသလို၊ စားရတာ အရသာမရွိေတာ့သလို၊
သူ ့အသံပဲၾကားေနသလို၊ သူ ့မ်က္ႏွာပဲျမင္ေနသလို၊
စိတ္ထဲမွာလြမ္းသလိုလို...

ဧည့္သည္... ... ... အခ်ိန္တန္လို ့အိမ္ျပန္သြားတဲ့သူကေတာ့
သူ ့အိမ္ျပန္ရလို ့ေပွ်ာ္ေနေပမဲ့၊ က်န္ခဲ့တဲ့ သူမွာေတာ့
တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေနလို ့မသာဘူးကြယ္။

ဧည့္သည္... ... ... က်မတို ့ဆီအခ်ိန္ေပးၿပီး
တကူးတက လာလည္ေပးလို ့ အတိုင္းမသိ
ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။
ေနာင္လည္း အခ်ိန္ရရင္ တစ္ေခါက္ေလာက္
လာလည္ပါအံုးေနာ္။

ေက်းဇူးပါ ...Kyaw Hnin Se Lwin

တကယ္ေတာ့ .Kyaw Hnin Se Lwin ေရးထားတဲ့ ဂ်ပန္စတိုင္ၾကက္ဥေၾကာ္နည္း
အေၾကာင္းဖတ္ၿပီး ကတည္းကေရာဂါထေနတာပါ။ အိမ္မွာရွိတဲ့ ဒယ္အိုးအ၀ိုင္းနဲ ့
လုပ္ၾကည့္ေပမဲ့ ဒီ Tamagoyaki ဒယ္အိုးကို လိုက္ရွာေနတာ။ အင္တာနက္မွာ
ေစ်းေတြကလည္းၾကီးတာနဲ ့ မ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့တာ။ ဒီေန ့အလုပ္မွာ စကားစပ္မိရာက
ေရာဂါျပန္ထလာတာနဲ ့ အာရွဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို အေျပးသြားရွာေတာ့ ေတြ ့ပါၿပီ
Tamagoyaki ဒယ္အိုး။ ၁၆ ယူရို ၉၆ ဆင့္ ပါ။ အိုးက ေသးေသးပါပဲ။ ၾကက္ဥ ၂လံုးစာ
ေလာက္ပဲရပါတယ္။ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ဒယ္အိုးတကိုင္ကိုင္နဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္စြာျပန္လာ
ခဲ့ပါတယ္။

ဒီမွာဒယ္အိုးသားေလးပါ။

လက္စြမ္းျပလိုက္တာ နဲနဲ ညိဳသြားသလားလို ့....

စားေတာ့မယ္ အဆင္သင္ပဲ။

လုပ္ၾကည့္ခ်င္တာလုပ္ၾကည့္ရလို ့ေပ်ာ္ေနပါတယ္။ စားလို ့လည္းေကာင္းပါတယ္။
ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ Kyaw Hnin Se Lwin ရွင့္.....

ဒီတစ္ပတ္မွာ... ... ...

ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ ကိုေသာမတ္စ္ တရားစခန္း၀င္ေနလို ့ က်မတစ္ေယာက္
ထဲေပါ့။ ေသာၾကာေန ့အလုပ္အျပန္တာနဲ ့ အာရွဆိုင္ေျပး စားခ်င္တာေတြ
၀င္၀ယ္လာခဲ့တယ္။ အမဲပုဆိုးၾကမ္းရတာနဲ ့၊ အမဲနံရိုး၊ အမဲသားလံုးလုပ္ဖို ့
အသားစင္းထားတာေတြ၀ယ္လာခဲ့တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အခ်ိန္ယူၿပီး
အမဲသားစြပ္ျပဳတ္အိုးကို ျပင္ဆင္ခ်က္ျပဳတ္စားလိုက္တာ၊ ေကာင္းလိုက္တာ။
ရန္ကုန္မွာ စားမယ္လို ့အားခဲထားတဲ့ အမဲအူျပဳတ္ကို မစားခဲ့ရလို ့ အတိုးခ်
စားမလို ့ေလ။ ရန္ကုန္ကဆိုင္လက္ရာကိုေတာ့ဘယ္မီပါ့မလဲ၊ ဟိုမွာက
အစံုပါတယ္။ အခုေတာ့ ရွိတာေလးနဲ ့ပဲ.......။

ညေနၾကေတာ့ က်မတို ့ၿမိဳ ့မွာ Samba Night ဆိုၿပီး ဘရာဇီးႏိုင္ငံကအက
ေတြ၊သီခ်င္းေတြနဲ ့ပြဲလုပ္တယ္။ ဆိုင္ေတြဆိုရင္ည ၂၃နာရီ (ည၁၁နာရီ)
အထိဖြင့္တယ္ေလ။ က်မကေတာ့ ညေန ၈နာရီေလာက္သြားေငးလိုက္
ေသးတယ္။ ဆိုင္ေတြဖြင့္ထားေတာ့ ဟိုေငး၊ဒီေငးေပါ့။

ဒီေန ့ စေနေန ့ေတာ့ မနက္စာကို ပဲပလာတာနဲ ့ေကာ္ဖီစားၿပီးဇိမ္ယူလိုက္ပါ
တယ္။ အေမ့ဆီဖုန္းဆက္၊အ၀တ္ေတြေလွ်ာ္၊ အိမ္နဲနဲရွင္း၊ ေနာက္ေၾကာနာေန
တာနဲ ့ ကိကိေလးဘေလာ့ထဲကေလ့က်င့္ခန္းလိုက္လုပ္၊ အလွျပင္ၿပီး ၿမိဳ ့
ထဲသြား... ... ...။

၀ယ္စရာကလည္းသိပ္မရွိပါဘူး။ အေမ့အတြက္ေရေမႊးတစ္ပုလင္း၊ သူငယ္ခ်င္း
တေယာက္အတြက္ အားကစားလုပ္တဲ့ DVDတစ္ေခြ၊ က်မငယ္ငယ္ကဓါတ္ပံု
ေလးထဲ့ဖို ့မွန္ေဘာင္တစ္ခု၊ ခ်က္ျပဳတ္ရင္းထြက္လာတဲ့အနံ ့ေတြကို ႏွိမ္နင္း
ဖို ့ စပေရးဘူးတစ္ဘူး၊ အလွျပင္ပစၥည္းေလးတစ္ခု... ၀ယ္လာခဲ့ပါတယ္။

ေနကလည္းအလြန္ပူပါတယ္။ ေနပူရင္ထီးေဆာင္းဖို ့သတိေပးေလ့ရွိတဲ့အေမ့
ကိုသတိရမိေသးတယ္။ ဒီကလူေတြက ေနပူထဲမွာထီးမေဆာင္းၾကသလို၊ေဆာင္းတဲ့
သူကိုလည္း ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္လို ့သေဘာထားၿပီးၾကည့္ၾကေသးတယ္။
လမ္းမွာ တရုတ္မေလးတစ္ေယာက္ေတာ့ထီးေဆာင္းၿပီးသြားေနတာေတြ ့ခဲ့တယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဆန္ေခါက္ဆြဲသုပ္နဲ ့အမဲစြပ္ျပဳတ္လက္က်န္ရွင္းလိုက္ပါတယ္။
အခ်ဳိပြဲကေတာ့ အုန္းႏို ့သာကူပါ။ စားေသာက္ၿပီး အင္တာနက္၀င္၊ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္၊
ၿပီေတာ့အိပ္လိုက္တာ... တစ္နာရီေလာက္ၾကာတယ္။ အိမ္မက္ထဲမွာ ရန္ကုန္ေရာက္
ေနေသးတယ္။ ေျပာင္းဖူးျပဳတ္၀ယ္ထားတာရွိေနလို ့ စားလိုက္တယ္။ လတ္လတ္ ဆပ္ဆပ္ျပဳတ္ထားတာမဟုတ္ေပမဲ့ စားလို ့ျဖစ္ပါတယ္။
(မနက္ျဖန္ေတာ့ ၀မ္းႏႈတ္ေဆးေသာက္ရမယ္ထင္တယ္။)
ဒီညေန ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဆီဖုန္းဆက္ၿပီး တစ္ပတ္စာရင္ဖြင့္လိုက္အံုးမယ္။
သီခ်င္းနားေထာင္မယ္။....

မနက္ျဖန္ေတာ့ မီးပူတိုက္၊ အိမ္သန္ ့ရွင္းေရးလူသန္ ့ရွင္းေရးလုပ္ရင္း အခ်ိန္ကုန္
မယ္ထင္ပါတယ္။

တခါတေလ တေယာက္ထဲေနရတာ ေကာင္းသားပဲေနာ္။ လုပ္ခ်င္တာေတြကို၊
လုပ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွာလုပ္လို ့ရတာကိုေတာ့ သေဘာက်မိသား။
ရက္ၾကာလာရင္ေတာ့... ... ... မေျပာတတ္ပါ။

ဓမၼမိတ္ေဆြ

မေန ့က စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့ ေတြဆံုပြဲတစ္ခုကိုေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။
အဲ့ဒီပြဲေလးကို လာေရာက္တဲ့သူေတြကေတာ့ ဂ်ာမန္ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။
စုစုေပါင္း အေယာက္ ၂၀ခန္ ့ဓမၼမိတ္ေဆြ တေယာက္အိမ္မွာ ေတြ ့ၾကတာပါ။
အဲ့ဒီပြဲကို သြားရတဲ့အေၾကာင္းကေတာ့ က်မနဲ ့ကိုေသာမတ္စ္တို ့ေလးစားရတဲ့၊
ဗုဒၶဘာသာစာအုပ္ေတြကို ဂ်ာမန္လိုေရးေနတဲ့ စာေရးဆရာၾကီး နဲ ့ေတြ ့ၿပီး
ဂါရ၀ ျပဳဖို ့ပါ။

တခါက ဓမၼစာအုပ္တစ္အုပ္ ၀ယ္ျဖစ္ပါတယ္္။ စာေရးတဲ့သူက (ဦး)Fritz Schäfer
ျဖစ္ၿပီး ေခါင္းစဥ္ကေတာ့ "Der Buddha sprach nicht nur für Mönche und Nonnen"
ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ "ဘုရားေဟာခဲ့တာေတြဟာ ဘုန္းၾကီးေတြ သီလရွင္ေတြ
အတြက္ပဲမဟုတ္ပါဘူး"လို ့ဆိုပါတယ္။ စာမ်က္ႏွာ ၈၈၀ ရွိပါတယ္။ စာေရးသူဟာ
ဂ်ာမနီႏုိင္ငံမွာ အေစာပိုင္း ဗုဒၶဘာသာ နဲ ့ပတ္သက္တဲ့ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ပညာရွင္
တစ္ေယာက္ပါ။ သူဟာ အရင္က ေရွ့ေနတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ပါဠိစာေပကို
ကိုယ္တိုင္ေလ့လာခဲ့သူတစ္ဦးပါ။ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့စာအုပ္ပါ။
အထူးသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာကို ကူးေျပာင္းလာၾကတဲ့သူေတြအတြက္ အေျခခံသိသင့္
သိထိုက္တာေတြပါလို ့အလြန္အဖိုးတန္တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ပါ။

က်မတို ့က မိရိုးဖလာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အျဖစ္ ရတနာသံုးပါးဆံုးမမႈေတြနဲ ့ၾကီးျပင္း
လာရေတာ့ အေျခခံသေဘာထားေတြကို သိေနေပမဲ့ သူတို ့ေတြကေတာ့ ဒါေတြကို
သိေအာင္ျပန္လုပ္ရပါတယ္။ ေဟာေျပာညႊန္ျပေပးမဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကလည္းမရွိေလ
ေတာ့ ေတာ္ေတာ္အခ်ိန္ယူေလ့လာၾကရပါတယ္။

မေန ့ကပြဲမွာေတာ့ အသက္ ၈၈ႏွစ္အရြယ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ (ဦး) Fritz Schäfer
လာပါတယ္။
ဒီအဖြဲေလးဟာ တစ္လတစ္ၾကိမ္ေတြ ့ၾကၿပီး တရားေဆြးေႏြးၾကတာပါ။ ပထမပိုင္း
(ဦး)Fritz Schäfer က သူ ့စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္တဲ့ Realität nach der Lehre des
Buddha စာအုပ္ထဲက စာေတြဖတ္ၿပပါတယ္။ ေနာက္ အားလပ္ခ်ိန္မွာ လာေရာက္
သူေတြ အတြက္စားစရာေလးေတြခ်ထားေပးၿပီးစားရင္းေသာက္ရင္း မိတ္ဖြဲ ့ၾက၊
ေဆြးေႏြးၾက၊ အေတြ ့အၾကံဳေတြ ဖလွယ္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့
(ဦး) Fritz Schäfer ကစာကိုအၿပီးသတ္ဖတ္ၿပီး က်န္တဲ့သူေတြက နားမလည္
တာေတြကို ေမးၾက၊ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။
သူတို ့ေမးတာေတြက ေန ့စဥ္ၾကံဳေနရတဲ့ ကိစၥေတြထဲမွာ တရားသေဘာနဲ ့ဘယ္လို
ဆင္ခ်င္ၿပီးေနျဖစ္တယ္၊ ေနရမယ္ဆိုတာေတြ ေျပာၾကေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။
စိတ္၀င္စားစရာပါ။

အသက္ ၈၈ႏွစ္အရြယ္ (ဦး) Fritz Schäfer ဟာ လူေရာစိတ္ပါက်န္းမာလွ်က္ပါပဲ။
ေအးခ်မ္းေဖၚေရြတဲ့မ်က္ႏွာရွိၿပီး အလြန္သေဘာေကာင္းပါတယ္။ သူ ့ကို ့ေတြ ့ခြင့္၊
စကားေျပာခြင့္ရလို ့က်မတို ့အလြန္၀မ္းသာမိပါတယ္။
သူအပါအ၀င္ တျခားဓမၼမိတ္ေဆြ အသစ္မ်ားရရွိလို ့ မေန ့က က်မအတြက္
မဂၤလာရွိတဲ့ေန ့တစ္ေန ့ပါ။

အေမ့အနားမွာ

အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ စိတ္လႈတ္ရွားမႈေတြနဲ ့အေမ့နားကို ၁၆ရက္ၾကာေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ အားနည္းလာတဲ့အေမ့ကို ျပန္ေတြရေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္
ရပါတယ္။ က်မအလာကိုေမွ်ာ္ေနၿပီး၊ အျမဲေမးေနတဲ့အေမ က်မကိုေတြ ့ရေတာ့
သူအရမ္း၀မ္းသာေနရွာတယ္။ က်မရန္ကုန္မွာရွိေနခ်ိန္ေတြမွာ က်မကို သူ ့အနားမွာ
အခ်ိန္တိုင္း ရွိေနေစခ်င္တာ။ က်မလည္း ဒီရက္ေတြဟာ အေမ့အတြက္ပဲဆိုၿပီး
သူ ့အနားမွာပဲေနျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

တျခား ေတာ့ဘယ္မွမသြားျဖစ္ခဲ့ဘူး။ေျမနီကုန္း၊ လွည္းတန္းနဲ ့ ေရႊတိဂံုဘုရားပဲ
ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
အေမနဲ ့စကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာၾကတယ္။ အေမက အသက္ၾကီးလာတာနဲ ့အမွ်
ေသျခင္းတရားကို အေျပာမ်ားလာတယ္။သူၾကိဳက္တတ္တာေတြခ်က္ေပး၊
စီစဥ္ေပးျဖစ္ပါတယ္။
က်မရဲ ့မိတ္ေဆြ၊သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆီကို သြားမလည္အားေတာ့ သူတို ့ကက်မ
တို ့ဆီလာလည္ၾက၊ဟင္းေတြခ်က္ပို ့ၾက၊ ထမင္းခ်ိဳင့္ယူလာၿပီး က်မတို ့နဲ ့
အတူတူ စားၾက၊ သရက္သီးေတြ ၊မုန္ ့ေတြလာပို ့ၾကနဲ ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ ့
ခင္မင္မႈကို အထူး ေလးစားေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။

က်မျပန္လာေတာ့ လြမ္းၿပီးက်န္ခဲ့တဲ့ အေမ့ကို မၾကာခင္ျပန္လာပါမယ္လို ့
ေျပာခဲ့ၿပီး ထားခဲ့ရတာကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။

ေနာက္တစ္လခြဲမွာ တခါအေမနဲ ့ေတြ ့ႏိုင္ဖို ့ က်မဘက္က အားလံုးစီစဥ္
ထားေပမဲ ့... က်မမလုပ္ႏိုင္တဲ့ အရာတစ္ခုေၾကာင့္ အေမဆီျပန္မလာျဖစ္မွာ
ကိုေတာ့စိုးရိမ္မိပါတယ္။