Sunday 11 September 2011

အေမ...


အေမ ေနေကာင္းေနတာေတြ ့ရလို ့၀မ္းသာရပါတယ္။ အသက္ၾကီးလာေတာ့
သတိေတြ ပိုၿပီး ေမ့တတ္လာတယ္။ က်မေရာက္ေတာ့ သူ ့ကိုက်မတို ့ေနတဲ့
အိမ္မွာေခၚထားပါတယ္။ ေနရာအသစ္မွာ အသားက်ဖို ့အေမ့မွာ ၂ရက္ေလာက္
အခ်ိန္ယူရတယ္။ ညညထရင္ သူဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိရွာဘူး။ တခါတေလ
သူနဲ ့ေနေနတဲ ့ကေလးေတြကိုရွာတတ္တယ္။ ၃ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့မွ အသား
က်သြားတယ္။
ကိုေသာမတ္စ္ ကအေမ့ကို ဂရုစိုက္တယ္။ အေမကလည္း သူ ့ကိုေတာ္ေတာ္ေလး
ခင္ပါတယ္။ သူတို ့ႏွစ္ေယာက္အဆင္ေျပၾကေတာ့က်မလည္း ေပ်ာ္တာေပါ့။
ဒီတေခါက္ေတာ့ အေမ့ကို ဘုရားေတြ၊ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြေတာ္ေတာ္ေလး
လိုက္ပို ့ေပးျဖစ္ပါတယ္။ အေမကိုတြဲေခၚဖို ့လိုတာ ေၾကာင့္ ကိုေသာမတ္စ္ ပါေတာ့
က်မနဲ ့အေမအတြက္ အျပင္သြားရတာပိုအဆင္ေျပသြားတာ။


က်မကေတာ့ အေမစားခ်င္တာေတြခ်က္ေပးတယ္။ အေမ့သြားေတြက စိုက္ထား
တာဆိုေတာ့ အသားမာရင္၊ အရြက္ေၾကာ္မာရင္မစားႏိုင္ရွာဘူးေလ။ ဒီေတာ့
ေန ့တိုင္းနီးပါး ငါး၊ပုဇြန္၊ပဲျပား၊အာလူး၊ေခါက္ဆြဲစတဲ့ အေမလည္းၾကိဳက္၊ ေပ်ာ့ေပ်ာ့
ေပ်ာင္းေပ်ာင္းလည္းရွိတဲ့ဟင္းေတြပဲခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

အေမက(၇၉)ႏွစ္ရွိၿပီ။ သူ ့ဆံပင္ေတြကသန္တုန္းပဲ။ အျမဲတမ္းဆံထုံး ထံုးတုန္းပဲ။
တိုတိုညွပ္ဖို ့ေျပာေတာ့ က်မစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ နဲနဲတိခြင့္ေပးရွာတယ္။

အေမကငယ္ငယ္တုန္းကဆိုရင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရတာၾကိဳက္တယ္ေလ။
က်မကေတာ့ထိုင္ေလ့မရွိဘူး။ အခုေတာ့ ကိုေသာမတ္စ္ နဲ ့ေန ့လည္ဆို လက္ဖက္ရည္
ဆိုင္သြားထိုင္ၾကတယ္။ ကိုေသာမတ္စ္ကလည္းစိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ ့အေမ့ကို
ေခၚသြားတယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကျပန္လာရင္ အေမ့မ်က္ႏွာကၿပံဳးေနေရာ။

က်မတို ့အျပင္သြားရင္အေမ့ကိုေခၚသြားလို ့ရတဲ့ေနရာဆိုရင္ေခၚသြားေလ့ရွိပါတယ္။
တခ်ိဳ ့ေနရာေတြၾကေတာ့ ေခၚလို ့မျဖစ္ျပန္ဘူး။ သြားလည္ရမဲ့ေနရာက ၄ထပ္၊၅ထပ္
တို ၊့ ဟိုနားဒီနားေစ်း၀ယ္သြားတာတို ့ဆိုရင္အိမ္မွာ အေမ့ကို တေယာက္ထဲထားခဲ့ရတယ္။
အေမက ေန ့ခင္းပိုင္းဆိုတေယာက္ထဲေနခဲ့ရတာအဆင္ေျပေပမဲ့ ညေနေစာင္းဆိုရင္
ေၾကာက္တတ္တယ္။ က်မတို ့ျပန္မလာရင္စိတ္ပူတတ္တယ္။ သူ ့ကိုဘယ္သြားမယ္လို ့
ေျပာခဲ့ေပမဲ့ ေမ့သြားတတ္တယ္။ ဒီေတာ့ ဘယ္သြားမယ္ဆိုတာစာေရးထားခဲ့ရတယ္။
က်မတို ့ျပန္လာတိုင္းသူေျပာေလ့ရွိတာက နင္တို ့ဘယ္တုန္းကထြက္သြားတာလဲ၊
ငါအိပ္ေပ်ာ္ေနလို ့မသိလိုက္ဘူးတဲ့။ တကယ္ေတာ့သူေမ့သြားတာပါ။
အေမကေျပာတယ္ တခါတခါ အိပ္ေပ်ာ္သြားသလိုပဲ အေၾကာင္းအရာေတြကို မသိလိုက္
ေတာ့ဘူးတဲ့။

ညေနေစာင္းသြားစရာရွိရင္ က်မနဲ ့ကိုေသာမတ္စ္ တလွည့္ဆီထြက္ရတယ္။ က်မေနာက္
က်ရင္အေမက ကိုေသာမတ္စ္ကို က်မကိုသြားရွာ ခိုင္းေလ့ရွိတယ္။
က်မလည္း အျပင္ေရာက္တာနဲ ့အိမ္ပဲျပန္ဖို ့စိတ္ေစာေနတာပဲ။ အေၾကာင္းသိၾကတဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြက က်မကိုလာေတြ ့ၾကတယ္။ သူတို ့ကိုက်မတကယ္ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။
က်မကို မအားတဲ့ၾကားက အခ်ိန္ေပးၿပီးလာေတြ ့လို ့ပါ။

ကိုေသာမတ္စ္က ၄ရက္ေစာၿပီး ဘန္ေကာက္ကိုသြားပါတယ္။ အေမ့မွာ ကိုေသာမတ္စ္
ေပ်ာက္သြားလို ့လိုက္ရွာေနရွာတယ္။ ၂ရက္ေလာက္ၾကာမွာ သူမွတ္မိသြားတယ္။
အခုက်မျပန္လာေတာ့လည္းသူက်မကိုရွာေနမွာ။

ကိုေသာမတ္စ္ ျပန္သြားၿပီး က်မတို ့အိမ္က ဓါတ္ေလွကားတစ္စီးကပ်က္ပါတယ္။
တပတ္ေလာက္ၾကာမယ္ဆိုတာနဲ ့အေမ့ကို သူ ့အိမ္ကိုျပန္ပို ့ဖို ့စီစဥ္ရပါတယ္။
အေမ့ကိုျပန္ပို ့ၿပီး က်မရဲ ့အိမ္ကိုျပန္ေတာ့ အေမက က်မကိုစိတ္ပူေနရွာတယ္။
က်မတေယာက္ထဲအိပ္လို ့ျဖစ္ပါ့မလားေပါ့။
သူ ့ကိုက်မဆီျပန္ပို ့ေပးပို ့ေျပာေနရွာတယ္။ ဓါတ္ေလွကားက ညေနက်ေတာ့
ျပန္ေကာင္းလာတာနဲ ့က်မလည္းအေမ့ကိုေျပးသြားေခၚလိုက္တယ္။ အေမကေလ
က်မသူ ့ကိုလာေခၚေတာ့ေပ်ာ္ေနလိုက္တာ။ သူခမ်ာက်မရွိေနခ်ိန္မွာ က်မအနားမွာ
အခ်ိန္ျပည့္ေနခ်င္တာတဲ့။ က်မစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။

က်မျပန္လာေတာ့ ေၾသာ္ တစ္ႏွစ္ေတာ့ၿပီးသြားျပန္ၿပီလို ့အေမကေျပာရွာတယ္။
လာမယ္ဆိုရင္ေပ်ာ္ရသလို ျပန္မယ္ဆိုေတာ့လည္းစိတ္မေကာင္းဘူးတဲ့။
က်မလည္းအေမ့ကို အေ၀းမွာထားခဲ့ရလို ့စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ ဂ်ာမနီေရာက္လို ့
ဖုန္းဆက္ေတာ့ အေမ့အိမ္ကဖုန္းကပ်က္ေနလို ့ေခၚမရျပန္ဘူး။ အေဒၚဆီဖုန္းဆက္ၿပီး
က်မေကာင္းမြန္စြာေရာက္ေၾကာင္းသတင္းေပးခိုင္းလိုက္ရပါတယ္။
အေမ က်န္းမာပါေစ။

18 comments:

PhyoPhyo said...

မရွင္ေလး ေမေမအေၾကာင္းဖတ္ၿပီး ေမေမ့ကိုလည္းလြမ္းသြားတယ္။
မရွင္ေလး ေမေမ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

ညီလင္းသစ္ said...

မ႐ွင္ေလး အေမက က်န္းမာလိုက္တာေနာ္၊ ၇၉ ႏွစ္ဆို တာ တကယ္ကို မထင္ရဘူး၊ ဆံပင္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးနဲ႔ သန္တုန္းပဲ၊ လာလည္ေတာ့ ေပ်ာ္ရသလို ျပန္ၾကတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့လည္း ဝမ္းနည္းရျပန္တာပါပဲ ဆိုတာ တကယ္ပဲ မွန္တယ္ဗ်ာ၊ ဖတ္ရတာ ၾကည္ႏူးသလို၊ ဝမ္းနည္းသလိုနဲ႔.....။

Anonymous said...

ေဒၚႀကီးေရ..
ျပန္ေရာက္ၿပီလား၊
အေမကက်မ္းမာေနေသးတယ္ေနာ္။
Oostvoorne က Peter တို ့
ျပီးခဲ့တဲ့လကတည္းက
ဟိုေရာက္ေနတယ္။
အိတို ့၄ ပတ္ၾကာမယ္လို ့
ေတာ့ေျပာထားတယ္။
သူတို ့လည္းဂ်ာမဏီမွာ၄ပတ္ေလာက္
ေနမယ္ေျပာတယ္။
အမ(မမစ)လည္းက်မတုိ ့
ဆီလာလည္မယ္တဲ့။
သြားေတြ ့အုံးမယ္။
သူႀကီး

Anonymous said...

အေမ့ကုိ ျပဳစုခဲ့တာေတြ သာဓု သာဓု သာဓု ေခၚပါတယ္ မရွင္ေလးေရ။ ဦးေသာမတ္ ဒုလႅဘဝတ္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာ။ မဝတ္ျဖစ္ဘူးဆုိေတာ့ မဆီမဆုိင္ ဝမ္းနည္းသြားသလုိပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဆုိ ဝတ္ခ်င္ရက္နဲ႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ မဝတ္ႏုိင္တာ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ျပီ။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းလဲ ထုိင္းျပန္ျပီး သကၤန္းစည္းမယ္ၾကံေနတာၾကာျပီ။ ေၾကြးေတြ ရွိေနေတာ့ သိမ္ထဲမွာ ေမးမယ့္ ေၾကြးျမီကင္းရွင္းရဲ႕လားဆုိတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႔ ျငိေနလုိ႔ မဝတ္ရဘူး။

Anonymous said...

ဦးေသာမတ္န႔ဲ အေမ့ ပံုေတြကို ျမင္ရတာ ၾကည္ႏူးရတယ္လို႔ ေျပာေပးပါ။

အေပၚက တေယာက္ေျပာသလိုဘဲ အေၾကြးမကင္းလို႔ ဘုန္းၾကီးမ၀တ္ျဖစ္ေသးတဲ့ ကေလးေတြရွိေနၾကတယ္။
အင္စေတာမန္႔လည္း အေၾကြးဆိုေတာ့ မရေသးဘူးေပါ့။

R said...

အင္စေတာမန္႔ကေတာ့ တစ္လံုးတည္းေပး မဟုတ္ဘဲ လစဥ္ေပးဖုိ႔ ေရာင္းသူကုိယ္တုိင္က သေဘာတူ ကမ္းလွမ္းတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုိေပးဖုိ႔ သေဘာတူျပီးမွ မေပးဘဲ လွည့္ျဖားေရွာင္တိမ္းေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ရင္ ဝတ္လုိ႔ရတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ အိမ္မွာ အလွဴလုပ္ဖုိ႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ဆီက အသံုးအေဆာင္ေတြ ေခ်းငွားထားတယ္၊ ျပန္ေပးရမယ့္အခ်ိန္မွာ ပုိင္ရွင္က ရပ္ေဝးခရီးထြက္ေနလုိ႔ ရုိးသားစြာ မေပးရေသးဘူးဆုိလဲ ဒီျခြင္းခ်က္မ်ိဳးက ရပါတယ္။ ခင္မင္စြာျဖင့္

Myanmar Good Knowledg Co., Ltd said...

မရွင္ေလးရဲ႕ အေမကို သနပ္ခါးအေဖြးသားနဲ႕ ျပံဳးျပံဳးရယ္ရယ္ေတြ႕ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။

တခ်ိဳ႕ေနရာေလးေတြဖတ္ရတာ ၀မ္းနည္းျပီး မ်က္ရည္ေတာင္လည္မိတယ္။

အေမအေဖနဲ႕ ေ၀းေနရတဲ႕ခံစားခ်က္ကို သေဘာေပါက္ပါတယ္။

အေနာ္ said...

အမ စိတ္မေကာင္းဘူး. မ်က္ရည္က်တယ္. အိမ္က အေမနဲ႔အေဖကုိ သတိရတယ္. ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လဲ အိမ္ကုိမျပန္ႏုိင္ေသးသလုိ အေဖအေမကလဲ အိမ္ကုိျပန္လာပါလုိ႔ မေခၚႏုိင္ေသးတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေနတုန္း ဒီပုိ႔စ္ကုိ ဖတ္ရတာ ပုိစိတ္မေကာင္းဘူး.. :(

Anonymous said...

အေမပိန္သြားတယ္ေနာ္အစ္မ..။ အေပၚဆုံးပုံက ၿပဳံးေနတာ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။
mm

Margaret Joe said...

မမရွင္ေလးက..အေမတူတယ္ေနာ္...
မေအခ်စ္တဲ့သမီးတေယာက္မို႔..မ်က္ရည္မ်ားနဲ႔...ရင္ထဲစို႔နင့္ေနေအာင္..ခံစားဖတ္ရွဳ့သြားပါတယ္

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ဟုတ္တယ္ မရွင္ေလး ေမေမက အသက္ၾကီးေပမဲ႔ သနပ္ခါး အေဖြးသားနဲ႔ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ
အနားကပ္ရင္ နံ႕သာနံ႕ သနပ္ခါးနံ႔ေလး သင္းေနမွာဘဲ
အဖြားကိုေတာင္ သတိရသြားျပီ
အဖြားလည္း အျမဲသနပ္ခါးေဖြးေနမွ စိတ္ခ်မ္းသာတာတဲ႔

Anonymous said...

ရွင္ေလးက အေမတူဘဲ။ ရီတာေလးက တပံုုစံတည္းဘဲ။
အတူေနျပီးမွ ခဲြထားခဲ့ရျပန္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနအုုန္းမယ္ဆုုိတာ ခံစားမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမ့ကိုု ေပ်ာ္ေအာင္ထားျပီး ျပဳစုုခဲ့တာေလးေတြေတြးျပီး ေက်နပ္ႏိုုင္ပါေစလိုု ့...
အိုုင္အိုုရာ

TZH1985 said...

တစ္ႏွစ္ေတာ့ သြားျပန္ျပီး ဆိုတဲ့စကားက ရင္မွာ စို႔သြားတာပဲ...

Shinlay said...

ေက်းဇူးပါ Phyo Phyo။

ကိုညီေရ အေမက သူ ့ကိုယ္ သူက်န္းမာေအာင္က်ိဳးစားေနရွာတယ္။ သူေနမေကာင္းရင္ အနားမွာ က်မမရွိလို ့တဲ့။

သူၾကီးေရ... ျပန္ေရာက္ပါၿပီ။ ကိုပီတာတို ့နဲ ့ေတာ့မေတြ ့ႏိုင္ေတာ့ပါ။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ Anonymous ။ ကိုေသာမတ္စ္ေတာ့ ဒီႏွစ္ဘုန္းၾကီးမ၀တ္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
ကိုယ့္မွာ ေစတနာရွိေနၿပီပဲ တေန ့ေန ့ေတာ့ ေအာင္ျမင္မွာပါ။

R ေျပာျပေပးတာေက်းဇူးပါ။

ေကာင္းမြန္၀င္းေရ အေမက သနပ္ခါးသိပ္ ၾကိဳက္ ပါတယ္။ မနက္မိုးလင္းတာနဲ ့သနပ္ခါးကေဖြးေနေရာ။

အေနာ္ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ ့ တေန ့ေတာ့ ျပန္ျဖစ္မွာပါ။အားတင္းထားေနာ္။

mm ဟုတ္တယ္။အေမေတာ္ေတာ္ေလးပိန္သြားတယ္။

Margaret Joe လာလည္တာေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေခ်ာေရ...အဖြားနဲ ့အေမနဲ ့တကယ္တူတယ္။ သနပ္ခါးၾကိဳက္ၾကတာေလ။

ေက်းဇူးပါပဲ အိုုင္အိုုရာ က်မလည္းဒီလိုပဲေတြး ထားရပါတယ္။

MGTHANT ။ အေမေပးတဲ့ခြန္အားေတြနဲ ့ ေနာက္ႏွစ္အတြက္အားစိုက္ၾကိဳးစား လိုက္အံုးမယ္။

လာလည္ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ
္ရွင္။

Kyaw Hnin Se Lwin said...

မရွင္ေလးေရ
အေမ႕အေၾကာင္းဖတ္ရတာ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္ သနားလဲသနားတယ္။ သူ႕ခမ်ာလိုက္ရွာေနေတာ႕မွာပဲ။ ညီမအဘြားဆုိလည္း အဲလိုပဲသိပ္ေမ႕တတ္ေတာ႕ ခံစားဖူးတာမို႕နားလည္တယ္။ ကဲ ေနာက္တႏွစ္ၿမန္ၿမန္ေရာက္ပါေစေနာ္
:)))

Shinlay said...

ေက်ာ္ႏွင္းဆီ...ေက်းဇူးပါညီမေ၇။

Anonymous said...

Hi Ma Shinlay,

Can you take your mother to your place currently where you are staying ?

Jasmine

Anonymous said...

oh ama,
This is my first time i came and read ur blog. When i read this letter, my tears came out. Wish your mom to be healthy and wish that u can back home frequently