ေနာက္တပတ္ဆို ျမန္မာျပည္ျပန္ရမယ္။ အေမ့ကိုျပန္ေတြ ့ရမွာေၾကာင့္
၀မ္းသာရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့လည္းျပန္ေတြ ့ျဖစ္၊စကားေတြေျပာျဖစ္
ၾကမွာမို ့လည္း ၾကိဳးေတြးၿပီး၀မ္းသာရပါတယ္။
ေလးပတ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာ အေမ့နားမွာပဲ အေနမ်ားမွာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ
အႏွံ ့ ခရီးဆန္ ့ခ်င္ေပမယ့္ အေမ့ ကိုေတြ ့ခြင့္ရတဲ့ အခ်ိန္တိုေလးအတြင္းမွာ
သူ ့ကို ထားၿပီးမသြားရက္ခဲ့တာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘေလာ့မွာတင္ထားတဲ့
ျမန္မာျပည္ရႈခင္းေတြ ကိုပဲ ၾကည့္ရင္း ဘေလာ့ေတြထဲမွာ ျမန္မာျပည္အႏွံ ့
ေရာက္ခြင့္ရလို ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကိုေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။
ေမွာင္လည္းေမွာင္၊ေအးလည္းေအးတဲ့ ဂ်ာမန္ ေဆာင္းတြင္းက တစ္လေလာက္
လြတ္ခြင့္ရတာလည္း ၾကိဳ ျပီး၀မ္းသာေနပါတယ္။တစ္လေလာက္မနက္ေစာေစာ
အိပ္ရာက မထရေတာ့မွာကိုလည္းေတြးေပ်ာ္မိပါတယ္။ တစ္ခုနဲ ့တစ္ခု အဆက္
မျပတ္လည္ေနတဲ့ ပေရာဂ်က္ေတြကေန တစ္လေလာက္ လြတ္ခြင့္ရမွာကိုလည္း
ေတြးရင္းၾကိဳေပ်ာ္ေနမိပါတယ္။ ဂ်ာမနီရဲ ့ ခရစ္စမတ္ရက္ေတြ နဲ ့ New Year ည
ေတြကိုေတာ့ က်မ သတိရေနမိမွာပါ။
အျမဲတမ္းမေျပာျဖစ္တဲ့ ျမန္မာစကားေတြ၊ အျမဲတမ္းမစားျဖစ္တဲ့ ျမန္မာအစားအစာေတြ၊
အေ၀းကေန လြမ္းေနရတဲ့ အရာေတြ ကို မၾကာခင္ အခ်ိန္မွာ ျပန္ရေတာ့မွာလို ့
ေတြးမိတိုင္း စိတ္လွဳပ္ရွား ၿပီးေပ်ာ္ေနမိပါတယ္။
Friday, 6 December 2013
Monday, 2 December 2013
ပိန္ျခင္း၊၀ျခင္းသီအိုရီမ်ား
က်မ ငယ္ငယ္ကတည္းက ၾကားေနေလ့ရွိတာကေတာ့ ၀လို ့လွလို ့၊
က်န္းမာ၀ၿဖိဳး လို ့စသျဖင့္ ျပည့္ျပည္ျျဖိဳးၿဖိဳး၀၀ လွလွ ကိုတန္ဖိုးထားၾကတဲ့
စကားေတြပါ။ က်မ အလုပ္မွာ ေန ့စဥ္ရင္ဆိုင္ေနရတာကေတာ့ ကိုယ္အေလးခ်ိန္
ရွိသင့္တာထက္ပိုေနတဲ့ သူေတြပါ။ သူတို ့ေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ ေသြးတိုး၊
ဆီးခ်ိ ဳ၊ ႏွလံုး ေရာဂါေတြကို ခံစားေနရသူေတြပါ။ ေရာဂါ အေျခအေန မဆိုးခင္မွာ
ကိုယ္အေလးခ်ိန္ခ် ဖို ့ နဲ ့ၾကိဳတင္ကာကြယ္ဖို ့ က်မတို ့ဆီေရာက္လာၾကတာပါ။
ေစ်းကြက္ထဲမွာရွိတဲ့ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ခ်ဖို ့ နည္းေတြ၊ေဆးေတြ၊ အဆာခံႏိုင္ေအာင္
စားတဲ့ အစာေတြ၊ေလ့က်င့္ခန္းနည္းေတြ အမ်ားၾကီးၾကားမွာ လူနာေတြဟာ
ေကာင္းႏိုးရာရာမိမိနဲ ့သင့္ေတာ္မယ္ထင္တဲ့ နည္းေတြ ကို စမ္းၾကည့္ၾကပါတယ္။
အမ်ားစုကေတာ့ ဒီနည္းနဲ ့သံုးရင္း အေလးခ်ိန္က်သြားေပမဲ ့ေနာက္ျပန္တက္လာ
တာေၾကာင့္ေနာက္တနည္းစမ္းၾကည့္ျပန္တယ္။ ဒီလိုနဲ ့ ေနာက္ပိုင္းစိတ္မရွည္ေတာ့ပဲ
ကိုယ္အေလးခ်ိန္က်ဖို ့ဆက္မၾကိဳးစားေတာ့ပါဘူး။
က်မတို ့ဆီေရာက္လာတဲ့သူေတြမွာလည္း တခ်ိ ဳ ့က အစားအေသာက္၊အေနအထိုင္
ကိုအခ်ိန္ယူျပင္လိုက္လို ့ ေရာဂါ သက္သာေပ်ာက္ကင္းသြားတာေတြ ေတြ ့ရလို ့
၀မ္းသာရသလို၊ လမ္းတ၀က္တင္ လက္ေလွ်ာ့လိုက္တဲ့သူေတြလည္း ေတြ ့ရ
ျပန္တယ္။
တကယ္တမ္း ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ခ်ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ရွည္ၿပီးဇြဲေကာင္းရမွာပါ။
မိမိ တခ်ိန္လံုး အရိုးစြဲလာတဲ့ စားေသာက္မႈ ပံုစံ၊ေနထိုင္လႈပ္ရွားမႈ ပံုစံေတြကို
အခ်ိန္ေပးၿပီးျပဳ ျပင္ယူရမွာပါ။ အဆီ၊အခ်ိ ဳ အဆိမ့္၊ေတြကေတာ့ လူတိုင္းၾကိဳက္ၾက
ေပမဲ့ ဒါေတြကို တေျဖးေျဖးခ်င္း ေရွာင္ႏိုင္ဖို ့၊ မိမိရဲ ့ ေန ့စဥ္ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ
အစီအစဥ္ေတြကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ စိတ္၀င္တစားလုပ္ ႏိုင္ဖို ့ေတြက အခ်ိန္ယူရ၊
ဇြဲရွိရမွာပါ။
တခ်ိ ဳ ့ကေတာ့ အခ်ိန္ မေပးႏိုင္ပဲ ခ်က္ခ်င္း ခ်ခ်င္၊က်ခ်င္ၾကပါတယ္။ အဆီက်ေဆး
ေတြ၊ ပိန္ေဆးေတြ ကို အင္တာနက္မွာလြယ္လြယ္ရတိုင္းလြယ္လြယ္သံုးၾကေတာ့
ဆိုးက်ိ ဳးေတြ နဲ ့ရင္ဆိုင္ၾကရတဲ့သူေတြ ေတြ ့ရတယ္။
ဂ်ာမနီမွာေတာ့ ေစ်းကြက္ထဲမွာ ေရာင္းခြင့္ရွိတဲ့ ေဆးေတြက ဆိုးက်ဳိ ဳး ေကာင္းက်ိ ဳးေတြကို
စစ္ထားၿပီးသားပါ။ Internet မွာေတာ့ ေရာင္းေနတဲ့ေဆးေတြကို ၾကိဳက္သလို၀ယ္
သံုးလို ့ရေတာ့ သံုးၾကည့္ၾကရင္း ဆိုးၾကိဳးေတြရင္ဆိုင္ရပါတယ္။
၀လာရတဲ့အေၾကာင္းရင္းဟာ လူတိုင္မွာမတူႏိုင္သလို၊ အေလးခ်ိန္ ခ်ရာမွာလည္း
သူမ်ားေတြခ်က္ခ်င္းက်ေပမဲ ့ကိုယ္က က်ခ်င္မွက်တာကို၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ္အေလးခ်ိန္ခ်ေတာ့မယ္ဆိုရင္ စိတ္ရွည္၊ဇြဲေကာင္းၿပီး မိမိရည္မွန္ခ်က္
ေရာက္ေအာင္အခ်ိန္ယူဖို ့လိုပါတယ္။ မိမိရဲ ့လက္ရွိ က်န္းမာေရး အေျခအေန
အရလည္းလိုအပ္ရင္ဆရာ၀န္နဲ ့ ေဆြးေႏြးၿပီးမွ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္တာတို ့၊
Diet လုပ္တာတို ့စလုပ္သင့္ပါတယ္။
တေန ့က မိတ္ေဆြေတြနဲ ့စကားေျပာရင္း ၀ျခင္း၊ ပိန္ျခင္း အေၾကာင္းေရာက္
သြားတယ္။ မိတ္ေဆြတေယာက္က TV ၾကည့္ရင္၀တယ္တဲ့၊ အထူးသျဖင့္
မႈခင္းဇာတ္လမ္းေတြၾကည့္ရင္တဲ့။ ဘာျဖစ္လိုလဲဆိုေတာ့ စိတ္လႈတ္ရွာမႈေၾကာင့္
stress-hormone ေတြထြက္လာၿပီးလူကို၀ေစတယ္တဲ့။
က်မက မႈခင္းဇာတ္လမ္းေတြၾကည့္ေလ့ရွိေတာ့.... ... ... သတိထားအံုးမွလို ့
ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတိေပးမိပါတယ္။ :)
က်န္းမာ၀ၿဖိဳး လို ့စသျဖင့္ ျပည့္ျပည္ျျဖိဳးၿဖိဳး၀၀ လွလွ ကိုတန္ဖိုးထားၾကတဲ့
စကားေတြပါ။ က်မ အလုပ္မွာ ေန ့စဥ္ရင္ဆိုင္ေနရတာကေတာ့ ကိုယ္အေလးခ်ိန္
ရွိသင့္တာထက္ပိုေနတဲ့ သူေတြပါ။ သူတို ့ေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ ေသြးတိုး၊
ဆီးခ်ိ ဳ၊ ႏွလံုး ေရာဂါေတြကို ခံစားေနရသူေတြပါ။ ေရာဂါ အေျခအေန မဆိုးခင္မွာ
ကိုယ္အေလးခ်ိန္ခ် ဖို ့ နဲ ့ၾကိဳတင္ကာကြယ္ဖို ့ က်မတို ့ဆီေရာက္လာၾကတာပါ။
ေစ်းကြက္ထဲမွာရွိတဲ့ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ခ်ဖို ့ နည္းေတြ၊ေဆးေတြ၊ အဆာခံႏိုင္ေအာင္
စားတဲ့ အစာေတြ၊ေလ့က်င့္ခန္းနည္းေတြ အမ်ားၾကီးၾကားမွာ လူနာေတြဟာ
ေကာင္းႏိုးရာရာမိမိနဲ ့သင့္ေတာ္မယ္ထင္တဲ့ နည္းေတြ ကို စမ္းၾကည့္ၾကပါတယ္။
အမ်ားစုကေတာ့ ဒီနည္းနဲ ့သံုးရင္း အေလးခ်ိန္က်သြားေပမဲ ့ေနာက္ျပန္တက္လာ
တာေၾကာင့္ေနာက္တနည္းစမ္းၾကည့္ျပန္တယ္။ ဒီလိုနဲ ့ ေနာက္ပိုင္းစိတ္မရွည္ေတာ့ပဲ
ကိုယ္အေလးခ်ိန္က်ဖို ့ဆက္မၾကိဳးစားေတာ့ပါဘူး။
က်မတို ့ဆီေရာက္လာတဲ့သူေတြမွာလည္း တခ်ိ ဳ ့က အစားအေသာက္၊အေနအထိုင္
ကိုအခ်ိန္ယူျပင္လိုက္လို ့ ေရာဂါ သက္သာေပ်ာက္ကင္းသြားတာေတြ ေတြ ့ရလို ့
၀မ္းသာရသလို၊ လမ္းတ၀က္တင္ လက္ေလွ်ာ့လိုက္တဲ့သူေတြလည္း ေတြ ့ရ
ျပန္တယ္။
တကယ္တမ္း ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ခ်ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ရွည္ၿပီးဇြဲေကာင္းရမွာပါ။
မိမိ တခ်ိန္လံုး အရိုးစြဲလာတဲ့ စားေသာက္မႈ ပံုစံ၊ေနထိုင္လႈပ္ရွားမႈ ပံုစံေတြကို
အခ်ိန္ေပးၿပီးျပဳ ျပင္ယူရမွာပါ။ အဆီ၊အခ်ိ ဳ အဆိမ့္၊ေတြကေတာ့ လူတိုင္းၾကိဳက္ၾက
ေပမဲ့ ဒါေတြကို တေျဖးေျဖးခ်င္း ေရွာင္ႏိုင္ဖို ့၊ မိမိရဲ ့ ေန ့စဥ္ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ
အစီအစဥ္ေတြကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ စိတ္၀င္တစားလုပ္ ႏိုင္ဖို ့ေတြက အခ်ိန္ယူရ၊
ဇြဲရွိရမွာပါ။
တခ်ိ ဳ ့ကေတာ့ အခ်ိန္ မေပးႏိုင္ပဲ ခ်က္ခ်င္း ခ်ခ်င္၊က်ခ်င္ၾကပါတယ္။ အဆီက်ေဆး
ေတြ၊ ပိန္ေဆးေတြ ကို အင္တာနက္မွာလြယ္လြယ္ရတိုင္းလြယ္လြယ္သံုးၾကေတာ့
ဆိုးက်ိ ဳးေတြ နဲ ့ရင္ဆိုင္ၾကရတဲ့သူေတြ ေတြ ့ရတယ္။
ဂ်ာမနီမွာေတာ့ ေစ်းကြက္ထဲမွာ ေရာင္းခြင့္ရွိတဲ့ ေဆးေတြက ဆိုးက်ဳိ ဳး ေကာင္းက်ိ ဳးေတြကို
စစ္ထားၿပီးသားပါ။ Internet မွာေတာ့ ေရာင္းေနတဲ့ေဆးေတြကို ၾကိဳက္သလို၀ယ္
သံုးလို ့ရေတာ့ သံုးၾကည့္ၾကရင္း ဆိုးၾကိဳးေတြရင္ဆိုင္ရပါတယ္။
၀လာရတဲ့အေၾကာင္းရင္းဟာ လူတိုင္မွာမတူႏိုင္သလို၊ အေလးခ်ိန္ ခ်ရာမွာလည္း
သူမ်ားေတြခ်က္ခ်င္းက်ေပမဲ ့ကိုယ္က က်ခ်င္မွက်တာကို၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ္အေလးခ်ိန္ခ်ေတာ့မယ္ဆိုရင္ စိတ္ရွည္၊ဇြဲေကာင္းၿပီး မိမိရည္မွန္ခ်က္
ေရာက္ေအာင္အခ်ိန္ယူဖို ့လိုပါတယ္။ မိမိရဲ ့လက္ရွိ က်န္းမာေရး အေျခအေန
အရလည္းလိုအပ္ရင္ဆရာ၀န္နဲ ့ ေဆြးေႏြးၿပီးမွ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္တာတို ့၊
Diet လုပ္တာတို ့စလုပ္သင့္ပါတယ္။
တေန ့က မိတ္ေဆြေတြနဲ ့စကားေျပာရင္း ၀ျခင္း၊ ပိန္ျခင္း အေၾကာင္းေရာက္
သြားတယ္။ မိတ္ေဆြတေယာက္က TV ၾကည့္ရင္၀တယ္တဲ့၊ အထူးသျဖင့္
မႈခင္းဇာတ္လမ္းေတြၾကည့္ရင္တဲ့။ ဘာျဖစ္လိုလဲဆိုေတာ့ စိတ္လႈတ္ရွာမႈေၾကာင့္
stress-hormone ေတြထြက္လာၿပီးလူကို၀ေစတယ္တဲ့။
က်မက မႈခင္းဇာတ္လမ္းေတြၾကည့္ေလ့ရွိေတာ့.... ... ... သတိထားအံုးမွလို ့
ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတိေပးမိပါတယ္။ :)
Sunday, 24 November 2013
တိုက္ပြဲ
ေျပးရင္းလႊားရင္း၊ ေပ်ာ္လိုက္ငိုလိုက္
ရန္ျဖစ္လိုက္၊စိတ္ဆိုးလိုက္နဲ ့
အခ်ိန္ေတြက တေျဖးေျဖးကုန္သြားသလို၊
ခ်စ္တဲ့သူ၊ခင္တဲ့သူ ေဆြမ် ဳိ း မိတ္ေဆြ တခ် ဳိ ့လည္း
ေလာကၾကီးထဲကထြက္သြားၾကၿပီ။
ကိုယ့္အလွည့္ ကိုေစာင့္ရင္း၊
ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ နည္းေအာင္ၾကိဳ းစားရင္း၊
ေလာက ၾကီးမွာ ေနခြင့္ရေနစဥ္ ေကာင္းမႈ ့မ်ား
လုပ္ခြင့္ရေအာင္ၾကိဳ းစားရင္း၊
ခြင့္လႊတ္ရင္း၊အနစ္နာခံရင္း၊
သည္းခံရင္းနဲ ့... ...
စိတ္ကိုစုစည္း၊ သတိခ်ပ္ေနေပမဲ့
အေတြးေတြကဟိုေျပး၊ဒီေရာက္၊
ေလာဘ၊ေဒါသက ဟိုကလာ၊ဒီကလာနဲ ့
ကေမာက္ကမမို ့၊ ေမာမိပါတယ္။
ရန္ျဖစ္လိုက္၊စိတ္ဆိုးလိုက္နဲ ့
အခ်ိန္ေတြက တေျဖးေျဖးကုန္သြားသလို၊
ခ်စ္တဲ့သူ၊ခင္တဲ့သူ ေဆြမ် ဳိ း မိတ္ေဆြ တခ် ဳိ ့လည္း
ေလာကၾကီးထဲကထြက္သြားၾကၿပီ။
ကိုယ့္အလွည့္ ကိုေစာင့္ရင္း၊
ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ နည္းေအာင္ၾကိဳ းစားရင္း၊
ေလာက ၾကီးမွာ ေနခြင့္ရေနစဥ္ ေကာင္းမႈ ့မ်ား
လုပ္ခြင့္ရေအာင္ၾကိဳ းစားရင္း၊
ခြင့္လႊတ္ရင္း၊အနစ္နာခံရင္း၊
သည္းခံရင္းနဲ ့... ...
စိတ္ကိုစုစည္း၊ သတိခ်ပ္ေနေပမဲ့
အေတြးေတြကဟိုေျပး၊ဒီေရာက္၊
ေလာဘ၊ေဒါသက ဟိုကလာ၊ဒီကလာနဲ ့
ကေမာက္ကမမို ့၊ ေမာမိပါတယ္။
Monday, 11 November 2013
ဦးေႏွာက္ေဖါက္စားျခင္း
သူမ်ားတိုင္းျပည္မွာ မိမိဘ၀ တိုးတက္ဖို ့ရုန္းကန္ၾကိဳးစားရတာ မလြယ္ပါဘူး။
ဘာသာစကား၊ယဥ္ေက်းမႈ၊အေတြ ့အၾကံဳ ကြဲျပားမႈေတြကို ရင္ဆိုင္ညွိႏႈိင္းရင္း
မိမိ ရဲ ့လုပ္ႏိုင္စြမ္းကို ျပရတာ မလြယ္ပါဘူး။
ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တာကို ျပႏိုင္ျပန္ေတာ့လည္း ကိုယ့္ကို အသံုးခ် တာ တခါတေလ
ေအာင့္သက္သက္နဲ ့ခံရေသးတယ္။
ဂ်ာမနီမွာ ႏိုင္ငံျခားက ရလာတဲ့ ေအာင္လက္မွတ္ေတြကို သိပ္ၿပီးအသိအမွတ္
မျပဳခ်င္ၾကပါဘူး။ ႏိုင္ငံျခားက ပညာတတ္ေတြကိုလည္း သိပ္အထင္မၾကီးၾကသလို၊
အလုပ္ခန္ ့ဖို ့လည္းမစဥ္းစားခ်င္ၾကပါဘူး။
အစပိုင္းေတာ့ က်မ ဂ်ာမန္ ပညာေရး ကို အထင္ၾကီးပါတယ္။ ကိုယ္ႏိုင္ငံထက္စာရင္
သူတို ့ကေတာ့ အမ်ားၾကီးသာပါတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ လူေတြကေတာ့ မထူးပါဘူး။
Ph.D. စာတမ္းကို ခိုးကူးလို ့အလုပ္ျပဳတ္သြားတဲ့ အစိုးရ၀န္ၾကီးရွိသလို၊ Professor ဘြဲ ့
ျပန္အပ္လိုက္ရတဲ့ ဆရာ၀န္ၾကီးေတြလည္းရွိေနတာ ၾကံဳေန၊ၾကားေနရလာေတာ့
သူတို ့လည္းထူးမျခားနားပါပဲလားလို ့သိလာခဲ့ပါတယ္။
တခုတေလာ က်မ ရဲ ့ Professor က သူ ့အတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ Certificate တစ္ခု
ေျဖဖို ့ရွိေနပါတယ္။ ဒီ Certificate ရမွ သူ ့ရဲ ့ ပေရာဂ်က္က စႏိုင္မွာ ပါ။
ဒီေန ့ေတာ့ က်မက သူ ့ကိုယ္စား on-line ကေန ေျဖေပးလိုက္ရပါတယ္။
Certificate ထြက္လာေတာ့ Professor နာမည္နဲ ့ေပါ့ေလ။
ဘာသာစကား၊ယဥ္ေက်းမႈ၊အေတြ ့အၾကံဳ ကြဲျပားမႈေတြကို ရင္ဆိုင္ညွိႏႈိင္းရင္း
မိမိ ရဲ ့လုပ္ႏိုင္စြမ္းကို ျပရတာ မလြယ္ပါဘူး။
ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တာကို ျပႏိုင္ျပန္ေတာ့လည္း ကိုယ့္ကို အသံုးခ် တာ တခါတေလ
ေအာင့္သက္သက္နဲ ့ခံရေသးတယ္။
ဂ်ာမနီမွာ ႏိုင္ငံျခားက ရလာတဲ့ ေအာင္လက္မွတ္ေတြကို သိပ္ၿပီးအသိအမွတ္
မျပဳခ်င္ၾကပါဘူး။ ႏိုင္ငံျခားက ပညာတတ္ေတြကိုလည္း သိပ္အထင္မၾကီးၾကသလို၊
အလုပ္ခန္ ့ဖို ့လည္းမစဥ္းစားခ်င္ၾကပါဘူး။
အစပိုင္းေတာ့ က်မ ဂ်ာမန္ ပညာေရး ကို အထင္ၾကီးပါတယ္။ ကိုယ္ႏိုင္ငံထက္စာရင္
သူတို ့ကေတာ့ အမ်ားၾကီးသာပါတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ လူေတြကေတာ့ မထူးပါဘူး။
Ph.D. စာတမ္းကို ခိုးကူးလို ့အလုပ္ျပဳတ္သြားတဲ့ အစိုးရ၀န္ၾကီးရွိသလို၊ Professor ဘြဲ ့
ျပန္အပ္လိုက္ရတဲ့ ဆရာ၀န္ၾကီးေတြလည္းရွိေနတာ ၾကံဳေန၊ၾကားေနရလာေတာ့
သူတို ့လည္းထူးမျခားနားပါပဲလားလို ့သိလာခဲ့ပါတယ္။
တခုတေလာ က်မ ရဲ ့ Professor က သူ ့အတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ Certificate တစ္ခု
ေျဖဖို ့ရွိေနပါတယ္။ ဒီ Certificate ရမွ သူ ့ရဲ ့ ပေရာဂ်က္က စႏိုင္မွာ ပါ။
ဒီေန ့ေတာ့ က်မက သူ ့ကိုယ္စား on-line ကေန ေျဖေပးလိုက္ရပါတယ္။
Certificate ထြက္လာေတာ့ Professor နာမည္နဲ ့ေပါ့ေလ။
Friday, 1 November 2013
လက္ေခ်ာင္းမ်ား
လက္ေခ်ာင္းေတြရဲ ့ အသံုး၀င္မႈ ကို လက္ေခ်ာင္းေတြ ရုတ္တရက္ နာလာတဲ ့အခ်ိန္မွာ
ပိုၿပီး တန္ဖိုးသိလာရပါတယ္။
လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ ့ ကိုင္ရ၊ ဖြင့္ရ၊ပိတ္ရ၊ လွည့္ရ၊ တြန္းရ၊လွီးရ၊ ေမႊရ၊ နယ္ရ.....
သူ တို ့ရဲ ့တာ၀န္ေတြက မနည္းပါလား။
က်မ တစ္ခုခုကို ကိုင္တယ္ဆိုရင္ပဲ နာလာတာေၾကာင့္ လက္ေခ်ာင္းေတြကို
သတိျပဳလာမိပါတယ္။
တစ္ခုခု လုပ္ခါနီးတိုင္းလက္ေခ်ာင္းေတြ ကိုညွာၿပီး ဘယ္လို သက္သာေအာင္
အလုပ္လုပ္ရမလဲလို ့နည္းလမ္းေတြရွာရတယ္။
ေန ့စဥ္ လွဳ ပ္ရွားမႈေတြမွာ အဟန္ ့အတားေတြျဖစ္လာတယ္။
အခုေတာ့ က်မလက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးသက္သာလာပါၿပီ၊
စားခ်င္တာ၊ေရးခ်င္တာ၊လုပ္ခ်င္တာေတြ တေျဖးေျဖး ျပန္စလုပ္လို ့ရလာၿပီ။
ဒါေပမဲ့လည္း လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို အလြန္အကၽြံ မခိုင္း မိေအာင္သတိထား
ေနရပါတယ္။
က်မအေမ ေျပာသလို ့ သမီးေရ ကိုယ့္အသက္လည္းကိုယ္ေမ့ မေနနဲ ့အံုး တဲ့။
ဟုတ္ပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ရဲ ့ေျပာင္းလဲ ေဖါက္ျပန္မႈေတြ တေျဖးေျဖး သိသာလာၿပီ။
ပိုၿပီး တန္ဖိုးသိလာရပါတယ္။
လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ ့ ကိုင္ရ၊ ဖြင့္ရ၊ပိတ္ရ၊ လွည့္ရ၊ တြန္းရ၊လွီးရ၊ ေမႊရ၊ နယ္ရ.....
သူ တို ့ရဲ ့တာ၀န္ေတြက မနည္းပါလား။
က်မ တစ္ခုခုကို ကိုင္တယ္ဆိုရင္ပဲ နာလာတာေၾကာင့္ လက္ေခ်ာင္းေတြကို
သတိျပဳလာမိပါတယ္။
တစ္ခုခု လုပ္ခါနီးတိုင္းလက္ေခ်ာင္းေတြ ကိုညွာၿပီး ဘယ္လို သက္သာေအာင္
အလုပ္လုပ္ရမလဲလို ့နည္းလမ္းေတြရွာရတယ္။
ေန ့စဥ္ လွဳ ပ္ရွားမႈေတြမွာ အဟန္ ့အတားေတြျဖစ္လာတယ္။
အခုေတာ့ က်မလက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးသက္သာလာပါၿပီ၊
စားခ်င္တာ၊ေရးခ်င္တာ၊လုပ္ခ်င္တာေတြ တေျဖးေျဖး ျပန္စလုပ္လို ့ရလာၿပီ။
ဒါေပမဲ့လည္း လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို အလြန္အကၽြံ မခိုင္း မိေအာင္သတိထား
ေနရပါတယ္။
က်မအေမ ေျပာသလို ့ သမီးေရ ကိုယ့္အသက္လည္းကိုယ္ေမ့ မေနနဲ ့အံုး တဲ့။
ဟုတ္ပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ရဲ ့ေျပာင္းလဲ ေဖါက္ျပန္မႈေတြ တေျဖးေျဖး သိသာလာၿပီ။
Tuesday, 1 October 2013
ငယ္ငယ္ကသူငယ္ခ်င္း
တနဂၤေႏြမနက္ဖက္ ဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ ဘယ္သူပါလိမ့္လို ့ ဟလို
ထူးလိုက္ေတာ့ အႏွစ္ ၂၀ေက်ာ္ေလာက္မေတြ ့ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနတယ္။
သူက်မတို ့ေနတဲ့ေနရာေရာက္ေနတယ္ဆိုတာနဲ ့အေျပးအလြားသြားေတြ ့ဖို ့
စီစဥ္လိုက္ပါတယ္။ ရထားေပၚမွာ သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းေတြးမိတယ္။
ငယ္ငယ္ကေတာ့ က်မတို ့ေတြ အပူအပင္မရွိ၊တာ၀န္ေတြမရွိနဲ ့ ေပ်ာ္ရြင္စြာ
ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ေန ့ရက္ေတြ ့အမွတ္ရမိပါတယ္။
က်တို ့ဘ၀ေတြရဲ ့ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္ေတြထဲမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ေခါင္းေဆာင္
တစ္ေယာက္ေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းနဲ ့သာမေတြ ့ျဖစ္ေပမဲ့ သူ ့သတင္းေတြ ၾကားေန၊နားေထာင္
ေနခဲ့ပါတယ္။ က်မ မလုပ္ႏိုင္တဲ့ ၊မေပးဆပ္ႏိုင္တဲ့ အရာတစ္ခုကို သူငယ္ခ်င္းက
လုပ္ေဆာင္ေနတာျမင္ရၾကားရေတာ့ ဂုဏ္ယူအားေပးေနခဲ့ပါတယ္။
က်မတို ့ေခတ္၊က်မတို ့ဘ၀မွာ ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ခါးသီးမႈေတြ လူတိုင္းမွာရွိၾကေပမဲ့
သူငယ္ခ်င္းေလာက္ေတာ့ ျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းမယ္ မထင္ပါဘူး။
မိမိယံုၾကည္မႈအတြက္ရဲ ၀ံ့စြာ ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့သူငယ္ခ်င္းရဲ ့ အႏုပညာ ႏွလံုးသားကို
သူငယ္ခ်င္းေရးထားတဲ့ကဗ်ာေတြ ဖတ္ရင္း သူငယ္ခ်င္းရဲ ့ဘ၀ကို ပိုၿပီးနားလည္၊ေလးစား
မိပါတယ္။
က်မတို ့အားလံုးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကိုယူေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ ့တကြ
သူငယ္ခ်င္းနဲ ့ဘ၀တူ မိတ္ေဆြေတြအားလံုးကို ေလးစားရပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္သူငယ္ခ်င္း။
ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ ့ဆက္လက္ခ်ီတက္ႏိုင္ပါေစလို ့ ဆႏၵျပဳရင္း... ... ...
(၂၉.၀၉.၂၀၁၃ အမွတ္တရ)
ထူးလိုက္ေတာ့ အႏွစ္ ၂၀ေက်ာ္ေလာက္မေတြ ့ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနတယ္။
သူက်မတို ့ေနတဲ့ေနရာေရာက္ေနတယ္ဆိုတာနဲ ့အေျပးအလြားသြားေတြ ့ဖို ့
စီစဥ္လိုက္ပါတယ္။ ရထားေပၚမွာ သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းေတြးမိတယ္။
ငယ္ငယ္ကေတာ့ က်မတို ့ေတြ အပူအပင္မရွိ၊တာ၀န္ေတြမရွိနဲ ့ ေပ်ာ္ရြင္စြာ
ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ေန ့ရက္ေတြ ့အမွတ္ရမိပါတယ္။
က်တို ့ဘ၀ေတြရဲ ့ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္ေတြထဲမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ေခါင္းေဆာင္
တစ္ေယာက္ေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းနဲ ့သာမေတြ ့ျဖစ္ေပမဲ့ သူ ့သတင္းေတြ ၾကားေန၊နားေထာင္
ေနခဲ့ပါတယ္။ က်မ မလုပ္ႏိုင္တဲ့ ၊မေပးဆပ္ႏိုင္တဲ့ အရာတစ္ခုကို သူငယ္ခ်င္းက
လုပ္ေဆာင္ေနတာျမင္ရၾကားရေတာ့ ဂုဏ္ယူအားေပးေနခဲ့ပါတယ္။
က်မတို ့ေခတ္၊က်မတို ့ဘ၀မွာ ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ခါးသီးမႈေတြ လူတိုင္းမွာရွိၾကေပမဲ့
သူငယ္ခ်င္းေလာက္ေတာ့ ျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းမယ္ မထင္ပါဘူး။
မိမိယံုၾကည္မႈအတြက္ရဲ ၀ံ့စြာ ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့သူငယ္ခ်င္းရဲ ့ အႏုပညာ ႏွလံုးသားကို
သူငယ္ခ်င္းေရးထားတဲ့ကဗ်ာေတြ ဖတ္ရင္း သူငယ္ခ်င္းရဲ ့ဘ၀ကို ပိုၿပီးနားလည္၊ေလးစား
မိပါတယ္။
က်မတို ့အားလံုးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကိုယူေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ ့တကြ
သူငယ္ခ်င္းနဲ ့ဘ၀တူ မိတ္ေဆြေတြအားလံုးကို ေလးစားရပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္သူငယ္ခ်င္း။
ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ ့ဆက္လက္ခ်ီတက္ႏိုင္ပါေစလို ့ ဆႏၵျပဳရင္း... ... ...
(၂၉.၀၉.၂၀၁၃ အမွတ္တရ)
Wednesday, 11 September 2013
ေတြ ့ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြသစ္မ်ား
အိမ္လြမ္းတဲ့ အေတြးေတြက ညည ဆို အိပ္မက္ထဲေရာက္လာေလ့ရွိပါတယ္။ မနက္ႏိုးတိုင္း
အိပ္မက္ေတြကို ျပန္ေျပာရတာလည္း မရိုးႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။
တေန ့ (၂၀၀၇ ခုတုန္းက) တီဗီမွာ Blogger တေယာက္နဲ ့ Interview လုပ္ထားတာၾကည့္
ၿပီး ဘေလာ့ဆိုတာကိုစိတ္၀င္စားခဲ့မိပါတယ္။ ဘေလာ့ဆိုတာဘာလဲ၊ဘယ္လိုလုပ္ရသလဲ ဆိုတာေတြကို
Internet မွာ ရွာရင္ ဘေလာ့ တစ္ခုကိုစျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အစပိုင္းေတာ့ တျခားသူေတြေရးတာဖတ္ရင္ comment ေတြေပးျဖစ္ရာက တေျဖးေျဖး ဘေလာ့
ေလာကထဲေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။
ဘေလာ့ေလာက ဟာ က်မအတြက္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ မိသားစု အသစ္တစ္ခုကိုရလိုက္သလိုပါပဲ။
အိမ္လြမ္းတဲ့က်မ တေျဖးေျဖး အိပ္မက္ေတြက်ဲလာတယ္။ က်မေျပာျပခ်င္တာေတြ၊ ခံစားမႈေတြ ကို
ဘေလာ့ ဂါ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ မွ်ေ၀ခြင့္ရလာခဲ့ပါတယ္။ က်မရဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ၊ ၀မ္းသာ၊၀မ္းနည္း
မႈေတြကို သူငယ္ခ်င္းဘေလာ့ဂါေတြက နားလည္ ေ၀မွ် ခံစားေပးၾကတယ္။
တခ်ိဳ ့ ဘေလာ့ဂါေတြက ဓါတ္ပံုေတြတင္ၾကလို ့ျဖင္ဖူးေပမဲ့၊ တခ်ိဳ ့ဆို အခုထိ မျမင္ဖူးပါဘူး။
ဒါေပမဲ့လည္း ခင္မင္မႈ ကေတာ့ မိသားစု၀င္ေတြလိုပါပဲ။ က်မနဲ ့အတူ ခံစားမႈေတြကို ခံစား၊
နားလည္ေပးၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဘေလာ့ဂါမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
က်မ ပထမဆံုးေတြ ့ဖူးတဲ့ သူကေတာ့ မလု ပါ။ သူေရးတဲ့ ဟင္းခ်က္နည္းေတြ ဖတ္ၿပီး စားခ်င္တာေတြ
ခ်က္စားခြင့္ ၊ ခ်က္စားတတ္လာလို ့ ေ၀းရပ္ေျမမွာ အစားအေသာက္ ပိုအဆင္ေျပလာရတာပါ။
မလု နဲ ့ ရန္ကုန္မွာ ေတြ ့ျဖစ္ခဲ့တယ္။ မလုေရ... သတိရေနပါတယ္။
ဘေလာ့မေရးခင္က အျပင္မွာျမင္ဖူးၿပီး သားေပမဲ့ လျပည့္ရိပ္ ဆိုတဲ့ ဘေလာ့ ထဲကို၀င္ဖတ္ရင္း ခင္မင္လာ
ေတာ့မွ သူဟာ က်မနဲ ့အျပင္မွာမိတ္ေဆြျဖစ္ေနမွန္း သိခဲ့တဲ့ ညီမ လျပည့္ရိပ္ကိုလည္း ဂ်ာမနီမွာ မၾကာမၾကာဆံုမိပါတယ္။
တေန ့စကၤာပူေရာက္ျဖစ္ေတာ့ အခ်ိန္ရတဲ့ တစ္ရက္မွာဇြန္ နဲ ့အေျပးအလႊား ေတြ ့ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္တိုေလးဟာလည္းအခုအခ်ိန္ထိ အမွတ္ရေနဆဲပါ။
က်မရဲ ့ေနရာေလးဆိုတဲ့ ဘေလာ့ကိုေရးတဲ့မီးမီးနဲ ့ ဂ်ာမနီမွာခင္ခဲ့ၿပီး သူ ေျပာင္းသြားတဲ့ ေဟာ္လန္အထိ
လိုက္လည္ျဖစ္ၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေရ... ေဟာ္လန္မွာ စက္ဘီးစီးတာ မွတ္မိေသးရဲ ့လား။
က်ားခင္စိန္ ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း ဂ်ာမနီကိုသူ ေက်ာင္းလာတက္တုန္းက ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့တာပါ။
ျမတ္ေရာင္နီ ကိုေတာ့ ေလးစားၾကည္ညိဳရတဲ့ ဆရာေတာ္ အျဖစ္ ဂ်ာမနီ က ဆရာေတာ္ေက်ာင္းကိုေရာက္
တုန္းကတခါ၊ က်မတို ့အိမ္ကို ၾကြလာတုန္းကတစ္ခါ ဖူးခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းတို ့ေရ... တေန ့ေန ့ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးနဲ ့ အျပင္မွာ ဆံုခ်င္ပါေသးတယ္။
ဘေလာ့ဂါ သူငယ္ခ်င္းမ်ား...က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ
အိပ္မက္ေတြကို ျပန္ေျပာရတာလည္း မရိုးႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။
တေန ့ (၂၀၀၇ ခုတုန္းက) တီဗီမွာ Blogger တေယာက္နဲ ့ Interview လုပ္ထားတာၾကည့္
ၿပီး ဘေလာ့ဆိုတာကိုစိတ္၀င္စားခဲ့မိပါတယ္။ ဘေလာ့ဆိုတာဘာလဲ၊ဘယ္လိုလုပ္ရသလဲ ဆိုတာေတြကို
Internet မွာ ရွာရင္ ဘေလာ့ တစ္ခုကိုစျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အစပိုင္းေတာ့ တျခားသူေတြေရးတာဖတ္ရင္ comment ေတြေပးျဖစ္ရာက တေျဖးေျဖး ဘေလာ့
ေလာကထဲေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။
ဘေလာ့ေလာက ဟာ က်မအတြက္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ မိသားစု အသစ္တစ္ခုကိုရလိုက္သလိုပါပဲ။
အိမ္လြမ္းတဲ့က်မ တေျဖးေျဖး အိပ္မက္ေတြက်ဲလာတယ္။ က်မေျပာျပခ်င္တာေတြ၊ ခံစားမႈေတြ ကို
ဘေလာ့ ဂါ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ မွ်ေ၀ခြင့္ရလာခဲ့ပါတယ္။ က်မရဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ၊ ၀မ္းသာ၊၀မ္းနည္း
မႈေတြကို သူငယ္ခ်င္းဘေလာ့ဂါေတြက နားလည္ ေ၀မွ် ခံစားေပးၾကတယ္။
တခ်ိဳ ့ ဘေလာ့ဂါေတြက ဓါတ္ပံုေတြတင္ၾကလို ့ျဖင္ဖူးေပမဲ့၊ တခ်ိဳ ့ဆို အခုထိ မျမင္ဖူးပါဘူး။
ဒါေပမဲ့လည္း ခင္မင္မႈ ကေတာ့ မိသားစု၀င္ေတြလိုပါပဲ။ က်မနဲ ့အတူ ခံစားမႈေတြကို ခံစား၊
နားလည္ေပးၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဘေလာ့ဂါမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
က်မ ပထမဆံုးေတြ ့ဖူးတဲ့ သူကေတာ့ မလု ပါ။ သူေရးတဲ့ ဟင္းခ်က္နည္းေတြ ဖတ္ၿပီး စားခ်င္တာေတြ
ခ်က္စားခြင့္ ၊ ခ်က္စားတတ္လာလို ့ ေ၀းရပ္ေျမမွာ အစားအေသာက္ ပိုအဆင္ေျပလာရတာပါ။
မလု နဲ ့ ရန္ကုန္မွာ ေတြ ့ျဖစ္ခဲ့တယ္။ မလုေရ... သတိရေနပါတယ္။
ဘေလာ့မေရးခင္က အျပင္မွာျမင္ဖူးၿပီး သားေပမဲ့ လျပည့္ရိပ္ ဆိုတဲ့ ဘေလာ့ ထဲကို၀င္ဖတ္ရင္း ခင္မင္လာ
ေတာ့မွ သူဟာ က်မနဲ ့အျပင္မွာမိတ္ေဆြျဖစ္ေနမွန္း သိခဲ့တဲ့ ညီမ လျပည့္ရိပ္ကိုလည္း ဂ်ာမနီမွာ မၾကာမၾကာဆံုမိပါတယ္။
တေန ့စကၤာပူေရာက္ျဖစ္ေတာ့ အခ်ိန္ရတဲ့ တစ္ရက္မွာဇြန္ နဲ ့အေျပးအလႊား ေတြ ့ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္တိုေလးဟာလည္းအခုအခ်ိန္ထိ အမွတ္ရေနဆဲပါ။
က်မရဲ ့ေနရာေလးဆိုတဲ့ ဘေလာ့ကိုေရးတဲ့မီးမီးနဲ ့ ဂ်ာမနီမွာခင္ခဲ့ၿပီး သူ ေျပာင္းသြားတဲ့ ေဟာ္လန္အထိ
လိုက္လည္ျဖစ္ၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေရ... ေဟာ္လန္မွာ စက္ဘီးစီးတာ မွတ္မိေသးရဲ ့လား။
က်ားခင္စိန္ ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း ဂ်ာမနီကိုသူ ေက်ာင္းလာတက္တုန္းက ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့တာပါ။
ျမတ္ေရာင္နီ ကိုေတာ့ ေလးစားၾကည္ညိဳရတဲ့ ဆရာေတာ္ အျဖစ္ ဂ်ာမနီ က ဆရာေတာ္ေက်ာင္းကိုေရာက္
တုန္းကတခါ၊ က်မတို ့အိမ္ကို ၾကြလာတုန္းကတစ္ခါ ဖူးခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းတို ့ေရ... တေန ့ေန ့ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးနဲ ့ အျပင္မွာ ဆံုခ်င္ပါေသးတယ္။
ဘေလာ့ဂါ သူငယ္ခ်င္းမ်ား...က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ
Wednesday, 31 July 2013
ဂ်ာမနီမွ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေၾကာင္း
အခုေခတ္မွာ အမ်ိဳးသမီးနဲ ့အမ်ိဳးသားၾကားမွာတန္းတူအခြင့္အေရးရေနၿပီလို ့ဂ်ာမနီမွာ
ေျပာေနၾကပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ မိမိအိမ္ေထာင္ရွင္ေယာက်ၤားနဲ ့ကေလးေတြ
ကိုျပဳစုဖို ့ ၊ အိမ္မႈကိစၥေတြ လုပ္ေပးဖို ့ဆိုတဲ့တာ၀န္ေတြထက္ ေခတ္သစ္ အမ်ိဳးသမီးေတြမွာ
မိမိဘ၀ကို စိတ္ၾကိဳက္ပံုေဖၚခြင့္၊ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိလာပါတယ္။
အျပင္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ေယာက္ဟာ ဒီေခတ္မွာ မဆန္းေတာ့
ပါဘူး။
၁၉ရာစုႏွစ္တုန္းက ဂ်ာမနီမွာလည္း သားေယာကၤ်ားေလးကို သမီးမိန္းခေလးထက္ပိုၿပီး
တန္ဖိုးထားၾကသလို၊ အမ်ိဳးသားေတြကိုလည္း အမ်ိဳးသမီးေတြထက္ ပိုၿပီးတန္ဖိုးထားၾက
ပါတယ္။အခြင့္အေရးလည္းပိုရၾကပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ပညာသင္ခြင့္မရခဲ့ၾကပါဘူး။
၁၈၂၀ေလာက္မွာေတာ့ အထက္တန္းလြာအမ်ိဳးသမီးငယ္မ်ားအတြက္ ေက်ာင္းဖြင့္ေပးခဲ့
ပါတယ္။အဓိကသင္ၾကားေပးတာကေတာ့ တေန ့အိမ္ေထာင္ၾကရင္ အိမ္ရွင္မေကာင္း၊
မိခင္ေကာင္းတေယက္ျဖစ္ေအာင္ရည္ရြယ္သင္ၾကားေပးပါတယ္။
အတန္းေက်ာင္းေနနဲ ့ေရးတတ္၊ဖတ္တတ္ရံုသာသင္ခြင့္ရၾကပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးၾကိဳးပမ္းသူေတြက အမ်ိဳးသမီး၊အမ်ိဳးသား
တန္းတူအခြင့္အေရးရဖို ့ဆိုတာ အမ်ိဳးသမီးေတြ ပညာတတ္ဖို ့လိုတယ္လို ့ခံယူ
ၿပီးၾကိဳးပမ္းၾကတာနဲ ့ ၁၈၉၃ မွာ အမ်ိဳးသမီးေတြ တကၠသိုလ္၀င္တန္း အထိေျဖဆိုခြင့္
ရရွိခဲ့ၿပီး ၊ ၁၈၉၆ မွာ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ တကၠသိုလ္ အတန္းေတြမွာ
၀င္ေရာက္နားေထာင္ခြင့္ရလာပါတယ္။ တကၠသိုလ္ စာေမးပြဲေျဖခြင့္ေတာ့မရေသးပါဘူး။
၁၉၀၀ ခုမွာ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံမွာ ပထမဆံုးအမ်ိဳးသမီး တကၠသိုလ္တက္ခြင့္ကို Baden ျပည္
နယ္မွာစတင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၀၉ ခုမွာေတာ့ဂ်ာမနီတႏိုင္ငံလံုးက တကၠသိုလ္ေတြမွာ
အမ်ိဳးသမီးေတြ ပညာသင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
၁၉၁၈ Weimarer Republik လက္ထက္မွာေတာ့ ဂ်ာမနီက အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္
ေျပာင္းလဲမႈေတြ အမ်ားၾကီးရခဲ့ပါတယ္။ အသက္ ၂၀ အထက္ အမ်ိဳးသမီးေတြ မဲေပးခြင့္
ရလာတယ္။ ဂ်ာမနီ သမိုင္းမွာ ပထမဆံုး အမ်ိဳးသမီး နဲ ့အမ်ိဳးသား ႏိုင္ငံေရးအခြင့္အေရး
တန္းတူရခဲ့တာပါ။
ဒီအခြင့္အေရးေတြဟာ Nationalsozialismus ( ဟစ္တလာလက္ထက္) ေအာက္မွာ
ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ ့တာ၀န္ဟာ မိခင္ေကာင္းတေယာက္
ျဖစ္ဖို ့၊ ကေလးမ်ားမ်ားေမြးေပးဖို ့ဆို တဲ့ ေနရာကိုေရာက္သြားပါတယ္။ အဲ့ဒီေခတ္က
ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ရင္ေတာင္ ေသဒဏ္ေပးခံရတဲ့ေခတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တကၠသိုလ္တက္
ခြင့္ကိုလည္း အလြန္တင္းၾကပ္ထားပါတယ္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ၾကမ္းတမ္း ခက္ခဲလွတဲ့ ျပန္လည္ထူေထာင္
ေရးလုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ကိုင္ရင္း ကိုယ့္ေျခေပၚကိုယ္ရပ္တည္ဖို ့ယံုၾကည္လာၾကပါတယ္။
ကေလးေတြနဲ ့မိးဖိုေခ်ာင္အလုပ္ေတြကေနရုန္းထြက္ဖို ့ နည္းလမ္းေတြရွာၾကတယ္။
အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ ့အစည္းေတြဖြဲ ့ၿပီး အခ်င္းခ်င္း ကူညီၾကတယ္။ႏိုင္ငံေရးမွာစိတ္၀င္စား
လာၾကတယ္။ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးကိုေျပာလာၾက လုပ္ေဆာင္လာၾကတယ္။
ဒီလိုနဲ ့ ၁၉၄၉ အေျခခံဥပေဒမွာ အမ်ိဳးသမီး၊အမ်ိဳးသား တန္းတူ အခြင့္အေရး ရွိရမယ္
လို ့ျပဌာန္းထားပါတယ္။
၁၉၅၀ ႏွစ္ပိုင္းေတြမွာေတာ့ ကေလးမ်ားမ်ားရွိတဲ့မိသားစုဟာ လူ ့အဖြဲ ့အစည္းမွာ
စံျပမိသားစုေနရာရလာပါတယ္။ ဒီေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာလည္း အိမ္ရွင္မေကာင္း၊
မိခင္ေကာင္းေနရာကို ျပန္ေရာက္သြားျပန္ပါတယ္။ ကေလးေတြ အရြယ္ေရာက္လာ
မွသာ အလုပ္ခြင္ျပန္၀င္ဖို ့စဥ္းစားၾကပါတယ္။
အေရွ့ဂ်ာမနီဘက္မွာေတာ့ အိမ္ရွင္မေတြဟာ အလုပ္လုပ္ၾကျပီး
ကေလးေတြကို ေတာ့ အစိုးရကေလးထိန္းဌာနေတြက ျပဳစုေပးပါတယ္။
၁၉၆၈ ႏွစ္ပိုင္းေတြေရာက္ေတာ့ ဂ်ာမနီအပါအ၀င္ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာ အမ်ိဳးသမီး
အခြင့္အေရးလႈတ္ရွားမႈေတြ စတင္လာပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ အမ်ိဳးသားေတြအေပၚ
မွီခိုေနရတာကိုတြန္းလွန္ လာၾကတယ္။ မိန္းမက ေယာကၤ်ားဆီမွာ အရာရာ ခြင့္မေတာင္း
ခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ အမ်ိဳးသမီးေတြကို အကာအကြယ္ေပးမဲ့ဥပေဒေတြ ေတာင္းဆိုလာၾကတယ္။
အမ်ိဳးသမီးေတြ ကိုယ္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္တည္ဖို ့ၾကိဳးစားလာၾကတယ္။ အမ်ိုးသမီး
အမ်ိဳးသားတန္းတူအခြင့္အေရးေတြေတာင္းဆိုလာၾကပါတယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစၿပီးဂ်ာမနီက အမ်ိဳးသမီးထုရဲ ့ အခြင့္အေရးေတြ တေျဖးေျဖးရလာခဲ့ပါတယ္။
ဒါေတာင္ တခ်ိဳ ့အလုပ္ခြင္မွာ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ အမ်ိဳးသားေတြထက္လစာနည္းေနတုန္းပါ။
ကေလးေမြးလာရင္အလုပ္မွာ ေႏွာက္ေႏွးမႈေတြျဖစ္မွာဆိုၿပီး အေၾကာင္းျပၾကပါတယ္။
တခ်ိဳ ့အလုပ္ေတြမွာ ဆို အမ်ိဳးသမီး၊အမ်ိဳးသားအခ်ိဳးက်က် ခန္ ့ဖို ့လုပ္လာၾကပါတယ္။
ကေလးထိန္းေက်ာင္းေတြ တိုးဖြင့္ဖို ့ၾကိဳးစားလာၾကတယ္။ ကေလးေမြးၿပီးတဲ့အခါ
အမ်ိဳးသားက ကေလးထိန္အေနနဲ ့အိမ္မွာေနၿပီး ကေလးထိန္းႏိုင္ခြင့္ရေအာင္ အခြင့္အေရးေတြ
စီစဥ္ေပးၿပီး အမိ်ဳးသမီးေတြ အလုပ္ဆက္လုပ္ႏိုင္ ေအာင္စီစဥ္ေပးလာပါတယ္။
ဒါေတာင္ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုဟာ မိသားစုနဲ ့အလုပ္အၾကား အခက္အခဲေတြ ေတြေနရ
ေသးပါတယ္။ေနာက္ပိုင္းဂ်ာမန္ေတြကေတာ့ အိမ္အလုပ္ေတြမွာ မိန္းမအလုပ္၊
ေယာကၤ်ားအလုပ္မခြဲပဲအတူတူခြဲေ၀လုပ္ကိုင္ၾကတယ္။
ႏိုင္ငံတိုင္းမွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီး၊အမ်ိဳးသား အခြင့္အေရးျခားနားမႈဟာ မိမိႏိုင္ငံရဲ ့ယဥ္ေက်းမႈ၊
လူမႈေရး၊ႏိုင္ငံေရးေတြအေပၚမူတည္ၿပီးရွိေနၾကတာပါ။ သူ ့တိုင္းျပည္မွာ ဒီလိုလုပ္လို ့
ငါတို ့လည္းလိုက္လုပ္ရမယ္လို ့ ေတာ့ တရားေသေျပာဖို ့ခက္ပါတယ္။
အမ်ိဳးသမီးနဲ ့အမ်ိဳးသားေတြၾကားမွာ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈ ကိုတည္ေဆာက္ရမွာပါ။
အမ်ိဳးသားေတြက အင္အားၾကီးတယ္ဆိုၿပီး အင္အားျပခ်င္တဲ့တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့
စိတ္ေတြေလ်ာ့ရမွာပါ။ ငါ့မွာလည္းဒီအခြင့္အေရးရွိသလို သူ ့မွာလည္း အလားတူ
အခြင့္အေရးမ်ိဳးရွိေနတယ္ဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။ အခြင့္အေရးသာယူတတ္ၿပီး
တာ၀န္မဲ့သူ မျဖစ္ေအာင္ႏွစ္ဘက္စလံုးက ၾကိဳးစားၾကရမွာပါ။ လူတိုင္းရဲ ့ပင္ကိုယ္
ဗီဇနဲ ့လုပ္ကိုင္ႏိုင္မႈစြမ္းရည္ေတြဟာ က်ား၊မ အေပၚ မူမတည္ပါဘူး။ မိန္းမေတြလုပ္
ေလ့ရွိတဲ့အလုပ္ေပမဲ့ ေယာကၤ်ားတခ်ိဳ ့က အမ်ိဳးသမီးေတြထက္ေကာင္းေအာင္လုပ္ႏိုင္သလို၊
ေယာကၤ်ားေတြအလုပ္ဆိုေပမဲ့ တခ်ိဳ ့အမ်ိဳးသမီးေတြက ပိုေကာင္းေအာင္လုပ္ႏုိင္ပါတယ္။
အခြင့္အေရးတန္းတူရွိေနသလို၊ က်င့္သံုးရမယ့္ တာ၀န္၀တၱရားေတြလည္းတန္းတူရွိ
တယ္ဆိုတာသိရမွာပါ။ အစိုးရအေနနဲ ့လည္း အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ ့အသံကိုနားေထာင္
ရမွာပါ။ ဒါမွလည္းသင့္ေတာ္တဲ့၊လိုအပ္တဲ့ ဥပေဒေတြ၊ အစီအစဥ္ေတြေရးဆြဲၿပီး
အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ ့အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ ေပးႏိုင္မွာပါ။
ငါကေတာ့အိမ္ဦးနတ္ပဲ အခြင့္အေရးပိုရတယ္ဆိုတာ မရွိသင့္သလို၊ ငါကေတာ့သူ ့ကိုမွီ
ခိုေနရလို ့ သူအတြက္အလုပ္ေတြပိုလုပ္ ေပးရမယ္ဆိုတာလည္းမျဖစ္သင့္ပါဘူး။
အမ်ိဳးသမီးနဲ ့အမ်ိဳးသားၾကား အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈေတြနဲ ့ အခြင့္အေရးေတြ၊တာ၀န္
ေတြကို မွ်မွ်တတ ညွိႏိုင္းယူၾကရင္ သာယာတဲ့ ေလာက တစ္ခုျဖစ္လာမွာပါ။
ေျပာေနၾကပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ မိမိအိမ္ေထာင္ရွင္ေယာက်ၤားနဲ ့ကေလးေတြ
ကိုျပဳစုဖို ့ ၊ အိမ္မႈကိစၥေတြ လုပ္ေပးဖို ့ဆိုတဲ့တာ၀န္ေတြထက္ ေခတ္သစ္ အမ်ိဳးသမီးေတြမွာ
မိမိဘ၀ကို စိတ္ၾကိဳက္ပံုေဖၚခြင့္၊ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိလာပါတယ္။
အျပင္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ေယာက္ဟာ ဒီေခတ္မွာ မဆန္းေတာ့
ပါဘူး။
၁၉ရာစုႏွစ္တုန္းက ဂ်ာမနီမွာလည္း သားေယာကၤ်ားေလးကို သမီးမိန္းခေလးထက္ပိုၿပီး
တန္ဖိုးထားၾကသလို၊ အမ်ိဳးသားေတြကိုလည္း အမ်ိဳးသမီးေတြထက္ ပိုၿပီးတန္ဖိုးထားၾက
ပါတယ္။အခြင့္အေရးလည္းပိုရၾကပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ပညာသင္ခြင့္မရခဲ့ၾကပါဘူး။
၁၈၂၀ေလာက္မွာေတာ့ အထက္တန္းလြာအမ်ိဳးသမီးငယ္မ်ားအတြက္ ေက်ာင္းဖြင့္ေပးခဲ့
ပါတယ္။အဓိကသင္ၾကားေပးတာကေတာ့ တေန ့အိမ္ေထာင္ၾကရင္ အိမ္ရွင္မေကာင္း၊
မိခင္ေကာင္းတေယက္ျဖစ္ေအာင္ရည္ရြယ္သင္ၾကားေပးပါတယ္။
အတန္းေက်ာင္းေနနဲ ့ေရးတတ္၊ဖတ္တတ္ရံုသာသင္ခြင့္ရၾကပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးၾကိဳးပမ္းသူေတြက အမ်ိဳးသမီး၊အမ်ိဳးသား
တန္းတူအခြင့္အေရးရဖို ့ဆိုတာ အမ်ိဳးသမီးေတြ ပညာတတ္ဖို ့လိုတယ္လို ့ခံယူ
ၿပီးၾကိဳးပမ္းၾကတာနဲ ့ ၁၈၉၃ မွာ အမ်ိဳးသမီးေတြ တကၠသိုလ္၀င္တန္း အထိေျဖဆိုခြင့္
ရရွိခဲ့ၿပီး ၊ ၁၈၉၆ မွာ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ တကၠသိုလ္ အတန္းေတြမွာ
၀င္ေရာက္နားေထာင္ခြင့္ရလာပါတယ္။ တကၠသိုလ္ စာေမးပြဲေျဖခြင့္ေတာ့မရေသးပါဘူး။
၁၉၀၀ ခုမွာ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံမွာ ပထမဆံုးအမ်ိဳးသမီး တကၠသိုလ္တက္ခြင့္ကို Baden ျပည္
နယ္မွာစတင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၀၉ ခုမွာေတာ့ဂ်ာမနီတႏိုင္ငံလံုးက တကၠသိုလ္ေတြမွာ
အမ်ိဳးသမီးေတြ ပညာသင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
၁၉၁၈ Weimarer Republik လက္ထက္မွာေတာ့ ဂ်ာမနီက အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္
ေျပာင္းလဲမႈေတြ အမ်ားၾကီးရခဲ့ပါတယ္။ အသက္ ၂၀ အထက္ အမ်ိဳးသမီးေတြ မဲေပးခြင့္
ရလာတယ္။ ဂ်ာမနီ သမိုင္းမွာ ပထမဆံုး အမ်ိဳးသမီး နဲ ့အမ်ိဳးသား ႏိုင္ငံေရးအခြင့္အေရး
တန္းတူရခဲ့တာပါ။
ဒီအခြင့္အေရးေတြဟာ Nationalsozialismus ( ဟစ္တလာလက္ထက္) ေအာက္မွာ
ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ ့တာ၀န္ဟာ မိခင္ေကာင္းတေယာက္
ျဖစ္ဖို ့၊ ကေလးမ်ားမ်ားေမြးေပးဖို ့ဆို တဲ့ ေနရာကိုေရာက္သြားပါတယ္။ အဲ့ဒီေခတ္က
ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ရင္ေတာင္ ေသဒဏ္ေပးခံရတဲ့ေခတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တကၠသိုလ္တက္
ခြင့္ကိုလည္း အလြန္တင္းၾကပ္ထားပါတယ္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ၾကမ္းတမ္း ခက္ခဲလွတဲ့ ျပန္လည္ထူေထာင္
ေရးလုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ကိုင္ရင္း ကိုယ့္ေျခေပၚကိုယ္ရပ္တည္ဖို ့ယံုၾကည္လာၾကပါတယ္။
ကေလးေတြနဲ ့မိးဖိုေခ်ာင္အလုပ္ေတြကေနရုန္းထြက္ဖို ့ နည္းလမ္းေတြရွာၾကတယ္။
အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ ့အစည္းေတြဖြဲ ့ၿပီး အခ်င္းခ်င္း ကူညီၾကတယ္။ႏိုင္ငံေရးမွာစိတ္၀င္စား
လာၾကတယ္။ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးကိုေျပာလာၾက လုပ္ေဆာင္လာၾကတယ္။
ဒီလိုနဲ ့ ၁၉၄၉ အေျခခံဥပေဒမွာ အမ်ိဳးသမီး၊အမ်ိဳးသား တန္းတူ အခြင့္အေရး ရွိရမယ္
လို ့ျပဌာန္းထားပါတယ္။
၁၉၅၀ ႏွစ္ပိုင္းေတြမွာေတာ့ ကေလးမ်ားမ်ားရွိတဲ့မိသားစုဟာ လူ ့အဖြဲ ့အစည္းမွာ
စံျပမိသားစုေနရာရလာပါတယ္။ ဒီေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာလည္း အိမ္ရွင္မေကာင္း၊
မိခင္ေကာင္းေနရာကို ျပန္ေရာက္သြားျပန္ပါတယ္။ ကေလးေတြ အရြယ္ေရာက္လာ
မွသာ အလုပ္ခြင္ျပန္၀င္ဖို ့စဥ္းစားၾကပါတယ္။
အေရွ့ဂ်ာမနီဘက္မွာေတာ့ အိမ္ရွင္မေတြဟာ အလုပ္လုပ္ၾကျပီး
ကေလးေတြကို ေတာ့ အစိုးရကေလးထိန္းဌာနေတြက ျပဳစုေပးပါတယ္။
၁၉၆၈ ႏွစ္ပိုင္းေတြေရာက္ေတာ့ ဂ်ာမနီအပါအ၀င္ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာ အမ်ိဳးသမီး
အခြင့္အေရးလႈတ္ရွားမႈေတြ စတင္လာပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ အမ်ိဳးသားေတြအေပၚ
မွီခိုေနရတာကိုတြန္းလွန္ လာၾကတယ္။ မိန္းမက ေယာကၤ်ားဆီမွာ အရာရာ ခြင့္မေတာင္း
ခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ အမ်ိဳးသမီးေတြကို အကာအကြယ္ေပးမဲ့ဥပေဒေတြ ေတာင္းဆိုလာၾကတယ္။
အမ်ိဳးသမီးေတြ ကိုယ္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္တည္ဖို ့ၾကိဳးစားလာၾကတယ္။ အမ်ိုးသမီး
အမ်ိဳးသားတန္းတူအခြင့္အေရးေတြေတာင္းဆိုလာၾကပါတယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစၿပီးဂ်ာမနီက အမ်ိဳးသမီးထုရဲ ့ အခြင့္အေရးေတြ တေျဖးေျဖးရလာခဲ့ပါတယ္။
ဒါေတာင္ တခ်ိဳ ့အလုပ္ခြင္မွာ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ အမ်ိဳးသားေတြထက္လစာနည္းေနတုန္းပါ။
ကေလးေမြးလာရင္အလုပ္မွာ ေႏွာက္ေႏွးမႈေတြျဖစ္မွာဆိုၿပီး အေၾကာင္းျပၾကပါတယ္။
တခ်ိဳ ့အလုပ္ေတြမွာ ဆို အမ်ိဳးသမီး၊အမ်ိဳးသားအခ်ိဳးက်က် ခန္ ့ဖို ့လုပ္လာၾကပါတယ္။
ကေလးထိန္းေက်ာင္းေတြ တိုးဖြင့္ဖို ့ၾကိဳးစားလာၾကတယ္။ ကေလးေမြးၿပီးတဲ့အခါ
အမ်ိဳးသားက ကေလးထိန္အေနနဲ ့အိမ္မွာေနၿပီး ကေလးထိန္းႏိုင္ခြင့္ရေအာင္ အခြင့္အေရးေတြ
စီစဥ္ေပးၿပီး အမိ်ဳးသမီးေတြ အလုပ္ဆက္လုပ္ႏိုင္ ေအာင္စီစဥ္ေပးလာပါတယ္။
ဒါေတာင္ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုဟာ မိသားစုနဲ ့အလုပ္အၾကား အခက္အခဲေတြ ေတြေနရ
ေသးပါတယ္။ေနာက္ပိုင္းဂ်ာမန္ေတြကေတာ့ အိမ္အလုပ္ေတြမွာ မိန္းမအလုပ္၊
ေယာကၤ်ားအလုပ္မခြဲပဲအတူတူခြဲေ၀လုပ္ကိုင္ၾကတယ္။
ႏိုင္ငံတိုင္းမွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီး၊အမ်ိဳးသား အခြင့္အေရးျခားနားမႈဟာ မိမိႏိုင္ငံရဲ ့ယဥ္ေက်းမႈ၊
လူမႈေရး၊ႏိုင္ငံေရးေတြအေပၚမူတည္ၿပီးရွိေနၾကတာပါ။ သူ ့တိုင္းျပည္မွာ ဒီလိုလုပ္လို ့
ငါတို ့လည္းလိုက္လုပ္ရမယ္လို ့ ေတာ့ တရားေသေျပာဖို ့ခက္ပါတယ္။
အမ်ိဳးသမီးနဲ ့အမ်ိဳးသားေတြၾကားမွာ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈ ကိုတည္ေဆာက္ရမွာပါ။
အမ်ိဳးသားေတြက အင္အားၾကီးတယ္ဆိုၿပီး အင္အားျပခ်င္တဲ့တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့
စိတ္ေတြေလ်ာ့ရမွာပါ။ ငါ့မွာလည္းဒီအခြင့္အေရးရွိသလို သူ ့မွာလည္း အလားတူ
အခြင့္အေရးမ်ိဳးရွိေနတယ္ဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။ အခြင့္အေရးသာယူတတ္ၿပီး
တာ၀န္မဲ့သူ မျဖစ္ေအာင္ႏွစ္ဘက္စလံုးက ၾကိဳးစားၾကရမွာပါ။ လူတိုင္းရဲ ့ပင္ကိုယ္
ဗီဇနဲ ့လုပ္ကိုင္ႏိုင္မႈစြမ္းရည္ေတြဟာ က်ား၊မ အေပၚ မူမတည္ပါဘူး။ မိန္းမေတြလုပ္
ေလ့ရွိတဲ့အလုပ္ေပမဲ့ ေယာကၤ်ားတခ်ိဳ ့က အမ်ိဳးသမီးေတြထက္ေကာင္းေအာင္လုပ္ႏိုင္သလို၊
ေယာကၤ်ားေတြအလုပ္ဆိုေပမဲ့ တခ်ိဳ ့အမ်ိဳးသမီးေတြက ပိုေကာင္းေအာင္လုပ္ႏုိင္ပါတယ္။
အခြင့္အေရးတန္းတူရွိေနသလို၊ က်င့္သံုးရမယ့္ တာ၀န္၀တၱရားေတြလည္းတန္းတူရွိ
တယ္ဆိုတာသိရမွာပါ။ အစိုးရအေနနဲ ့လည္း အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ ့အသံကိုနားေထာင္
ရမွာပါ။ ဒါမွလည္းသင့္ေတာ္တဲ့၊လိုအပ္တဲ့ ဥပေဒေတြ၊ အစီအစဥ္ေတြေရးဆြဲၿပီး
အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ ့အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ ေပးႏိုင္မွာပါ။
ငါကေတာ့အိမ္ဦးနတ္ပဲ အခြင့္အေရးပိုရတယ္ဆိုတာ မရွိသင့္သလို၊ ငါကေတာ့သူ ့ကိုမွီ
ခိုေနရလို ့ သူအတြက္အလုပ္ေတြပိုလုပ္ ေပးရမယ္ဆိုတာလည္းမျဖစ္သင့္ပါဘူး။
အမ်ိဳးသမီးနဲ ့အမ်ိဳးသားၾကား အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈေတြနဲ ့ အခြင့္အေရးေတြ၊တာ၀န္
ေတြကို မွ်မွ်တတ ညွိႏိုင္းယူၾကရင္ သာယာတဲ့ ေလာက တစ္ခုျဖစ္လာမွာပါ။
Tuesday, 16 July 2013
မွန္တင္ခံု
စေန ေန ့က်ရင္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္ ကိုလာလည္မယ္ဆိုတာနဲ ့
က်မတေယာက္ထဲ ထင္တိုင္းက်ဲထားတဲ့အခန္းကိုရွင္းျဖစ္ပါတယ္။
အလွျပင္ပစၥည္းေတြကိုရွင္းရင္းငယ္ငယ္က က်မအေမရဲ ့ မွန္တင္ခံုကို
သတိရသြားမိပါတယ္။
က်မတို ့ငယ္ငယ္က မ်က္ႏွာမွာ အဓိက လိမ္းတာက သနပ္ခါး။ မ်က္ႏွာလိမ္းဖို ့
သနပ္ခါးတံုးေကာင္းေကာင္းတစ္တံုး၊ ေျခလက္လိမ္းဖို ့တစ္တံုးနဲ ့ အခ်ိန္မရ
ရင္လိမ္းေလ့ရွိတဲ့ အေပြးပါးသြားတဲ့သနပ္ခါးတံုးေတြကို ၾကိတ္ထားတဲ့သနပ္ခါးခဲ
ေတြထဲ့ထားတဲ့၀ါးေတာင္းေလး၊ ၀ါးဗန္းေလးအုပ္ထားတဲ့ ေက်ာက္ျပင္တစ္ခ်ပ္၊ သနပ္ခါးေသြးဖို ့ေရဘူးေလးတစ္ဘူး၊
အေမက သနပ္ခါး မလိမ္းခင္ေအာက္ခံအေနနဲ ့ၾတိရတနာ ဦးသိန္းေမာင္
စႏိုးကိုလိမ္းေလ့ရွိပါေတာ့ ဦးသိန္းေမာင္ စႏိုးဘူး တစ္ဘူး၊
သနပ္ခါးလိမ္းၿပီး မ်က္ႏွာရိုက္တဲ့ တို ့ပတ္ထဲ့ထားတဲ့ ဘူးေလးတစ္ဘူး၊ အေမက
မ်က္ခံုးေမႊးဆြဲေလ့ရွိေတာ့ မ်က္ခံုးေမႊးဆြဲတံနဲ ့ သြားပြတ္တံဘရတ္ခ်္ ေလးထဲ့တားတဲ့
ပလတ္စတစ္ျခင္းေလးတစ္လံုး၊ ကရင္ပတ္ေလးတစ္ဘူး၊ ႏႈတ္ခမ္းနီဘူး ၂ဘူးေလာက္၊
မ်က္ႏွာအတြက္ အေမ့ရဲ ့မွန္တင္ခံုေပၚမွာ အဓိကလိုတာေလးေတြပဲရွိပါတယ္။
ဆံတံုးလွလွထံုးတတ္ေလ့ရွိတဲ့အေမ ရဲ ့မွန္တင္ခံုေပၚမွာ ဘီးက်ဲတစ္ခု၊ဘီးခြ်န္တစ္ခု၊
ရိုးရိုးဆံညွပ္နဲ ့ခြဆံညပ္မ်ား၊ ဆံပင္ျဖန္တဲ့ေကာ္ရည္ဘူးတစ္ဘူး၊ ဆံတံုးထံုးၿပီးျပန္ၾကည့္
ေလ့ရွိတဲ့ မွန္ေလးတစ္ခ်ပ္၊
မ်က္ႏွာသစ္ေတာ့လည္း သာမန္ ဆပ္ျပာနဲ ့ပဲသစ္ၿပီးေခါင္းေလွ်ာ္ေတာ့လည္း သေလွ်ာ္
ကင္းပြန္းေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ပဲသံုးပါတယ္။ ေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီးလိမ္းေတာ့အုန္းဆီ
အေမကေရေမႊးၾကိဳက္ေတာ့ ေရေမႊးပုလင္းတစ္ပုလင္း၊ႏွစ္ပုလင္းေလာက္ရွိတယ္။
အေမအလွျပင္ဖို လိုအပ္တာ ဒီေလာက္ပါပဲ။
က်မအရြယ္ေရာက္လာေတာ့ အေမလိမ္းေလ့ရွိတဲ့ စႏိုးကို မသံုးခ်င္ပဲ က်မတို ့ငယ္ငယ္
ကသံုးၾကေလ့ရွိတဲ့ ပရိုမီနာက က်မ တို ့မွန္တင္ခံုေပၚေရာက္လာတယ္။ မ်က္လံုးဆြဲဖို ့၊
မ်က္လံုးခ်ယ္ဖို ့၊ပါးခ်ယ္ဖို ့ေတြပါေနရာယူလာတယ္။ ဒီေလာက္ပါပဲ။
အဲ့အခုေတာ့ က်မမွန္တင္ခံု က ဘာေတြနဲ ့ျပည့္ေနမွန္းမသိေတာ့ပါ။
မ်က္ႏွာသစ္ဖို ့က ၃ မ်ိဳးေလာက္၊ ေအာက္ခံလိမ္းဖို ့က ေန ့တစ္မ်ိဳးညတစ္မ်ိဳး၊
မိတ္ကပ္ရည္က ၃မ်ိဳးေလာက္၊ မ်က္လံုးခ်ယ္ဖို ့က အမ်ိဳးစံု၊ ႏႈတ္ခမ္းနီကလည္း ၄။၅။၆
မ်ိဳး၊ ေရေမႊးဘူးေတြက ဘယ္ႏွစ္ဘူးမွန္းမသိ၊ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ကလည္း ေလွ်ာ္ရံုနဲ ့
မၿပီးေပ်ာ့ေဆးေတြ၊ေပါင္းေဆးေတြ၊ ဟိုေဆး၊ဒီေဆးေတြ၊.....ဘီးေတြကလည္း
အစိတ္၊အက်ဲ၊ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး......
ကိုယ္လိမ္းတဲ့လိုးရွင္း၊လက္လိမ္း၊ေျခလိမ္းတဲ့လိုးရွင္းေတြ.... ဘာေတြမွန္းမသိ..
အဲ့ဒါေတြကိုၾကည့္ၿပီး .. .... ... အေမ့မွန္တင္ခံုနဲ ့ယွဥ္ၾကည့္မိတယ္။
အေမတို ့ေခတ္က ေစ်းကြက္ထဲမွာပဲ ေရြးစရာနဲလို ့လား၊ အေမကပဲ စနစ္တက်
ရွိလို ့လား။ အခုက်မေခတ္မွာေရာ.... ... ... က်မကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ဆင္ျခင္မိပါတယ္။
အခုက်မအေမ အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ေနပါၿပီ၊ သူ ့အသားအေရ က လွေနတုန္းပါပဲ၊
ဆံပင္ေတြကလည္းသန္တုန္းပါပဲ။
နည္းမ်ိဳးစံုနဲ ့ထုတ္ထားတဲ့ေခတ္မီ အလွျပင္ပစၥည္းေတြသံုးေနတဲ ့က်မ အေမ့လို အသက္
၈၀ မေျပာနဲ ့ အခုေတာင္ဟိုနားကတြန္ ့၊ဒီနားကကြက္နဲ ့၊ ..
အသက္ ၈၀ ေလာက္မ်ားဆိုရင္ေတာ့လား... ... ... ...
( Botox ရွိသားပဲ၊ ဆံပင္စိုက္လို ့ရသားပဲ လို ့ေတာ့ရီစရာေတြးမိပါေသးတယ္။)
က်မတေယာက္ထဲ ထင္တိုင္းက်ဲထားတဲ့အခန္းကိုရွင္းျဖစ္ပါတယ္။
အလွျပင္ပစၥည္းေတြကိုရွင္းရင္းငယ္ငယ္က က်မအေမရဲ ့ မွန္တင္ခံုကို
သတိရသြားမိပါတယ္။
က်မတို ့ငယ္ငယ္က မ်က္ႏွာမွာ အဓိက လိမ္းတာက သနပ္ခါး။ မ်က္ႏွာလိမ္းဖို ့
သနပ္ခါးတံုးေကာင္းေကာင္းတစ္တံုး၊ ေျခလက္လိမ္းဖို ့တစ္တံုးနဲ ့ အခ်ိန္မရ
ရင္လိမ္းေလ့ရွိတဲ့ အေပြးပါးသြားတဲ့သနပ္ခါးတံုးေတြကို ၾကိတ္ထားတဲ့သနပ္ခါးခဲ
ေတြထဲ့ထားတဲ့၀ါးေတာင္းေလး၊ ၀ါးဗန္းေလးအုပ္ထားတဲ့ ေက်ာက္ျပင္တစ္ခ်ပ္၊ သနပ္ခါးေသြးဖို ့ေရဘူးေလးတစ္ဘူး၊
အေမက သနပ္ခါး မလိမ္းခင္ေအာက္ခံအေနနဲ ့ၾတိရတနာ ဦးသိန္းေမာင္
စႏိုးကိုလိမ္းေလ့ရွိပါေတာ့ ဦးသိန္းေမာင္ စႏိုးဘူး တစ္ဘူး၊
သနပ္ခါးလိမ္းၿပီး မ်က္ႏွာရိုက္တဲ့ တို ့ပတ္ထဲ့ထားတဲ့ ဘူးေလးတစ္ဘူး၊ အေမက
မ်က္ခံုးေမႊးဆြဲေလ့ရွိေတာ့ မ်က္ခံုးေမႊးဆြဲတံနဲ ့ သြားပြတ္တံဘရတ္ခ်္ ေလးထဲ့တားတဲ့
ပလတ္စတစ္ျခင္းေလးတစ္လံုး၊ ကရင္ပတ္ေလးတစ္ဘူး၊ ႏႈတ္ခမ္းနီဘူး ၂ဘူးေလာက္၊
မ်က္ႏွာအတြက္ အေမ့ရဲ ့မွန္တင္ခံုေပၚမွာ အဓိကလိုတာေလးေတြပဲရွိပါတယ္။
ဆံတံုးလွလွထံုးတတ္ေလ့ရွိတဲ့အေမ ရဲ ့မွန္တင္ခံုေပၚမွာ ဘီးက်ဲတစ္ခု၊ဘီးခြ်န္တစ္ခု၊
ရိုးရိုးဆံညွပ္နဲ ့ခြဆံညပ္မ်ား၊ ဆံပင္ျဖန္တဲ့ေကာ္ရည္ဘူးတစ္ဘူး၊ ဆံတံုးထံုးၿပီးျပန္ၾကည့္
ေလ့ရွိတဲ့ မွန္ေလးတစ္ခ်ပ္၊
မ်က္ႏွာသစ္ေတာ့လည္း သာမန္ ဆပ္ျပာနဲ ့ပဲသစ္ၿပီးေခါင္းေလွ်ာ္ေတာ့လည္း သေလွ်ာ္
ကင္းပြန္းေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ပဲသံုးပါတယ္။ ေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီးလိမ္းေတာ့အုန္းဆီ
အေမကေရေမႊးၾကိဳက္ေတာ့ ေရေမႊးပုလင္းတစ္ပုလင္း၊ႏွစ္ပုလင္းေလာက္ရွိတယ္။
အေမအလွျပင္ဖို လိုအပ္တာ ဒီေလာက္ပါပဲ။
က်မအရြယ္ေရာက္လာေတာ့ အေမလိမ္းေလ့ရွိတဲ့ စႏိုးကို မသံုးခ်င္ပဲ က်မတို ့ငယ္ငယ္
ကသံုးၾကေလ့ရွိတဲ့ ပရိုမီနာက က်မ တို ့မွန္တင္ခံုေပၚေရာက္လာတယ္။ မ်က္လံုးဆြဲဖို ့၊
မ်က္လံုးခ်ယ္ဖို ့၊ပါးခ်ယ္ဖို ့ေတြပါေနရာယူလာတယ္။ ဒီေလာက္ပါပဲ။
အဲ့အခုေတာ့ က်မမွန္တင္ခံု က ဘာေတြနဲ ့ျပည့္ေနမွန္းမသိေတာ့ပါ။
မ်က္ႏွာသစ္ဖို ့က ၃ မ်ိဳးေလာက္၊ ေအာက္ခံလိမ္းဖို ့က ေန ့တစ္မ်ိဳးညတစ္မ်ိဳး၊
မိတ္ကပ္ရည္က ၃မ်ိဳးေလာက္၊ မ်က္လံုးခ်ယ္ဖို ့က အမ်ိဳးစံု၊ ႏႈတ္ခမ္းနီကလည္း ၄။၅။၆
မ်ိဳး၊ ေရေမႊးဘူးေတြက ဘယ္ႏွစ္ဘူးမွန္းမသိ၊ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ကလည္း ေလွ်ာ္ရံုနဲ ့
မၿပီးေပ်ာ့ေဆးေတြ၊ေပါင္းေဆးေတြ၊ ဟိုေဆး၊ဒီေဆးေတြ၊.....ဘီးေတြကလည္း
အစိတ္၊အက်ဲ၊ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး......
ကိုယ္လိမ္းတဲ့လိုးရွင္း၊လက္လိမ္း၊ေျခလိမ္းတဲ့လိုးရွင္းေတြ.... ဘာေတြမွန္းမသိ..
အဲ့ဒါေတြကိုၾကည့္ၿပီး .. .... ... အေမ့မွန္တင္ခံုနဲ ့ယွဥ္ၾကည့္မိတယ္။
အေမတို ့ေခတ္က ေစ်းကြက္ထဲမွာပဲ ေရြးစရာနဲလို ့လား၊ အေမကပဲ စနစ္တက်
ရွိလို ့လား။ အခုက်မေခတ္မွာေရာ.... ... ... က်မကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ဆင္ျခင္မိပါတယ္။
အခုက်မအေမ အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ေနပါၿပီ၊ သူ ့အသားအေရ က လွေနတုန္းပါပဲ၊
ဆံပင္ေတြကလည္းသန္တုန္းပါပဲ။
နည္းမ်ိဳးစံုနဲ ့ထုတ္ထားတဲ့ေခတ္မီ အလွျပင္ပစၥည္းေတြသံုးေနတဲ ့က်မ အေမ့လို အသက္
၈၀ မေျပာနဲ ့ အခုေတာင္ဟိုနားကတြန္ ့၊ဒီနားကကြက္နဲ ့၊ ..
အသက္ ၈၀ ေလာက္မ်ားဆိုရင္ေတာ့လား... ... ... ...
( Botox ရွိသားပဲ၊ ဆံပင္စိုက္လို ့ရသားပဲ လို ့ေတာ့ရီစရာေတြးမိပါေသးတယ္။)
Tuesday, 2 July 2013
ေလာဘ ပိုက္ကြန္
အားေကာင္းလွတဲ့ စြဲေဆာင္မႈေတြက
နဂိုခ်ထားတဲ့လမ္းေၾကာင္းကို လ်စ္လ်ဴမႈဖို ့
တြန္းအားေတြအမ်ားၾကီးေပးခဲ့တယ္။
အေပါင္းေတြ၊အႏႈတ္ေတြၾကား
အေတြးေတြမ်ားေစခဲ့တယ္။
ငါ ဆိုတဲ့အေတြးေတြအမ်ားၾကီးေတြးခဲ့တယ္။
ဘာေၾကာင့္ လဲဆိုတဲ့မူလ အစကို ေမ့ၿပီး
အေပၚယံ အေတြးေတြထဲမွာ
ေသာကေတြမ်ားခဲ့တယ္။
အေၾကာင္းကိုေသခ်ာစစ္ရင္း ဘာေၾကာင့္ဆိုတာကိုေတြ ့သြားေတာ့
ေၾကာင့္ၾက မဲ့တဲ့ ေပါ့ပါး လြတ္လတ္တဲ့
အေျဖတစ္ခုကို က်မရလိုက္ပါတယ္။
ကိုယ္ရဲ ့ လြတ္လပ္စြာ ဆံုးျဖတ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ကို
ေငြနဲ ့လည္း မလဲႏိုင္ပါ။ ရာထူးနဲ ့လည္းမလဲႏိုင္ပါ။
ေျပာင္းလဲေနတဲ့ အရာေတြၾကားမွာ
ဘာကိုမွ ကတိျပဳ မထားတာ အေကာင္းဆံုးလို ့ထင္ပါတယ္။
နဂိုခ်ထားတဲ့လမ္းေၾကာင္းကို လ်စ္လ်ဴမႈဖို ့
တြန္းအားေတြအမ်ားၾကီးေပးခဲ့တယ္။
အေပါင္းေတြ၊အႏႈတ္ေတြၾကား
အေတြးေတြမ်ားေစခဲ့တယ္။
ငါ ဆိုတဲ့အေတြးေတြအမ်ားၾကီးေတြးခဲ့တယ္။
ဘာေၾကာင့္ လဲဆိုတဲ့မူလ အစကို ေမ့ၿပီး
အေပၚယံ အေတြးေတြထဲမွာ
ေသာကေတြမ်ားခဲ့တယ္။
အေၾကာင္းကိုေသခ်ာစစ္ရင္း ဘာေၾကာင့္ဆိုတာကိုေတြ ့သြားေတာ့
ေၾကာင့္ၾက မဲ့တဲ့ ေပါ့ပါး လြတ္လတ္တဲ့
အေျဖတစ္ခုကို က်မရလိုက္ပါတယ္။
ကိုယ္ရဲ ့ လြတ္လပ္စြာ ဆံုးျဖတ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ကို
ေငြနဲ ့လည္း မလဲႏိုင္ပါ။ ရာထူးနဲ ့လည္းမလဲႏိုင္ပါ။
ေျပာင္းလဲေနတဲ့ အရာေတြၾကားမွာ
ဘာကိုမွ ကတိျပဳ မထားတာ အေကာင္းဆံုးလို ့ထင္ပါတယ္။
Sunday, 23 June 2013
အေပါင္း၊ အႏႈတ္
ဒီတခါ ရန္ကုန္ျပန္ေတာ့ အလုပ္ကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ ရန္ကုန္မွာပဲ ေနျဖစ္ေတာ့
မလို ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ တကယ္တမ္း ဂ်ာမနီမွာ ၁၅ႏွစ္နီးပါး ဘ၀ကို အစကျပန္စခဲ့ၿပီး
ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ ၊ ေနသားက်ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဘ၀တစ္ခု၊ အခက္အခဲေတြၾကားက
ၾကိဳးစားရယူထားတဲ့၊ ေက်နပ္မႈရေနတဲ့၊ အာမခံခ်က္ရွိတဲ့ အလုပ္တစ္ခု ဒါေတြကိုစြန္ ့
ထားခဲ့ၿပီး ျမန္မာျပည္မွာ ျပန္အေျခခ် ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ အေတြးေတြ၊ ႏွိဳင္းယွဥ္
စရာေတြ အမ်ားၾကီး ရင္ဆိုင္ခဲ့ရပါတယ္။
က်မ အေမက အသက္ၾကီးလာတာနဲ ့အတူ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္တဲ့က်မ အေမ့
နားမွာ ျပန္ေနသင့္ၿပီ၊ ျပန္ေနရမယ္ဆိုတဲ့ တာ၀န္၀တၱရားေက်ခ်င္မႈ၊ ေက်းဇူတရားဆပ္
ခ်င္မႈေတြက တစ္ဖက္၊ တကယ္လက္ေတြ ့က်က်စဥ္းစားတဲ့ က်မအတြက္ေရွ့ေရးစဥ္းစားမႈ
ကတစ္ဖက္ လက္ေတြ ့မွာ လြန္ဆြဲေနခဲ့မိပါတယ္။
ပထမဆံုးက်မ ဘာလုပ္ခ်င္ပါသလဲ။ အေမ့နားမွာျပန္ေနခ်င္တယ္။ အေမ့ကိုတစ္ေယာက္ထဲ
ထားရတာ စိတ္မေကာင္းဘူး။ ျပန္သြားတာကေျပာသေလာက္မလြယ္ျပန္ဘူး။
က်မတို ့မိသားစု အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ပံုမွန္၀င္ေငြ ရႏိုင္မဲ့ အလုပ္တစ္ခုကလည္း မရွိမျဖစ္
လိုအပ္ျပန္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ က်မ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ရွာတယ္။ ရရင္ျပန္ေနမယ္ေပါ့။
ဒုတိယက က်မ ဘယ္မွာေပ်ာ္သလဲ။ က်မအတြက္ ကိုယ္ဖာသာေမးရမယ့္ေမးခြန္းပါ။
သူတပါးကို ကူညီခ်င္ရင္ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ရွိဖို ့လိုအပ္ပါတယ္။
ကိုယ္ကိုတိုင္က အဆင္မေျပ၊ စိတ္မေပ်ာ္ရင္ တေျဖးေျဖးနဲ ့ က်မ လူေတြေပၚ ေဒါသထြက္မယ္။
မေက်နပ္မႈေတြျဖစ္လာမယ္။ ရန္ကုန္မွာ မိတ္ေဆြ၊သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ ေတြ ့ခ်ိန္ေတြမွာ
က်မေပ်ာ္ပါတယ္။ သူတို ့ဆီကေတာ့ က်မလိုအပ္တဲ့အခါ အကူအညီေတာင္းလို ့ရသလို၊
သူတို ့ကေပးဖို ့လည္းအဆင္သင့္ပါ။
က်မ ဂ်ာမနီမွာ ရွိေနခ်ိန္ေတြမွာ လြမ္းတသသ ျဖစ္ေနခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာ့ဓေလ့၊ စရိုက္ေတြ၊
ရိုးသားၾကိဳးစားမႈေတြ၊ ကူညီရိုင္းပင္းမႈေတြ လက္ေတြ ့ရန္ကုန္မွာ က်မ မရရွိခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ တိုးတက္ေျပာင္းလဲေနတဲ့ေခတ္ၾကီးမွာ လူေတြရဲ ့ စရိုက္ေတြေျပာင္းလဲ
ေနတာကို အမ်ားၾကီးေတြ ့ရပါတယ္။ ကူညီမႈရဲ ့ေနာက္မွာ ေငြရွိေနသလို၊ ေငြေပးမွသာ
ကူညီမႈရသလိုပါပဲ။
အလုပ္တစ္ခု အပ္ရင္ အရည္အခ်င္းပါမလာပဲ။ ေငြေတာင္းဖို ့သာအားသန္ေန
တာေတြ ့ရတယ္။ မိမိလုပ္ေနတဲ့အလုပ္ေၾကာင္းနားလည္မႈအားနည္းၾကပါတယ္။
မိမိအလုပ္ကို တာ၀န္မယူႏိုင္ၾကတာေတြ ့ရတယ္။
က်မအိမ္မွာ မွန္တံခါးတစ္ခု တတ္ဖို ့စီစဥ္ထားတာနဲ ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၃ ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက
က်မအပ္ေနက် ကုမၸဏီ ကို ဖုန္းဆက္လိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီတုန္းက က်မအေတြ ့အၾကံဳအရ
အလြန္စိတ္တိုင္က်ခဲ့ရတဲ့ ကုမၸဏီပါ။ ပထမဖုန္းဆက္ေတာ့ က်မသိခ်င္တာဘာမွ မသိရပဲ၊
ေနာက္ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုထပ္ေပးျပန္ပါတယ္။ ဆက္လိုက္ေတာ့ Marketing တာ၀န္ယူ
ထားသူျဖစ္ေနပါတယ္။ သူ ့ကို အက်ိဳးေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ အိမ္ကိုလာၿပီး တံခါးကိုလာတိုင္း
ေစ်းတြက္ေပးဖို ့ေျပာပါတယ္။ ေနာက္ေန ့ ျပန္ဆက္ေပးမယ္ဆိုၿပီး ၂ရက္ၾကာလို ့မဆက္တာနဲ ့
က်မျပန္ဆက္ရပါတယ္။ ေနာက္ေန ့ေတာ့ေရာက္လာပါတယ္။ ေစ်းတြက္ေပးဖို ့လာတဲ့
သူက တိုင္းစရာ ေပၾကိဳးမပါလာပါဘူး။ က်မအိမ္က ေပၾကိဳး ( အကႌ်ခ်ဳပ္တဲ့) နဲ ့ တိုင္းၿပီး
အၾကမ္းတြက္ေပးပါတယ္။ အတိအက်ကို မနက္ျဖန္ သူဖုန္းျပန္ဆက္မယ္ဆိုတာ က်မသာ
ျပန္လာေရာ ႏွစ္ပတ္ၾကာတဲ့အထိ ဖုန္းမဆက္ပါ။
ဒါတင္ပဲလား၊ ေရတိုင္ကီတင္တဲ့ကိစၥ... .. ပိုက္ဆံသာ ကုန္၊လူလည္းပင္ပန္း၊ အလုပ္တခုကို
အလီလီလုပ္ၾကပါတယ္။
ဒီျပသနာေတြက က်မတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ မိတ္ေဆြေတြၾကားလည္း အလားတူ
ျပသနာမ်ားၾကားေနရပါတယ္။
ဒီလို အေကာင္းအဆိုးေတြ ကို အေပါင္းအႏွဳတ္ေတြလုပ္ရင္း ၃ ပတ္ကုန္သြားေတာ့
က်မ ရန္ကုန္က အလုပ္က ခ်က္ခ်င္းအလုပ္မစႏိုင္လို ့ရက္ေရြ ့လိုက္တာနဲ ့
ဂ်ာမနီျပန္ေရာက္လာတယ္။
ဂ်ာမနီက အလုပ္ရွင္က က်မ အလုပ္ထြက္မွာစိုးလို ့ လစာတိုးေပးၿပီးတျခားခံစားခြင့္
ေတြညွိေပးဖို ့ ကမ္းလွမ္းျပန္တယ္။
အေပါင္းေတြ၊အႏႈတ္ေတြၾကားမွာ က်မလည္း ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ဆက္ရွာေနပါတယ္။
အေမ က်မကို လိုအပ္ေနမွာ ဆို တဲ့ အေတြး၀င္လာရင္ အေပါင္းအႏႈတ္ေတြက
က်မအတြက္အေရးမၾကီးေတာ့ပါဘူး။
မလို ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ တကယ္တမ္း ဂ်ာမနီမွာ ၁၅ႏွစ္နီးပါး ဘ၀ကို အစကျပန္စခဲ့ၿပီး
ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ ၊ ေနသားက်ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဘ၀တစ္ခု၊ အခက္အခဲေတြၾကားက
ၾကိဳးစားရယူထားတဲ့၊ ေက်နပ္မႈရေနတဲ့၊ အာမခံခ်က္ရွိတဲ့ အလုပ္တစ္ခု ဒါေတြကိုစြန္ ့
ထားခဲ့ၿပီး ျမန္မာျပည္မွာ ျပန္အေျခခ် ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ အေတြးေတြ၊ ႏွိဳင္းယွဥ္
စရာေတြ အမ်ားၾကီး ရင္ဆိုင္ခဲ့ရပါတယ္။
က်မ အေမက အသက္ၾကီးလာတာနဲ ့အတူ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္တဲ့က်မ အေမ့
နားမွာ ျပန္ေနသင့္ၿပီ၊ ျပန္ေနရမယ္ဆိုတဲ့ တာ၀န္၀တၱရားေက်ခ်င္မႈ၊ ေက်းဇူတရားဆပ္
ခ်င္မႈေတြက တစ္ဖက္၊ တကယ္လက္ေတြ ့က်က်စဥ္းစားတဲ့ က်မအတြက္ေရွ့ေရးစဥ္းစားမႈ
ကတစ္ဖက္ လက္ေတြ ့မွာ လြန္ဆြဲေနခဲ့မိပါတယ္။
ပထမဆံုးက်မ ဘာလုပ္ခ်င္ပါသလဲ။ အေမ့နားမွာျပန္ေနခ်င္တယ္။ အေမ့ကိုတစ္ေယာက္ထဲ
ထားရတာ စိတ္မေကာင္းဘူး။ ျပန္သြားတာကေျပာသေလာက္မလြယ္ျပန္ဘူး။
က်မတို ့မိသားစု အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ပံုမွန္၀င္ေငြ ရႏိုင္မဲ့ အလုပ္တစ္ခုကလည္း မရွိမျဖစ္
လိုအပ္ျပန္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ က်မ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ရွာတယ္။ ရရင္ျပန္ေနမယ္ေပါ့။
ဒုတိယက က်မ ဘယ္မွာေပ်ာ္သလဲ။ က်မအတြက္ ကိုယ္ဖာသာေမးရမယ့္ေမးခြန္းပါ။
သူတပါးကို ကူညီခ်င္ရင္ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ရွိဖို ့လိုအပ္ပါတယ္။
ကိုယ္ကိုတိုင္က အဆင္မေျပ၊ စိတ္မေပ်ာ္ရင္ တေျဖးေျဖးနဲ ့ က်မ လူေတြေပၚ ေဒါသထြက္မယ္။
မေက်နပ္မႈေတြျဖစ္လာမယ္။ ရန္ကုန္မွာ မိတ္ေဆြ၊သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ ေတြ ့ခ်ိန္ေတြမွာ
က်မေပ်ာ္ပါတယ္။ သူတို ့ဆီကေတာ့ က်မလိုအပ္တဲ့အခါ အကူအညီေတာင္းလို ့ရသလို၊
သူတို ့ကေပးဖို ့လည္းအဆင္သင့္ပါ။
က်မ ဂ်ာမနီမွာ ရွိေနခ်ိန္ေတြမွာ လြမ္းတသသ ျဖစ္ေနခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာ့ဓေလ့၊ စရိုက္ေတြ၊
ရိုးသားၾကိဳးစားမႈေတြ၊ ကူညီရိုင္းပင္းမႈေတြ လက္ေတြ ့ရန္ကုန္မွာ က်မ မရရွိခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ တိုးတက္ေျပာင္းလဲေနတဲ့ေခတ္ၾကီးမွာ လူေတြရဲ ့ စရိုက္ေတြေျပာင္းလဲ
ေနတာကို အမ်ားၾကီးေတြ ့ရပါတယ္။ ကူညီမႈရဲ ့ေနာက္မွာ ေငြရွိေနသလို၊ ေငြေပးမွသာ
ကူညီမႈရသလိုပါပဲ။
အလုပ္တစ္ခု အပ္ရင္ အရည္အခ်င္းပါမလာပဲ။ ေငြေတာင္းဖို ့သာအားသန္ေန
တာေတြ ့ရတယ္။ မိမိလုပ္ေနတဲ့အလုပ္ေၾကာင္းနားလည္မႈအားနည္းၾကပါတယ္။
မိမိအလုပ္ကို တာ၀န္မယူႏိုင္ၾကတာေတြ ့ရတယ္။
က်မအိမ္မွာ မွန္တံခါးတစ္ခု တတ္ဖို ့စီစဥ္ထားတာနဲ ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၃ ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက
က်မအပ္ေနက် ကုမၸဏီ ကို ဖုန္းဆက္လိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီတုန္းက က်မအေတြ ့အၾကံဳအရ
အလြန္စိတ္တိုင္က်ခဲ့ရတဲ့ ကုမၸဏီပါ။ ပထမဖုန္းဆက္ေတာ့ က်မသိခ်င္တာဘာမွ မသိရပဲ၊
ေနာက္ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုထပ္ေပးျပန္ပါတယ္။ ဆက္လိုက္ေတာ့ Marketing တာ၀န္ယူ
ထားသူျဖစ္ေနပါတယ္။ သူ ့ကို အက်ိဳးေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ အိမ္ကိုလာၿပီး တံခါးကိုလာတိုင္း
ေစ်းတြက္ေပးဖို ့ေျပာပါတယ္။ ေနာက္ေန ့ ျပန္ဆက္ေပးမယ္ဆိုၿပီး ၂ရက္ၾကာလို ့မဆက္တာနဲ ့
က်မျပန္ဆက္ရပါတယ္။ ေနာက္ေန ့ေတာ့ေရာက္လာပါတယ္။ ေစ်းတြက္ေပးဖို ့လာတဲ့
သူက တိုင္းစရာ ေပၾကိဳးမပါလာပါဘူး။ က်မအိမ္က ေပၾကိဳး ( အကႌ်ခ်ဳပ္တဲ့) နဲ ့ တိုင္းၿပီး
အၾကမ္းတြက္ေပးပါတယ္။ အတိအက်ကို မနက္ျဖန္ သူဖုန္းျပန္ဆက္မယ္ဆိုတာ က်မသာ
ျပန္လာေရာ ႏွစ္ပတ္ၾကာတဲ့အထိ ဖုန္းမဆက္ပါ။
ဒါတင္ပဲလား၊ ေရတိုင္ကီတင္တဲ့ကိစၥ... .. ပိုက္ဆံသာ ကုန္၊လူလည္းပင္ပန္း၊ အလုပ္တခုကို
အလီလီလုပ္ၾကပါတယ္။
ဒီျပသနာေတြက က်မတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ မိတ္ေဆြေတြၾကားလည္း အလားတူ
ျပသနာမ်ားၾကားေနရပါတယ္။
ဒီလို အေကာင္းအဆိုးေတြ ကို အေပါင္းအႏွဳတ္ေတြလုပ္ရင္း ၃ ပတ္ကုန္သြားေတာ့
က်မ ရန္ကုန္က အလုပ္က ခ်က္ခ်င္းအလုပ္မစႏိုင္လို ့ရက္ေရြ ့လိုက္တာနဲ ့
ဂ်ာမနီျပန္ေရာက္လာတယ္။
ဂ်ာမနီက အလုပ္ရွင္က က်မ အလုပ္ထြက္မွာစိုးလို ့ လစာတိုးေပးၿပီးတျခားခံစားခြင့္
ေတြညွိေပးဖို ့ ကမ္းလွမ္းျပန္တယ္။
အေပါင္းေတြ၊အႏႈတ္ေတြၾကားမွာ က်မလည္း ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ဆက္ရွာေနပါတယ္။
အေမ က်မကို လိုအပ္ေနမွာ ဆို တဲ့ အေတြး၀င္လာရင္ အေပါင္းအႏႈတ္ေတြက
က်မအတြက္အေရးမၾကီးေတာ့ပါဘူး။
Friday, 24 May 2013
အေမဆီသို ့
အေမနဲ ့မေတြ ့ရတာ ၈လေလာက္ရွိၿပီ။ တနဂၤေႏြေန ့ၾကရင္ေတာ့
အေမ့အနားကို က်မျပန္ေရာက္ပါမယ္။ သမီးဘယ္ေတာ့လာမွာလဲလို ့
ဖုန္းဆက္တိုင္းေမးေလ့ရွိတဲ့ အေမ့ကို သမီးျပန္ေရာက္ပါၿပီလို ့ေျပာႏိုင္
တဲ့ရက္မၾကာခင္ေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုလို ့က်မ ေပ်ာ္ေနပါတယ္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ၃ ပတ္ပဲေနျဖစ္ပါမယ္။
သူငယ္ခ်င္းတို ့လည္း ရန္ကုန္မွာ ၾကံဳရင္ေတြ ့ၾကတာေပါ့။
အေမ့အနားကို က်မျပန္ေရာက္ပါမယ္။ သမီးဘယ္ေတာ့လာမွာလဲလို ့
ဖုန္းဆက္တိုင္းေမးေလ့ရွိတဲ့ အေမ့ကို သမီးျပန္ေရာက္ပါၿပီလို ့ေျပာႏိုင္
တဲ့ရက္မၾကာခင္ေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုလို ့က်မ ေပ်ာ္ေနပါတယ္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ၃ ပတ္ပဲေနျဖစ္ပါမယ္။
သူငယ္ခ်င္းတို ့လည္း ရန္ကုန္မွာ ၾကံဳရင္ေတြ ့ၾကတာေပါ့။
Wednesday, 10 April 2013
သၾကၤန္နီးၿပီေနာ္....
သၾကၤန္ေရာက္ေတာ့မယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ဂ်ာမနီမွာ ေနကမထြက္၊ ေဆာင္းက
မကုန္ႏိုင္တာနဲ ့ သၾကၤန္ရာသီက အရင္ႏွစ္ေတြကလို စိမ္းစိမ္းစိုစို မရွိပါဘူး။
က်မ အတာအိုးထိုးဖို ့ အိမ္နားက ပန္းျခံထဲမွာ အရြက္ေတြပန္းေတြ ႏွစ္တိုင္း
သြားခူးေလ့ရွိေပမဲ့ ဒီႏွစ္ေတာ့ အပင္ေတြမွာ အရြက္ေတာင္မထြက္ေသးပါဘူး။
ဒီအခ်ိန္ပြင့္ေနၾက အ၀ါေရာင္ပန္းေတြလည္း ဒီႏွစ္ သိပ္မေတြ ့ရေသးပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ သြားေနၾက ေလာႏိုင္ငံဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ရဲ ့ သၾကၤန္ပြဲကေတာ့ ၁၃.၀၄.၁၃
ေန ့မွာ က်င္းပမယ္ဆိုလို ့ ဒီတပတ္လံုး စိတ္လွဳပ္ရွားေနမိပါတယ္။
တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါ ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲ သံဃာေတာ္ေတြ ဆြမ္းကပ္ခြင့္၊ လွဴတန္းခြင့္
ရတဲ့ ဒီပြဲကို မလြတ္ခ်င္ပါဘူး။ ဆြမ္းကပ္ဖို ့ဘာခ်က္ရမလဲ၊ ဘာလွဴရမလဲ ေတြးရင္း
စီစဥ္ရင္း နဲ ့ ....ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။
တစ္ႏွစ္တစ္ခါ လွလွပပ ၀တ္ခြင့္ရတဲ့ ျမန္မာ ၀တ္စံုကို ၀တ္ႏိုင္ဖို ့ အဲ့ဒီေန ့ အေအး
ေလွ်ာ့ပါေစ၊ ေနသာပါေစလို ့လည္းဆုေတာင္းရေသးတယ္။
(မိုးေလ၀သ သတင္းမွာေတာ့ အေအးေလွ်ာ့မယ္ဆိုပဲ။)
အဲ့ဒီပြဲမွာ ျမန္မာသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္၊ႏွစ္ေယာက္ နဲ ့လည္းေတြ ့ရမယ္ဆိုေတာ့
တကယ္၀မ္းသာမိပါတယ္။ (သူငယ္ခ်င္းတို ့လည္းအဲ့ဒီေန ့လာျဖစ္ၾကပါေစ။)
အလွဴလုပ္ရင္ေစ်းတန္းပါေလ့ရွိတဲ့ အာရွ ဓေလ့အတိုင္း အဲ့ဒီေန ့ၾက ဘာေတြေရာင္းမလဲ၊
ဘာေတြ၀ယ္ရမလဲ လို ့လည္း ေတြးရင္းေပ်ာ္ေနမိပါတယ္။
ေနာက္ေန ့ ၁၄.၄.၁၃ မွာေတာ့ ဆြစ္ဇာလန္က Gretzenbach ထိုင္းဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို
သြားျဖစ္မယ္။
http://www.wat-srinagarin.com/
အဲ့ဒီေက်ာင္းကေတာ့ အရင္ကေရာက္ေလ့ရွိေပမဲ့ သၾကၤန္ပြဲ ကိုေတာ့ ဒီႏွစ္မွသြား
ျဖစ္မွာပါ။ အနီးအနားက သူငယ္ခ်င္းေတြ လာျဖစ္မယ္ဆိုရင္လည္းေတြ ့ၾကတာေပါေနာ္။
သူငယ္ခ်င္းတို ့လည္းသၾကၤန္ခ်ိန္မွာေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
မကုန္ႏိုင္တာနဲ ့ သၾကၤန္ရာသီက အရင္ႏွစ္ေတြကလို စိမ္းစိမ္းစိုစို မရွိပါဘူး။
က်မ အတာအိုးထိုးဖို ့ အိမ္နားက ပန္းျခံထဲမွာ အရြက္ေတြပန္းေတြ ႏွစ္တိုင္း
သြားခူးေလ့ရွိေပမဲ့ ဒီႏွစ္ေတာ့ အပင္ေတြမွာ အရြက္ေတာင္မထြက္ေသးပါဘူး။
ဒီအခ်ိန္ပြင့္ေနၾက အ၀ါေရာင္ပန္းေတြလည္း ဒီႏွစ္ သိပ္မေတြ ့ရေသးပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ သြားေနၾက ေလာႏိုင္ငံဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ရဲ ့ သၾကၤန္ပြဲကေတာ့ ၁၃.၀၄.၁၃
ေန ့မွာ က်င္းပမယ္ဆိုလို ့ ဒီတပတ္လံုး စိတ္လွဳပ္ရွားေနမိပါတယ္။
တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါ ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲ သံဃာေတာ္ေတြ ဆြမ္းကပ္ခြင့္၊ လွဴတန္းခြင့္
ရတဲ့ ဒီပြဲကို မလြတ္ခ်င္ပါဘူး။ ဆြမ္းကပ္ဖို ့ဘာခ်က္ရမလဲ၊ ဘာလွဴရမလဲ ေတြးရင္း
စီစဥ္ရင္း နဲ ့ ....ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။
တစ္ႏွစ္တစ္ခါ လွလွပပ ၀တ္ခြင့္ရတဲ့ ျမန္မာ ၀တ္စံုကို ၀တ္ႏိုင္ဖို ့ အဲ့ဒီေန ့ အေအး
ေလွ်ာ့ပါေစ၊ ေနသာပါေစလို ့လည္းဆုေတာင္းရေသးတယ္။
(မိုးေလ၀သ သတင္းမွာေတာ့ အေအးေလွ်ာ့မယ္ဆိုပဲ။)
အဲ့ဒီပြဲမွာ ျမန္မာသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္၊ႏွစ္ေယာက္ နဲ ့လည္းေတြ ့ရမယ္ဆိုေတာ့
တကယ္၀မ္းသာမိပါတယ္။ (သူငယ္ခ်င္းတို ့လည္းအဲ့ဒီေန ့လာျဖစ္ၾကပါေစ။)
အလွဴလုပ္ရင္ေစ်းတန္းပါေလ့ရွိတဲ့ အာရွ ဓေလ့အတိုင္း အဲ့ဒီေန ့ၾက ဘာေတြေရာင္းမလဲ၊
ဘာေတြ၀ယ္ရမလဲ လို ့လည္း ေတြးရင္းေပ်ာ္ေနမိပါတယ္။
ေနာက္ေန ့ ၁၄.၄.၁၃ မွာေတာ့ ဆြစ္ဇာလန္က Gretzenbach ထိုင္းဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို
သြားျဖစ္မယ္။
http://www.wat-srinagarin.com/
အဲ့ဒီေက်ာင္းကေတာ့ အရင္ကေရာက္ေလ့ရွိေပမဲ့ သၾကၤန္ပြဲ ကိုေတာ့ ဒီႏွစ္မွသြား
ျဖစ္မွာပါ။ အနီးအနားက သူငယ္ခ်င္းေတြ လာျဖစ္မယ္ဆိုရင္လည္းေတြ ့ၾကတာေပါေနာ္။
သူငယ္ခ်င္းတို ့လည္းသၾကၤန္ခ်ိန္မွာေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
Saturday, 6 April 2013
အားလပ္ရက္ တရားစခန္း...ဆြစ္ဇာလန္
ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က ေသာၾကာေန ့နဲ ့ တနလၤာေန ့ရံုးပိတ္တာရယ္၊
ဆြစ္ဇာလန္ မွာ တရားစခန္းဖြင့္တာနဲ ့ၾကံဳတာရယ္ေၾကာင့္ ၄ရက္
တရားထိုင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
တရားစခန္းကေတာ့ ဆရာၾကီးဦးဘခင္ နည္းနဲ ့သင္ၾကားျပသေပးတဲ့
International Meditation Center (Switzerland) မွာပါ။ တကယ္ေတာ့
ဆြစ္ဇာလန္မွာ ရိပ္သာရယ္လို ့အတည္တက် မရွိပါဘူး။ ၁၀ရက္
စခန္းအတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ အေဆာက္အဦးတစ္ခုကိုငွားၿပီး ၁၀ရက္
စခန္းဖြင့္တာပါ။
ဆရာၾကီးဦးဘခင္ရဲ ့International Meditation Center က ရန္ကုန္ အင္းယား
ၿမိဳင္မွာ ရွိပါတယ္။ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္မွာ ရန္ကုန္မွ ဆရာၾကီးဦးခ်စ္တင္နဲ ့ ဆရာမ
ၾကီးေဒၚျမသြင္တို ့ က International Meditation Center (England) ကို အဂၤလန္မွာစတင္ခဲ့ရာ
ကေန အခုဆို ရင္ ဥေရာပႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အဖြဲ ့ခြဲေတြရွိေနပါၿပီ။
ဆရာမၾကီး ေဒၚျမသြင္ က အဂၤလန္မွာ အခုထိ တရားစခန္းေတြေပးေနတုန္းပါ။
ဆရာမၾကီးက ႏိုင္ငံအသီးသီးအတြက္ regional teachers ေတြ ခန္ ့ထားေပးၿပီး
အဲ့ဒီဆရာေတြက တရားစခန္းေတြကို သက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံ အသီးသီးမွာ တရားျပပါတယ္။
ရိပ္သာေတြရွိတဲ့ England, Australia NSW, Australia WA, Austria, US မွာေတာ့
ရန္ကုန္အင္းယားၿမိဳင္က ဓမၼေရာင္ျခည္ေစတီအတိုင္း ေစတီ ေတြ တည္ထားၾကပါတယ္။
က်မေနတဲ့ဂ်ာမနီမွာေတာ့ တခါတေလ စေန၊တနဂၤေႏြ တရားစခန္းေလးေတြ၊
၁၀ ရက္စန္းေတြကို အေျခအေနေပးသလို က်င္းပေလ့ရွိပါတယ္။
ဒီတခါေတာ့ ဆြစ္ဇာလန္မွာ ၾကံဳတာနဲ ့ က်မတို ့ သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဆရာၾကီးဦးဘခင္ တရားစခန္းဆိုေပမဲ့ အားလံုးက ဆြစ္ေတြ၊ဂ်ာမန္ေတြပါ။
က်မတစ္ေယာက္ပဲ ျမန္မာပါပါတယ္။ တရားစခန္းစတာနဲ ့ အမ်ိဳးသမီး၊အမိ်ဳးသား
လူေဟာင္းေယာဂီေတြက ျမန္မာလံုခ်ည္ ေတြ၀တ္ၿပီးတရားထိုင္ၾကတာေတြရေတာ့
ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေနသလိုပဲခံစားမိပါတယ္။
ဂ်ာမန္ဘာသာ၊ အဂၤလိပ္ဘာသာေတြနဲ ့တရားျပ၊တရားေဟာပါတယ္။
အစားေသက္ကေတာ့ မနက္စာတိုင္း ပဲျပဳပ္ထမင္းနဲ ့ ျမန္မာ သရက္သီးသနပ္
အျပင္ ဥေရာပ မနက္စာေတြေကၽြးပါတယ္။ အားလံုးသက္သတ္လြတ္ပါ။
ျမန္မာသရက္သီးသနပ္ကို ရန္ကုန္ကေန အဂၤလန္၊ အဂၤလန္ကေန ဆြစ္ဇာလန္
အဆင့္ဆင့္သယ္လာရရွာတာပါ။ သူတို ့ရဲ ့ေစတနာကိုေလးစားမိပါတယ္။
ေန ့လည္စာကိုလည္း ျမန္မာ၊အိႏၵိယ၊ဥေရာပ အစားအစာေတြေကၽြးပါတယ္။
အေအး၊လက္ဖက္ရည္၊ရည္ေႏြးၾကမ္း၊ေကာ္ဖီ စတာေတြကို အခ်ိန္မေရြး
ေသာက္လို ့ရပါတယ္။
တရားစခန္းက ၀ဇီပိတ္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူနဲ ့မွစကားေျပာေနစရာမလိုပဲ ကိုယ့္
အမွတ္နဲ ့ကိုယ္ ေနလို ့ရပါတယ္။
၄ရက္ထဲတရား၀င္ခဲ့ရေပမဲ့ အက်ိဳးရွိလွပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတို ့လည္း
အခ်ိန္ရလို ့တရားစခန္း၀င္ခ်င္ရင္ ၀င္လို ့ရေအာင္ သိတာေလးေတြ
မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဆြစ္ဇာလန္ မွာ တရားစခန္းဖြင့္တာနဲ ့ၾကံဳတာရယ္ေၾကာင့္ ၄ရက္
တရားထိုင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
တရားစခန္းကေတာ့ ဆရာၾကီးဦးဘခင္ နည္းနဲ ့သင္ၾကားျပသေပးတဲ့
International Meditation Center (Switzerland) မွာပါ။ တကယ္ေတာ့
ဆြစ္ဇာလန္မွာ ရိပ္သာရယ္လို ့အတည္တက် မရွိပါဘူး။ ၁၀ရက္
စခန္းအတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ အေဆာက္အဦးတစ္ခုကိုငွားၿပီး ၁၀ရက္
စခန္းဖြင့္တာပါ။
ဆရာၾကီးဦးဘခင္ရဲ ့International Meditation Center က ရန္ကုန္ အင္းယား
ၿမိဳင္မွာ ရွိပါတယ္။ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္မွာ ရန္ကုန္မွ ဆရာၾကီးဦးခ်စ္တင္နဲ ့ ဆရာမ
ၾကီးေဒၚျမသြင္တို ့ က International Meditation Center (England) ကို အဂၤလန္မွာစတင္ခဲ့ရာ
ကေန အခုဆို ရင္ ဥေရာပႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အဖြဲ ့ခြဲေတြရွိေနပါၿပီ။
ဆရာမၾကီး ေဒၚျမသြင္ က အဂၤလန္မွာ အခုထိ တရားစခန္းေတြေပးေနတုန္းပါ။
ဆရာမၾကီးက ႏိုင္ငံအသီးသီးအတြက္ regional teachers ေတြ ခန္ ့ထားေပးၿပီး
အဲ့ဒီဆရာေတြက တရားစခန္းေတြကို သက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံ အသီးသီးမွာ တရားျပပါတယ္။
ရိပ္သာေတြရွိတဲ့ England, Australia NSW, Australia WA, Austria, US မွာေတာ့
ရန္ကုန္အင္းယားၿမိဳင္က ဓမၼေရာင္ျခည္ေစတီအတိုင္း ေစတီ ေတြ တည္ထားၾကပါတယ္။
က်မေနတဲ့ဂ်ာမနီမွာေတာ့ တခါတေလ စေန၊တနဂၤေႏြ တရားစခန္းေလးေတြ၊
၁၀ ရက္စန္းေတြကို အေျခအေနေပးသလို က်င္းပေလ့ရွိပါတယ္။
ဒီတခါေတာ့ ဆြစ္ဇာလန္မွာ ၾကံဳတာနဲ ့ က်မတို ့ သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဆရာၾကီးဦးဘခင္ တရားစခန္းဆိုေပမဲ့ အားလံုးက ဆြစ္ေတြ၊ဂ်ာမန္ေတြပါ။
က်မတစ္ေယာက္ပဲ ျမန္မာပါပါတယ္။ တရားစခန္းစတာနဲ ့ အမ်ိဳးသမီး၊အမိ်ဳးသား
လူေဟာင္းေယာဂီေတြက ျမန္မာလံုခ်ည္ ေတြ၀တ္ၿပီးတရားထိုင္ၾကတာေတြရေတာ့
ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေနသလိုပဲခံစားမိပါတယ္။
ဂ်ာမန္ဘာသာ၊ အဂၤလိပ္ဘာသာေတြနဲ ့တရားျပ၊တရားေဟာပါတယ္။
အစားေသက္ကေတာ့ မနက္စာတိုင္း ပဲျပဳပ္ထမင္းနဲ ့ ျမန္မာ သရက္သီးသနပ္
အျပင္ ဥေရာပ မနက္စာေတြေကၽြးပါတယ္။ အားလံုးသက္သတ္လြတ္ပါ။
ျမန္မာသရက္သီးသနပ္ကို ရန္ကုန္ကေန အဂၤလန္၊ အဂၤလန္ကေန ဆြစ္ဇာလန္
အဆင့္ဆင့္သယ္လာရရွာတာပါ။ သူတို ့ရဲ ့ေစတနာကိုေလးစားမိပါတယ္။
ေန ့လည္စာကိုလည္း ျမန္မာ၊အိႏၵိယ၊ဥေရာပ အစားအစာေတြေကၽြးပါတယ္။
အေအး၊လက္ဖက္ရည္၊ရည္ေႏြးၾကမ္း၊ေကာ္ဖီ စတာေတြကို အခ်ိန္မေရြး
ေသာက္လို ့ရပါတယ္။
တရားစခန္းက ၀ဇီပိတ္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူနဲ ့မွစကားေျပာေနစရာမလိုပဲ ကိုယ့္
အမွတ္နဲ ့ကိုယ္ ေနလို ့ရပါတယ္။
၄ရက္ထဲတရား၀င္ခဲ့ရေပမဲ့ အက်ိဳးရွိလွပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတို ့လည္း
အခ်ိန္ရလို ့တရားစခန္း၀င္ခ်င္ရင္ ၀င္လို ့ရေအာင္ သိတာေလးေတြ
မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။
Sunday, 17 March 2013
Solution
ဒီေန ့ ကိုေသာမတ္စ္က က်မ တရားနာၿပီးခ်ိန္မွာ ေမးခြန္းတစ္ခု
ေမးပါတယ္။ တရားထဲမွာ ၾကားလိုက္ရတဲ့ Solution ဆိုတာဘာလဲတဲ့။
က်မ ရုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားတယ္။ ဆရာေတာ္ေဟာတဲ့ထဲ Solution
ဆိုတာမပါပါဘူး။ ဘယ္က ဘယ္လိုၾကားတာပါလိမ့္။
ျပန္ေမးေတာ့ က်မလည္းအဲ့ဒီSolution ဆိုတာကို မၾကာခဏေျပာေလ့
ရွိတာ သူ က်မဖုန္းေျပာရင္ သတိထားမိတယ္တဲ့။
ဒါနဲ ့သူေမးခ်င္တဲ့ Solution ဆိုတဲ့ျမန္မာအသံထြက္တစ္ခုခု ျဖစ္မယ္ဆိုတာသိရပါတယ္။
တရားေခြျပန္ရစ္ျပီး နားေထာင္ၾကည့္ေတာ့မွ သူေျပာခ်င္တဲ့ Solution
ကိုသိရပါေတာ့တယ္။ ျမန္မာအသံထြက္ "ဆိုလို ့ရွိရင္" ဆိုတာကိုေမးေၾကာင္းသိရပါတယ္။
ဒါနဲ ့ပဲ သူသိခ်င္တဲ့ Solution ("ဆိုလို ့ရွိရင္") ဆိုတာကိုရွင္းျပရပါတယ္။
မေသခ်ာေသးတဲ့ မလုပ္ရေသးတဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုခု ၊အေျခအေနတစ္ခုခု ကို
ေျပာေၾကာင္း၊ အဲ့ဒီအေျခအေန က ရလာမယ္ အက်ိဳးဆက္ကို ရည္ရြယ္တဲ့အခါေျပာ
ေၾကာင္း ၊ (If.. / Wenn...) ဥပမာေတြေပးၿပီးရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။
မေရရာ၊မေသခ်ာတဲ့ အေျခအေနေတြတဲ ့ ၾကံဳေတြ ့ေလ့ရွိတာေတြေၾကာင့္၊ "ဆိုလို ့ရွိရင္"
ဆိုတာကို က်မ ေျပာေလ့ရွိေနတာမ်ားလား၊
မေသခ်ာ၊ မေရရာ၊ အစိုးမရတဲ့ ေလာက ၾကီး နဲ ့ကိုက္ညီတဲ့ အဲ့ဒီစကားလံုး "ဆိုလို ့ရွိရင္"
ဆိုတာကို မၾကာခဏေျပာမိေနသလား။.... .... ...ေတြးမိပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန ့ တစ္ေန ့လံုး ကိုေသာမတ္စ္ကေတာ့ သူ ့ရဲ ့ Solution ကိုပါးစပ္က
မခ်ပဲ... ရြတ္ေနေလရဲ ့။
က်မကလည္း အေတြးထဲမွာ အလုပ္ကခြင့္ရမယ္ဆိုလို ့ရွိရင္..... ..... ......ေတြးေနမိပါတယ္။
ေမးပါတယ္။ တရားထဲမွာ ၾကားလိုက္ရတဲ့ Solution ဆိုတာဘာလဲတဲ့။
က်မ ရုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားတယ္။ ဆရာေတာ္ေဟာတဲ့ထဲ Solution
ဆိုတာမပါပါဘူး။ ဘယ္က ဘယ္လိုၾကားတာပါလိမ့္။
ျပန္ေမးေတာ့ က်မလည္းအဲ့ဒီSolution ဆိုတာကို မၾကာခဏေျပာေလ့
ရွိတာ သူ က်မဖုန္းေျပာရင္ သတိထားမိတယ္တဲ့။
ဒါနဲ ့သူေမးခ်င္တဲ့ Solution ဆိုတဲ့ျမန္မာအသံထြက္တစ္ခုခု ျဖစ္မယ္ဆိုတာသိရပါတယ္။
တရားေခြျပန္ရစ္ျပီး နားေထာင္ၾကည့္ေတာ့မွ သူေျပာခ်င္တဲ့ Solution
ကိုသိရပါေတာ့တယ္။ ျမန္မာအသံထြက္ "ဆိုလို ့ရွိရင္" ဆိုတာကိုေမးေၾကာင္းသိရပါတယ္။
ဒါနဲ ့ပဲ သူသိခ်င္တဲ့ Solution ("ဆိုလို ့ရွိရင္") ဆိုတာကိုရွင္းျပရပါတယ္။
မေသခ်ာေသးတဲ့ မလုပ္ရေသးတဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုခု ၊အေျခအေနတစ္ခုခု ကို
ေျပာေၾကာင္း၊ အဲ့ဒီအေျခအေန က ရလာမယ္ အက်ိဳးဆက္ကို ရည္ရြယ္တဲ့အခါေျပာ
ေၾကာင္း ၊ (If.. / Wenn...) ဥပမာေတြေပးၿပီးရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။
မေရရာ၊မေသခ်ာတဲ့ အေျခအေနေတြတဲ ့ ၾကံဳေတြ ့ေလ့ရွိတာေတြေၾကာင့္၊ "ဆိုလို ့ရွိရင္"
ဆိုတာကို က်မ ေျပာေလ့ရွိေနတာမ်ားလား၊
မေသခ်ာ၊ မေရရာ၊ အစိုးမရတဲ့ ေလာက ၾကီး နဲ ့ကိုက္ညီတဲ့ အဲ့ဒီစကားလံုး "ဆိုလို ့ရွိရင္"
ဆိုတာကို မၾကာခဏေျပာမိေနသလား။.... .... ...ေတြးမိပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန ့ တစ္ေန ့လံုး ကိုေသာမတ္စ္ကေတာ့ သူ ့ရဲ ့ Solution ကိုပါးစပ္က
မခ်ပဲ... ရြတ္ေနေလရဲ ့။
က်မကလည္း အေတြးထဲမွာ အလုပ္ကခြင့္ရမယ္ဆိုလို ့ရွိရင္..... ..... ......ေတြးေနမိပါတယ္။
Friday, 1 March 2013
ဒီမိုကေရစီေက်ာင္း
က်မတို ့ျမိဳ ့က လြတ္လပ္တဲ့ဒီမိုကေရစီေက်ာင္းအေၾကာင္းပါ။ ၾကားဖူးေနတာ
ၾကာေပမဲ့ ေသေသခ်ာခ်ာမသိခဲ့ပါဘူး။ အဲ့ဒီေက်ာင္းမွာ ဦးေသာမတ္စ္
ေဟာ္လန္စကားေျပာသင္ ေပးရေတာ့မွ စိတ္၀င္စားလာခဲ့တာပါ။
ဒီေက်ာင္းက သာမန္မူလတန္း၊အလယ္တန္းေက်ာင္း၊အထက္တန္းေက်ာင္းေတြနဲ ့
မတူပဲထူးျခားေနပါတယ္။
ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားေတြဟာ အသက္ ၆ ႏွစ္ကေန ၁၈ႏွစ္
အထိရွိၾကၿပီး ေက်ာင္းမွာ ပထမတန္း၊ဒုတိယတန္းရယ္လို သတ္မွတ္မထားပဲ
ေက်ာင္းသားေတြဟာ မိမိစိတ္၀င္စားတဲ့ဘာသာရပ္ ကို သင္ေနတဲ့အတန္းမွာ
လိုက္တက္လို ့ရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုကသင္ခ်င္တဲ့ ဘာသာရပ္
ေတြကိုလည္း စီစဥ္ေပးပါတယ္။
သာမန္ေက်ာင္းေတြမွာ သင္ေနၾက ဘာသာရပ္ေတြအျပင္ လက္ေတြ ့ဆန္တဲ့
ပန္းခ်ီ၊ ဂီတ၊ စတာေတြလည္း စိတ္၀င္စားသလိုလုပ္လို ့ရပါတယ္။
ငယ္ငယ္ကထဲက အေရးအဖတ္၊အတြက္ ေတြကို လက္ေတြ ့ဆန္ဆန္ သင္ၾကား
ေပးပါတယ္။
ေက်ာင္းမွာ အတန္းရယ္လို ့မရွိ၊ အမွတ္စာရင္းရယ္လို ့မရွိ၊ ေအာင္တယ္၊က်တယ္လို ့မရွိ
ပါဘူး။ ေက်ာင္းသား (၁၀)ေယာက္မွာ ၾကီးၾကပ္သူ ဆရာ၊ ဆရာမ တစ္ေယာက္
ရွိၿပီး သူက ႏွစ္ကုန္ရင္ ေက်ာင္းသားရဲ ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္မွတ္တမ္းကို ေရးၿပီး
ေက်ာင္းသားကို ေပးရပါတယ္။
အစိုးရ ေက်ာင္းေတြ ကသတ္မွတ္ထားတဲ့ ျပည္နယ္အလိုက္အတန္းစာေမးပြဲ
ေတြကို၀င္ေျဖဖို ့အတြက္ေတာ့ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ေပးပါတယ္။
ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ၊ဆရာေတြ တပတ္တခါေတြ ့ၾက
ၿပီး ေန ့စဥ္ၾကံဳရတဲ့ အခက္အခဲ၊ျပသနာေတြကို ေဆြးေႏြးေျဖရွင္းၾကပါတယ္။
ဆရာေတြ၊ေက်ာင္းသားေတြဟာ မိမိဆႏၵ အေလွ်ာက္ တက္ခ်င္ရင္တက္၊
မတက္ခ်င္လည္းရပါတယ္။ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခုကိုဆံုးျဖတ္ရမယ္ ဆိုရင္
ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့ဆရာေတြဟာ equal vote ရပါတယ္။
ေက်ာင္းရဲ ့ေက်ာင္းသားဆရာ အစည္းအေ၀း
ေက်ာင္းမွာ ဆရာအသစ္ခန္ ့ရင္လည္း ေက်ာင္းသား ကိုယ္စာလွယ္ေတြက
ေရြးခ်ယ္တဲ့အဖြဲ ့မွာပါပါတယ္။ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေတြက ၾကိဳက္
မွ ေရြးပါတယ္။
ဦးေသာမတ္စ္ Interview ၀င္ေတာ့ ဆရာ ၂ ေယာက္နဲ ့ေက်ာင္းသား ၃ေယာက္
က ေမးၾကပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဂ်ာမန္ အစိုးရေက်ာင္းေတြရဲ ့သင္ရိုးမွာ ဒတ္ခ်္ ( Dutch) ဘာသာ
စကားသင္တာမပါပါဘူး၊ အဲ့ဒီေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ ့က ( ၁၀ႏွစ္ကေန ၁၄ႏွစ္)
ဒတ္ခ်္ဘာသာစကားသင္ခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ ့ေက်ာင္းက စီစဥ္ေပးတာပါ။
အတန္းထဲမွာလည္း အသက္အရြယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၿပီး၊ အစမ္းလာတက္ၾကည့္ၾက
ပါတယ္။ အတန္းထဲမွာလည္း အခ်ိန္ျပည့္ထိုင္ေနစရာမလိုပဲ စိတ္မပါေတာ့ရင္
ထြက္သြားလို ့ရပါတယ္။
ဦးေသာမတ္စ္အေျပာကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ရွိၾကတယ္
လို ့ ေျပာပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက စာကို မျဖစ္မေနသင္ရမယ္ဆိုတဲ့ အေတြး
မရွိပဲ သူတို ့ရဲ ့စိတ္၀င္စားမႈ ေၾကာင့္လာတက္တာျဖစ္လို ့ စာသင္ရမယ္၊အိမ္စာလုပ္
ရမယ္၊စာဖတ္ရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ မရွိေတာ့ ေက်ာင္းတက္ရတာေပ်ာ္ေနၾက
ပါတယ္။
အဲ့ဒီေက်ာင္းေတြဟာ ဂ်ာမနီက ျမိဳ ့တိုင္းမွာမရွိပါဘူး။ တခ်ိဳ ့မိဘေတြက သားသမီး
ကို အဲ့ဒီေက်ာင္းမွာထားခ်င္လို ့ ဒီၿမိဳ ့ကို ေျပာင္းလာၾကပါတယ္။
က်မစိတ္၀င္စားမိတဲ့ အဲ့ဒီေက်ာင္းမွာ အေကာင္း၊အဆိုးေတြေတာ့ရွိမွာပါ။
ဒါေပမဲ ့ငယ္ငယ္ကတည္းက ေန အခုခ်ိန္အထိ စာေမးပြဲေတြ အဆင့္ဆင့္
ေျဖခဲ့ရတဲ့ စိတ္ပင္ပန္းမႈေတြကို ျပန္ေတြးမိေတာ့ ေၾသာ္ ဒီေက်ာင္းမ်ိဳး
သာတက္ခဲ့ရရင္..... ဆိုၿပီးေတြးမိသြားပါတယ္။
ၾကာေပမဲ့ ေသေသခ်ာခ်ာမသိခဲ့ပါဘူး။ အဲ့ဒီေက်ာင္းမွာ ဦးေသာမတ္စ္
ေဟာ္လန္စကားေျပာသင္ ေပးရေတာ့မွ စိတ္၀င္စားလာခဲ့တာပါ။
ဒီေက်ာင္းက သာမန္မူလတန္း၊အလယ္တန္းေက်ာင္း၊အထက္တန္းေက်ာင္းေတြနဲ ့
မတူပဲထူးျခားေနပါတယ္။
ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားေတြဟာ အသက္ ၆ ႏွစ္ကေန ၁၈ႏွစ္
အထိရွိၾကၿပီး ေက်ာင္းမွာ ပထမတန္း၊ဒုတိယတန္းရယ္လို သတ္မွတ္မထားပဲ
ေက်ာင္းသားေတြဟာ မိမိစိတ္၀င္စားတဲ့ဘာသာရပ္ ကို သင္ေနတဲ့အတန္းမွာ
လိုက္တက္လို ့ရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုကသင္ခ်င္တဲ့ ဘာသာရပ္
ေတြကိုလည္း စီစဥ္ေပးပါတယ္။
သာမန္ေက်ာင္းေတြမွာ သင္ေနၾက ဘာသာရပ္ေတြအျပင္ လက္ေတြ ့ဆန္တဲ့
ပန္းခ်ီ၊ ဂီတ၊ စတာေတြလည္း စိတ္၀င္စားသလိုလုပ္လို ့ရပါတယ္။
ငယ္ငယ္ကထဲက အေရးအဖတ္၊အတြက္ ေတြကို လက္ေတြ ့ဆန္ဆန္ သင္ၾကား
ေပးပါတယ္။
ေက်ာင္းမွာ အတန္းရယ္လို ့မရွိ၊ အမွတ္စာရင္းရယ္လို ့မရွိ၊ ေအာင္တယ္၊က်တယ္လို ့မရွိ
ပါဘူး။ ေက်ာင္းသား (၁၀)ေယာက္မွာ ၾကီးၾကပ္သူ ဆရာ၊ ဆရာမ တစ္ေယာက္
ရွိၿပီး သူက ႏွစ္ကုန္ရင္ ေက်ာင္းသားရဲ ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္မွတ္တမ္းကို ေရးၿပီး
ေက်ာင္းသားကို ေပးရပါတယ္။
အစိုးရ ေက်ာင္းေတြ ကသတ္မွတ္ထားတဲ့ ျပည္နယ္အလိုက္အတန္းစာေမးပြဲ
ေတြကို၀င္ေျဖဖို ့အတြက္ေတာ့ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ေပးပါတယ္။
ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ၊ဆရာေတြ တပတ္တခါေတြ ့ၾက
ၿပီး ေန ့စဥ္ၾကံဳရတဲ့ အခက္အခဲ၊ျပသနာေတြကို ေဆြးေႏြးေျဖရွင္းၾကပါတယ္။
ဆရာေတြ၊ေက်ာင္းသားေတြဟာ မိမိဆႏၵ အေလွ်ာက္ တက္ခ်င္ရင္တက္၊
မတက္ခ်င္လည္းရပါတယ္။ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခုကိုဆံုးျဖတ္ရမယ္ ဆိုရင္
ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့ဆရာေတြဟာ equal vote ရပါတယ္။
ေက်ာင္းမွာ ဆရာအသစ္ခန္ ့ရင္လည္း ေက်ာင္းသား ကိုယ္စာလွယ္ေတြက
ေရြးခ်ယ္တဲ့အဖြဲ ့မွာပါပါတယ္။ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေတြက ၾကိဳက္
မွ ေရြးပါတယ္။
ဦးေသာမတ္စ္ Interview ၀င္ေတာ့ ဆရာ ၂ ေယာက္နဲ ့ေက်ာင္းသား ၃ေယာက္
က ေမးၾကပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဂ်ာမန္ အစိုးရေက်ာင္းေတြရဲ ့သင္ရိုးမွာ ဒတ္ခ်္ ( Dutch) ဘာသာ
စကားသင္တာမပါပါဘူး၊ အဲ့ဒီေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ ့က ( ၁၀ႏွစ္ကေန ၁၄ႏွစ္)
ဒတ္ခ်္ဘာသာစကားသင္ခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ ့ေက်ာင္းက စီစဥ္ေပးတာပါ။
အတန္းထဲမွာလည္း အသက္အရြယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၿပီး၊ အစမ္းလာတက္ၾကည့္ၾက
ပါတယ္။ အတန္းထဲမွာလည္း အခ်ိန္ျပည့္ထိုင္ေနစရာမလိုပဲ စိတ္မပါေတာ့ရင္
ထြက္သြားလို ့ရပါတယ္။
ဦးေသာမတ္စ္အေျပာကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ရွိၾကတယ္
လို ့ ေျပာပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက စာကို မျဖစ္မေနသင္ရမယ္ဆိုတဲ့ အေတြး
မရွိပဲ သူတို ့ရဲ ့စိတ္၀င္စားမႈ ေၾကာင့္လာတက္တာျဖစ္လို ့ စာသင္ရမယ္၊အိမ္စာလုပ္
ရမယ္၊စာဖတ္ရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ မရွိေတာ့ ေက်ာင္းတက္ရတာေပ်ာ္ေနၾက
ပါတယ္။
အဲ့ဒီေက်ာင္းေတြဟာ ဂ်ာမနီက ျမိဳ ့တိုင္းမွာမရွိပါဘူး။ တခ်ိဳ ့မိဘေတြက သားသမီး
ကို အဲ့ဒီေက်ာင္းမွာထားခ်င္လို ့ ဒီၿမိဳ ့ကို ေျပာင္းလာၾကပါတယ္။
က်မစိတ္၀င္စားမိတဲ့ အဲ့ဒီေက်ာင္းမွာ အေကာင္း၊အဆိုးေတြေတာ့ရွိမွာပါ။
ဒါေပမဲ ့ငယ္ငယ္ကတည္းက ေန အခုခ်ိန္အထိ စာေမးပြဲေတြ အဆင့္ဆင့္
ေျဖခဲ့ရတဲ့ စိတ္ပင္ပန္းမႈေတြကို ျပန္ေတြးမိေတာ့ ေၾသာ္ ဒီေက်ာင္းမ်ိဳး
သာတက္ခဲ့ရရင္..... ဆိုၿပီးေတြးမိသြားပါတယ္။
Wednesday, 30 January 2013
တရားစခန္း (ဆြစ္ဇာလန္)
Meditationskurse 2012 - 2013
Schweiz
28. März - 7. April 2013 in
Kiental BE
Anmeldeformular
(bitte elektronisch ausfüllen)
Kursausschreibung
2013 (PDF)
Informations
en français sur la méditation Vipassana.
Annonce (PDF) et talon d'inscription (PDF).
Informazione
in italiano sulla meditazione vipassana. Annonce (PDF) et talon d'inscription (PDF).
Inscription form (English, PDF)
http://www.ubakhin.ch
Saturday, 26 January 2013
ေအးခ်မ္းရာ.. ..
၀မ္းသာ၊၀မ္းနဲ၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ၊
နိမ့္တလွည့္၊ျမင့္တလွည့္၊
ေလာကဓမၼေတြနဲ ့ ရင္ဆိုင္ရင္း.... .... ...
လိုခ်င္တာေတြ၊ မလိုခ်င္တာေတြ၊
ျဖစ္ခ်င္၊မျဖစ္ခ်င္တာေတြ၊
ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟေတြနဲ ့.....
ဒါေတြကိုထားခဲ့၊ ရုန္းထြက္ဖို ့ၾကိဳးစား၊
အတိတ္ကအရိပ္၊ ပစၥဳပန္အသိ၊ အနာဂတ္ အေတြးေတြနဲ ့
တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း... ... ...
လြတ္ေျမာက္၊ေအးခ်မ္းရာ တံခါး၀ ဆီသို ့... ... ..
နိမ့္တလွည့္၊ျမင့္တလွည့္၊
ေလာကဓမၼေတြနဲ ့ ရင္ဆိုင္ရင္း.... .... ...
လိုခ်င္တာေတြ၊ မလိုခ်င္တာေတြ၊
ျဖစ္ခ်င္၊မျဖစ္ခ်င္တာေတြ၊
ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟေတြနဲ ့.....
ဒါေတြကိုထားခဲ့၊ ရုန္းထြက္ဖို ့ၾကိဳးစား၊
အတိတ္ကအရိပ္၊ ပစၥဳပန္အသိ၊ အနာဂတ္ အေတြးေတြနဲ ့
တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း... ... ...
လြတ္ေျမာက္၊ေအးခ်မ္းရာ တံခါး၀ ဆီသို ့... ... ..
Friday, 4 January 2013
အခ်ိဳးညီညီ ၂၀၁၃
ဘာလိုလိုနဲ ့ေနာက္တပတ္ဆို အလုပ္ျပန္၀င္ရေတာ့မယ္။
အလုပ္ပိတ္ရက္ေတြမွာ ခရီးထြက္၊အိပ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္အိပ္၊
ထခ်င္တဲ့အခ်ိန္ထ၊ ခ်က္စားခ်င္တာေတြ အခ်ိန္ယူခ်က္၊
အကႌ်လည္းခ်ဳပ္လိုက္ေသး၊ တရုတ္စာလည္းျပန္လုပ္ျဖစ္၊
တရားလည္းနာျဖစ္၊ တရားလည္းထိုင္ျဖစ္၊ ကိုယ္အတြက္
အခ်ိန္ေပးရတဲ့ အရသာေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲလို ့ေတြးမိသား။
တနလၤာေန ့ဆိုအလုပ္ျပန္၀င္ရၿပီ၊ိမိ ႏိႈးစက္သံနဲ ့အိပ္ရာထရေတာ့မယ္။
ရထားေတြမီေအာင္သြားရမယ္။ အလုပ္မွာ ကိုယ္ရဲ ့လုပ္အားကို
လိုအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာျဖည့္ေပးရေတာ့မယ္။... ... ...
မေန ့က တီဗီကအစီအစဥ္တစ္ခု ၾကည့္လိုက္ရတယ္။ ဂ်ာမနီမွာ
အလုပ္လုပ္ေနတဲ့သူေတြဟာ အလုပ္မရခင္မွာ ရဖို ့ၾကိဳးစားရင္း
အလုပ္ရျပန္ေတာ့လည္း အဲ့ဒီအလုပ္မွာ ရည္ရွည္ျမဲေရးအတြက္
ၾကိဳးစားရင္း စိတ္ပင္ပန္းၾကတယ္အေၾကာင္းပါ။
ကိုယ္ပိုင္အလုပ္လုပ္သူကလည္း မိမိ အလုပ္လည္ပတ္ႏိုင္ေအာင္
အလုပ္ေပးမဲ့သူရွာရ၊ အလုပ္ေစ်းကြက္မွာက အလုပ္လုပ္ခ်င္တဲ့သူကမ်ားေနေတာ့
ကိုယ္ဆီကို ေရာက္လာတဲ့အလုပ္ကို လက္မလြတ္ေအာင္ ၾကိဳးစား
ရင္း ... ... သူမ်ားေတြထက္ ျမန္ေကာင္းသက္သာ လုပ္ေပးေနရတာေၾကာင့္
သူမွာလည္း အျမတ္သိပ္မက်န္တတ္ေၾကာင္းေျပာျပသြားတယ္။
တစ္ေယာက္ကလည္း မိမိကိုယ္ပိုင္အလုပ္ကိုလုပ္ရင္းလုပ္ရင္းနဲ ့ ကိုယ္အတြက္
အခ်ိန္ေတြ မရွိေတာ့ပဲေနာက္ဆံုး စိတ္ဖိစီးမႈေတြနဲ ့ေဆးရံုမွာ ၃ လေလာက္ေန
လိုက္ရတဲ့ အေၾကာင္းရွင္းျပတယ္။
အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကလည္း အလုပ္မွာ ပိေနတဲ့တာ၀န္ေတြကို
လုပ္ရင္းနဲ ့ အခ်ိန္ပို မရွိေတာ့ပဲ စိတ္ဖိရတဲ့အေၾကာင္းသူ ့အေတြ ့အၾကံဳ
ကိုေျပာျပရွာတယ္။
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတေယာက္ကလည္း ေက်ာင္း ၿပီးရင္ အလုပ္
ေကာင္းေကာင္းရဖို ့အခုကတည္းက အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီးရင္းႏွီးထား
ရပံုကိုေျပာျပတယ္။
လူေတြဟာ မရေသးတာကိုရဖို ့ၾကိဳးစားၿပီး၊ ရသြားျပန္ေတာ့လည္း ရွိေနတာ
ကို တည္တံ့ေနေအာင္၊ ပိုေကာင္းလာေအာင္လုပ္ၾကရန္း အေတာမသတ္ႏိုင္
ျဖစ္ရတယ္လို ့ ဘာသာေရးပညာရွင္တေယာက္က သံုးသပ္ျပပါတယ္။
ဘ၀ရပ္တည္ဖို ့အတြက္ အလုပ္ကေတာ့လုပ္ရမွာပါပဲ။ အလုပ္အတြက္ေပး
ထားရတဲ့အခ်ိန္ေတြထဲကမွ ကိုယ့္အတြက္ စိတ္ထြက္ေပါက္ျဖစ္ေစဖို ့
ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္တစ္ခုကို ၾကိဳးစားဖန္တီးယူၾကရမွာပါပဲ။ မိမိ၀ါသနာပါရာ
လုပ္ႏိုင္ဖို ့၊ အားကစားတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ႏိုင္ဖို ့၊ မိတ္ေဆြေတြနဲ ့ ေတြ ့ဆံုႏိုင္
ဖို ့၊ မိသားစုအတြက္ အခ်ိန္ေပးႏိုင္ဖို ့ စတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ဖန္တီးယူၾကရမွာပါ။
အလုပ္၊မိသားစုအေရး၊ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခ်ိန္ ေတြကို အခ်ိဳးညီညီ စီမံခန္ ့ခြဲ
ႏိုင္တဲ့ ၂၀၁၃ ျဖစ္ပါေစလို ့ မိမိကိုယ္တိုင္ေရာ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ပါ
ဆႏၵျပဳ လိုက္ပါတယ္။
အလုပ္ပိတ္ရက္ေတြမွာ ခရီးထြက္၊အိပ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္အိပ္၊
ထခ်င္တဲ့အခ်ိန္ထ၊ ခ်က္စားခ်င္တာေတြ အခ်ိန္ယူခ်က္၊
အကႌ်လည္းခ်ဳပ္လိုက္ေသး၊ တရုတ္စာလည္းျပန္လုပ္ျဖစ္၊
တရားလည္းနာျဖစ္၊ တရားလည္းထိုင္ျဖစ္၊ ကိုယ္အတြက္
အခ်ိန္ေပးရတဲ့ အရသာေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲလို ့ေတြးမိသား။
တနလၤာေန ့ဆိုအလုပ္ျပန္၀င္ရၿပီ၊ိမိ ႏိႈးစက္သံနဲ ့အိပ္ရာထရေတာ့မယ္။
ရထားေတြမီေအာင္သြားရမယ္။ အလုပ္မွာ ကိုယ္ရဲ ့လုပ္အားကို
လိုအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာျဖည့္ေပးရေတာ့မယ္။... ... ...
မေန ့က တီဗီကအစီအစဥ္တစ္ခု ၾကည့္လိုက္ရတယ္။ ဂ်ာမနီမွာ
အလုပ္လုပ္ေနတဲ့သူေတြဟာ အလုပ္မရခင္မွာ ရဖို ့ၾကိဳးစားရင္း
အလုပ္ရျပန္ေတာ့လည္း အဲ့ဒီအလုပ္မွာ ရည္ရွည္ျမဲေရးအတြက္
ၾကိဳးစားရင္း စိတ္ပင္ပန္းၾကတယ္အေၾကာင္းပါ။
ကိုယ္ပိုင္အလုပ္လုပ္သူကလည္း မိမိ အလုပ္လည္ပတ္ႏိုင္ေအာင္
အလုပ္ေပးမဲ့သူရွာရ၊ အလုပ္ေစ်းကြက္မွာက အလုပ္လုပ္ခ်င္တဲ့သူကမ်ားေနေတာ့
ကိုယ္ဆီကို ေရာက္လာတဲ့အလုပ္ကို လက္မလြတ္ေအာင္ ၾကိဳးစား
ရင္း ... ... သူမ်ားေတြထက္ ျမန္ေကာင္းသက္သာ လုပ္ေပးေနရတာေၾကာင့္
သူမွာလည္း အျမတ္သိပ္မက်န္တတ္ေၾကာင္းေျပာျပသြားတယ္။
တစ္ေယာက္ကလည္း မိမိကိုယ္ပိုင္အလုပ္ကိုလုပ္ရင္းလုပ္ရင္းနဲ ့ ကိုယ္အတြက္
အခ်ိန္ေတြ မရွိေတာ့ပဲေနာက္ဆံုး စိတ္ဖိစီးမႈေတြနဲ ့ေဆးရံုမွာ ၃ လေလာက္ေန
လိုက္ရတဲ့ အေၾကာင္းရွင္းျပတယ္။
အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကလည္း အလုပ္မွာ ပိေနတဲ့တာ၀န္ေတြကို
လုပ္ရင္းနဲ ့ အခ်ိန္ပို မရွိေတာ့ပဲ စိတ္ဖိရတဲ့အေၾကာင္းသူ ့အေတြ ့အၾကံဳ
ကိုေျပာျပရွာတယ္။
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတေယာက္ကလည္း ေက်ာင္း ၿပီးရင္ အလုပ္
ေကာင္းေကာင္းရဖို ့အခုကတည္းက အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီးရင္းႏွီးထား
ရပံုကိုေျပာျပတယ္။
လူေတြဟာ မရေသးတာကိုရဖို ့ၾကိဳးစားၿပီး၊ ရသြားျပန္ေတာ့လည္း ရွိေနတာ
ကို တည္တံ့ေနေအာင္၊ ပိုေကာင္းလာေအာင္လုပ္ၾကရန္း အေတာမသတ္ႏိုင္
ျဖစ္ရတယ္လို ့ ဘာသာေရးပညာရွင္တေယာက္က သံုးသပ္ျပပါတယ္။
ဘ၀ရပ္တည္ဖို ့အတြက္ အလုပ္ကေတာ့လုပ္ရမွာပါပဲ။ အလုပ္အတြက္ေပး
ထားရတဲ့အခ်ိန္ေတြထဲကမွ ကိုယ့္အတြက္ စိတ္ထြက္ေပါက္ျဖစ္ေစဖို ့
ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္တစ္ခုကို ၾကိဳးစားဖန္တီးယူၾကရမွာပါပဲ။ မိမိ၀ါသနာပါရာ
လုပ္ႏိုင္ဖို ့၊ အားကစားတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ႏိုင္ဖို ့၊ မိတ္ေဆြေတြနဲ ့ ေတြ ့ဆံုႏိုင္
ဖို ့၊ မိသားစုအတြက္ အခ်ိန္ေပးႏိုင္ဖို ့ စတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ဖန္တီးယူၾကရမွာပါ။
အလုပ္၊မိသားစုအေရး၊ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခ်ိန္ ေတြကို အခ်ိဳးညီညီ စီမံခန္ ့ခြဲ
ႏိုင္တဲ့ ၂၀၁၃ ျဖစ္ပါေစလို ့ မိမိကိုယ္တိုင္ေရာ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ပါ
ဆႏၵျပဳ လိုက္ပါတယ္။
Subscribe to:
Posts (Atom)
