ေႏြဦး Allergy

အေအးဒဏ္ရယ္၊ ေစာေစာစီးစီးေမွာင္တဲ့ဒဏ္ရယ္ ဒါေတြကိုေဆာင္းတြင္းတခုလံုး
ခံခဲ့ရလို ့ေႏြသီးေရာက္ၿပီဆိုရင္ က်မအရင္ကသိပ္ေပ်ာ္ခဲ့တာေပါ့။ ေႏြဦးေရာက္ရင္
ပန္းပြင့္ေလးေတြစပြင့္ၾကၿပီ၊ သစ္ပင္ေတြလည္း႐ြက္ႏုေလးေတြစထြက္ၾကၿပီ။
ပန္းပင္ေလးေတြ၊သစ္ပင္ေတြကသိပ္တာ၀န္ေက်တာပဲ။ ေနေရာင္ေႏြးေႏြးနဲ ့
ေကာင္းကင္ျပာျပာကလည္း ေႏြဦးရဲ ့အလွတစ္ခုေပါ့။ ေႏြဦးရဲ ့ေနေရာင္ျခည္က
မျပင္းေတာ့က်မအတြက္ေနပူစာလႈံလို ့အေကာင္းဆံုးပဲ။ ေႏြေရာက္ရင္ ေနေရာင္
ကဒီမွာအရမ္းျပင္တယ္။က်မေနတဲ့ဂ်ာမနီေတာင္ပိုင္းမွာဆို ေႏြေရာက္ရင္
၄၀ ဒီဂရီေလာက္အထိ တစ္ခါတစ္ေလပူတတ္တယ္။ ေႏြဦးရာသီကေတာ့
က်မအတြက္ စိတ္သစ္ လူသစ္နဲ ့ အတက္ႂကြဆံုးအခ်ိန္ေပါ့။

ဒါေပမဲ့ ဒီေရာက္ၿပီး ၃ ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေႏြဦးရာသီဟာ က်မအတြက္
သိပ္မလွေတာ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လို ့လည္းဆိုေတာ့ က်မမွာ Heuschnupfen
ဆိုတဲ့ Hay Fever ႐ွိလာလို ့ပဲ။ ေႏြဦး Pollen Allergy လို ့ဆို
မလားပဲ။ေႏြဦးေရာက္လို ့ပန္းေတြပြင့္ၿပီဆိုတာနဲ ့ ပန္း၀တ္မႈံေလးေတြက
ေလထဲကိုလြင့္ကုန္ေရာ။ သူတို ့ကို႐ႉမိရင္ သာမန္အားျဖင့္ဘာမွမျဖစ္ေပမဲ့၊ တခ်ိဳ ့
လူေတြၾကေတာ့ Allergy ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီလူေတြထဲမွာက်မလည္း
အပါအ၀င္ေပါ့။

ေရာဂါလကၡဏာေတြကေတာ့ ႏွာရည္ယိုျခင္း၊ ႐ုတ္တရက္ အဆက္မျပတ္
ႏွာေခ်ျခင္း၊ လည္ေခ်ာင္းယားျခင္း၊ မ်က္စိယားျခင္းစတဲ့ထင္႐ွားတဲ့လကၡဏာ
ေတြျဖစ္ၿပီး။အဲ့ဒီအျပင္ ေခါင္းကိုက္ျခင္း၊ေခါင္းမူးျခင္း၊အာ႐ံုေကာင္းစြာမစိုက္
ႏိုင္ျခင္း၊ အလင္းေရာင္ကိုခံႏိုင္စြမ္းမ႐ွိျခင္းစတာေတြလည္းျဖစ္တတ္ေသး
တယ္။

စစျဖစ္ခ်င္းကေတာ့ ဘာမွန္းမသိဘူး။တျခားလူေတြက Allergy ျဖစ္
တာလို ့ေျပာၾကတာနဲ ့ဆရာ၀န္ဆီသြားျပျဖစ္တယ္။ဆရာ၀န္က Allergy
Test(Prick Test)လုပ္ၾကည့္တယ္။ဒီေတာ့မွက်မမွာ ဘာေတြနဲ ့
Allergy ျဖစ္မွန္းသိရေတာ့တယ္။က်မမွာက ေႏြဦးရာသီမွာပြင့္တဲ့ပန္းေတြ
နဲ ့မတဲ့တာ။ဒီေတာ့ေႏြဦရာသီေရာက္တာနဲ ့က်မလည္း ႏွာရည္ေတြက်၊
လည္ေခ်ာင္းေတြယား၊မ်က္လံုးေတြယားနဲ ့ႏွာကလည္းေခ်နဲ ့အလုပ္ကိုမ်ား
ေနေရာ။ ေဖေဖၚ၀ါရီလေလာက္ကစလိုက္တာ မတ္လအလည္ေလာက္အထိ
ဒုကၡေရာက္လိုက္တာ။ ညညဆို ႏွာေခ်လိုက္၊ႏွာညွစ္လိုက္နဲ ့ေကာင္းေကာင္း
မအိပ္ရဘူး။

ဆရာ၀န္က Allergy ေဆးေတြေပးတယ္။ Lorano ဆိုတာ။ဒီေဆး
ေသာက္ၿပီးရင္ ၂ရက္၊၃ရက္ေလာက္ ေခါင္းေနာက္ေနေရာ။မ်က္စဥ္းကို
ေတာ့ Wela ကထုတ္တဲ့ Euphasia ကိုသံုးတယ္။ ႏွာေခါင္းပိတ္ရင္
Otriven1% ကိုသံုးတယ္။ ႏွာေခါင္းထဲထည့္ရတဲ့ Nasensalbe
ကလည္းအသံုး၀င္တယ္။ အိုေရ ဒုကၡကိုမ်ားေနတာပဲ...။

တံခါးေတြ၊ျပဴတင္းေပါက္ေတြလည္းအတတ္ႏိုင္ဆံုးပိတ္ထားရတယ္။
အျပင္သြားတုန္းက၀တ္ထားတဲ့အက်ႌေတြကို အိမ္ေရာက္တာနဲ ့လည္း
ျပီးအိပ္ယာနဲ ့ေ၀းေ၀းမွာထားရတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အိပ္ယာ၀င္ခါနီး
ေခါင္းေလွ်ာ္ဖို ့အႀကံျပဴၾကတယ္။ဂ်ာမနီကသူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္
http://www.allergie.com ဒါေလးကအသံုး၀င္တယ္။
ေလ့လာၾကည့္လို ့ရတာေပါ့။

အေမနဲ ့ခြဲေနရတာ ( ၁၀ )ႏွစ္႐ွိၿပီ....

အေမ့ကိုတစ္ေယာက္ထဲထားခဲ့ရတာ၊ ဘာလိုလိုနဲ ့(၁၀)ႏွစ္႐ွိခဲ့ၿပီ။
တစ္ႏွစ္တခါျပန္ေတြ ့ခြင့္ရလို ေတာ္ပါေသးတယ္လို ့ေျပာရမယ္။
က်မျပန္အလာကို ေန ့တိုင္းေမွ်ာ္ေနမယ့္အေမ၊
ဖုန္းဆက္တိုင္း ဘယ္ေတာ့ျပန္လာမွာလဲလို ့ေမးတတ္တဲ့အေမ၊
ေနေကာင္းရဲ ့လားလို ့ဖုန္းတစ္ခါဆက္ရင္ အထပ္ထပ္ေမးတတ္တဲ့အေမ၊
က်န္းမာေရးကိုဂ႐ုစိုက္ဖို ့၊အေ၀းမွာေနရလို ့စိတ္ပူေနရတယ္ဆိုတဲ့အေမ၊
ငါ့သမီးနဲ ့ျပန္ေတြဖို ့က်န္းမာေအာင္ေနေနရတယ္ဆိုတဲ့အေမ၊

ဪ...အေမလြမ္းေနသလို က်မလည္းလြမ္းတာေပါ့အေမ၊

က်မျပန္လာရင္အားလံုးအဆင္သင့္႐ွိေစဖို ့စီစဥ္ေနမယ့္အေမ၊
က်မႀကိဳက္တတ္တာေတြကို ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးက်မကိုႀကိဳေနမယ့္အေမ၊
က်မျပန္ရင္ယူသြားဖို ့ျမန္မာေဆးေပါင္းစံုနဲ ့စားစရာေတြ၀ယ္ထားၿပီး
ေစာင့္ေနမယ့္အေမ၊
က်မေရာက္လာရင္ ေပ်ာ္႐ႊင္တက္ၾကြေနတဲ့အေမ့မ်က္ႏွာ၊
က်မသူ ့အနားမွာ႐ွိတုန္း ေျပာခ်င္တာေတြရင္ဖြင့္တတ္တဲ့အေမ၊
က်မျပန္မယ့္ရက္ကိုျပကၡဒိန္မွာၾကည့္ၿပီး ၀မ္းနည္းစြာေရတြက္ေနတဲ့
အေမ့မ်က္ႏွာ၊
မခြဲခ်င္ခြဲခ်င္နဲ ့က်မျပန္မယ့္ေန ့ဆိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္က်န္ခဲ့တဲ့
အေမ့ရဲ ့မ်က္ႏွာ၊
ငါ့သမီးျပန္ရင္ အေမကတရားရိပ္သာသြားမွာ...ဘာမွမပူနဲ ့ေနာ္တဲ့
ဆိုျပီးတစ္လတစ္ခါ ရိပ္သာ၀င္တဲ့အေမ၊
တစ္ႏွစ္တစ္ခါျပန္ေတြ ့တိုင္း သတိထားမိတဲ့ အေမနဲ ့ဇရာ၊
ေက်းဇူးေတြခဏခဏတင္ၿပီး၊ဆုေတြေပးတတ္တဲ့အေမ၊
အေမ့ကိုအေ၀းမွာတစ္ေယာက္ထဲထားရတာ စိတ္မေကာင္းေပမဲ့
ဘုရား၊တရား၊သံဃာ႐ွိတဲ့ေနရာမွာ အေမ့အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ ့ေနရတာ
ပိုေကာင္းမွာပါအေမ၊
ဒီမွာကမတူတဲ့ဓေလ့၊မသိတဲ့စကား၊နားမလည္ႏိုင္တဲ့အျပဳအမူ။
အဲ့ဒီမတူတာေတြၾကားထဲမွာ အေမေနႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။
က်မအေ၀းမွာေနေပမဲ့ အေတြးထဲ၊အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ အေမပါပဲ။

ဪ...အေမလြမ္းေနသလို က်မလည္းလြမ္းတာေပါ့အေမ။

အေမ့ကိုဒီစာေပးဖတ္ရင္ အေမမ်က္ရည္က်မလားပဲ။
ဒါေၾကာင့္ Blog ထဲမွာပဲသိမ္းထားလိုက္ေတာ့မယ္။
အေမစိတ္ခ်မ္းသာပါေစ၊ က်န္းက်န္းမာမာ႐ွိပါေစ၊
တရားထူးတရားျမတ္ရၿပီး နိဗၺာန္သို ့ေရာက္ရန္ အေထာက္အပံ့မ်ား
ရ႐ွိပါေစလို ့ဆုေတာင္းလွ်က္....

New Year Day (1371)

Today is our Myanmar New Year day.
This morning I played Paritta and Patthana. I took 8 precepts today.
We cleaned Buddha images and offered flowers.
I cooked shan wet thachin and I had to eat before 12:00 am.
In Myanmar during new year time we are making good deeds as much as
possible.
At home my Aunty will distribute Myanmar traditional Shampoo
to neighbours and relatives. They will make sweet and distribute them.

Some people will make Satuditha. This means they made food and everybody
can come and eat as they like. Some will do jiwitadhana, they released fish ,
cows or bird.That is why this day is full of Kusala and everybody is happy
for that.

In evening they will invite monks and the monks will chant Paritta
on the street. This ceremony will be celebrated nearly in every street .
Some will make thet kyi pu zaw pwe; pay respect to the elder. They will invite
old men and ladies above 70 years old in the street and will give Dahnna to
them.

At night they will sitting together and sharing their Kusala to family members.
In this way we started our new year in Myanmar.

သႀကၤန္အတက္ေန ့

ဘာလိုလိုနဲ ့က်မလြမ္းခဲ့ရတဲ့သႀကၤန္လည္းၿပီးသြားျပန္ၿပီ။ ရန္ကုန္သႀကၤန္နဲ ့
မဆံုျဖစ္တာ(၇)ႏွစ္႐ွိခဲ့ၿပီ။သႀကၤန္ေရာက္တိုင္း ျမန္မာျပည္နဲ ့ရန္ကုန္
သႀကၤန္ကို အၿမဲလြမ္းမိတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကသႀကၤန္ဆိုရင္ TTC က
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ကလိုက္၊ခုန္လိုက္နဲ ့ေပ်ာ္ခဲ့တာေတြကိုသတိရမိေသး
တယ္။ အေမ့မွာေတာ့ဥပုသ္မေစာင့္ႏိုင္ပဲ၊က်မေနာက္ကအထုပ္ဆြဲၿပီး
လိုက္ရ႐ွာတာ။
ကိုမ်ိဳးစီစဥ္ေပးလို ့ေမာင္ႏွမေတြ ေရပက္ခံထြက္ၾကတာ၊ မမသီတာတို ့နဲ
့ေရပက္ၾကတာေတြကို သႀကၤန္ေရာက္တိုင္း သတိရတယ္။
သူငယ္ခ်င္းဘဲဥ၊စႏၵီတို ့နဲ ့ေ႐ႊစက္ေတာ္မွာသႀကၤန္က်ခဲ့ၾကတာလည္း
မေမ့ႏိုင္ပါဘူး။
အခုေတာ့ က်မတို ့ေတြအားလံုး တေနရာဆီမွာ...
သူတို ့ေတြလည္း သႀကၤန္ရက္ေတြမွာ က်မလိုပဲသတိရေနၾကမွာပဲ။
ဒီႏွစ္ေတာ့ ပိေတာက္မ႐ွိ၊ သႀကၤန္မ႐ွိတဲ့ ေနရာကေနပဲ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ ့
သႀကၤန္ကိုသတိရလွ်က္...

Thingyan ( 15.04.09), သႀကၤန္အၾကတ္ေန ့

ဒီေန ့ေတာ့ မုန္ ့လံုးေရေပၚ လုပ္တယ္။
စားသြားပါအံုး။

2009 Thingyan(13.04.09) , သႀကၤန္အႀကိဳေန ့

ႏွစ္သစ္အတြက္ အတာအိုး...












ေကာ္ရည္ေခါက္ဆြဲအတြက္ ပဲပင္ေပါက္
ေဖါက္ထားတာ။









မုန္ ့လုပ္ေဆာင္း ကေတာ့ေ႐ႊရင္ေအးအတြက္...
(ကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတာေလ။)









ေကာ္ရည္ေခါက္ဆြဲ ရပါၿပီ။










အခ်ိဳပြဲအတြက္...
ေ႐ႊရင္ေအး စားပါေနာ္။









ေကာ္ရည္ေခါက္ဆြဲကို ရန္ကုန္မွာတုန္းက
မရင္ရင္ျမင့္ ခ်က္ျပတဲ့အတိုင္း
ခ်က္တာ အဆင္ေျပတယ္။ ေက်းဇူးပဲ မရင္ရင္ျမင့္ ေရ....

New Year Festival in Ketsch

Here are some photos from Laos-Thai
New Year festival in Ketsch near Mannheim.
We went there and made Sangha Dhanna. There were always nice food.
I feel like I am in Yangon.

Sati...

I didn't want really to do it.
But sometimes I could not control my emotion.
One moment action... making my heart pain,
regret and sad...
I have to take lesson from that
Next time.... I should be more careful and patient
Try to keep more sati....
Without sati I would act like a mad again.

Happy Thingyan and Happy New Year...

Happy Thingyan and Happy New Year....

ႏွစ္သစ္မွာမဂၤလာအေပါင္းနဲ ့ျပည့္စံုၾကပါေစလို ့

ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

Spring in Bad Krozingen

Spring time in our Kur Park, Bad Krozingen.



Shinlay in Kur park under the Palm Tree.

က်မနဲ ့ရထား

က်မေနတဲ့ၿမိဳ ့ကေန Freiburg ကိုရထားနဲ ့ဆို ၁၀ မိနစ္ေလာက္ၾကာတယ္။ က်မက
Freiburg ကိုအၿမဲတမ္းသြားရတယ္။ ေက်ာင္းတက္ တာ၊ေဈ းသြားတာ၊အလုပ္သြား
တာ အားလံုးကို ရထားနဲ ့ပဲသြားတယ္။ ဒီေတာ့ တပတ္ ကို ၆ရက္ေလာက္
ကရထားပဲစီေနရတာ။ဘူတာတို ့၊ ရထားတို ့ဆိုတာက်မရဲ ့မိတ္ေဆြေတြျဖစ္ေနၿပီ။
Thomas ကခရီးသြားတာအလြန္၀ါသနာပါတယ္။က်မတို ့မၾကာမၾကာခရီး
ထြက္ျဖစ္ၾက တယ္။တျခားျမန္မာသူငယ္ခ်င္းေတြဆီလည္းသြားၾကတယ္။ အစပိုင္း
ေတာ့ Thomas နဲ ့အတူတူသြားတယ္။အခုေတာ့ က်မတစ္ေယာက္ထဲသြားတာမ်ား
တယ္။ က်မလည္းရထားနဲ ့ခရီးသြားရတာေပ်ာ္တယ္။ ရထားေပၚမွာေအးေအးေဆးေဆး ေတြးခ်င္ရာေတြး၊ေငးခ်င္ရာေငး၊ေရးခ်င္တာေရးေပါ့။ဂ်ာမန္ေတြကေတာ့စာဖတ္ေလ့
႐ွိတယ္။ သတင္းစာ၊ မဂၢဇင္း၊၀တၳဳ စတာေတြဖတ္ၾကတယ္။
က်မကေတာ့ရထားစီးရင္း ဂ်ာမန္ေတြကိုေလ့လာမိတယ္။ သူတို ့စကားေျပာတာနား
ေထာင္မိတယ္။က်မက ရထားေပၚမွာစာေတာ့မဖတ္တတ္ဘူး။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရထားနဲ ့သြားရလာရတာ ဒီမွာအဆင္ေျပတယ္။စိတ္လည္းခ်ရတယ္။
ရထားေနာက္က်ရင္လည္း Connection အတြက္စီစဥ္ေပးတယ္။ဒါေၾကာင့္ဒီမွာ
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကားကိုမသံုးေတာ့ပဲ ရထားပိုစီလာၾကတယ္။ ကားကဓါတ္ဆီဖိုး၊
ကားရပ္ခေတြအျပင္ လမ္းမွာ ကားပိတ္တာေတြစတဲ့ျပသာနာေတြလည္း႐ွိေသးတယ္ေလ။
က်မကေတာ့ ရထားစီးရတာ ေပ်ာ္ေနတာပဲ။

ဂ်ာမန္မီးရထားမ်ားအေၾကာင္း (၂)

ရထားေတြအေၾကာင္းေရးရင္ ဘူတာေတြအေၾကာင္းလည္း ေရးရအံုးမယ္။ ဘူတာေတြမွာ

Information Center, Ticket Automat စသည္ျဖင့္ ဘူတာအႀကီး အေသးေပၚမူတည္
ၿပီး႐ွိတယ္။ရထားအ၀င္၊အထြက္အခ်ိန္ျပတဲ့ဆိုင္းဘုတ္ေလးေတြလည္း႐ွိတယ္။ အ၀င္
ရထားေတြကိုအျဖဴေရာင္စာ႐ြက္ေပၚမွာေရးထားၿပီး၊ အထြက္ရထား အခ်ိန္စာရင္းကို
ေတာ့အ၀ါေရာင္စာ႐ြက္ေပၚမွာေရးထားတယ္။ ထြက္တဲ့အခ်ိန္၊ ေရာက္မဲ့အခ်ိန္၊ ပလက္
ေဖါင္းနံပါတ္ ေတြကိုအေသးစိတ္ေရးထားပါတယ္။ ဘူတာၾကီးေတြမွာေတာ့ ရထားအ၀င္၊

အထြက္အခ်ိန္ျပတဲ့ဆိုင္းဘုတ္္ႀကီးကိုေတြႏိုင္ပါတယ္။ အခက္အခဲ႐ွိရင္Bahn Service Center

မွာေမးလို ့ရပါတယ္။ ဘူတာမွာ ေပါင္မုန္ ့ဆိုင္၊ စာအုပ္ဆိုင္၊ေကာ္ဖီဆိုင္ စတာ ေတြလည္း
႐ွိတယ္။ ၿမိဳ ့အႀကီးအေသးေပၚမူတည္ၿပီး အနည္း အမ်ားကြာတာေပါ့။ အဲ့ဒီဆိုင္ေတြက
တနဂၤေႏြေန ့ေတြပါဖြင့္တယ္။ ဂ်ာမနီမွာ တနဂၤေႏြေန ့ဆိုရင္ ဆိုင္ ေတြပိတ္တယ္။
ေကာ္ဖီဆိုင္နဲ ့ေပါင္မုန္ ့ဆိုင္ေလာက္ပဲဖြင့္တယ္ေလ။ လက္မွတ္ေရာင္းတဲ့ေနရာမွာ
တန္းစီၿပီး လက္မွတ္၀ယ္ရတယ္။ အခုေတာ့ စက္ေတြ အမ်ားႀကီးထားထားတယ္။
အစပိုင္းေတာ့ ဟိုႏွိပ္ဒီႏွိပ္နဲ ့ေပါ။ ျပေပးတဲ့လူလည္း ရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ ့လက္မွတ္ေတြက စက္မွာပိုၿပီးသက္သာတယ္။ ရထားေပၚမွာ ေတာ့လက္မွတ္မ၀ယ္ေစခ်င္ဘူး။ ေဈ းႀကီးတယ္။
တခ်ိဳ ့ရထားေပၚမွာက လက္မွတ္ စစ္ပဲပါတယ္။ သူကလက္မွတ္မေရာင္းဘူး။
လက္မွတ္မပါရင္ ဒါဏ္႐ိုက္တယ္။ စႀကၤန္မွာ လည္း ေလာေလာဆယ္ထြက္မဲ့ရထား၊
ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကို ထြက္မယ္ ဆိုတာေရးထားပါေသးတယ္။အျမန္ရထားအတြက္ဆိုရင္ေတာ့
ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္တြဲနံပါတ္ရပ္မယ္ဆိုတာေရးထားေတာ့ မိမိ reserved လုပ္ထားတဲ့
တြဲေနရာ မွာေစာင့္ေန႐ံုပဲ။ တခါတေလတြဲမွားခ်ိိတ္တာလည္း႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရထားမလာခင္ေၾကျငာေပးပါတယ္။

ဂ်ာမန္မီးရထားမ်ားအေၾကာင္း (၁)

က်မဂ်ာမနီကိုေရာက္ေရာက္ျခင္း ပထမဆံုးႀကံဳရတာက ဂ်ာမနီႏိုင္ငံရဲ ့ ရထားေတြပါ။
Frankfurt ေလဆိပ္ကေန က်မေနတဲ့ၿမိဳေလးအထိ ၂ နာရီေက်ာ္ရထားထပ္စီးရတယ္။
ဒီမွာက ရထားေတြဟာ သိပ္အသံုးမ်ားတယ္။ ႐ံုးသြား၊ေက်ာင္းသြား၊ အလုပ္သြား၊ ခရီးသြား
ၾကရာမွာ ရထားကိုအမ်ားၾကီးအသံုးျပဳၾကတယ္။ဒီေတာ့ ရထားေတြအေၾကာင္း နဲနဲေရး

ျပခ်င္တယ္။

ဂ်ာမနီမွာ ရထားအမ်ိဳးမ်ိဳး႐ွိတယ္။ ICE ဆိုတဲ့ Intercity Express ၊ IC ဆိုတဲ့ Intercity ၊
EC ဆိုတဲ့ Eurocity, CNLဆိုတဲ့ City Night Line စတဲ့ အျမန္ရထားေတြအျပင္
IREဆိုတဲ့ Interregioexpress, REဆိုတဲ့ Regional Express နဲ ့ RB ဆိုတဲ့ Regional
Bahn ရယ္ S-Bahn ဆိုတာေတြလည္း႐ွိေသးတယ္။ အျမန္ရထားေတြက ဘူတာတိုင္း
မရပ္ဘူး။ တစ္နာရီကို ကီလိုမီတာ ၂၀၀ ေက်ာ္ ၃၀၀ ေက်ာ္ ေလာက္ ေမာင္းၾကတယ္။
ရထားထဲမွာေတာ့ ၿငိမ္ေနတာပဲ၊ ေမာင္းေနမွန္းေတာင္မသိရဘူး။ လက္မွတ္ခေတြကေတာ့
အျမန္ရထားအတြက္ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့၀ယ္လို ့ရပါတယ္။ ဆိုလိုတာက မိမိသြားခ်င္တဲ့ရက္
ရယ္၊ အခ်ိန္ရယ္ကို အတိအက်သတ္မွတ္ၿပီး၊ အဲ့ဒီသတ္မွတ္ထားတဲ့ ရထားကိုပဲ စီးမယ္
ဆိုရင္ ေဈ းသက္သာတယ္။ ၃လေလာက္ၾကိဳ၀ယ္ထားရင္ ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို
သက္သာပါတယ္။ ရံဖန္ရံခါ ေဈ းေတာ္ေတာ္သက္သာတဲ့ အထူးလက္မွတ္ေတြလည္း
ရတတ္တယ္။ထိုင္ခံုအတြက္ကေတာ့ သြားခါနီးမွ reserved လုပ္လို ့ရတယ္။ အဲ့ဒီအတြက္
ေနာက္ထပ္ ၃-၄Euro ေလာက္ထပ္ေပးရတယ္။
ပံုမွန္ရထားေတြအတြက္ကေတာ့ထိုင္ခံုကဦးရာလူစနစ္ပဲ။
မ်ားေသာအားျဖင့္ေခ်ာင္ပါတယ္။ ရထားခကေတာ့ အသြားအျပန္အေခါက္တိုင္း၀ယ္လို ့
ရသလို၊တစ္လစာလက္မွတ္
လည္း၀ယ္လို ့ရပါတယ္။ အဲ့ဒါက အမ်ားၾကီးသက္သာတယ္။
က်မေနတဲ့ ေနရာမွာေတာ့ တစ္လ လက္မွတ္ကို ၄၆ ယူ႐ိုေပးရတယ္။ ဟိုနားဒီနား အသြား
အျပန္ပဲ၀ယ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၇ ယူ႐ို ေလာက္ေပးရတယ္။ အၿမဲတမ္းသြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့
လေပးလက္မွတ္ကတန္တာေပါ့။ အခ်ိန္မေ႐ြး၊ဘယ္ႏွစ္ေခါက္ျဖစ္ျဖစ္ စီးလို ့ရတယ္ေလ။
ေနာက္ၿပီးဘယ္ရထား၊ဘယ္ဘတ္စ္ကား ပဲျဖစ္ျဖစ္ စီးလို ့ရတယ္။ 1st Class နဲ ့
2nd Classလို ့ခြဲထားေပမဲ့ 1st Class မွာစီးမဲ့သူေတာင္မ႐ိွဘူး။ လက္မွတ္မပါပဲ
ခိုးစီးရင္ေတာ့ အနည္းဆံုးယူ႐ို ၄၀ ကေန၊အမ်ားဆံုး လက္မွတ္ရဲ ့ ၂ဆဒါဏ္႐ိုက
္တယ္။ လက္မွတာစစ္က အၿမဲမလာေပမဲ့ ကိုယ့္အသိစိတ္ဓါတ္နဲ ့လက္မွတ္၀ယ္
စီးၾကပါတယ္။ ခိုးစီးတာေတြလည္း႐ွိတာပါပဲ။

က်မ ႏွင့္ ဘဲဥ

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တုန္းက က်မမွာ ဘဲဥဆိုတဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္႐ွိတယ္။ သူ ့ကို
ေနာက္ရင္းေျပာင္ရင္းနဲ ့ သူ ့နံမယ္လွလွေလးကေန ဘဲဥ ဆိုၿပီးတကၠသိုလ္ေတာက္
ေလွ်ာက္ အမည္တြင္ပါေလေရာ။
၀ဋ္ဆိုတာ ေနာက္ဘ၀မကူးဘူးတဲ့။ အဲ့ဒါ တကယ္မွန္တယ္။
က်မ နံမယ္က ဂ်ာမနီမွာ ေတာ္ေတာ္ရီစရာေကာင္းေနတယ္။ Ei ဆိုတာ ဂ်ာမန္လို
ဥလို ့အဓိပၸါယ္ ရတယ္။ ဘဲဥ၊ႀကက္ဥေပါ့။ ဒီမွာ က်မ နံမယ္ကိုေျပာရင္ သူတို ့မ်က္ႏွာက
စပ္ၿဖဲၿဖဲျဖစ္ကုန္ေရာ။ အားနာလို ့သာ မရီတာေနမွာ။ ကြယ္ရာမွာေတာ့ က်မတို ့သူငယ္
ခ်င္းကိုက်မတို ့ေနာက္သလို က်မကိုလည္း "ဘဲဥ ဒါမွမဟုတ္ ႀကက္ဥ" လို ့ေခၚၾကမွာပဲ။
အခုလို Ostern အခ်ိန္ဆို ဂ်ာမနီမွာ ၾကက္ဥေလးေတြကို ေဆးေရာင္စံုေလးေတြဆိုး ၿပီး
Ostern Eier အျဖစ္ေရာင္းၾကတယ္။ စကၠဴဘူးခြံေတြမွာ Ei ဆိုၿပီးေတာင္ ေရးထားလိုက္
ေသးတယ္။
အဲ့ဒါေလးေတြေတြ ့တိုင္း က်မ နံမယ္ကို က်မရီခ်င္မိသလို၊ ငယ္ငယ္က ငယ္ခ်င္းေလး
ဘဲဥေလးကိုလည္း သတိရမိတယ္။

က်မနဲ ့ဂ်ာမနီ

က်မ ဂ်ာမနီကိုေရာက္တာ ဘာလိုလိုနဲ ့( ၁၀) ႏွစ္႐ွိခဲ့ၿပီ။ ဒီႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ ေပ်ာ္စရာ
ေကာင္းတဲ့ အေတြ ့အႀကံဳေတြေရာ၊ ခါးသီတဲ့အေတြ ့အႀကံဳ ေတြေရာ ေတာ္ေတာ္ေလး
ွိ႐ွိလာခဲ့ၿပီ။ ေရာက္စကေတာ့ ဟိုဟာလည္း သင္ရ၊ ဒီဟာလည္းသင္ရနဲ ့ေတာ္ေတာ္ေလး
ကိုစိတ္ညစ္ရတယ္။ ဘာသာစကားနားမလည္တဲ့ ဒုကၡကေတာ့အဆိုး ဆံုး ပါပဲ။သူေျပာ
တာကိုယ္မသိ၊ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာ သူမသိ နဲ ့ ၾကာလာေတာ့ စိတ္ညစ္လာမိတာအမွန္ပဲ။

က်မကိုယ္ က်မအဂၤါၿဂိဳလ္က က်လာတဲ့ (ET) တစ္ေကာင္လိုခံစားမိခဲ့တယ္။
အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဂ်ာမနီ ကိုလာ မယ္ဆိုရင္ေတာ့ဂ်ာမန္စကားကို သင္လာၾကပါလို ့အႀကံေပး
ခ်င္ပါတယ္။ အဲ့ဒီတုန္းက က်မအသက္က (၃၁)ႏွစ္၊ဦးေႏွာက္ကဘာသာျခား စကားကို
သင္ယူဖို ့ ခက္ခဲစျပဳေနၿပီေလ။ ဒါေပမဲ့ က်မႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ စကားတတ ္လာ
ေလေလသူတို ့ေတြနဲ ့ ဆက္ဆံရာမွာ ပိုအဆင္ေျပလာေလဆိုေတာ့ က်မေပ်ာ္လာတယ္။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုၾကည္ခ်က္ပိုရလာတယ္။
အဲ့ဒီလိုနဲ ့အသက္ (၃၄) ႏွစ္မွာ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း သင္တန္းတခုကို တက္ၿပီး ၊
(၃၆)ႏွစ္မွာဂ်ာမန္ေအာင္ လက္မွတ္တစ္ခုကိုရခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ က်မ ဂ်ာမန္ေတြကိုမေၾကာက္ေတာ့ဘူး။ ဂ်ာမနီမွာေနရတာ လည္း
ေပ်ာ္လာတယ္။ အခုေတာ့ က်မသင္ထားတဲ့ပညာနဲ ့ အလုပ္တစ္ခုကို ရတယ္။
သူတို ့ေတြနဲ ့တမ္းတူ ငါလည္းလုပ္ႏိုင္ပါလားဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္ခ်က္ပိုရ
လာတယ္။ ဒီအေျခအေနကိုေရာက္ဖို ့ အခက္အခဲေတြေတာ့အမ်ားႀကီးေပါ့။ စာဖတ္ရင္း
ငိုခဲ့ရတဲ့ရက္ေတြ၊ ျမန္မာျပည္ျပန္ေျပးခ်င္တဲ့ရက္ေတြ၊ႏွင္းေတြၾကားထဲ ေခ်ာ္လဲက်တဲ့
ေန ့ေတြ.....ဒီရက္ေတြကိုေတာ့ က်မျပန္မရခ်င္ေတာ့ဘူး။
အဲ့ဒီ အခက္အခဲေတြ ေတြ ့တဲ့အခါတိုင္းေတာ့
အေမ့မ်က္ႏွာကို ေျပးျမင္မိၿပီး က်မအတြက္ ခြန္အားအသစ္ကိုျပန္ရခဲ့တယ္။
က်မလိုမိေ၀းဖေ၀းနဲ ့ေရျခားေျမျခားမွာ ႐ွိိေနၾကတဲ့သူေတြလည္း အခက္အခဲေတြ
ေတြ ့တဲ့အခါတိုင္းစိတ္ဓါတ္မက်ပဲ၊ အားတင္းၿပီး ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္
ႏိုင္ၾကပါေစလို ့ဆုေတာင္းလွ်က္........

က်မေနတဲ့ၿမိဳ ့ေလး

က်မေနတဲ့ၿမိဳ ့ေလးကဂ်ာမနီႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းမွာ႐ွိတဲ့ Bad Krozingen ဆိုတဲ့ၿမိဳ ့ ငယ္ေလးပါ။ ၿမိဳ ့ကေလးအျဖစ္ ၂၀၀၅ခု မွသတ္မွတ္တာ။ က်မတို ့ၿမိဳ ့နားမွာ Freiburg ဆိုတဲ့ ၿမိဳ ့႐ွိတယ္။အဲ့ဒီၿမိဳ ့ကေတာ့ တကၠသိုလ္ၿမိဳ ့ ့အျဖစ္ေက်ာ္ၾကားတယ္။ က်မတို ့ၿမိဳ ့မွာ ေဆး႐ံုေတြ၊ rehabilitation အနားယူတဲ့ေဆး႐ံုေတြကအမ်ားတယ္။
အဲ့ဒီေတာ့ လူႀကီးပိုင္းေတြကို ၿမိဳ ့ထဲမွာေတာ္ေတာ္ေတြ ့ရတယ္။ က်မအမ်ိဳးသားက ေတာ့ က်မတို ့ၿမိဳ ့ေလးကို ဘိုးဖြားရိပ္သာနဲ ့တူသတဲ့ေလ။
ၿမိဳ ့ေလးမွာ သိပ္လွတဲ့ ပန္းၿခံတခုလည္း႐ွိေသးတယ္။ ပန္းၿခံက ေတာ္ေတာ္ေလး က်ယ္တယ္။ ေႏြကူးတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ပန္းေတြအၿမဲတမ္းစိုက္ထားတယ္။ က်မကေတာ့ အခ်ိန္ရတိုင္း ပန္းၿခံထဲလမ္း ေလွ်ာက္ၿဖစ္တယ္။ က်မမွာHay Fever ႐ွိေတာ့ပန္းပြင့္ေတြၾကားလမ္းေလွ်ာက္ရတာ သိပ္မလြယ္ဘူးေလ။ဒါေပမဲ့ ဒုကၡခံၿပီးသြားၿဖစ္တယ္။ၿမိဳ ့ေလးမွာေရပူစမ္းလည္း႐ွိေသးတယ္။ အဲ့ဒီေရပူစမ္းေၾကာင့္ ၿမိဳ ့ေလးကိုလူပိုသိၾကတယ္။
ဒီၿမိဳ ့ေလးမွာေနရတာ တိတ္ဆိတ္တယ္။ ေအးေအးေဆးေဆး႐ွိတယ္။ Freiburg နဲ ့လည္းရထားနဲ ့သြားရင္ (၁၀)မိနစ္ပဲၾကာေတာ့ အဆင္ေျပတယ္ေလ။ ညေနေစာင္းပန္းၿခံထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ရတာလည္း ႀကိဳက္တယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီၿမိဳ ့ေလးမွာ က်မရဲ ့သူငယ္ခ်င္းေတြမ႐ွိၾကဘူး။ က်မသူတို ့ကို မၾကာမၾကာသတိရမိတယ္။
က်မသူငယ္ခ်င္းေတြလည္း တခါတေလေတာ့ က်မကို သတိရေနမွာပဲေနာ္....

Invitation....to Shinlay's Thingyan

ႏွစ္သစ္ သႀကၤန္ ပြဲ ေလးကို

၁၃.၀၄.၀၉ တနလၤာေန ့ တြင္

က်မ တို ့ႏွင့္အတူက်င္းပရန္

ေလးစားစြာ ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္။

ေကာ္ရည္ေခါက္ဆြဲ ႏွင့္ ေရႊရင္ေအးသံုးေဆာင္ရင္း
သႀကၤန္ အေၾကာင္း အမွတ္တရေလးမ်ားေျပာၿပီး

ႏွစ္သစ္ သႀကၤန္ပြဲေလးကိုက်င္းပၾကတာေပါ့။

ရက္စြဲ။ ။ ၁၃.၀၄.၀၉ ၊ တနလၤာေန ့
အခ်ိန္။ ။ ေန ့လည္ (၁၂)နာရီမွ ညေန (၆)နာရီ

ေနရာ။ ။Karolingerstr.5
79189 Bad Krozingen

ဇရာ....

တေန ့တေန ့ အခ်ိန္ေတြက ကုန္လြယ္လိုက္တာ
အသက္ေတြလည္း ႀကီးၿမန္လိုက္တာ
အယင္တုန္းက ဓါတ္ပံုေတြထဲ ႏုပ်ိဳတဲ့ ပံုရိပ္မ်ား
အေတြးထဲမွလည္း ဒီအတိုင္းပဲ
တကယ့္လက္ေတြ ့မွာေတာ့
ၿပန္ေတြ ့ၾကမွဇရာဆိုတာ သတိရေတာ့တယ္။
အေမလည္း အသက္ႀကီးၿပီ၊
ေဆြမ်ိဳးေတြေရာ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ၊
ေၾသာ္.....
က်မ ေတာင္ ဘာလိုလိုနဲ ့
အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီပဲ။

Challenge

ဒီေန ့ၿမန္မာလက္ကြက္ စက်င့္တယ္။
ခက္လိုက္တာ။ ေခါင္းကိုမူးေနတာပဲ။
တေန ့နဲနဲ၊ နဲနဲ က်င့္ရင္ေတာ့ရမယ္ထင္တာပဲ။
စိတ္မပ်က္ပါဘူး။ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။