Saturday 25 January 2014

Nose piercing အေတြ ့အၾကံဳ

က်မ လုပ္မယ္လုပ္မယ္နဲ ့ မလုပ္ပဲၾကာေနတဲ့ထဲမွာ nose piercing လည္း ပါ
ပါတယ္။ ကိုေသာမတ္စ္က အိႏၵိယက အမ်ိဳးသမီးေတြ ႏွာေခါင္းမွာ နားကပ္
ပန္တာ သေဘာက်သလို၊ က်မကလည္း စိတ္၀င္စားပါတယ္။ နားေပါက္ေတာင္
မရွိတဲ့က်မမွာ ႏွာေခါင္းမွာေဖါက္ဖို ့ေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ ့ အေကာင္အထည္
အေဖၚျဖစ္တာမဆန္းပါဘူးေလ။
မႏွစ္က အလုပ္ကသူငယ္ခ်င္းနဲ ့စကားစပ္မိရင္း သူလည္းေဖါက္ခ်င္ေၾကာင္း
ေျပာၿပီး အတူတူ သြားေဖါက္မယ္လို ့စီစဥ္ၾကပါတယ္။
(တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သူမေဖါက္ျဖစ္ခဲ့ပါ။)

nose piercing ကို တကယ္ေဖါက္မယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္မွာ ေဖါက္ရမလဲလို ့ရွာရပါတယ္။
တခ်ိဳ ဳ  ့ က နားကပ္ေတြဘာေတြေရာင္တဲ့ဆိုင္မွာ ေသနတ္ နဲ ့ေဖါက္တယ္။
တခ်ိ ဳ  ့က piercing ဆိုင္မွာအပ္နဲ ့ ေဖါက္တယ္။က်မ ကေတာ့ piercing ဆိုင္မွာေဖါက္ဖို ့
စဥ္းစားၿပီး ဆိုင္ရွာပါတယ္။ သူတို ့က ေန ့တိုင္းေဖါက္ေနၾကဆိုေတာ့ အေတြ ့
အၾကံဳ ပိုမယ္လို ့ထင္လို ့ပါ။ ဆိုင္ကို Internet မွာရွာပါတယ္။ piercer က အမ်ိဳး သမီး
ေယာက္ျဖစ္ၿပီး အေတြ ့အၾကံဳ လည္းတာနဲ ့ သူ ့ဆိုင္ကိုေရြးလိုက္ပါတယ္။
http://www.tattoo-art-freiburg.de/
ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ မေဖါက္ခင္ သိသင့္တာေတြ ကို စိတ္ရွည္ရွည္ရွင္းျပပါတယ္။
ေဖါက္တာက ၃ မိနစ္ေလာက္အတြင္း အားလံုးၿပီးပါတယ္။  နာသလားဆိုေတာ့။
နာပါတယ္။ မ်က္ရည္က်ေလာက္ေအာင္နာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခဏေလးပါ။
ႏွာေခါင္းမွာ နားကပ္ေလးပါလာေတာ့ (ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္လိုက္ရလို ့)
နာတာကိုခံႏိုင္ပါတယ္။
ပထမေန ့မွာ ေတာ့ ႏွာေခါင္းကို မထိရဲ ပါဘူး။ ထိရင္နာမယ္ဆိုတာသိေနတယ္။
ဒါေပမဲ ့ ေနာက္ေန ့ေတြမွာ တေန ့ၿပီးတေန ့ တိုးတက္လာတာေတြ ့ရတယ္။
တပတ္ေလာက္ေနေတာ့ ေတာ္ေတာ္ပံုမွန္ျဖစ္လာပါတယ္။
တေန ့ကို ၂ခါေတာ့ desinfektionsspray နဲ ့ေဆးေပးရပါတယ္။

၅ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ က်မ အသစ္တစ္ခု လဲလိုက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့
ေဖါက္ၿပီး ၈ပတ္ေလာက္ၾကာမွ လဲေပးေလ့ရွိေပမဲ့ က်မက ခရီးထြက္စရာရွိ
တာနဲ ့ လဲျဖစ္တာပါ။

nose piercing မွာ အဓိက စနစ္ ၂မ်ိဳ ဳ း ရွိပါတယ္။


 က်မသံုးတာကေတာ့ အေကာက္ကေလးပါတဲ့
စနစ္ပါ။ သူကေတာ့ တတ္ရတာ အစပိုင္းေတာ့
နဲနဲခက္ေပမဲ့  လြယ္လြယ္နဲ ့မကၽြတ္ထြက္ပါဘူး။
က်မ ပထမဆံုး လဲတုန္းကေတာ့ ဆိုင္မွာသြား
လဲပါတယ္။



nose piercing တတ္ထားရင္ဂရုစိုက္ရမွာ ကေတာ့ မ်က္ႏွာသစ္တဲ့အခါ၊ မ်က္ႏွာသုပ္
တဲ့အခါ၊ အကႌ် ၀တ္တဲ့အခါေတြမွာပါ။ တခါတေလခ်ိတ္မိၿပီး နားကပ္ထြက္လာတတ္
ပါတယ္။
နားကပ္ေလးကိုေတာ့ တေန ့ကို ၂ခါေလာက္ လွည့္လွည့္ေပးပါတယ္။ ဒါမွ တေနရာထဲ
အသားေသမသြားေအာင္ပါ။
သူ ့ကို မတတ္ပဲ ထားရင္ ၄ ရက္ေလာက္ဆို ျပန္ပိတ္သြားပါတယ္။
 အခုအထိေတာ့ အဆင္ေျပေနပါတယ္။ အေမကေတာ့ လွလည္းမလွဘူးတဲ့။
ဒါေပမဲ့က်မကေတာ့ လွတယ္လို ့ထင္ေနတုန္းပါပဲ။

Wednesday 15 January 2014

အေ၀းမွ အေတြးမ်ား

ျမန္မာျပည္ကျပန္လာၿပီး ဂ်ာမနီကိုျပန္ေရာက္တယ္ဆိုတာနဲ ့ အေအးဒဏ္
ရယ္၊ အေမွာင္ေန ့ရယ္၊ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ လမ္းေတြရယ္ကဆီးၾကိဳေနပါတယ္။
ရန္ကုန္မွာ ၾကားေနေလ့ရွိတဲ့ ကားစက္သံေတြ၊ ဟြန္းတီးသံေတြ၊ ေစ်းေရာင္းသံ၊
သီခ်င္းသံ၊ေအာ္သံဆူသံေတြ ရုတ္တရက္ မရွိေတာ့တာ အရင္သတိထားလိုက္
မိပါတယ္။
က်မတေယာက္ထဲရွိတဲ့အိမ္မွာ ရန္ကုန္ကအိမ္လို မိသားစုေတြရဲ ့စကားသံေတြ၊
တီဗီသံေတြ ျပန္ သတိရေနသလိုပါ။ ဖုန္းေတြဆက္ေလ့ရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊
ေဆြမ်ိဳးေတြရဲ ့ ဖုန္းေခၚသံေတြ တိတ္ေနတဲ့ က်မရဲ ့ ဖုန္းေလးလည္း အနားရေနတယ္။

မနက္ေစာေစာ အေမ့အိမ္အသြားလမ္းမွာ ၀ယ္စားေလ့ရွိတဲ့ ပဲျပဳတ္နံျပား ကို
Müsli  စားရတဲ့အခ်ိန္ တိုင္းသတိရမိတယ္။ အိမ္ကေန အလုပ္ကို ရထားနဲ ့
သြားတိုင္း ရန္ကုန္မွာ ၿမိဳ ့ပတ္ရထားစီးခဲ့ရတဲ့အရသာကိုျပန္ေတြးမိပါတယ္။
 
တေယက္ထဲျဖစ္သလိုခ်က္စားေတာ့လည္း အေဒၚခ်က္တဲ့ဟင္းေတြ အဆင္သင့္စား
ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြခ်က္ေကၽြး၊၀ယ္ေကၽြးၾကတဲ့ ထမင္းဟင္းေတြ
ကိုသတိရပါတယ္။

မနက္ေစာေစာဘုရားရွိခိုးတိုင္း ေရႊတိဂံုဘုရားကိုလွမ္းျမင္ေနရတဲ့ က်မတို ့အိမ္
ခန္းေလးကို လြမ္းမိသလို၊ ေရႊတိဂံု ကို သြားဖူးခဲ့တာေတြ ျပန္ျမင္ေရာင္မိပါတယ္။

ျမိဳ ့ထဲမွာ လူတခ်ိဳ ဳ ့ပိုက္ဆံေတာင္းေနတာေတြ ့ေတာ့ ရန္ကုန္လမ္းေတြေပၚက
အဖိုးအို၊ အဖြားအိုေတြကို အမွတ္ရၿပီး ၀မ္းနည္းမိတယ္။

အလုပ္ထဲမွာ လူေတြနဲ ့ေျပာဆိုေနခ်ိန္ေတြၾကားက ျမန္မာျပည္က သူငယ္ခ်င္း
ေတြနဲ ့ေျပာဆိုရီေမာခဲ့ၾကတာ လြမ္းမိတယ္။

အလြမ္းေတြထဲမွာ အလြမ္းဆံုးကေတာ့ က်မ အေမကိုပါပဲ ။ သူလည္းက်မကို
လြမ္းေနမွာေသခ်ာပါတယ္။ အေမ... ေနာက္ ၆လ ဆိုရင္ ျပန္ေရာက္လာမွာပါ။
အခုလည္း က်မ ကိုယ္စား ကိုေသာမတ္စ္က အေမ့ အနားမွာရွိေန ေသးတယ္
ဆိုေတာ့ အေမလည္း အေဖၚရွိေနမွာပါလို ့ေတြးမိပါေသးတယ္။

ေၾအာ္ အလြမ္းေတြအသားထားလို ့အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ မနက္ျဖန္အလုပ္
သြားဖို ့ ျပင္လိုက္အံုးမယ္။
ေနာက္မွ ဆက္လြမ္းတာေပါ့။