ခရစၥမတ္ပြဲအခ်ိန္နီးလာတာနဲ ့အတူ ဂ်ာမနီက မိသားစုေတြလည္း
အလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားၾကပါတယ္။ က်မ ေရာက္စက ခရစၥမတ္ပြဲနီးလာရင္
လူေတြက Stress ေတြမ်ားတယ္လို ့ျငီးၾကတာၾကားေတာ့ နားမလည္ခဲ့ဘူး။
ပြဲလုပ္တာပဲ ဘာလုိ ့Stress ရသလဲေပါ့ေလ။ ေတြးမိတာပါ။
အခုေတာ့လည္း တေျဖးေျဖး သူတို ့ေျပာတာကို နားလည္လာပါတယ္။
ခရစၥမတ္မေရာက္ခင္ ဒီဇင္ဘာလဆန္းေလာက္ကတည္းက မုန္ ့ေတြ
ဖုတ္ၾက၊ ခရစၥမတ္ရာသီနဲ ့အညီအိမ္မွာ ျပင္ၾကဆင္ၾက၊ လက္ေဆာင္ေတြ
ေပးဖို ့စဥ္းစားၾကနဲ ့အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတာ။
အခု ပြဲေတာ္ခ်ိန္နီးလာေလေလ ပိုၿပီး အလုပ္ေတြမ်ားလာေလေလပါ။
မိသားစုေတြအတြက္ ဘယ္သူ ့ကိုဘာေပးမယ္။ အမ်ိဳးေတြ အတြက္က ဘာ၀ယ္မယ္။
လုပ္ေဖၚ ကိုင္ဖက္ေတြ အတြက္က ဘယ္လိုမ်ိဳး၀ယ္မယ္ စသျဖင့္ စဥ္းစား
ၿပီး အားတဲ့အခ်ိန္မွာ အေျပးအလႊား၀ယ္ၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ စေန၊တနဂၤေႏြ ( တခ်ိဳ ့ျမိဳ ့ေတြမွာ တနဂၤေႏြ အထူးေစ်းေရာင္းေပးပါတယ္။)
္ေန ့ေတြဆို ဆိုင္ေတြမွာ လူေတြအျပည့္ပါ။ ေငြရွင္းတဲေနရာမွာတန္းစီေစာင့္
ရ တာကလည္းၾကာေသးတယ္။ ဒီႏွစ္ အလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက
ခရစၥမတ္ အပိုေငြေပးၾကေတာ့ ၀ယ္အား ပိုမ်ားတယ္လို ေျပာၾကပါတယ္။
လူငယ္၊လူၾကီး အားလံုးလိုလို လက္ေဆာင္ေပးဖို ့အတြက္ ေစ်း၀ယ္ထြက္
ၾကပါတယ္။
လက္ေဆာင္ကိစၥၿပီးျပန္ေတာ့ ပြဲေတာ္ေန ့ဘာခ်က္ရပါ့မလဲဆိုၿပီး
စဥ္းစားၾကရျပန္ေရာ။ အဓိကေန ့ကေတာ့ ၂၄ ရက္ ဒီဇင္ဘာ။
အဲ့ဒီေန ့မွာ မိမိ ရဲ ့မိသားစုေတြဆံုေတြ ့ၿပီး အထူးတလည္ခ်က္ျပဳပ္စားၾက
ပါတယ္။ အခုလိုရက္မ်ိဳးမွာ ေမးေလ့ရွိတာက ဒီဇင္ဘာ ၂၄ ရက္ေန ့ညေန
ဘာခ်က္မွာလဲဆိုတာပါပဲ။
ခ်က္ေလ့ရွိတာကေတာ့ ဘဲငန္းသားဟင္း၊ သမင္သား စတဲ့ေကာင္းမယ္
လို ့ယူဆရတဲ့၊ ဒါမွမဟုတ္ မိသားစု အစဥ္အလာရွိတဲ့ ဟင္းေပါ့ေလ။
၀က္သား၊ အမဲသား၊ငါးေတြလည္း ခ်က္ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ ့ကေတာ့
ၤFondu ၊ Raclette ( ခ်ိစ္ ၊ဒါမွမဟုတ္ အသား) ေတြလည္းလုပ္စားေလ့
ရွိပါတယ္။ အခ်ိဳပြဲေကာင္းေကာင္းလည္းပါသလို ၊သူတို ့ထံုးစံအတိုင္း
၀ိုင္ေကာင္းေကာင္းလည္းပါတာေပါ့။
အလုပ္ေတြမွာေတာ့ ဒီလို ပြဲေတာ္နီးခ်ိန္မွာ ခရစၥမတ္ ညစာစားပြဲေလးေတြ
လုပ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ အလုပ္ရွင္က လက္ေဆာင္ေလးေတြလည္းေပးေလ့
ရွိပါတယ္။
တခ်ိဳ ့အလုပ္ေတြက ခရစၥမတ္အခ်ိန္ကေန ၊ ႏွစ္ဆန္းပိုင္း (ဇႏၷ၀ါရီ ပထမပတ္
အထိ) ပိတ္ၾကေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ အလုပ္မ်ားတဲ့အခ်ိန္၊ တဘက္ကလည္း
အလုပ္လုပ္ဖို ့စိတ္မပါတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။
တခ်ိဳ ့ၾကေတာ့လည္း ေဆာင္တြင္းေအးေအးၾကီးကေနလြတ္ရာကိုေျပးခ်င္ေတာ့
ခရီးေ၀းထြက္ၾကပါတယ္။ ခရီးအတြက္လိုအပ္တာျပင္ဆင္။ ႏွင္းက်လို ့ရထား
ေနာက္က်မလားလို ့ပူရတာနဲ ့၊ ေလယာဥ္မွထြက္ပါ့မလားလို ့ပူရတာနဲ ့။
စိတ္ပင္ပန္းၾကရပါတယ္။
ပြဲေတာ္နီးလာေတာ့ ခရစၥမတ္သစ္ပင္ ကိစၥလုပ္ရျပန္ေရာ။ ဒီႏွစ္ဘာအေရာင္ေတြနဲ ့
အလွဆင္မယ္။ ဘယ္လို လုပ္မယ္။ စဥ္းစားၾက၊ျငင္းၾကခုန္ၾက ....
ပြဲေတာ္ေန ့ ၂၄ရက္ေန ့ေရာက္ေတာ့ လူေတြဟာ ဒီႏွစ္ပြဲကို အေကာင္းဆံုး
ျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့စိတ္အားထက္သန္မႈေတြနဲ ့ေပါ့။ အေ၀းကလူကလည္း
အိမ္ကို အခ်ိန္မီျပန္ေရာက္ဖို ့လမ္းမွာအေျပးအလႊား၊ အိမ္ကခ်က္တဲ့သူကလည္း
အရာသာအရွိဆံုး၊ အေကာင္းဆံုးလက္စြမ္းေတြျပ၊ အခ်ိန္မီက်က္ပါ့မလားစိတ္ပူရ၊
တခ်ိဳ ့ကေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္မွာသြားစားလိုက္ပါတယ္။ ေကာင္းသားပဲ။
အိမ္မွာ တေယာက္ထဲဆို အဲ့ဒီေန ့က ပ်င္းစရာၾကီး၊ ဆိုင္မွာ ဆိုေတာ့တျခားသူေတြ
လည္းရွိေတာ့ အဆင္ကိုေျပေနတာပဲ။
စားေသာက္ၿပီးေတာ့ လက္ေဆာင္ေတြေပးၾက၊ ေဖါက္ၾက ... လိုခ်င္တာမဟုတ္၊
ရွိၿပီးသားျဖစ္ေန၊ တခါထဲ၂မ်ိဳးျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနျပန္၊ စိတ္လႈတ္ရွားစရာေတာ့ေကာင္း
သားပဲ။
လက္ေဆာင္ေတြထဲက မၾကိဳက္တာ၊မေတာ္တာ ရွိရင္ ပြဲေတာ္ၿပီးတဲ့အခါ ဆိုင္ေတြမွာ
ျပန္လဲလို ့လည္းရပါတယ္။
ဒီႏွစ္က်မက တေယာက္ထဲဆိုေတာ့ ေထြေထြထူးထူး စီစဥ္စရာမရွိပါဘူး။
ႏွစ္သစ္ကူးတဲ့ေန ့မွပဲ အတူးခ်ေပ်ာ္လိုက္ပါေတာ့မယ္။
ပံုကိုဒီေနရာကယူထားပါတယ္။
http://www.askloosdorf.at/neu/images/stories/allerlei/christbaum.jpg
6 comments:
မမရွင္းေလး.. ၂၄ ရက္ေန႔ ဘာခ်က္မလဲ.. ဆန္းနီတို႔လာစားမယ္ေလ.. (အြန္လိုင္းေပၚကေနေပါ့..)
တေယာက္တည္းဆိုတာပဲ ခဏခဏေၿပာေနပံုေထာက္ရင္ ဦးေသာမတ္စ္ကို လြမ္းေနၿပီပဲၿဖစ္ရမယ္.. း)
ခရစၥမတ္ေန႔ဆိုတာ အေဖာ္နဲ႔မွ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာဆိုေတာ့ မရွင္ေလး ဒီႏွစ္ ခရစၥမတ္မွာ ပ်င္းေနမွာေပါ့ေနာ္။ (လြမ္းတာလည္း ပါမွာေပါ့ း)
အမရွင္ေလးေျပာျပမွပဲ X'mas stress ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ တစ္ႏွစ္လုံးမိသားစု မဆုံျဖစ္ရင္ေတာင္မွ ဒီလုိအခ်ိန္မွာဆုံၿပီး ညစာစားၾကတာဆုိေတာ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ေနာ္။ X'mas ရာသီခ်ိန္မွာ အိမ္မွာ အမတစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းစရာ၊ လြမ္းစရာေကာင္းေနမယ္ဆုိတာ ခံစားမိပါတယ္။
မရွင္ေလး ခရစ္စမတ္မွာ ေသာမတ္စ္မရွိေတာ႔ ပ်င္းေနမွာေပါ႔။
အေနာက္တိုင္းမွာလဲ အဲလို stress ရွိတယ္ဆိုတာ ခုမွပဲသိေတာ႔တယ္။ စလံုးမွာ တရုတ္ေတြ ႏွစ္ကူးသလိုပဲေပါ႔။ အၾကိဴေန႔ညေနမွာ မိသားစုေတြစံုၿပီး ကန္ေတာ႔ၾက ခ်က္ၿပဳတ္စားၾကသလိုေပါ႔ေနာ္။
sunny ေရ ဘဲသား၊ Polenta နဲ ့ အသီးအရြက္ တခုခု လုပ္မယ္။ ဆလပ္သုပ္မယ္။ အခ်ိဳပြဲေတာ့ မသိေသးပါ။
ျမဴး...ဟုတ္မွာပါ။ တခါတေလလည္း....:)
လသာည ညီမေရ လာမယ္ဆိုတဲ့အေဖၚေတြကို ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။
မဆြိ နဲ ့ ဇြန္ေရ.. ပ်င္းမွာေတာ့ေသခ်ာတယ္။ တီဗီနဲ ့ ့စကားေျပာေနမယ္ေလ။
သူငယိခ်င္းတို ေရ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
Post a Comment