က်မနဲ ့DHL

ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က အိႏၵိယ၊ ဗုဒၶဂါယာ ေက်ာင္းက ဦးပဥၹင္းကို အေရးႀကီးတဲ့
စာရြက္စာတမ္းေတြပို ့စရာရွိတာနဲ ့ ရိုးရိုး Deutsche Post ကမထည့္ပဲ
DHL နဲ ့ပို ့လိုက္ပါတယ္။

စာတိုက္ကေျပာေတာ့ DHL နဲ ့ဆို ၂ရက္နဲ ့၃ရက္ပဲၾကာမယ္။ ပို ့ခက ( ၈၆) ယူ႐ို
ေပးရပါတယ္။ သာမန္စာပို ့နဲ့နို ့ရင္ ၇ရက္ကေန ၁၀ရက္ၾကာမယ္။ ဒါေပမဲ့
ပို ့ခက မွတ္ပံုတင္ထည့္ရင္ (၁၀) ယူ႐ို ေလာက္ပဲက်ပါတယ္။

က်မတို ့လည္း အေရးႀကီးတဲ့စာရြက္ေတြ အခ်ိန္မီေရာက္ ခ်င္တာနဲ ့ DHLနဲ ့
ပို ့လိုက္ပါတယ္။

အခု ၇ ရက္ရွိၿပီ စာက ေရာက္ေသးဘူး။ က်မတို ့လည္း တေန ့အခါ ၂၀ ေလာက္
Internet ကေန စာဘယ္ေရာက္ေနၿပီလဲဆိုတာ ၾကည့္ၾကည့္ေနရတာ
ဂဏန္း ၁၀လံုးရွိတဲ့ နံပတ္ေတာင္ အလြတ္ရေနၿပီ။
ဦးပဥၹင္း ကလည္းစာတေမွ်ာ္ေမွ်ာ္နဲ ့ေပါ့။ က်မလည္း စိတ္ေတြပူေပါ့။
အခ်ိန္မီေရာက္ပါ့မလား။ စာေပ်ာက္ၿပီလားေပါ့။

တစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေမွ်ာ္ရတာ အလြန္ပင္ပန္းတယ္လို ့
ထင္ပါတယ္။ က်မကိုယ္တိုင္ ေမွ်ာ္ရတာ၊ေစာင့္ရတာ မႀကိဳက္သလို၊ သူမ်ား
ကိုလည္း မေမွ်ာ္ေစခ်င္၊မေစာင့္ေစခ်င္ဘူး။

ဒီေန ့ေတာ့ Thomas က DHL ကိုဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာေတာ့တာေပါ့။
စာကေျပာတဲ့ရက္မေရာက္ဘူး။ စာဘယ္ေရာက္ေနလဲ။စသျဖင့္ေပါ့။
DHL ကလူေတြကလည္း စာဘယ္ကိုေလာေလာဆယ္ေရာက္ေနမွန္း
မသိၾကဘူး။ က်မတို ့စာေပ်ာက္ရင္...ဆိုၿပီးစိတ္ပူေနၾကတာ။
ဒါနဲ ့အိႏၵိယကိုဖုန္းဆက္ေတာ့ စာ ခုနကပဲေရာက္ၿပီတဲ့။
ေတာ္ပါေသးရဲ ့။
DHL ကလည္း ေျပာတဲ့ရက္(ေရာက္ရမဲ့ရက္) ထက္ေနာက္က်ၿပီးေရာက္လို ့
ပိုက္ဆံျပန္ေပးမယ္တဲ့။ ဘယ္ေလာက္ျပန္ရမလဲေတာ့မသိဘူး။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုေတာ့ က်မေပ်ာ္သြားၿပီ။